all posts ЎЗБЕГОЙИМ КАНАЛИ

بِسْـــــــــــمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِـــــــــــيم 29.04.2024y.  20.SHAVVOL.1445y             Dushanba. Toshkent vaqti bilan.   Sollallohu 'alayka yaa Rosulalloh!                                                     03:54  TONG      Saharlik tugashi.                04:40  BOMDOD.   05:23  QUYOSH.    12:25  PESHIN.      17:15  ASR.              19:20  SHOM          Iftorlik vaqti. 20:45  XUFTON.  «Намозни тўкис адо этинглар. Албатта, намоз мўминларга вақтида фарз қилингандир» (Нисо: 103) НАМОЗ ВАҚТЛАРИ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/+vCCretz5FHIxOTU6 Фойдамиз тегса, сиздан бир дуо умид қилдик.!🎁🕊

​​📝​Она мехри ёхуд омонатга масъуллик... Ибратли реал вокеа асосисида ёзилган хикоя... Ассалому алайкум ва рахматуллоху ва баракатуху... Бугунги хикоямиз ажиб бир Она мехри мехри хакида. Якин кунлар ичида бир аел бн куришиб сухбатлашиб колдим. Унинг сузларини сизга ибрат учун ок когозга езишни маъкул курдим - "Ховлимизга бир мушук кириб колди, карасам хомиладор экан Бир икки кун миевлаб юриб, иккита болачасини дунёга келтирди.  Узим доялик килдим десам хам булади. Янги кузи ериган она-мушукка кайноккина сут бердим, суюк овкат бердим. Болачаларини огзи нихоятта кичкина экан. Она-мушук эса бехол, жуда куп кон йукотган. Тугиш вактида икки боласини  хидлаб улиб колди.  Мен она-мушукнинг кузидаги менга караб килган илтижоларини гуе "болаларимни санга топширдим, уларни авайлагин асрагин"- деб ялингандек караб туришларини суз бн ифода кила олмайман. Бу нарсага чидаш жуда кийин эди. Ховлимиз бир четидан она мушукка жой бериб, уни узим кумдим. Дорихонадан болалар сургичини олиб келиб, икки мушук-болачаларга сут бериб бокишни бошладим. Эртаси куни бир мушук каттик миевлаб улиб колди. Роса йигладим... " болангни асрай олмадим"  деб, ва она-мушукни кумган жойимга келиб она мушукдан ялиниб кечирим сурадим. Кейин секин кабрини очиб олдига боласини куймокчи булдим. Бир икки сонияга кузим чалгиб колди, шунда  улган она мушук жасади нобуд булган боласини махкам кучогига босиб олибди.  Карасам, ёнига факат ёткизиб куйгандим холос,  она кандай килиб кучоклаб олганини курмай колдим. Нахотки улик онанинг куллари кутарилса?! - деб каттик хайратда котиб колдим. Мана хакикий она!!! Мана  хакикий оналик мехри!!! -  деб йиглаб юбордим. Она мушукдан менга омонат боласи деб караяпман, аслида мушук бокмасдим. Иккинчи боласи хозир катта булиб колган. Оиламиз билан авайлаб парвариш киламиз. Факат хайрон коламан хозирги келинпошшаларда баьзиларида ана шундай мехр йук. Фарзанди касал булса-да никох-базмга боргиси келади, иситмалаган болани парвариши урнига синфдошлари бн учрашувга ошикади. Нега бунчалар багритош ва бемехр булмокда?"- деб куюниб мени сурокка тутдилар Гапларида жон бор, она жафокаш булиши керак!. Она мехри даре булиши керак! деймизу... аммо аслидачи??? Аслида эса акс холатларни гувохи буламиз... Якиндагина 24 еш келинчакни эшитиб хайратда колдим. 4 йил бефарзандликдан кийналган. Турмуш уртоги хатто ота-оналари хам даволаниш учун пул беришмаган. Келинчак бой кушнисиникига - Закотингиз борми?  Менга ёрдам килсангиз, биласиз 4 йилдан бери фарзандсизман, даволансам дегандим. Жуда фарзандли булишни  истайман" - деб йиглаб мурожат килибди. Кушни 300 000 сум фийсабилиллох килиб пул берибди. Бу пул факат текширувга етибти, холос. Ана энди келинни даволашга яна пул йук. Келин уз жонига касд килмокчи. Оналаримизга нималар булмокда? Нега она деган номми кутариб юрибмиз? Шу даражада жохил булиб кетяпмизми? Тушунмай коламан...шундай вазиятларда ким даволатиш керак айтинг-чи?!. Хулоса урнида бир хикматли суз эсимга тушиб кетди "Акалли бир мушукка булсанг, мехрибон демак. Саломатдир сендаги имон". 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

Бир инсон сиздан ёрдам истаса сиз уни шундай тушунинг: «У Аллоҳдан ёрдам сўради, Аллоҳ таоло эса сизни манзилингизни берди». Жалолиддин Румий Яхши дам олинг азиз ИНСОНИМ ЭРТАГАЧА ХАЙР АЛЛОҲГА ОМОНАТМИЗ ┄┅অঠই 🌙 ইঠঅ┅┄ 🏚🏘 ФАЙЗЛИ  КЕЧА  🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/ozbegoyimkanali Каналмизга СИЗ ҳам киринг👆🎁

📹 Ажрашган амма. ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 📺   КАНАЛМИЗДА ҲАЁТ САБОҚЛАРИ. 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️

Байрам муборак чиройлилар!!! Бугун чиройли қизлар куни экан 😊 Кўплаб давлатларда 28 Апрель — чиройли қизлар кунига совғалар ва табриклар юборилар экан. Бизда эса шуни юборсангиз ҳам бўлаверади 🤓♥️ Кимни чиройли қиз деб ўйласангиз, шуларга юбориб, табриклаб қўйинг:) Чиройли қизларга юборамиз 🤗 🌼🌸🌺 ┅অঠই 👑 ইঠঅ┅ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналмизга сиз ҳам киринг 👆🤗

#Огоҳ_бўлинг Ҳақорат қилганлик учун онасидан келиб, ”ҳароми”, ”исқирт” каби бузуқ сўзлар билан сўкиш 6 800 000 сўм жаримага сабаб бўлади Сизни ижтимоий тармоқларда ҳақоратлаган одамни бемалол судга беришингиз мумкин 🌼🌸🌺 ┅অঠই 👑 ইঠঅ┅ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/AZIYA67 Каналга киришни унитмадизми  👆🤗

​​Уйга чопдим. Бир миллиондан сал камроқ пулим бор экан. Олиб яна зина томон чопдим. Кўзим жиққа ёш, телефонини ўчирган амакининг қўлига тутқаздим. У барчасини тушунди. Гўё гапириб айбли иш қилиб қўйгандай, бошини хам қилди. Ўзи ҳам йиғлаяпди-ю, қани пулни олса! Мажбурлаб бердим. -Олинг,иккиланманг. Барибир уй таъмирига чақирамизку. Водийликка ўхшайсиз. Қолаверса мусофирсиз. Агар шунча дардингизни эшитиб, индамай, жим кетсам, қиёматда рўбарў келиб қолсак, нима дейман амаки?! Кейин неварангиз ётган касалхона маълумотларини ҳам беринг. Балки шифокорлар билан гаплашиб кўрарман. Кейин кичик неварангизни ҳам кўрсатамиз. Бояқиш елкалари силкинганча йиғлаб, телефон титкилаб, кимнингдир рақамларини топиб, айтяпдию, тинмай дуо қилади. Қайта-қайта қарзини қайтариб беришини айтию, қийшиқ қаддини бироз ростлаб зинадан тушиб кетди. Эртасига тонгдаёқ сабрим етмай нораста болакайнинг шифокорига қўнғироқ қилдим. Қизилўнгач саратонини экан. Бу касаллик билан аввал катта ёшдаги одамларгина оғриган. Афсус, охирги пайтлар болалар ўртасида ҳам учраб қолди. Тўйиб- тўймай, кейин пала-партиш овқатланиш , ўта иссиқ , ёки ўта муздек таом ва ичимликларни истеъмол қилиш, химия бодраб кетган ширинликлар, огриқ қолдирувчи, иситма туширувчи каби турли ҳил, рекламаси кўпчиган захри қотиллар урчитиб юборган мараз дард. Хартугул, бошланиши экан, демак даволаса бўлади. Шифокор Тошкентга олиб кетишни маслаҳат берди. Ўзимнинг ниятим ҳам шу эди. Кейин Темурбегимни етаклаб болалар майдончасига тушдим. Кеча усталарни бошлаб чиққан қўшнимиз ҳам боласини олиб тушган экан. Кайфияти чоғ. Айланиб ўргилиб кўришди. -Кайфиятингиз зўрку! -Бўлмасамчи? Кеча гапни пулини олганман. Бугун хўжайин манга мошина олиб келяпдилар. "Кобальт". Гапни пулига эса ювиб бераман. "Буҳоро кафе"га ўторасиз қўшни. Сизникидака тўқ қизилини хохлагандим. Мокрий аспалт бўп қолди. Шунисига ҳам шукур! Одатда бунақа вақтда чин юракдан табриклардим. Аммо бу сафар тилим танглайимга ёпишиб қолди. Миямда яна ўша овоз пайдо бўлди: Ғийқ-ғийқ...ғийқ-ғийқ...уввввв.... Кейин, кеча оқшом зинада эшитган гапларим ҳам жаранглади " Қарзи бор уйга келдик. Яга бироз иши бор экан қилиб бердим. Лекин хозир бир тийин пуллари йўқ экан. Бериб қолар...." Қўшнига унинг гапларини сўзма-сўз, дона -дона қилиб такрорладим. Аммо унинг бир туки қилт этмади. Йўқ, хунук иршайди: -Уффффф....Биламан. Озгина қарзимиз қолган. Берамиз! Ўзи ит чақирмайдиган қишлақи усталар бўлса. Бир танишимнинг танишлари экан, раҳмимиз келиб "ремўнт" қилдиргандик... -Кеча мақтадингизку! Қолаверса ўзим ҳам кўрдим. У илжайди: -Ростдан ишлари зўр! Эшакдай ишлашади.Бошқалар каби чўзилмай, вақтидан олдинроқ бажаришади. Лекин, деярли ҳамма пулларини ўз вақтида берганмиз. Энди арзимаган сумма қолганида дийдиё қилиб юрибдими? Агар мошина олмаганимизда кеча берворардим. Уйга одам келадику қўшни. Қолаверса "гап"им бор. Унга бошқа бир оғиз гапирмадим. Нафрат ва надомат билан бош чайқаб, узоқлашдим. Қўлим мушт тугилган, кўзим жиққа ёш миямни эса биргина сас пармаларди: Ғийқ-ғийқ...ғийқ-ғийқ...увввв. Тамом. Муаззам Иброҳимова 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв... -Мандан хавотир олма! Отдайман. Ээээ, ўлмайман хали. Одатимга хилоф равишда бўлса ҳам, гуноҳ бўлса ҳам миқ этмай, чўккалаб, эшитяпман. -Бугун бир миллион чиқарворайми? ...Якшанба куни юбордимку. Хозир тополмасам керак онаси... Биламан, тушуниб турибман...майли бир амалларман.... Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв -Кредитми? Униям вақти келиб қолдими? Бонкдан келган ўша ходимга кредитга уй олган болам ва келинимни Россиядан ўлиги келди, хозир пулимиз йўқ, озгина сабр қилинглар демайсанми?... Чолим шу ёшда Тошконга кетди. Пул топиб келар, деганингда, балки раҳмилари келиб, сабр қилишармиди, деяпман-да... Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв... -Бир неварам рак, иккинчисининг кўзи минус саккиз, ота-онасининг ўлимидан сўнг гапирмай қўйди демайсанми?....Дедингми? Индашмадими? Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв - Қариндош уругимизда пул нима қилсин? Ҳаммаси ҳам биз каби бечора дедингми? Нариги ўглим ҳам Россиядаю уч ойдан бери ойлик олмабди, демадингми? Буйраги ҳам оғрийди, демадингми? Ха, биламан эшитишмайди, тушунишмайди... Майли , бир амалларман. Йиглама кампир... Уввввввв..... - ...Светни қачан ўчиришди? Янги учечик нотўгри хисоблаяпти, унчалик кўп ёқмаганмиз демабсанда... Оғилдаги гўнгни сотворамизми кампир?... Молингдан эсталик бўлиб турмайдику! Қиш узааағ.... Таппини бир амаллармиз. Ану иккита ўрикни кестираман борсам, ўтиндан хавотир олма! ...Қантак, қантак...Биламан невараларинг ейишини, ўтин ҳам керакку кампир... Увввв....Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғиииииийқ... Увввв... -Қаттиқроқ ишлайман деяпманку... Ха, қарзи бор уй эгасиникига келдик. Бугун ҳам озгина ишларини қилиб бердим. Лекин, хозир бир тийин пуллари йўқ экан. Бериб қолар.... Йиғлама, тушуняпман, дорига... Яшайди, яшайди неваранг. Барно ҳам гапиради, кўзи апараса бўлади. Ҳаммасини тушундим. Миямни пармалаётган овоз, анув кран ва шамолдан эмас, шу мўйсафиднинг ичидан чиқаётган экан! Э,Аллох! Агар бир ғарибингни фарёди шу қадар бўлса, миллионлаб йўқсил, бечораларингники қанақа бўлади?! Банк, кредит, дори, қарз, таппи, ўлим... Бунақада луғатдаги барча сўзларни ёмон кўриб қоламанку! Етим, есир, йўқсилни йиқитаётган, дард, йўқчилик... ўлимни тан олмайдиган судхўр банкларга, катта -кичик идораларга ўт қўйсам, дунёга ўт кетмайдими?! Йигирма биринчи асрда таппи билан исинаетган болаларингни териб чиқсам, қуёш эриб кетмайдими?! Ўглимни кўтарма краничалик кучи йўқ анави мўйсафидингни, дала-дашт, бозор, қурилишларда, ўрисни совуқ ўрмонларилаю, кариснинг заводларида қариетган минглаб меҳнаткашларингни қувватлантирувчи мурувати -бола, чақаси. Нега анави чолни бунчалик оғир синаяпсан? Бояқишнинг жажжи қувватлантиргичлари ҳам ўчса қиёмат кўпмайдими?! Ха, бечорага бир молнинг бўқини ҳам кўп кўраётган дунёя! Илтимос Аллохим, бояги жалангдан ўн баравар, юз баравар кучлироғини электр, газ...ни сотаётганлар, ўмараётганлар, нотўғри хисоблайдиган хисоблагичлар ишлаб чиқарадиганлару, катта-кичик харомхўрларнинг, халқ хисобига чўчқадек семираетганларнинг устига ёғдир! Болаларни отадан,ота-оналарни болаларидан айириб мардикорчилик қилишга мажбур қилаетганларни йиғиб қиёматга сургун қил! Барча мевали дарахтларинг ўтин бўлиб ёқилаверса, болалигимда шираси тилимни ёрган қантагингни мазасини унутиб, ширин эртаклар эмас, дахшат, қиематларни ёзаманку! Наҳот тарихда номим эртакчи эмас, исёнкор бўлиб қолади?! -Бир миллионни бугун юбора олмайман кампир...иложим йўқ! Юрагимни эзма ... ....Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв Яна озгина эшитсам, мўйсафидни аранг тутиб турган темир тўсиқлар ҳам, уй ҳам, дунё ҳам дош бера олмайди... Ўрнимдан бола, халта билан қандай сакраб турганимни билмайман.

📝ҚИЁМАТ ҚЎШИҒИ Хонадонимизга кириб келган усталарнинг бири дархол эътиборимни тортди. Отам қурам мўйсафид. Дўхтир зоти синчковда. Дарров ранг-рўйга назар ташлайди. Бир сония етарли бўлди. Бу рангпар, хилвираган вужудда анчагина дард маҳкам ўрнашиб олганди. Ҳаёлан уларни бир-бир санаяпману, кекса, касалванд уста норғул ёшлар орасида нима каромат кўрсата олишига ақлим етмади. Танасидаги дардлардан ташқари, нигоҳи, юрагидан сизиб, руҳий холатини ошкор қилиб қўяётган яна бир дунё изтироблари ҳам бор эди. Дадамни соғиниб қолган Темурим қўққис югуриб бориб мўйсафидни қучоқлади. У ҳам набираларини соғинган чоғи чўккалаб ўғлимни қучоқлаб, хидлади. Мижжасида ёш қалқди. Сўнг уни кўтармоқчи бўлдию, туриб улгурмай чайқалиб , гандираклаб қолди. Уста йигитлар ушлаб қолмаса бола билан йиқилиши турган гап эди. Бечора қизариб, хижолатланиб Темурни аста ерга қўйиб, аранг эшитиладиган паст овозда менданми, унданми узр сўради. -...Айбга буюрманг қизим. Невараларимни согиниб қолибман. Биздаям битта шунақа сариғвой борда. Унинг ғижимланиб отиб юборилган қоғоздан абгор юзига қараб дадамни эсладим. Йўқ. Дадам анча хушрўй. Нурланиб туради. Айниқса жилмайганида, кулганида. Бу одам эса кулса ҳам ёзилмай, бадтар ғижимланаетганга ўхшарди. Энг дахшатли манзарага охирида эътибор берибман. Танаси бир томонга огиб турар экан. Бу менга энг енгил шабада ҳам йиқита оладиган қурилиш майдонидаги эски, омонат кранни эслатди. Уларни бошлаб чиққан қўшнимиз лаби-лабига тегмай усталарнинг ишини мақтар экан, кўнглимдан ўтаётганларни сезгандай мўйсафидга алохида урғу берди: - Айниқса Комил амаки зўр! Халол, чаққон, тажрибали...хуллас "нўмер адин" қурувчи. Ёшига қараманг! Ўнта йигитга дам беради. Ухламаса ҳам ишини битиради. Қолганларни ҳам ортиқча дам олдирмайди. Ўшанчун ишлари унумли. "Ремонт" га эса гап йўқ! Ўзингиз кўрдингизку! Короче, афсус қилмайсизлар қўшни. Нарх ҳам бозордагидан анча арзон. Сув текин деса ҳам бўлади. Иккиланманг! Усталар хонадонимизни бир қур кўздан кечириб, иш хажмига қараб, инсоф билан нарх айтишди. Маслахатлашиб, бир тўхтамга келиб қўнгироқ қилишимизни айтиб кузатиб қўйдим. Уларнинг ҳам бошқа жойда бир ойлик ишлари бор экан. ...Темурбек қурилиш-қурилиш ўйнашни ёқтиради. Машиначалари ичида энг кўпи - қурилиш крани. Бўлакларга бўлиб , сочиб ташланадиганидан митти машинадан тортиб, энг сўнги русумда, замонавий, электрон бошқарувли , бир қанча ишларни бажара оладиган, крани ҳам бор. Орқа, олдинга юради. Ипга боғланган ўйинчоқ тўсинларни кўтариб "қурилиш майдони"га етказади. Вақтида қувватлантириб қўйсак бўлди. Ўша куни ҳам у одатдагидек меҳмонхонани қурилиш майдонига айлантириб, севимли краниги харакатга келтирди. Қолган ишларни мен бажараман. Аввал майдонни тозалаб , бир сават "лего" ғиштларни тўкиб, энг бақувватларидан пойдевор қуришим керак. Ролга кириб "ишчи"ларни гапиртириб турмасам гап ҳам эшитиб оламан. Ҳар куни вазифамни аъло даражада бажариб, маҳорат билан ролларимни ижро этардим. Бугун шаштим анча паст. Ҳаёлим жойида эмас. Бетон аралаштиргич, эксковатор, бульдозер хатто оддий юк машинасини ҳам эплаб "мина " олмадим. Онасининг кайфиятсизлигини илғаган Темур ҳеч кимга ишонмайдиган кранини бошқарув ускунасини қўлимга тутди: - Майли, бугун сиз кран мининг! Бошқарув ускунасини қўлимга олиб, "прораб"нинг буйруги билан ипга боғланган "тўсин"ларни кран тумшугига илиб, тугмачасини босдим... Ҳар доим ишларни енгил бажарувчи машина негадир бу сафар юкни кўтара олмай бир-икки чирандию, ўчди. Темур тўполон кўтариб, маъсулиятсизлигим учун койиди, сўнг аллақаердан қувватлантиргични топиб келди.

Тушунарли. Демак уни қувватлантириб қўйиш ёдимиздан чиққан экан. Кечга яқин шамол турди ва ҳеч қанча ўтмай унинг увиллашига яна бир нола қўшилди. Аввал уни ховлидаги эски , занглаган качалейникига ўхшатдим. Ғийқ-ғийқ...ғийқ-ғийқ. Йўқ. Уники эмас. Ахир уйимиз тагидаги болалар майдончаси аллақачон таъмирланиб, барча ускуналар қатори эски темир арғимчоқ ҳам аллақачон алмаштирилганди. Овоз ошхонада баландроқ эшитилаётгани учун деразадан ташқарига қарадим ва ҳаммасига тушундим. Маҳалла томонда бўлаётган қурилишларнинг бирига ўрнатилган қурилиш кранларидан бирининг тумшуғи шамолда чайқалиб овоз чиқараётган экан. Шамол яна кучайди. Ғийқ-ғийқ...ғийқ-ғийқ... Увввв....Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв Негадир кўзимда ёш халқаланди. Ташқаридан келаётган нолага ортиқ тоқат қила олмай деразани ёпдим. Бироқ овоз ёпиқ деразани ҳам ёриб, миямни сур найидай пармалаб, қайси хонага қочмай ортимдан қувлаб беркингани жой қолдирмади. Ғийиииииииииииийқ... Увввв Ўша топда қалбимда Аллохга битта муножот бор эди. Яратган Эгам Шамол, кран, дераза, уй, мени... ва бутун борлиқни миллион зарраларга парчалаб ташласаю, дунёни қайтадан - Темуримнинг қурилиш майдонидаги каби содда, беғубор қилиб тиклаб берса... Худди дилимдагиларни ўқиб тургандай табиат ўкириб йиғлаб юборди. "Дунени оқизиб кетайми" деган шашт билан жала қуйди. Ваҳимадан қўрқиб кетган ўглим пинжимга тиқилди: -Аллох йиглаяпдими ая? Уни багримга босиб бегубор кўзларига тикилдим. Нималардандир умидланиб, чуқур хўрсиндим... Оқшомга яқин жала ҳам тинди. Асфалтни ариқча тополмаган лойқа сувлар эгаллаб, "денгиз" хосил бўлди. Тўлқин хосил қилиб суза бошлаган машиналар эса кемага айланди. Бу манзарани кўрган ўглимнинг кўзлари порлаб, янги ўйин топганидан қувониб, пастда майдончада турган машинамизга ишора қилиб қичқириб юборди: - Ваууу. Мани ўзим капитан бўламан. Кетдик ойи. Денгизда қолган қурт, қумурсқа, мушук, кучукларни қутқарамиз! Уни бағримга босдим. Дилим ёришиб , бирга пастга тушдик. "Кема"да тўлқин хосил қилиб суздигу барибир чўкаетганларни топа олмадик. Унинг хафсаласи пир бўлсада анча айландик. Ахийри бир нарсага тушуниб менга далда берган бўлди: -Майли, демак Аллох қутқарибди ҳаммани. Уйга кетдик, йўлда бирортаси чиқиб қолар... Чарчаб ухлаб қолган "капитан"имни кўтариб лифт тугмасини боссам, келмади. Демак яна бузилибди. Зинадан кўтарила бошладим. Иккинчи қаватга етмай, кимнингдир синиқ овози қулоғимга чалинди. Кимдир биров эшитмасин деб, ҳеч ким йўқ зинада, телефонда гаплашаётган эди Овоз шунчалик дардли эдики, беихтиёр кечаги мўйсафид ёдимга тушди. Ха, ана! Худди ўзику! Зинанинг темир тўсиқларига суяниб турган бўлсада янаям қийшайиб, майишиб турарди. Назаримда яна озроқ оғса, тўсиқлардан қулаб тушадигандай қўрқиб кетдим. Шошиб кўтарилиб, йигирма уч йил аввал қурилган уй бақувват бўлсада, тўсиқлар омонатлигини, йиқилса майиб бўлишини айтгим келди-ю, қўлимдаги болам ва қайтишда дўкондан тўлдирилган халта билан одатдагидек иккита зина оралаб сакраб чиқолмай, огир кўтарила бошладим; -Хоп, хоп дедимку кампир. Юбораман. Озгина сабр қилгин. Эрта-индин бериб қолар....Қанча?....Вай-бў!!! Жа баланд нархку! Озроқ тушмасмикан? Апарасияси шунақа қимматми? Дори -дармони ичидами ишқилиб?....Майли-майли йиғлама. Раҳматли болам ва келинимнинг арвохи чирқирамасин!... Қулоғимга аввал телефон орқали кимгадир берилган савол, далда, таскин... сўнг яна жаладан аввалги қўрқинчли овоз эшитилди; Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв... Қўлим банд, қулогимни беркитолмай зинага ўтириб қолдим. Сўнг яна далда, таскин, савол: - Неварамиз албатта оёққа туриб кетади. Синглиси Барнохонни кўзини ҳам апарасия қилдирамиз. Балки Тошконга олиб келармиз....Қимматмас, ахмоқ хотин! Зато бағда анча тажрибали дўхтирлар бор!

​​— Ха!  — деди Қудрат жахлдан тушмай йигитчага қаради —   Исиб кетябсанми? !  Ҳозир совутиб қўяман! У бир сакрашда газон устида баланд босимли сув  сабаб билонглаётган шлангни тутганча йигитчани роса  қийқиратиб усти бошини сувга бўктирди. Эвазига устидаги оқ кўйлагини хам ечдириб қизлардан кечирим сўратирди. Энг қизиғи бу ғалати ва жангари йигитга ҳеч ким  бир оғиз қарши сўз айта олмади. Кетар чоғи миннатдорона паст оҳангда: — У қадар зулм қилиб жазолаш шарт эмасди, — дея Самиянинг айтган гапига Қудрат дадил овозда — Агар сенга беришган озорларини икки ва уч баробар қилиб қайтармасанг, бу оламда ер билан битта бўлишинг аниқ! — деб жавоб берганди. Йигит шу топда Самия учун жуда хавфли ва дахшатли бир “куч” бўлиб кўринган бўлса хам , ана шу  “қора” куч ичида алақандай меҳрибон ва иссиқ кўнгил борлигига жуда жуда хам ишонарди. 🌼🌸🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

— Қудрат ака! Эшикни очинг мен келдим ... оғир қадамлар кимнингдир инграган овози келди сўнг эшик очилди ва эшик секин  ғижирлаб очилди . Ичкарида Қудратнинг ғамгин ва қизариб кетган кўзлари кўринди Автобус бекатига тушишганида Қудрат олдин тушди. Ва гўё танимагандек олдинга юриб кетди. Сўнг Самия тушди. У хам бир бирига бегона одамдек кетиб боришарди. Умрзоқ амаки худога шукур хеч нимани пайқамади. Унинг тиззаси оғриган сабаб анча орқада қолди. “ Отамнинг тоби қочиб қолибди... Тезроқ етиб боришим керак.. “ деди Самия ўша куни тушлик пайти ётоқхона эшиги олдида Қудрат уни тўхтатганида Менинг бурчим уни холидан хабар олиш. Онам вафот этган. Ёлғиз отам бор. Уни холидан хабар олишим шарт! Қиз ташвишда эди. У икки қадрдон кишисини хам бирдек яхши кўрарди. Автобусга чиқишдан аввал қиз нақ ўн саккизинчи марта қайта сўради: — Бугун отам билан гаплашасизми? Ортиқ яшириниб юролмайман. — Албатта , жиннивой ! Албатта гаплашаман! Ахир совчи жўнатаман, деганим билан оилада аёл киши бўлиши керак, менинг хам онам хам отам йўқ. Шу сабаб отанг билан ўзим гаплашаман. Ха Қудрат етим эди. Отаси хақида умуман хеч нарса айтмас, онаси эса ёлғиз фарзандини хеч нарсага зориқмасин дея. ўгай ота зулмини кўрмасин, дея бир ўзи ўғлини ўзи тарбиялади. Аммо онаизор Қудрат мактаб ёшида оғир касалликдан вафот этади. Ёлғиз қолган Қудрат бир ўзи оёққа турди . Уни ҳаёт ўзи тарбиялаган эди. У Ёвуз ва Бегона Турмуш чорраҳаларида шошиб қолмади. Унинг марҳум онаси уни кучли бўлишга, ҳеч қачон таслим бўлмасликка ўргатган, азоб берганларга қайта жавоб беришга ўргатган эди. “ Менинг лўғатимда “ ЙЎҚ” деган сўзнинг ўзи йўқ....”   деганди ўша висол кечасида бир ҳафтлаик айрилиқдан сўнг хонасига кириб келган Самияни бағрига босиб илк марта бирга қовушганида , қиз бор эркини йигитнинг қўлига топширганди. “ Сени ўзимники қиламан, деб қасам ичгандим мана меники бўлдинг... Энди сенга уйланаман.... Менга ҳеч ким “йўқ” дея олмайди.. дея ўша тун тонггача қизнинг қулоғига шивирлаганди. Шундан сўнг эртасигаёқ ётоқхонага кўчиб келиб олди. Аммо Самиянинг отаси Жалол амаки у истагандек осонгина “ХА” дейдиган кимса эмасди. Ўзига яраша кибри ва важоҳатга эга бўлган бу киши айни дамда маҳаллада бош қассоб эди. Унинг қўлидан гўшт татиб кўрмаган бирорта одам қолмаган. Бутун туманга хатто қўшни туманларга хам номи таралган бу одам айни дамда юрак ҳуружига учраган куйи шифохонага тушганди. Самия етиб келган оқшом уни ўзи оёқлари билан юрганча уйга кириб келди. — Ота !!! — ўша ондаги манзара  ёдига тушиб Самия ёлғиз совуқ хужрада кўзини очди. Нақ  икки кунлик тергов  совуғидан энди борлиқни хис қилаётган қиз нималар бўлганини эслашга уринди. Аммо аксига олиб хадеб қорнини силайди. “ Йўқ .... Менинг болам ўз  отасини  ўлдирмайди...”   шивирлади ўзига ўзи. Терговчи шошганча қиз ўтирган хонага етиб келганида уни йўлини навбатчи нозир тўхтатди: — Майор Назаров ! Сизни зудлик билан экспертлар чақиришаябди! Изқувар Назаров асабийлашганча Самия турган бўлмага кўз қирини ташлаб қўйди, хонага ўрнатилган микрофондан Самиянинг овозини эшитгани сабаб ўз  шубҳаларига калит топганидан жўшиб келаётган эди. Ичида сўкинган куйи  нозир билан бирга  ер остидаги Лаборотория бўлинмасига тушди. — Жаноб майор, биз ўша уйдан бошқа мурдани топдик. Шаҳриёр Назаровнинг кўзи катталашиб кетди. Юраги тез тез уриб кетди. Навбатчи нозир ҳисобот бера бошлади: — 24—25 ёшлардаги йигит. Шахси аниқланди. Қудрат Абдуллаев. Миллати ўзбек. Гумондор билан битта курсда ўқиган. Битта ётоқхонада яшаган. Қўшни Б. туманидан. Судланмаган. Аммо майда безориликлари сабаб бир икки бора ХТА тарафидан жаримага тортилган. Марҳум билан гумондор ўртасида анчайин яқин муносабат бўлганлиги хақида гувоҳларнинг шоҳидлиги бор. — Мурдани қаердан топдингиз ? бу савол ортиқча эди. Чиндан хам каллаванинг учи барибир Самияга келиб тақалмоқда эди. — Ўртоқ майор! Хонага чопиб кирган ҳамшира Шаҳриёрни излаб атрофга қаради — Ўртоқ майор!

📝ПАДАРКУШ  ҚИЗ  2 қисм Улар ўшандан бери бирга эдилар. Севгининг нақадар ёқимли  туйғу эканлигини хам ўшанда тушунган қиз, еттинчи осмонда парвоз қилиб юрган эди. Аксига олиб тез орада ЁЗ  кириб келади. Ва вақтинчага улар бир биридан айрилишади. Аммо бу ходиса аввалроқ содир бўлди. Балким бу вақтинчалик эмас мангуга айрилиқ дейиш хам мумкин эди. Сабаби Қудрат хам оддий бошқа эркак жинсига мансублигини беҳосдан фош этиб қўйди. 25 май оқшомида йигит беҳосдан қизни бағрига босиб лабидан бўса олмоқчи бўлди. Табиийки қиз йигитни ўзидан итарди. — Бизга қарашаябди .. деди Самия секин йигитдан ўзини нари олиб ҳиёбон тарафга қараб кета бошлади. У Қудратни хам бошқа йигитлар каби фақат “жисмоний истак қули” экан дея хулосага келди. Шу сабаб жахл билан олдинга юриб кета бошлади. — Самии!! Жоним! Тўхта! Илтимос! ( Бу сафар ялинишга тушган Қудрат бир сакрашда қизга етиб олди) — Жоним! Мени кечир сени жинниларча севганим учун ўзимни бошқара олмай қолдим! Ахир мени хам тушун эркакман ахир! Баъзан хис туйғуларим танамдан отилиб чиқиб кетадики !! Қиз Қудратни телбаларча севардими?   Терговчи хонасида ўтирганида хам мана шу ҳаёлларни ўйларди халос. Қудрат чи ? У Самияни севганмиди? Менимча ха .. У хам севганди.... Севганда хам девоналарча севарди. Қизга бўлган  ишқи сабаб аввалги  хотинбозлик  қилмишларини тақа тақ тўхтатган хам эди. Унинг кўзлари қаёққа қарамасин фақат Самияни кўрарди. ,,,, Терговчи Назаров миқ этмай ўз айбига иқрор бўлиб турган қизга ачиқланиб қарарди. Бу хонада нималар содир бўлган бўлса хам албатта одам ўлдирилган. Ошхона пичоғи нақ кўксини ёриб ўтган эркак жасади, сўнг ваҳима билан отиб юборилган ва бошқа ердан гулзордан топилган  пичоқ сртидаги одам қўлининг изи.. Бу излар Самиянинг қўл излари  эди. Батамом барча қилғилиқлар, барча далиллар ягона тирик гувоҳ ва гумондор Самияга қаратилган эди. Хатто Судга хам хожат қолмай қизни қотиллиги исботлангандек эди. Ахир қиз хеч қаёққа қочиб кетмай милиция ходимларига қўнғироқ қилган хам ўзи эди. Аммо Фақат   Терговчи буни тан олмас, қалбининг қай бир четида миттигина илинж “Қизни қотил эмас, у ниманидир яшираябди ёки ҳимоя қилаябди ” , дея шивирларди. Самия Қудрат билан нақ  бир ҳафта аразлаб гаплашмай юрди. Хар куни  беш олти марталаб қизнинг деразаси тагида кутиб ўтириб чиқадиган сўнг эса яна шундай махзунлик билан изига қайтиб кетадиган йигитни кўрган бошқа хонадагилар “Телба ошиқ” дея янги лақаб тақишганди. Қизни эса “Ёвуз маъшуқ”қа чиқаришди.  Саккизинчи куни Қудрат келмади. Унинг хонасида хам чироқ ёнмади. У қиз учун атай ётоқхона рўпарасидаги 4 қаватли уйларнинг Самияга кўриниб турган учинчи қаватидан ижарага уй олганди. Аммо бу кеча унинг зангори ромли деразасида чироқ ёнмади. Самия илк марта уни соғинганини англаб етди. Дугонаси Гули қизни хам интизорлик билан бўм бўш хонага термулиб қолганини анча кузатиб қолди. — Дониёрдан сўрадим. Қудрат бир ҳафтадан бери ўқишга хам чиқмаябдикан.... секин гап бошлади Гули ( Дониёр параллел гуруҳдан Қудратнинг курсдоши, Гулини ёқтирарди ) — Бу холида йигит яна очесленияга учраб яна курсдан хайдалади.... Самия индамади. Шунчаки узоқ вақт деразадан қараб тураркан, нақ  уч соат шу куйи қотиб турганини эслади. Ошхонага чиқиб сув ичмоқчи бўлди. Соат тунги 22. вахтёр аллақачон эшикни қулфлаган. Гули ухлашга ётди. Самия эса секин коридордан пастга тушаркан ўзидан соҳта чеҳра ясади. Шоша пиша навбатчи вахтёр Комил акага “Онаси касалхонага тушиб қолганини. Шошилинчда эканини айтаркан, мажбуран эшикни очтирди. Ва шошилганича катта йўлга чиқди. Рўпарасидаги қақайиб турган қоп қора уйга қараркан. Хаммасида чироқлар хали ёниқ фақат унинг учинчи қаватдаги деразасида чироқ ўчиқ эди. Барча қизлик  иффати ва қадрини унутиб Самия зинадан юқорига кўтарила бошлади. Оёғидаги бинафшаранг шиппак  бетон зинада заифгина шип шип этиб овоз чиқаради. Ҳаяжон билан ўша эшикни тақилатади. Юрак дупури ўзига эшитилади. Узоқ кутди.

📝ПАДАРКУШ  ҚИЗ 1қисм Агарда йигит киши сенинг пешонангдан ўпса борми, У ўзини сенинг ҳимоячингдек ҳис қилишингни истаётганини билдиради. Унинг табассумида ошиқ  ишқидан кўра кучлироқ — ота меҳрини кўпроқ  англайсан.. Самия пойтахтдаги номдор олийгоҳларнинг бирида таҳсил оларди. Ёзги сессия адо бўлгач ўзининг туман марказига — ота уйига қайтиб келаётган пайт эди. Ҳаво хаддан ташқари дим, ғарубдан эсаётган гармсел шамол чошгоҳ пайтида янада кучайди. Табиатан нозик навниҳол бу оқбадан хушрўйгина қиз уч соатлик йўл азобида гўр азобига хам рози бўлиб кетди. Ўзи оқ сариқдан келган тўқ каштанранг сочлари чиройли чинни юзига ярашиб тургувчи бу қизни кўрган ҳар қандай эркак ошиқ бўлиб қолиши тайин. Эгнида сутранг матоли пушти ва жигарранг гулли этаги тиззасини бехос ёпиб турадиган ёзги енгил кўйлакда қиз автобуснинг энг сўнги ўриндиғида айёвсиз офтоб нурлари тафтини беркита олмаётган “Фонетика” конспект дафтарини боши узра соябон қилганча кетмоқда. Автобусда одам кўп. Қариялар (Ҳудога шукур бу иссиқда уй уйида рўза лаззатидан масрур кўчага чиқмаган)  ўрта ёшлилар ва  қолгани ўзи каби ёш яланг йигит қизлар. Коллежд ва институтдан қайтаётган йигит қизлар хам бисёр эди. Самия қанча истаса хам ўзидан бир қадам нарида турган бўйлари узун қош кўзлари қоп қора бежирим ўсган соқолчалари ўзига ярашиб турган йигитга қарай олмайди. Сал нарида қўшни маҳалада яшайдиган Умрзоқ амаки тўғри Самияга рўпара бўлган ўриндиқда ўтириб олган. Ўртада  йўловчи кўп бўлса хам одамлар орасидан тирсаклар орасидан қизнинг бегона аммо анча хушсурат йигитга қараб кўз уриштириб келаётганини фаҳмлаб қолиши мумкин эди. Йигитнинг эгнидаги кулранг футболкаси жазирамада анча терлаб бароқ жундор кўксига ёпишиб қолган, бақувват бисепс мускулари иссиқдан таранг тортганми реза реза тер оқаётган бўйин томирларида қон гупирмоқда. Иссиқ жонидан ўтганига қарамай қора баҳорий шимда (  ахир қора ранг иссиқ серқуёш фаслда энг нотўғри  ранг) эхтимол йигитнинг бу шошмашошарликда эгнига илишга бошқа  кийим топа олмай қолгани билан ҳеч кимнинг иши йўқ эди. Йигит ундан кўзини асло узмас, Самия кетар чоғидаги ётоқхона остонасидаёқ унга етиб олган эди. — Сами ... Оқшом салқинда йўлга чиқ ... Ёки эрталаб   саҳар мардондан.. Йигитнинг бўғиқ  аммо  ялинчоқ овози  шу топда қизнинг рахмини  келтирди “ У сира хам ялинмасди... “  ўйлади қиз. “ Доим буйириб келган. Гўё хамма нарса у учун аталган—у, барчасини ўз хожасидек битта битта эгаллаб келган” Қудрат. Исми жисмига монанд бу йигит, Самиянинг параллел (қўшни) гуруҳидаги курдоши, у билан ( жуда қизиқ ! битта туманда яшасалар хам олийгоҳда иккинчи курсида танишиб қолишган)) Бунга сабаб балким Қудратнинг ўтган йили “очесление” яъни “қарздорлик сабаб “  олийгоҳда бир йил ўқимганлигимикан, ишқилиб Қудрат иккинчи курсдан қайта  ўзидан уч тўрт ёш укалари сингиллар тенги йигит қизлар билан ўқий бошлаганида Самияни учратганди. Ўшанда серқуёш куз кунлари эди. Бу воқеа биринчи курснинг безори талаба йигитлари хўжалик мудираси Каромат опа олийгоҳ атрофидаги газон ўтларга резина ичакда суғиришни буюраётган маҳалда содир бўлганди. Қаторасига тўрт пара дарсдан хориб чарчаб чиққан Самия ва дугонаси Гули ( ха, ўша Паркентлик қиз) олийгоҳ йўлкаси бўйлаб кутубхонага “Ожеговнинг Луғат китоби”ни    олиш учун кетишаётганди. Орқадан бир иккита йигит курсдошлар оҳирги тўртинчи пара паточний (йиғма)  дарсда ўтирган қўшни гуруҳ йигитлари чиқиб келишаётганди. Буни қарангки бир зумраша йигит резина шланг сувни Самияга қарата тўғирлаб сув сачратса бўладими?! Қилган ишидан хохолаб кулганича “ Яхдеккина бўлдизми”  дея пичинг қилган эди. “ Хе башаранг қурсин! Тентак! “ дея Гули шанғилаганча Самиянинг ярим хўл бўлган либосини рўмолчаси билан арта бошлаган эди. “Зувв”  этиб шамолдек  уларнинг ортидан  бир бақувватгина йигит ўзиб кетди. Шартта қочишга хам улгурмай қолган биринчи курс йигитни жағидан битта шапалоқ ташлаб қолди!

​​Назаров ортига ўгирилди: — Нима гап ? — Терговдаги қиз ... Қиз. Хонага чопиб кирган Шаҳриёр ўзини қандай манзара кутиб турганидан беҳабар эди.   Ерга ётиб олган Самиянинг тинмай қорнига ураётганини ва ярим яланғоч оёларидан сизиб оқаётган қонни кўриб хуши бошидан учди! — Зудлик билан “Тез Ёрдам” чақирилсин! Шошилинч!!! Хомиласидан  айрилган Самия узоқ яшамади. Ўлимидан олдин эса касалхонанинг жонлантириш бўлимида Гули ва Шаҳриёрга қараган кўйи биргина сўзни айтди. “ Мен отамни ўлдирмадим. Аммо ўзининг пуштикамаридан бўлган ўғлидан воз кечган отани ўлдирган ўғил менинг фарзандимга хам оталик қила олмайди.... У менинг отамдан қасос олиш  учун мендан фойдаланди халос... Мен эса уни ўлдирдим. Пичоқ меники эди... Меники   эди.... (тамом) Муаллиф Зафар Зафарофф 🌸 🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

​​Сизга қўшилиб мен ҳам фарзандларимни алдадим: Дадангиз узоқдан қайтдилар. Энди сизларни ташлаб кетмайдилар, дедим расм-русумлардан сўнг сиз билан бошлашиб уйимга кирар эканман. Ўшанда бизга эшик очган қизимнинг ҳайратли нигоҳидаги соғинч, ўғлимнинг “дадажон!” деган ҳайқириқ билан бағрингизга отилгани кўз олдимдан бир умр кетмайди. Аввалига болаларимга жуда меҳрибондек туюлдингиз. Биз бахтли эдик. Сизнику билмадим, аммо болаларим бу ҳолдан хурсанд, уларга қараб эса мен бахтли эдим. Шу ёшгача “дада” деган сўзни айтолмаган болаларим ҳар куни сизнинг йўлингизни пойлар, бизникига келадиган кунингиз улар учун чинакам байрамга айланарди. Аммо... Қўш хотинлиликка ўт тушсин экан. Ҳеч кимни ўз отасидан, ўз онасидан айирмасин экан. Бировнинг боласига оталик қилиш, кемтик кўнгилни бут қилиш сизга эмас экан. Болаларимни аввал ўзингизга ўргатиб, сўнгра меҳрга зор қилганингиз, изсиз йўқолганингиздан сўнг ўғлимнинг сизга ичикиб оғриб қолгани. Кўчада мошина сигнали чийилласа болаларим дераза томонга чопиб бориб ташқарига қарашади умид билан: “Дадам келдилар!”... Сиз ҳаётимда пайдо бўлдингизу яраланган қалбим “дард” деган сўзни унутишга чоғланганида, ярасини тирнаб қонталош қилдингиз-да, кетавердингиз. ... Кўзгуга боқаман. Ҳусним бировдан кам эмас. Ақл-заковатдан ҳам Худо қисмаган. Пулга муҳтож эмасман, Худога шукр, ризқимни, фарзандларимнинг ризқини етказиб турган Аллоҳим бор, бошимда бошпанам, оёғимда мошинам бор, ота-онам, жигарларим, ҳаммасидан муҳими ҳаётимнинг мазмуни фарзандларим бор. Аслида, бир одам, бир аёл бахтли бўлиши учун етарли ҳамма нарсам бор. Бироқ... бироқ аёл “ўнта ўғлим бўлмасин, чолим ўлмасин” дейдиган тоифа экан-да. Мен ҳам аёл бўлиб аёллик бахтини, муҳаббат таъмини туяй дебман. Афсус, тақдирим мени ўгай бахтга ҳам, ўгай меҳрга ҳам арзитмади. Йўлимда учраган, ҳаётимда пайдо бўлган инсон борки, айниқса, эркак зоти, дилимга озор бериб ўтади. Ҳар учраган нокасу номард юрагимга тош отиб ўтаверади. Қачонгача бағритошлар отган тошга нишон бўлар эканман-а... Баъзан яқинларим даврасида “Менга эркакман деган эркак учрамаган” деб қўяман афсус билан. Ҳайронман, нега ундай экан? Шахсий ҳаётимда ҳам, иш юзасидан ҳам мард эркакка учрамадим. Сиз-ку майли, ўзингиз келиб иккита оилани оила қилишга, ўз фарзандларингиздан орттириб менинг болаларимга ҳам меҳр беришга ваъдалар бердингизу лафзингизни бажаришга қурб қилолмай қочдингиз, лекин қўл остимда ишлайдиган эркак ходимлардан ҳам вафо кўрмадим. Корхонамни очиб, тадбиркорлик фаолиятимни бошлаган кунларимда курсдошимни ишга таклиф қилиб, корхонада ўзи ишбошқарувчилик қилишини таклиф қилгандим. Негадир фирмага ишга қабул қилинган ходимлар икки ой ишламай, бўшаб кетаверишади. Сабабини қайдан излашни билмай сарсонман. Кейинчалик маълум бўлишича, мен ишониб иш бошқарувчиликни топшириб қўйган ходим ишга қабул қилинганларга “Бу ерда ишлаганингиз билан бирингиз икки бўлмайди, маошингизни ололмайсиз” деган гаплар билан бир ой ишлатиб, кейинги ойдан бўшатиб юборар экан. Ана сиз ва сизнинг тоифадошларингизнинг ҳақиқий юзингиз. Аммо ўйламанг, мен яшаяпман ва бу ҳаётда яшашимдан мазмун бор. Мен қалби қаттиқларга меҳр отлиқ қурол билан қарши курашаман. Мен меҳр беравераман, чунки бермоқнинг бир куни олмоғи ҳам бор. Мен кўз ёшимни артиб яшашга куч топа оламан, гарчи юзимдаги томчини артишга арзигулик мард қўл бўлмаса-да, ахир, ҳаёт фақат ёмонларга меҳмонхона эмас-ку. Мен керакман, яхшиларга керакман, меҳрталабларга керакман. Шунинг учун ҳам “Меҳрни баҳам кўрамиз” деган шиор остида меҳрга зор меҳрибонларни жамлаганман... муаллиф? 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

Бу орада ҳам ҳаёт синовлари мени четлаб ўтмади. Вилоятимизнинг мансабдор мутассадди кишиларидан бирининг аёли менга ўчакишди. Туҳмат гапларни тарқатиб, ўзи шундоқ ҳам аламлардан пора бўлган юрагимга ниш уришдан роҳатланаётган аёлни излаб ишхонасига бордим. Эрининг соясида у хоним ҳам амал отини эгарлаган экан. Қабулига кириб, уни энди биринчи марта кўраётганимни, эрини ҳаётда ҳатто бир марта ҳам кўрмаганимни, у тарқатиб юрган гаплар шаънимга бўҳтон эканини айтгандим, шайтонга устозлик қиладиган аёл кўзларимга қаттиқ тикилган куйи: Мен сени йўқ қилишим керак. Сени албатта йўқотишим шарт! Бу вилоятда ҳеч ким мендан ўтиб кетишга ҳақли эмас! Мендан ўтаман, деб ўйлама. Сенинг бор айбинг мендан ўзмоқчилигингда. Сени йўлимдан олиб ташлаш учун шу бўҳтонларни ўйлаб топдим,- деди. Бошимдан гурзи билан урилгандек аҳволга тушдим. Бу нимаси энди?! Шу замонда қуруқ туҳматнинг қурбонига айланиб қоламанми? Наҳотки, боши очиқ аёлнинг шаънини булғаш шунчалик осон иш бўлса? Яна жавобсиз саволлар қуршовида қолдим. Миш-мишлардан хабар топган қайнонам ўғли-эримга қўнғироқ қилиб, мен билан ажрашиш шартини қўйибди. Бир неча йил дом-дараксиз кетган эрим бирдан қўнғироқ қилиб, жавобимни берди. “Сен синовларга сабрсиз аёл экансан, эссиз ишончим!” деб оғрингани ортиқча бўлди унинг. Шу пайтгача тирик беваликнинг аламида ўртанган юрагим ўша куни биринчи марта қаттиқ санчиди. Ҳушимдан кетган эканман, кўзимни шифохонада очдим. Бошимда онажоним, икки болам йиғлаб туришибди экан. Шу заҳоти ўзимни қўлга олишим, ҳаётда мана шу икки фарзандим ва шу кунгача бошимдан ўтказаётган ҳар бир синовларга мен билан тенг, баъзида мендан ҳам ортиқ қийналган ота-онам учун ҳам яшашга куч топишга уриндим. Касалхонадан чиққанимдан кейин ҳалиги аёлнинг гапларини ўйладим. Ўз-ўзимга “Мен албатта сендан ўзаман! Сен ким бўлибсан, сендан минг чандон зўрлари ҳам иродамни буколмайди, шахдимни синдиролмайди” деб бўҳтонлари билан жамиятдаги ўрнимдан айириб, оиламни бузган аёлга қасдма қастига яшашга аҳд қилдим. Ўзимни хусусий корхонамни ташкил қилишга киришдим. Корхона очиш учун маълум миқдорда молиявий база бўлиши керак экан, ўзим яшаб турган уйни сотиб, корхона балансини молиялаштирдим. Машаққатлардан руҳланиб, синовлардан завқланиб, ғамни кулгуларим остига яшириб меҳнатдан бахт топдим. Уч йил деганда сотилган уйим ўрнига, ундан ҳам яхшисини олдим. Корхонамнинг довруғи ошиб, даромадимиз ҳам шунга яраша бўлди. Тўғри, муваффақият осонлик билан қўлга киритилмайди. Ҳолва деган билан оғиз чучимаганидек, даромадни истаган билан бойлик осмондан тушмайди. Корхонамнинг ҳар бир маҳсулоти менинг юрак қонимдан, кўзимнинг ёшидан бунёд бўлган. Ёқут савдо белгиси остида ишлаб чиқарилаётган ҳар бир буюм менга фарзандимдек азиз, жигарбандимдек қадрли. Энди-энди ёлғизликка кўникиб, тақдиримга тан бера бошлаган пайтларимда қўққисдан ҳаётимга сиз кириб келдингиз. Эркакка эҳтиёжим йўқлигини, айниқса қўш хотинликка мутлақо норози эканлигимни, ҳали болаларимнинг отаси жароҳатлаган қалбим яралари битмаганини айтиб, сизга рўйхушлик бермаганимга қарамай йўлимни пойлашдан қатмадингиз. Шу пайтгача ота-онамнинг олдига мени сўраб борган совчилар, уйланиш ниятидаги эркакларнинг ҳеч бирини эшитгим, кўргим келмасди. Нима жин урдию, доимий ҳаракатларингиз натижасида сизга боғланиб қолдим. Фарзандларимни бахтли кўриш, уларнинг қувончидан завқланиш мен учун энг олий бахт,-дедим розилигимни сўраб келганингизда. Мен сизга керак бўлсам, энг аввало фарзандларимга оталик қилишингиз керак. Менга эр эмас, фарзандларимга ота керак... Шугина холосми? Фақат шу бўлса, жоним билан сизни бахтли қилишга тайёрман. Фарзандларингизни ўз фарзандимдек кўраман. Улар ҳеч қачон ўгай ота эканлигимни билмайди Сизга ваъда бераман, ҳали сиз дунёдаги энг бахтли аёл, фарзандларимиз дунёдаги энг бахтиёр болалар бўлади. Сиз шундай ваъда бергандингиз. Ёлғизликдан чарчаган қалбим сизга ишонди. Аммо.

📝ЎГАЙ МЕҲРГА ҲАМ АРЗИМАДИМ. Мен тенгилар ҳали узатилмай, бошимга тирик беваликнинг кўргуликлари тушди. Эрим тижорат билан шуғулланарди, қандайдир ноқонуний ишларга аралашиб қолиб, озодликдан маҳрум этилди. Қизалоғим икки ёшга тўлган, иккинчи фарзандимга ҳомиладор эдим. Кўзим ёриди. Отаси тезроқ озодликка чиқсин, дея фарзандимга Озодбек деб исм қўйдим. Ўғли қамалгач, қайнона-қайнотамнинг ҳам бизга меҳри бўлинди. Кўпқаватли уйларнинг икки хонали хонадонида ёлғиз ўзим фарзандларим билан яшайвердим. Болаларимнинг “дадам”лаши, ҳар куни уйқудан кўзини очиб “ойижон, бугун дадам келадилар-а?”, “яна нечта ухласам дадам келадилар?” деган илтижоли саволлари жонимнинг чокларини сўтиб-ситиб юборарди. Даданг узоққа сафарга кетганлар, биз дуо қилаверсак тезроқ қайтадилар,- деб болаларимга тўқиган эртагимга ўзим ҳам ишониб қолгандим. Кутилган онлар келди. Эрим қамоқдан чиқди. Аммо менга номаълум қандайдир сабаб туфайли уйга келмай, тўғри Россия давлатига жўнабди. Аввалига ҳайрон бўлдим. Мендан бирор хатолик ўтганмикан? Эрим қамоқдалигида бир неча марта болаларим билан кўргани борайин, учрашиб олиб беринглар, десам қайнота-қайнонам унашмаганди “болалар билан йўлда уриниб қоласизлар” деб, ортидан бормаганимга ранжибдими деб келинлик уйимга бордим. Чиқиб келган куни бир кеча уйда ётдию, эртасига эрталабдан оғайниларига чипта айтиб қўйган экан, жўнаворди,- деди қайнотам каловланиб. Нега бизга хабар бермадингиз, дадажон? Ахир, невараларингиз билан кўзим йиртилиб кутаётганимни билардингиз-ку?- Хўрлигим келиб, бўғзимга қадалган йиғини қайтаролмай қайнотамни саволга тутдим. Сабабини ўзидан сўрарсиз, келинпошша,- деди қайнотам ўрнига жавоб берган қайнонам, гўёки бу ерда сени бошқа қиладиган ишинг қолмади, тезроқ кет, дегандек. Гарчи сабабини минг чамалаб, минг бир тахминда ҳам англамаётган бўлсам-да, турмушим бузилганига фаҳмим етди. Йўл бўйи жавобсиз саволлар оғриғидан қийналиб келдим. “Энди нима қиламан?! Болаларимга нима дейман? Дадасини сўраса қандай жавоб бераман?” деган сўроқ қаршисида тилим бойланган, тафаккурим заиф эди. Яна ёлғон тўқидим болаларимга: Дадангиз ҳали келмадилар, узоқда яна битмаган ишлари бор экан. Сизлар тезроқ катта бўлиб, мактабда аълога ўқиб, келгусида ҳаммага фойдаси тегадиган инсон бўлсангиз, шунда дадангиз ҳам келар эканлар... Бу ёлғонимга ҳам болаларимнинг саволи топилди: Ойижон, мен қачон катта бўламан?- дерди энди тили чиқаётган уч яшар ўғилчам. Қачон мактабга бораман, қачон аълочи бўламан? Бир томонда қизим юрак бағримни эзади: Ойижон, Нигина ўртоғимни ҳар куни дадаси машинада боғчага олиб бориб қўяди. Дадам тезроқ келиб мени машиналарида боғчага олиб борсинлар. Бу сўроқ саволлар жонимдан тўйдириб, ҳолимни абгор қилган бир пайтда кўзгудаги аксимга кўзим тушди. Мен йигирма уч ёшли жувонга ўхшамасдим. Дунё ташвишлари, турмуш муштларига ўзини олдириб қўйган, ўттизга тўлмай ўтин бўлган аёл қиёфасини ўзимда кўриб даҳшатдан ўзимни йўқотаёздим. “Йўқ, Ёқутхон, бунақаси кетмайди, дедим ўзимга ўзим,- бир номард яралаган қалбингни ўзинг даволашинг шарт! Сен ўзингни мана бу икки қоракўз гўдак учун ҳам ҳаётга қайтаришинг шарт! Бу норасидаларга сен кераксан! Онаси бахтли бўлолмаган бола қандай бахтиёр болалик таъмини туйсин? Узатилган йилим Тошкентга нуфузли олий ўқув юртига талабаликка қабул қилинган эдим. Бир йилча ўқиб, оилавий аҳволим сабабли таҳсилни ўзимизнинг шаҳримизга ўтказувдим. Ўқишимни битказиб, диплом олганимга қарамай ҳали иш излаб, ишлашни астойдил ният қилмагандим. Рўзғорнинг кам-кўстидан ота-онам хабардор бўлиб, ака-укаларим коримизга яраб турганди. Англадимки, энди икки боланинг масъулияти, келажак ҳаёти ўзимга боғлиқ. Мен ҳам ғамга асир бўлиб, букчайиб яшаверсам, эрта бу икки боланинг тақдири нима бўлади, деган ўйдан куч олиб эртаси куниёқ ўғлимни ҳам болалар боғчасига жойладим-да мутахассислигим бўйича бир-икки ташкилотлардан иш излаб кўрдим. Бир ҳафтада иш топилди. Мен айни ишлайдиган ёшда, ишлайдиган куч-ғайратга эга эдим. Шахсий ҳаётимда кулмаган бахтимни меҳнат фаолиятимда жилмайтириш учун ўзимни ишга бағшладим. Тез фурсатда эътиборга тушиб, меҳнатим ортидан обрў ва даромад топа бошладим.

#Диққат ❌🔥 2024 йил ёзи тарихдаги энг иссиқ бўлади ➖ метеорологлар Иссиқ об-ҳаво Тинч океанидаги сув ҳароратининг ўзгариши Эл Нино оқибати бўлади, бу бутун дунё иқлимига, айниқса Марказий Осиёга таъсир қилади. Прогнозларга кўра, бу йил Ўзбекистонда ёз ҳар қачонгидан ҳам иссиқ бўлади. 🔺Бу канал ҳар бир Инсонда бўлиши керак!!! 👑𝐟𝐨𝐲𝐝𝐚𝐥𝐢 𝐤𝐚𝐧𝐚𝐥𝐠𝐚 𝐨𝐛𝐮𝐧𝐚 𝐛𝐨'𝐥𝐢𝐧𝐠➖⬇️ https://t.me/AZIYA67 тавсия қиламиз 👆🎁

❄️ Бу қор совиғи қаердан келаяпти. ЛАЙЛАК ҚОР 🥶 Бугун 27 Апрель Қозоғистон ва Қирғизистонда катта қор ёғишни бошлади. Баҳорнинг ўртасида қорни қаранг, қорни.. Дўстларга юборамиз 🤗 🌼🌸🌺 ┅অঠই 👑 ইঠঅ┅ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналмизга кириш 👆🤗

​​энди уни намоз ўқигани учун тепкиламайдилар, кўкармайдиган қилиб урмайдилар. Энди у ҳур, озод...Қафасдан учиб чиққан озод қуш каби қанотларини қоқиб, жаннат томон кетганлардан...Бахтиёр ёқасини қўли билан қаттиқ ушлаб, ғижимладию юзини тўсиб, биродарининг ўлими учун аччиқ-аччиқ кўз ёш тўкди. Ғойибона унинг ҳаққига дуолар қилди. Ахир ўша инсон сабабчи бўлган эди-ку, Бахтиёрнинг одам бўлишига. Ахир ўша инсон туфайли, пешонаси сажда кўриб, Аллоҳни таниди-ку... Маҳбус Бахтиёрнинг қалбини ҳувиллатиб кетди. У энди ростманасига ёлғизланиб қолган эди. Дардига дармон, синовларига бардош, иймонига қувват бериб турадиган биродари абадийга кетган эди. Кунлар кетидан ойлар ўтиб боравериши озодликда юрганлар учун билинмайди. Лекин қафасда ўтирганлар учун, ҳатто дақиқани ўтиши қийин. Бахтиёрнинг кирганига мана ҳаш-паш дегунча 4 йил бўлибди. Бу 4 йил ичида унинг ота-онаси бормаган адвокати, ёзмаган жойи қолмаган эди. Эҳе...Кечирим хатларини ёзавериб, керакли жойларга жўнатавериб чарчашган эди. Югур-югурларни фойдасизлигини билишгач, қўлни ювиб, энди қўлтиққа урамиз деб турганларида "амнистия", деган нарса, йўқ жойдан чиқиб қолса денг. Ана байраму, мана байрам...Бахтиёр уйга қайтди... Бахтиёрнинг орқасидан ота-онаси анча қаришди. Ҳам битта ўғил, ҳам кенжа бола...Мана Аллоҳнинг изни билан қамоқдан ҳам чиқиб келди. Отаси бечора: "Биттаю битта ўғлим келди", деб элга эҳсон берди. Қўйлар сўйилди, дошқозонларда ошлар дамланди, тандирларда сомсалар, кулчалар ёпилди. Ота боласи учун, бисотидаги бор йиққанини тўкди. Бахтиёр ёш қамалди, ёш қариди. Сочларини оқ қоплаган, юзлари чакак чакагига кириб кетган, пешонасини чуқур-чуқур ажин босган эди. 35-36, навқирон ёш аслида. Лекин у анча қариди. Кўрган киши 45-50 беради. Эҳсонга келганлар Бахтиёрни кўрганларида: "Вой, танимабман", деганлари кўп бўлди. Ҳақиқатда киши танимайдиган бўлиб, қайтаган эди. Келганлар, индамай еб-ичиб, эҳсон берганни ҳаққига дуо қилиб кетишса нур устига нур. Лекин индамай еб-ичиб кетиш ҳамманинг ҳам қўлидан келмайди. "Ҳа, бирпасда чиқибдию. Йиллаб ўтирганлар бор. Отаси чиқариб олган бўлиш керак. Бўлмаса бунақаларни осон чиқаришмайди. Бахтиёр энди жим юрса керак. Тилини тийиб, ҳаммага насиҳат, даъват қилмасдан. Роса тўкиб ташлашибди-ку. Афти-ангорини кўриб бўлмайди. Юзини ажин босиб, буришиб қолибди. Агар ота-онасини ўйласа, буёғига жимгина юради. Бўлмаса ўзидан кўрсин..." Ҳам тузингни ейишади, ҳам еб бўлиб юзинга тупуришади. Ғийбат, гап-сўз билан эҳсон ҳам ўтиб олди. Эшик тақиллади. Яна бошланди. Чақир-чақир, имзо қўй, қаердасан, нимасан? Бахтиёр отасига кетиш истагини айтди. Ота аввалига рози бўлмади, сўнг дуо қилди. Четга чиқишга қоғоз тайёрлаш учун, бормаган жойи, учрашмаган ери қолмади. Лекин рухсат бермадилар. Қамалиб чиққани учун ташқарига чиқолмас экан. Бахтиёр истихора қилиб, таваккалнинг бошини ушлаб, таниш-билишлар ёрдамида чегарадан ўтиб олди ва ўша ердан ҳужжатларини тўғирлаб, хотини ва болалари билан Мадинага учиб кетди. Инсонга иймонга келиши учун албатта имкон берилади. Иймонни этагини ушлаб қолган ушлаб қолди, бўлмаса шундоқ асал неъматдан қуруқ қолади. Бахтиёр ҳам маҳкам ушладию, неъматларнинг энг улуғини қўлга киритди. Мол-дунё, пуллар, уй-мошиналар булар ҳаммаси ўткинчи. Биз оламиз, йиғамиз тўсатдан ўлим келганда эса, ҳаммасини ташлаб кетамиз. Ва ўша ташлаб кетган нарсаларимизни жавобини биз берамиз. Лекин орқамизда қолганлар, роҳатланиб ўша нарсалардан фойдаланадилар. Тафаккур қилсак, ҳеч бир нарса бизларга вафо қилмайди. Ҳаммаси тушдек ўтади-кетади. Дунё бугун ё эрта тугайди. Бизга берилган неъматлар ҳам шундай тугайди. Қабрга олиб кетишимиз мумкин бўлган нарса бу қилган амалларимиз бўлади холос. Тамом Зулфия Махмуд. 🌸🌼🌺

Бир кун бириси ғийбат қилса, бошқа кун бириси...Инсонларга нима экан-а? Соқол қўядими, қўймайдими, рўмол ўрайдими, ўрамайдими ёки илм оладими олмайдими? "Қиладиган ишинг йўқми", дегин келади оғзи билан юрадиганларга. Инсонлар на иссиққа, на совуққа кўнмайдилар. Авваллари: "Бетарбия, кўча боласи. Худони танимагандан кейин шуда...", деб гапиришса, энди бўлса: "Ҳа, бир думалаб мулла бўлиб олган", дейишади. Бахтиёр иккита фарзандлик бўлди. Лекин шу кунгача бўлган вақт ичида, кўп маротаба сўроққа чақирилди. Нега соқол қўйган, нега намоз ўқийди, фалон кун қаердайди, пистон кун нима қилаётганди? Бўлди етар! "Жонга тегди. Жон-жонимдан ўтказиб юборишди. Одамга ўхшаб яшашинга қўйишмайдия...", деди онасига хафа бўлиб. "Кетаман...!" Лекин улгурмади. Инсон пешонасига ёзилганидан ортиғини кўрмас экан. Сотқин қўшнисининг кўрсатмаси билан, қўлга олинди. Бахтиёрнинг мошинасига, тақиқланган диск солдилару бўйнига қўйдилар. Ана томошаю мана томоша... Энди номусга теккани учун эмас, Исломда бўлгани учун қамалди. Суддан отаси олиб чиқолмади. Ҳамма ўзидан қўрқиб, бу ишга яқин йўламай қўяқолди. Бахтиёр отасидан, ҳеч бўлмаса эски ўтирган жойини гаплашиб, тўғирлаб беришини илтимос қилди. Ота якка ўғли учун, жонидан кечишга рози. Шу боласини деб, сочи оқарди. Шу боласини деб, кўзлари хиралашди. Шу боласини деб, қанд касали орттириб олди. Мана қариган чоғида, ўғли яна қамалиб ўтирибди. "Эҳ, ёмон бўлибди...Жуда ёмон статя билан қамалибдия. Энди умри қамоқда чирийди. Пешонангизга, топганингизни қамоққа ташиш ёзилган экан. На чора...Худо сабр берсин...", деб таскин беришади қариндош-уруғи. Кўнгил сўраш учун келганлар ёки телефон қилганлар, кўнгилни кўтариш ўрнига, қаёқдаги бемаза ҳаёллар, инсонни умидсизликка туширадиган гапларни гапириб, кўнгилни ҳам чўктириб юборишади. Ҳа, ундан кўра келма ё қилма! Ота ўғли учун елиб, югуриб, пул сарф қилиб, ўғли ўтирган ўша эски жойни гаплашди. Бахтиёр аввалги ерига қайтди... Соғлиқни қадрига етинглар! Бирор жойингиз оғриса албатта шифокорга боринглар! "Ўтиб кетади", деб, касални биратўласига ўтказиб юборманглар. Соғлиқ энг катта бойлик! Бошқа нарсалар соғлиқнинг олдида бир пул. Етти йилда кўп нарса ўзгармаган эди. Янги қўшилган маҳбусларни айтмаганда, деярли ҳаммаси ўша-ўша. Бахтиёр ўзининг "одам" бўлишига сабабчи бўлган маҳбусни кўрди. Аслида ўша маҳбус учун, шу ерни танлаган эди. Ўша маҳбус билан бир жойда бўлиш учун, отасига илтимос қилган эди. Мана кўрди, ниятига етди. Маҳбус анча қарибди, жуда қарибди бечора... Бахтиёрнинг юраги ачишди, биродарига раҳми келди, бўғзи ҳиппа бўғилди. Мана энди ўзи ҳам ўша инсоннинг ҳолига тушиб ўтирибди. Бахтиёрнинг маҳбус билан қилган эҳтиёткор салом-аликлари беш дақиқа ҳам давом этмади. Бахтиёрнинг аҳволига куюнган маҳбус деди: "Биродар, энди ўзингизни қаттиқ эҳтиёт қиласиз! Ёнингизга гап олиш учун келадиган "дўстлар", кўпаяди. Дўстга ўхшаган қулоқлар дегандай...Тилингизни тишлаб юраверинг!" Маҳбус гапини тугатар тугатмас йўталди. Йўтал ҳеч тўхтай демасди...Чап қўли билан, ерни ушлаб чўккалади. Ўнг қўлини кўксига босдию: "Кўрмайсизми шуни сил орттириб олибман. Шунисигаям шукур алҳамдулиллаҳ...", деди хириллаб зўрға. "Мендан узоқроқ юраверинг. Сил деганлари сизга ҳам оғриқ бўлмасин. Мен қаридим энди. Мени сотқинлар қаритди, дин душманлари қаритди, қамоқ қаритди. Сиз ёшсиз Аллоҳ учун кўп ишлар қилишингиз керак...", дедию, кучини тўплаб, ўрнидан турди ва нари кетди. Қамоқдаги азоб-уқубатлар, исканжалар, қийноқлар ҳақида ёзмайман. Бахтиёрнинг диндор бўлиб қамалганида кўрган зулмларини ёзмайман. Ёзиб, юрагимни сиқишни истамадим. Маъзур тутасизлар... Мусулмонларга бериладиган қийноқ-азобларни ўзингиз жуда яхши биласиз. Эшитгансиз, кўрганлар ҳам бордир балки. Шунинг учун бу нарсага тўхталишни хоҳламадим. Бахтиёр келганига кўп бўлмади. Борса 6-7ой бўлгандир балки. Бу орада ёлғиз маҳбус вафот этди. У азоблардан қутилди. Қийноқлардан роҳат томон йўл олди. Энди уни тирноқларини орасига игна санчимайдилар, энди уни қийнаш учун изоляторга ташламайдилар,

"ҳоп", дейишимиз керак. Намоз ўқима, рўза тутма дейишса ҳам, "ҳоп", дейишимиз керак. Бизда ёшликдан болаларга шундай тарбия берилади. Доимо "ҳоп". "Йўқ", деган сўз китобларимизда йўқ. Шунинг учун ҳам ўз фикримизни айтолмайдиган, ҳар нарсадан ҳижолат бўладиган, бўлар бўлмасга андишаланаверадиган, ҳақни айтишдан кўра индамай ютиб кетадиган бўлиб вояга етамиз. Чунки гўдаклигимиздан "ҳоп"ни кашага аралаштириб, едириб юборишган. "Ҳоп", ичимизга сут билан кирган. "Катта одам гапирганда "ҳоп", дейилади", деб ўстиришган. Шунинг учун ҳам автомат тарзда ҳоп деймиз. Ота-она, Аллоҳга қарши нарсаларни фарзандларига ўргатишганда, бола "йўқ", деса гуноҳкор бўлмайди. Ота-она не деса ҳам, итоат қилинавермайди. Ота-она фарзандларини Аллоҳнинг динидан тўссалар, Унга қарши чиқсалар, фарзанд қабул қилмаса, оқ бўлиб қолмайди, ёки гуноҳкор бўлмайди. Энг аввал Аллоҳнинг буйруғи туради! Бахтиёр онасига қамоқдаги маҳбуснинг ҳаётини айтиб берганда, онаси чўчиб: "Бахтиёр сенам жаа берилиб ўқима намозингни! Дўст бор, душман бор...Жумага чиқсанг етади болам. Худо кўриб турибди-ку...", деди, яна боласининг бошига иш келишидан қўрқиб. Онасининг ҳавотирли саволларига Бахтиёр ўта босиқлик билан: "Она, биз бу дунёга ўйин-кулгу учун, кайфу-сафо учун келмаганмиз. Ажал доим биз билан бирга. Тўсатдан ўлим келиб қолса, нима қиламиз? Аллоҳнинг ёнига олиб борадиган нимамиз бор? Бир дунё гуноҳимиздан бошқа ҳеч вақойимиз йўқ-ку...Шу беш маҳал намозни ўқиб қўймасак, нима деган одаммиз она...Атийги беш маҳал намоз экан-ку. Ҳеч бўлмаганда шуни қойиллатайлик...!" Онаси куюниб: "Жон болама, ота-она гапирганда "ҳоп", десанг нима бўладия? Бир жойинг камайиб қоладими? Сенга зарар етмасин деб, фойдангни ўйлаб гапиряпман-ку...". Бахтиёр уйланса, бола-чақалик бўлса, балким муллалиги камайиб, оиласи билан оввора бўлиб қолармиди? Oта-она шундай фикрда, Бахтиёрга қиз қидиришга тушиб кетдилар. Бахтиёр онасига Ҳулкарни эслатди. "Она, агар ўша қиз турмушга чиқмаган бўлса, мен оламан. Совчи бўлиб, ўша қизга боринг! Уни ер билан яксон қилиб, шарманда қилгандим. Гуноҳимни, унга уйланиб, ювмоқчиман..." Турган гапки Бахтиёрнинг бу таклифи на отага, на онага ёқмади. "Эй, ўйлаб гапиряпсанми? Ҳаммадан қолган иркитни бошинга урасанми? Ёки қамоқдан чиққанга биров қизини бермайди, деб ўйлаяпсанми? Ҳавотир олма беришади. Отангни гапи, ҳали ерда қолмаган. Манаман, деганлар қизини беради. Кўр бўлмасанг, кар-соқов бўлмасанг...Уяладиган ниманг бор...?", деди отаси жаҳли чиқиб. Бахтиёрни ниятидан қайтара олмадилар. У ўз фикрида туриб олди. Она-бола, қизнинг маҳалласини топиб, суриштиришганда қиз ҳали турмушга чиқмаганини, қайсидир шифохонада ҳамшира бўлиб ишлаётганини билдилар. Ва уйига, совчи бўлиб бордилар. Ҳулкарнинг оиласидагилар, кутилмаган меҳмонларни кўриб, мазалари қочиб қолди. Аввалига қувиб солмоқчи бўлдилар. Бахтиёрнинг онаси, совчи бўлиб келганини айтиб, ёлвориб, илтимос қилганидан сўнг, уйга киритишди. "Биламан, сизларни тушуниб турибман. Сизларга биздан кўра қийин бўлган, биздан кўра оғир. Қиз боланинг шаъни тўкилмасин экан...Ўғлим яқинда қамоқдан чиқди. Уйлантириш ниятида эдик. Лекин "Ҳулкарни оламан, гуноҳимни тозалашим керак" деб, туриб олди. Уйингизга Бахтиёрнинг зўри билан келдим. Ўзи ташқарида ўтирибди. Агар "майли", десангизлар, сизлардан қилган ишлари учун, узр сўрамоқчи...", деди, Бахтиёрнинг онаси бўйин эгиб. Ҳулкарни отаси, Бахтиёрни ичкарига таклиф қилди. Бахтиёр салом-аликдан сўнг, чин кўнгилдан улардан кечирим сўраб, узр тилади. Ва Ҳулкарга уйланиш ниятида эканини айтди. Бу орада Ҳулкар ҳали ишдан қайтмаган эди. Маслаҳатлашадиган ишни ўзи бўлмаса ҳам, мезбонлар: "Маслаҳатлашиб жавобини айтамиз", дейишди. Ҳулкарга ўша расво ишлардан кейин, совчи келмаган эди. Келса ҳам, суриштириб айниб кетаверишган эди. Сўнг бора-бора ҳеч ким сўрамай қўйган эди. Оиласи учун, Бахтиёрнинг сўраб келиши кутилмаган иш бўлди. Кўнгиллари равшан тортиб, маҳалла, қариндош-уруғ олдидаги обрўлари қайта тикланишини ўйлаб ва ниҳоят Ҳулкарнинг жойи чиққанига ҳурсанд эдилар. Ҳулкар ишдан қайтгач, онаси унга совчи келганини айтди. Лекин кимлигини айтишни истамади. Қизининг айниб қолишидан қўрқди.

"Эртага ишдан чиқишинга бориб тураркан. Гаплашиб кўр, балким тақдиринг ўша йигитдир. Яхшиликка бўлсин!", деди зўрға жилмайиб... Бахтиёр Ҳулкарнинг иш ерига бориб, уни ишдан чиқишини, кутиб ўтирди. Ҳулкар катта темир дарвозадан чиқиб, учрашув ҳаёлида ҳам йўқ, бекат томон юрди. Бахтиёр уни кўриб, тезда мошинадан тушдию: "Ҳулкар!", деб овозини баландлатиб чақирди. Ҳулкар Бахтиёрни танимади. Секин унинг ёнига юриб келиб, салом берди. Бахтиёр алик олиб деди: "Мени танимадингиз-а?" "Йўқ, танимадим. Лекин кўзимга иссиқ кўриняпсиз...", деб эслашга уринди Ҳулкар. Эслолмади... Сўнг: "Онам айтгандилар: "Ишдан чиқишинга бир йигит боради", деб...", деди. Буларни айтаркан Ҳулкарнинг ҳаёлидан бир дақиқа ичида анча нарса ўтиб кетди. "Тарбияли йигит эканми, келишган эканми, соқолли эканми, мошинасигача боракан...Буниси ҳам мени суриштирадию, айниб кетади..." Бир зум ичида, ҳаёлидан ўтмаган нарса қолмади. "Мен Бахтиёрман! Сизни олиб қочган..." Ҳулкар сакраб тушди. Кутмаган эди... "Наҳотки онам келган совчиларни танимаган бўлсалар, ёки билсалар ҳам менга айтмадилармикин?", ўйлади Ҳулкар. "Қўрқманг Ҳулкар! Сизга зарар бермайман. Қамоқдан яқинда чиқдим. Ота-онамга сизга уйланишимни айтиб, туриб олдим. Агар йўқ демасангиз сизга уйланмоқчиман. Иншааллоҳ, бу сизга ҳам, менга ҳам яхши бўлади. Қилган ифлос хатоларимни ювмоқчиман. Илтимос! Йўқ, деманг...!", деди, Бахтиёр шоша-пиша. Ҳулкар жавоб бермасдан тез-тез юриб, Бахтиёрдан узоқлашиб кетди. Бахтиёр, Ҳулкарнинг орқасидан бориш фойдасизлигини билиб, уйига кетди. Ва онасини олиб, Ҳулкарнинг уйига борди. Эшик тагида, Ҳулкарни келишини кутар эканлар, онаси яна Бахтиёрга жавради: "Йўқ, деган бўлса, нима қиласан зўрлаб. Қўй, майли бошқа қиз чиқади...Гаплашмай қочиб кетган бўлса, уни кўндириш қийин..." "Она, "йўқ", демади. Чўчиб кетди, шок бўлиб қолди. Иншааллоҳ, бу ҳам яхшиликка. Сал ўзига келиб олсин, ҳозир келгунича ҳам йўл-йўлакай ўйлаб келади. Келганда биз орқасидан яна совчи бўлиб кирамиз...", деди, тушунтириб Бахтиёр. Бахтиёр эшик қўнғироғини босди. Эшикни очган Ҳулкарнинг отаси, меҳмонларни уйга таклиф қилди. Кеча Бахтиёрлар келиб-кетишгандан бери, Ҳулкарнинг отаси ғимирлаб, ҳаракатланиб қолганди. Кайфияти кўтарилганидан, доим қон босимига ичиб юрадиган дорисини, бугун ичмади...Кеча Бахтиёр билан бироз суҳбатлашиб, ҳайрати ошганди. Бахтиёр ўша аввалги, шипана Бахтиёрга ўхшамай қолганлигини, суддаги Бахтиёр билан, рўпарасида ўтирган Бахтиёрнинг ер билан осмонча фарқи борлигини суҳбатлашиб фарқлаган эди. Шу сабаб эски гапларни ковлаб ўтиришни, ўзига эп кўрмаган эди. "Онаси, совчилар келди қара", деб овоз бердию, ўзи меҳмонларни ичкарига бошлади. Ўтиришгач, Бахтиёр учрашувда Ҳулкар билан бемалол гаплаша олмаганини айтиб, деди: "Шу ерда катталар ичида ҳал бўлсин бу иш. Мен ҳам, қизингиз ҳам ёш бола эмасмиз. Бўладиган ишни бўлгани яхши. Учрашувдан қочиб кетди. Уни ҳам тўғри тушунаман. Шунинг учун тўғри уйингизга келавердик. Ҳаммамиз ўтириб, гаплашиб, келишиб олсак дегандим..." Ҳулкарнинг онаси, бу орада бошқа хонада қизига насиҳат қилаётган эди. "Ҳулкар булар кеча келганда гаплашган эдик. Тўғри эшитган қулоққа яхши эмасдир... Лекин Бахтиёр аввалги йигит эмас. Ўзинг ҳам сезгандирсан. Аданглар ҳам, рози бўлиб турибдилар. Ўтган иш ўтди. Бир гаплашиб кўр. Ёшинг катта бўлиб қолди. "Оламан, хатоларимни тузатаман", деб турибдику. Ажаб эмас, бахтли бўлиб кетсанг...Бизни ҳам бойлаб бериб қўймаган. Кўзимиз очиқлигида узатиб, енгил бўлсак дейман болам..." Ҳулкар розилик берди. Тўй Бахтиёр хоҳлагандек, жуда одми ўтди. Ҳаммаси яхши, ҳаммаси жуда чиройли давом этаётган эди. Лекин Бахтиёрнинг илмга "берилиб" кетганини, уни таниганлар ҳазм қилолмадилар. "Олдин ғирт нас босиб юрарди. Кейин энасини учқўрғондан кўрсатиб, қамоққа тиқишди. Қамоқдан одам бўлиб чиқиш, ўрнига мулла бўлиб чиқди. Энди юрибди, бошқаларга ақл ўргатиб. Индамаса роса ўзидан кетди, бу бола. Каттани катта демайди, даъват қилиб кетаверади. Кичкинани кичкина демайди, ақл ўргатиб кетаверади. Етмаганига бир қарич соқол ҳам қўйиб олган. Соқолни ёши катталар қўйсада...Оғзидан сути кетмаган гўдакка, нима экан бу соқол..?"

Орадан бир йил ўтди... Бахтиёр доим бир инсонни кузатади. Ҳеч ким билан гаплашмайдиган, ўта тавоъзели, одобли, аҳлоқи гўзал бириси...Ўша инсонни кўрганда у билан суҳбат қургиси, танишгиси келади. Лекин уни алоҳида қилиб, қўйишган. Эшитиши бўйича, у одамнинг ёмон таъсири бормиш. Унга яқинлашган, у билан гаплашган одам, ўзи билмаган ҳолда мусулмон бўлиб қолармиш. Намоз ўқувчи, рўза тутувчи қилиб қўярмиш. Инсонларни гипноз қилишга уста эмиш ва ҳаказо... Бахтиёр ниятига етиб ўша киши билан 5 дақиқа суҳбатлашишга муваффақ бўлди. У маҳбуснинг қамалганига 17 йил бўлганини, айби уйида Аллоҳнинг каломи Қуръондан дарс берганини билди. Ва ҳайрати ошди. Кўча-кўйда айшини суриб, ароғини ичиб, кайф қилиб юрган Бахтиёрга у одамнинг гаплари эриш туюлганди. Дунёдан бехабар Бахтиёр учун, ҳақиқатда бир мусулмоннинг Қуръон ўргатгани учун қамалиши жуда ғалати эшитилган эди. Бахтиёрнинг уйқуси қочди. Кечалари уйқусизликдан тўлғанади. Ичини бир нарса кемиради. "Дод", дегиси келади. Бўғзига тош тиқилган одамдай бўғилади. Ичай деса, томоғидан бир ютум сув ўтмайди...Ўша киши билан тўйиб-тўйиб суҳбатлашгиси келади. Қалби, бутун вужуди уни ўша маҳбус томонга тортади. Гаплашсаю кўнглидаги ғиллу ғашни чиқарса. Ўрнини ўша гўзал юзли, истарали одамнинг гаплари билан тўлдирса... Баъзида ўша маҳбус кўринмай қолади. Суриштирганда изоляторда эканлигини билади. Намоз ўқигани учун ўша ерга қамашганини эшитади. Ғазаби келади, адолатсизликларга чек қўйгиси келади. Лекин муштумдек боланинг қўлидан нима ҳам келарди? 3 кунда баъзида 1 ҳафтада ўша маҳбус изолятордан чиқиб келади. Бахтиёрнинг ихтиёрсиз унга раҳми келиб, бағрига босгиси, кўнглига далда бергиси келади. Узоқдан кўрадию, секингина бош силкитиб қўя қолади. Бахтиёрнинг отаси унга тез-тез сарҳил егуликлар, Москванинг энг яхши консерва балиқлари, колбасалар, қази-қарталар киргизиб туради. Бахтиёр баъзан имкон топганда ўша маҳбусга илинганда, у олмайди. Гўштсиз у-бу мева-чева бўлсагина қабул қилади. Бўлмаса йўқ. Халқумини пок тутади, тақво қилади. Бахтиёр ўша инсондан зимдан кўп нарса ўрганди. Уни астойидил яхши кўрди, унга муҳаббати ошди! Билишича уни кўргани ҳеч ким келмас экан. Ота-онаси ўтиб кетган, аёли бошқага тегиб кетган экан. Қамоқда ишлаб топган оз миқдор пулига, ўзига керакли нарсаларни олиб, кунини кўриб юрар экан. Бахтиёрнинг отасини ҳаракатлари натижа берди. 6 йил деганда ўғлини қамоқдан чиқариб олди. Бахтиёр аввалги Бахтиёр эмас эди...У қамоқдан "одам" бўлиб чиққан эди... Бахтиёрнинг уйи шодликка тўлди. Отаси катта ош бериб, эҳсон қилди. Бахтиёрдаги ўзгаришни кўпчилик кўрди. Билганлар билди, билмаганлар эса: "Қамоқ, Бахтини одам қилиб қўйибдими?", деди. Бахтиёр бахт нималигини, бахтиёрлик не эканлигини, ёлғиз маҳбусдан ўрганиб чиққан эди. Намозларига полвон, нафсига ҳоким бирисига айланган эди. Бахтиёрдаги оғир-вазминликни кўрган отаси, бир тарафдан севинса, намозхон бўлиб қолгани бир тарафдан унга ёқмасди. Бахтиёр ота-онасини даъват қилганда, онаси ўғлига ён босиб, уни эшитгани билан, отаси Ҳақни тан олгиси келмас эди. Бунга унинг оталик ғурури йўл қўймасди. "Той, яқинда юргандинг тутатиб...Қамоққа кирдингу муллага айланиб чиқдингми? Ким сени бу аҳволга келтирди? Ҳали ёш бўлсанг...Ўйнаб-куладиган даврингда шалвиллаб, намоз ўқишинг нимаси. Биз шу ёшга етиб, ҳали намозни ўйламаяпмиз...Сенга ким қўйибди муллалик қилиб, намоз ўқишни. Етмаганига катталарга ақл ўргатишингни қара. Олдин катталарни, ҳурмат қилишни ўрганиб ол! Бизга намозни эслатмасдан...!" Бахтиёр отасининг зардали, кесатиқ гапларига сабр қилади. Намозларида ота-онасига инсоф, ҳидоят сўраб дуо қилишда давом этаверади. Биз ўзбекларда ҳақни гапирса, одобсиз, аҳлоқсиз ҳисоблашади. Доим қўлни кўксимизга қўйиб, "ҳоп", деб туришимиз керак. Ана ўшанда одобли бўламиз. Устимизга чиқиб тепишса ҳам, "ҳоп", дейишимиз керак. Бошимизни уриб ёришса ҳам,

📝Қайтиш. (Бўлган воқеа) Тўрт қиздан сўнг туғилганда, яхши ниятлар билан исмини Бахтиёр қўйдилар. Бахтиёр оиланинг кенжаси, эркаси, тантиғи бўлиб улғая бошлади. Айтгани айтган, дегани деган! Унга ўзидан бошқани яхши кўрмайдиган, ўзидан бошқага меҳр бермайдиган қилиб, тарбия бердилар.(Яъни, ўзлари истамаган ҳолда) Бахтиёр болаликнинг маза даврини мазасини чиқариб, мана балоғатга ҳам етди. Ҳеч ким унга танбеҳ беролмайди, ҳеч ким унга насиҳат қилишга ҳаққи йўқ. Эрка қилиқлари, ортиқча ишкаллари онаси ва опаларини ортиқ чарчатган эди. Лекин отаси: "Ўғлимга гапирмаларинг! Худодан тилаб олган болам бу. Ҳамманг бир бўлиб, шунга ёпишганларинг ёпишган-а. "Бахтиёр пардаларни қайчилабди, Бахтиёр олов ўйнаб, ертўлага ўт қўйибди, Бахтиёр қўшниларни эшигига чоптириб қочибди..." Бахтиёр, Бахтиёр, Бахтиёр...Шундан бошқа дардларинг йўқми? Тинч қўйларинг ўғлимни! Катта бўлса қуйилиб қолади. Ҳали ёш, энди 14 га кирди...", дейди, боласини ёнини олиб, баттар талтайтириб. Бахтиёрнинг отаси бойвачча. Қўра-қўра қўйлари бор. Қатор-қатор "Газ 21", "Газ 24", лари...Янги чиққан мошиналар билан отасининг иши йўқ. Совет ишлаб чиқарган нарсаларга содиқ қолганлардан. Бахтиёр 17 га кирганда эркаликлари, кўчадан бери келмасликлари, энди отасини ҳам чарчатишни бошлаганди. Қани энди гапни олса, қулоқлари эшитса. Ҳеч кимни бир пулга олмасди. Сигаретга ўрганди, кетидан ичкиликка... 19 ёшида оёқда зўрға турадиган "алкашга" айланди қолди. Ўзига ўхшаган тарбиясиз ўртоқлари билан, зиёфатга бордию, ҳаммаси ўшандан бошланди... Ўша ерда ўртадан чиқмай, ноз-ишва билан ўйнаётган қизни кўриб, оғзининг суви қочди. Ва ўртоқлари билан келишиб, ўша қизни қўлга тушириш режасини тузди. Шу ерда бир нарсани айтиб ўтмоқчиман... "Ғунажин кўзини сузмаса, буқача ипини узмайди", деганлари рост. Шунча ўйнаётган қизлар орасида нега энди, айнан Ҳулкарни кўрди? Чунки Ҳулкар йигитлар тарафга қараб, имо-ишора қилиб, бор маҳоратини ишга солиб ўйнаганди. Бахтиёрга қараб жилмайиб, кўзларини сузганди. Зиёфатдан кейинги дилхираликларга Ҳулкарнинг ҳам ўз ҳиссаси бор албатта. Бошига келган ишларда, ўзининг одобсизлиги, аҳлоқсизлигининг ўрни катта. Бахтиёр Ҳулкардан телефон номерини сўраганда, Ҳулкар ўзича ноз қилган бўлиб, юзини ўгирдию индамай кетди. Ҳеч кимнинг Бахтиёрга юз ўгиришга, "йўқ", дейишга ҳаққи йўқ. Айтгани, хоҳлагани албатта бўлиши керак! У шунга ўрганган, оиласи уни шундай ўргатишган! "Шу қизни мазасини кўрмагунимча жим турмайман. Менга юз ўгириш қанақа бўлишини кўрсатаман! Ўртоқларимни олдида менсимай, обрўйимни тўкиб кетдими, ўзидан кўрсин! Мени кимлигимни билмаса, энди билади бу шақилдоқ...!", деб, ўрнидан турди, жаҳл аралаш тиржайиб. Ҳулкарни ташқарига чиқиши, ғазаб отига минган Бахтиёрга қўл келди. Ўртоқлари билан қизнинг орқасидан "ғув" этиб, чиқдилару хирс тўла кўзлари, жин тўла кучлари билан, қизни оғзини беркитиб, мошинага солдилар. Ҳулкарнинг кучга тўлган йигитларга, қаршилик қилишга, қўлларидан қутилиб қочишга қуввати етмади. Йигитлар қизни овлоқ, ҳилват ўзлари билган жойга олиб бориб, номусига тегдилар. Йигитларнинг, кетини ўйламай, шайтоннинг гапига кирганлари жуда-жуда қимматга тушди. Ёш умрлари ҳазон бўлди. Гуруҳ бўлиб, жиноятга қўл урганлари учун, узоқ муддатга қамалиб кетдилар. Бахтиёрнинг отаси, боласини мол-дунёси билан ҳам, қутқариб қололмади. Бахтиёр пўрим ҳаётдан, зах, моғор хиди уфуриб турган ертўлага тушди қолди. Инсон зоти нақадар ожиз. Беш дақиқадан сўнгра нима бўлишини билмаймиз. Бойлигига, отасига ишонган Бахтиёр ҳам, қамоқхонага кириб, анча пайтгача ўзига келолмади. Довдираб, калласи ишламай қолди. Отасига ишонган эди. Суддан олиб чиқиб кетади, деб ўйлаган эди. Лекин чучварани хом санаганини, катта муддат бериб, кесишганда тушуниб етди. Биз ёмон деб ўйлаган ишларимизда яхшилик бўлади. Биз яхши деб ўйлаган ишларимизда ёмонлик бўлиши мумкин. Аллоҳ таоло бизга нима яхши, нима ёмон Ўзи билгувчи. Роббим биз билмаган, ақлимиз етмаган нарсаларни билгувчи Зотдир!

#Бuсмuллаҳ Ассаламу алайкум ва рохматуллохи ва баракатух Бугун 28➖Апрель Я К Ш А Н Б А куни. Кунингиз Хайрли ўтсин!!! Тилайман мўминлик ибодатини, Жаннатий инсонлар хуш одатини. Қуръондек ҳаловат, иймондек ҳузур, Ҳам икки дунёнинг саодатини. Тилайман Умардек мард  феъли одил, Ҳам Абу Бакрдек бир дўсти оқил. Муҳаммад кўнглидек покиза кўнгил, Ҳам икки дунёнинг саодатини. Тилайман бахт қасрин учқур отларин Бухорий тафаккур, хаёлотларин. Ҳам солиҳ фарзандлар камолотларин Ҳам икки дунёнинг саодатини. Тилайман юрт узра тинчлик зиёсин, Салмоннинг тақвосин, Усмон ҳаёсин Аталган сенга деб она дуосин, Ҳам икки дунёнинг саодатини. Тилайман тоғларнинг маҳобатини, Зулфиқор тутган мард салобатини. Дилдаги пок тилак ижобатини, Ҳам икки дунёнинг саодатини. ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 🌼🕊 ♥️💕 ҲАЙРЛИ КУН АЗИЗЛАРИМ!!!🕊 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg Каналмизга сиз ҳам  киринг 👆🤗

بِسْـــــــــــمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِـــــــــــيم 28.04.2024y.  19.SHAVVOL.1445y            Yakshanba. Toshkent vaqti bilan.   Sollallohu 'alayka yaa Rosulalloh!                                                     03:56  TONG      Saharlik tugashi.                04:45  BOMDOD.   05:24  QUYOSH.    12:25  PESHIN.      17:15  ASR.              19:19  SHOM          Iftorlik vaqti. 20:43  XUFTON.  «Намозни тўкис адо этинглар. Албатта, намоз мўминларга вақтида фарз қилингандир» (Нисо: 103) НАМОЗ ВАҚТЛАРИ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/+vCCretz5FHIxOTU6 Фойдамиз тегса, сиздан бир дуо умид қилдик.!🎁🕊

​​"Бу ўша сиз айтаётган Умму бирнарса деган аёлми? "Ҳа, ҳа ўша..." Кетар чоғимиз у қўлимизга дугонаси жўнатган совғалардан улашди. "Олдин совет даврида опам Германиядаги битта ўзи тенги қиздан посылка олган. Тавба, дўстлашиш ўша пайтларда ҳам бўлган экан-да!" "Ҳа, олдин шунақа бўлганда вертуал дўстлашувлар! Ҳамма бир-бирига хат ёзган... " "Энди Шодияхонга манам нимадир жўнатворишим керак. Умид ака "яхшилаб ўйланг, у аёлга нима ёқишини биласизми, ўзи? Бўлмаса сўраб-суриштиринг" деяптилар. Ўйлани-и-иб турибман, нима жўнатсам экан деб... Бу кишим сафарга кетиб қолгунларича шуни ҳал қилиб олишим керак, кейин уйдан чиқолмайман." "Қаерга кетяптилар?" "Дубайга!" "Бориб-келавериб Дубайлик бўлиб кеттилар-ей, эриз!" "Айтманг!" Бир йил давомида мен кечмишини ёзаётган аёл билан ўша Шодияхон ўртасида ажиб бир дўстлик ҳикоялари давом этди. Кейин... Кейин аёлнинг онаси оламдан ўтди. Таъзияга бордик. Таъзияга борганимизда аёлнинг сочлари негадир кумуш оқариб кетганди, кўзлари эса жуда мотамсаро эди. "Шодия дугонангиз ҳам таъзияга келиб кетгандир?" деб сўрадим. Бўшашиб "ҳа, келиб кетди!" деди. Бу сафар дугонаси ҳақида аёлнинг тўлиб тошиб гапирмаётганини-мен шунчаки аза кайфиятига йўйдим. Кейин кимдандир эшитиб қолдим. Сочларнинг бир кунда кумуш тортиб қолиши анча олдинроқ содир бўлган экан. "Онаси оламдан ўтмасидан олдин ҳам у жуда тушкун аҳволда эди!" дейишди менга. Янги уйга чиққандим. Ташвишим ўзимга етгунча эди. Бир муддат ундан хабар олмаганимни ва ана ўша ўзим билан ўзим бўлиб қолган вақт оралиғида мен биламаган жуда кўп ишлар бўлиб ўтганини тушундим. Кейинчалик маълум бўлишича, Шодияхон шунчаки тасодифан бу аёлга дугона сайланиб қолмаган экан. Аввал бошқа бир инсон билан бу аёлнинг интернетда танишуви юз берган, кўнгил-кўнгиллардан сув ичган, минг иккиланишлар билан никоҳ ақди тузилган ва кунлардан бир кун шунча йил севимли эр бўлиб яшаб келган инсоннинг хаёлига- кундошларни ажойиб тарзда бир-бири билан таништириб қўйиш ғояси келган... Ғоя одноклассники (бу тармоқ ўша пайтлар машҳур эди) сайтида аёлига янги профил очиб бериш ва уни кимлар биландир дўст қилиш орқали амалга ошган. Натижада аёл ўз кундошига жуда узоқ вақт дугона сифатида қараб у ташлаган илмоқдор саволларга жавоб бериш орқали унга ўз сирларини айтиб келган... Азиз ўқувчим, орангизда бу ҳикояни ўқиб турган эркаклар балки бу ҳолатга жуда оддий қарагандир? Балки орангиздаги баъзи бир аёллар бу аёлнинг сочи бир кечада нега оқариб кетганини тушунмагандир ҳам... Балки "кимдир эр бермоқ жон бермоқ" мақолини эслагандир... Йўқ, масала бундай эмас! Бир туякашнинг жуда севимли бир туяси бор экан. Туякаш у билан кичик-кичик карвонлар тузиб жуда кўп жойларга борган экан. Туянинг ажали етибди. Туякаш туясининг бошида ўтириб ундан рози ризочилик сўрабди. "Сени баъзан оч қолдирдим. Сени баъзан сувга етинтиролмай қийнадим. Сени баъзан саваладим. Баъзан бўғзингдан арқон солиб судрадим. Эй туям, мендан рози бўл!" Туя жавоб берибди: "Оч қолдирганингда, сувсиз қолдирганингда, бўйнимдан арқон солиб судраганингда сени ҳожам сифатида тушунганман. Аммо битта жойда ҳамиятимга тегадиган иш қилгансан! Бўйинтуруғимни бир тиррақи эшакнинг думига боғлаб қўйиб мени масҳара қилгансан. Шуни кечиролмайман, холос!" Ройиш аёлнинг сабр ҳадлари кенг. Оч қолдирсангиз, "битта пиёзни икки кунга етказасан!" деб айтсангиз, бажаради. Тўрт девор ичига қамаб кетсангиз, кўнади. "Ўнта туғиб бер!" десангиз, туғади. "Устингга кундош олдим!" десангиз ҳам кўниши мумкин. Юзини сал четга ўгиради-да қўрғонини яна мустаҳкамлашга тушади. Чунки эр бўлмаса, бола бор. Газ бўлмаса ўчоқ. Аммо қўйнига жосус тиқиб устидан кулсангиз кўнмаса керак. Қайдам... Азизахон Исмоилова 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

📝НОМСИЗ ДАРД Бу аёлнинг соддалиги,  эрининг чизган чизиғидан чиқмаслиги,  хуш-ҳандон юриши,  позитив кайфияти доим эътиборимни тортган.  Рост Қўқонжоннинг шундай аёллари борки,  улар эрини бошига тождек қўндириб юради,  пойафзалига қўнган чангни бўлса-да эъзозлайди,  борлиғи,  саждагоҳи,  пир-у мавлосидек кўради... Аёл уйдан чиқмасди.  Уйи унинг қадрли гўшаси эди.  Борсам,  ошхонасига янги гаджет олган бўларди,  кўрсатарди. Эри ҳориждан олиб келган нарсалардан битта-битта илинарди. Кейин тўлиб тошиб жуфтини мақташга тушарди. Ҳайрон қолардик,  унинг олтита тилни биладиган эридан,  аёлнинг меҳр-у муҳаббатидан,  ҳаётга бўлган завқидан,  порлаб турган кўзларидан... Очиғини айтсам,  мен бу аёлнинг кўйлакка текис дазмол уришидан ҳам ҳайратланардим.  Ростдан ҳам ҳавасга дазмол урарди у!  Текис,  силлиқ,  қўлтиқ-пўлтиғида тиришган жойи йўқ,  ҳудди қуйма либосдек турарди бу кўйлак фарзандларининг устида! Овқатининг ширинлигини ҳам мақтайми?  Менимча бу шартмас. Аммо русчасига подача деб аталадиган овқатни дастурхонга чиройли қилиб тортиш,  узатиш илмини ҳам бу аёл жуда ҳадисини олганлардан эди. Камина тўкис деб тушунган мана шу аёл тўртта ўғил фарзанд дунёга келтирди. Тўртта ўғил фарзанд... Бир куни уйига бордим:  борсам у ҳар қачонгидан хурсанд.  Кўзлари яна қоронғу туннинг фонуси каби чақнаяпти.  Мени етаклаб ичкарига бошлади.  Кирдим.  Кирсам, ичкарида янги компьютер турибди.  Ҳайрон қолдим.  Чунки у вақтини ижтимоий тармоқларга сарфламайдиган аёл эди.  Ошхона,  ошхона,  ошхона... У менга яна эрининг ўзи унга одноклассникида профил очиб берганини айтди.  Дўст ҳам топиб берганмиш.  "Мана мана бундай қилиб дўстлар излаймиз.  Кўрдиз,  аллақанчаси чиқиб келади.  Телефонингиздан кирдик-ку,  аввал таниш-билишларни кўрсатади,  бизга!  Мана... бир вошдан чиқиб келди:  бу ўртоғиз Нафиса,  расмларига кирамиз.  Қаранг,  ўша эканми?  Хў-ў-п,  бу Дилдора.  Аммангизнинг қизи!  Унга ҳам друзья ташлаб қўйдик.  Гаплашиб юрасиз.  Ўзиям ҳайрон қолаётган бўлса керак,  сизни тармоқда кўриб? Бу, бу.... И,  мана бу аёл ҳам кўриняпти.  Уям танишингизми? Танишингизми-танишингизмасми,  майли унгаям друзья ташлаб қўйдик.  Бўлди!  Шу бештаси билан гаплашиб туринг, ҳозирча! " Аёл дугоналарини битта-битта тармоқдан топганини ва улар билан бемалол гаплашиб ёзишаётганини айтиб мақтанди. У учун хурсанд бўлдим. Кейинги ташрифимда у тармоқдан танишган дугонаси ҳақида тўлиб тошиб гапирди.  Ажойиб аёл эканлигини,  у билан гаплашиб вақтнинг қандай ўтиб бораётганини ҳам сезмай қолганини айтди. "Бу кишимнинг ғаши келяпти.  Шу хотинга ёпишиб олдингиз.  Уйдаги ишлар ҳам қолиб кетяпти.  Агар овқат-озиқ вақтида бўлмаса,  кирлар вақтида ювилмаса,  кейин мандан хафа бўлманг! дедилар." Гапира туриб кўзи билан компьютерига мўралади.  Сўнг шошиб қозонини кавлашга чиқиб кетди.  Навбатдаги ташрифимда у аввалгидан ҳам хурсанд,  шодликка тўлиб-тошган,  ҳаётидан мамнун бир қиёфада эшик очди.  Суҳбатимизнинг катта қисмида у ўша тармоқда танишилган дугонасининг мақтовидан бўшамади. У аёлнинг гаплари,  тушунчалари,  оқила аёл йўриғида бунга берган маслаҳатлари бизни ажаблантирса-да,  аёлнинг гапини бўлмай жим ўтирдик.  Навбат у аёл жўнатган совға-саломларга келди:  ҳар хил китоблар,  мотивация берувчи қўлланмалар... "Шодияхон роса ажойиб аёл.  Умидакам бир нарсадан ғашимга тегиб, сиқиб қўйса,  бўғилиб турган бўлсам,  дарров юрагимнинг ҳижилини ёзади. Телефонлашяпмиз. Ўзиям роса сезгир-да! Овозимдан биладими билмайман, сиқилиб турганимни.  " Вой опа,  яна сиқилиб қопсиз-а? " дейди.  "Энди уйдан чиқмай ўтирса одам шунақа бўлиб қоларкан-да!" дейман.  Ажойиб-ажойиб гапларни гапиради. Э,  яхши аёл-у эри йўқ-да!" "Ким у Шодияхон?" дейман ажабланиб. "Ўша-да интернетдан топиб олган дугонам!  Ўзиммас-у Умидакам топиб берганлар,  ў-ў-ша биринчи одно очиб берганларида...  Ҳуллас бу аёл... Битта ўғиллари билан наркоман эрга тегиб ажрашиб кетган экан.  Эшитиб ҳайрон қопман.  Роса кўп экан-а Тошконда наркоманлар? Билармидиз? Бир нарсаларни айтиб берса қўрқиб кетибман."

Яхшилик қилинг...! Яхшилик қилолмасангиз Ҳеч бўлмаса Табассум қилинг! Ота ➖онага яхшилик қилиб гунохдан пок бўлинг! Қавмy ➖ қариндошга яхшилик қилиб барокатга эга бўлинг! Ўксик бир кимсага яхшилик қилиб жаннатларини сотиб олинг! Дўстга яхшилик қилиб  қалбингизни хотиржам қилинг! Бегонага яхшилик қилиб  Аллоҳдан ажр олинг! Яхшилик қилаверинг, меҳр беринг албатта бунга жавоб оласиз➖ортиғи билан ишонаверинг➖ Яхши дам олинг азиз ЗАМОНДОШИМ!!! Эртагача ҲАЙР. АЛЛОҲНИНГ панохига топширдим. Бизлардан узоқлашманг Каналмиз СИЗ билан файзли💐 ┄┅অঠই 🌙 ইঠঅ┅┄ 🏚🏘 ФАЙЗЛИ  КЕЧА  🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналмизга СИЗ ҳам киринг👆🎁

Мен Шерали Жўраевни никохли ўғлиман. Ботир Қодиров билан кеча суд залидан. https://youtube.com/watch?v=bceNMcEWgg0&si=zpCuMUnw2-PuWqjC Кўриш👆👆 ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 📺   КАНАЛМИЗДА БУГУНГИ КУН ЯНГЛИКЛАРИ.   🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️

Эрим кўп хиёнат қилади. Бир аёл пайғамбаримизнинг олдиларига келиб . Эрим менга хиёнат килади, номахрам аёллар билан юради. Мен норозиман. Ё, Аллоҳнинг Расули 🔹менга бир дуо беринг эримни ўзимга кайтарай! дебди. Расулуллох с.а.в. Эй, заифа мен сенга ўша дуони бераман бунинг эвазига сен...😰 Давоми Нахоткий бунга дуо бор😵🤔 Ўша дуо бу ерда тез кириб билиб олинг. 👇👇👇👇

​​​– Хўп. Хўп дедиму, ҳушим бошимдамас. Қўлимда пул, хаёлимда ўтган кунларим. Бу сочлари оппоқ аёл ота-онамга қўшни бўлган, аммо менга эмас. Санталат хола онамдан сўнг қора кунларимда меҳр берган онам эди, зинҳор қўшни эмасди. Йўқ, у Дагарвойнимас, менинг ўз онам. Қани, шу гапларни айтолсам. Холамнинг қоқсуяк қўлларидан тутиб, пулни кафтига қўйганимда, ўғли кириб қолди. Бу ҳолдан норозилиги авзойидан, чақчайган кўзларидан билиниб турарди. Кампир унга ўтир дегандай ишора қилди. – Отангнинг чилоғи энди сенга қолди, Ғанижон, эс-ҳушинг билан бўлгин. Тумонот олдида ўлигимни кулги қилмагин. Бил кунга Исмоилжоннинг гапидан чиқмай туласан, жоним болам. – Ие, ҳали шунақамиди? тутоқди Дагарвой, ҳайтовур бу гал Раззақовна дейишдан ўзини тийди. – Ҳассакаш мен бўлсамда, отнинг калласидай пулни бировларга падарка қилсангиз, мен эса бурун-қулоғимгача қарзга ботиб қолаверсам, яна ўлганнинг устига тепгандай манави боланинг чизиғидан чиқмай турсам! Ҳе-е, сиз онамисиз ўзи? – Ҳа-а оғзингдан... Онасидан айрилган ўғил нима қилиши керак бўлса, ҳаммасини қилдим. Ёстиқдан чиққан омонатни холамнинг ияги боғлангандаёқ Ғанижон аканинг қўлига топширдим. Йўқ, аслида бу мен айтадиган гапмасди, миннат маъносида эмас, холамнинг васиятини бажарганимни эсладим, холос. Энг муҳими онамлаб айтиб-айтиб йиғладим... Холамнинг вафотига икки ойча бўлганди. Ишга жўнаб турсам, аёлим четга тортди: – Ғанижон акани бир кўриб қўйинг. – Тинчликми? – Мазалари йўқ, жуда вазмин ётибдилар... Кириб бораверсам, хотини кўзларида ёш билан қаршилади: – Шўримга шўрва тўкилиб қолди, Исмоилжон. – Қўйинг, янга, яхши бўп кетадилар, деб беморнинг олдига кирдиму қўрқиб кетдим. Дагарвойнинг афт-ангори шишиб, калласи челакдай келарди. Қовоқлари мисоли дўмбира, очилиб-очилмаётган кўзларидан дувва ёш қуйилди, ҳеч ўзини тутолмайди, ўксиниб-ўксиниб йиғлайди. Менинг ҳам кўнглим бузилди. – Худо хоҳласа, тузалиб кетасиз. Бемор ўкраб бош чайқади, бир амаллаб юзига фотиҳа тортди: тамом бўлдим. Мен кўчада кутаётган шофёримни чақиртирдим: – Бош врачга учраб, мендан салом айтасиз. Дўхтирларидан икки-учта зўрини берсин, иложи бўлса, ўзиям сиз билан келсин. Шофёр чиқиб кетгач, Ғанижон ака йириб-йиртиб кўзини очди, менга термулиб турдида, билинар-билинмас имлади. Яқинроқ бордим. Лаблари банд берган ҳандалакнинг пўстидай ёрилиб кетганди. Не машаққат билан оғзини очди: гурунчга ўхшаш сон-саноқсиз яра, гурунчнинг ўзгинаси, худди қаторлаштириб териб қўйилган дейсиз. У оғзини юмди-да, юм-юм йиғлайверди, боши тинимсиз чайқаларди. Салдан сўнг, жиндай ўзини босиб, тағин имо қилди. Аввалига тушунолмадим. У кўкрак чўнтагимдаги ручкани сўраётган экан. Дафтарчамниям олдим. Дўмбоқ қўллари билан ручкани бир нав ушлади, узоқ қийналди, не азобларда биттагина сўз ёзди ва мен томонга сурди. Уни ўқидиму, вужудим ларзага келди: қоғозда ОНАМ деган сўз турарди... Беихтиёр (ҳарчанд ўйламайин десам ҳам) кўз олдимда Санталат холам пайдо бўлиб, овози қулоғим остида акс садо берарди: – Илоё оғзингдан... Дагарвой раҳматли қирқ олти ёшда эди, онасидан сўнг уч ой ҳам яшагани йўқ. Марҳумларга Худонинг раҳматини сўрамоққа бурчлимизки, Ғанижон аканинг ортидан ҳам шу тилакда... Рустамжон УММАТОВ. 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

Сочиқ ёпилган коса эсимни киритди, умримда илк бор қоплаб ун, қоплаб гурунч олдим, гўшт-ёғ, туз, чой бозорни бекам-кўст қилиб, холам қарши бўлсада, даҳлизига киритиб бердим. Газўчоқ олиб, кампирнинг тандири ёнига жойладим. Иккала рўзғорга нур кириб қолди. Одам сонига қўшилиб, уйга меҳмон бошлаб келадиган бўлдим... Гап навбати менда эди, дўстларим қаҳ-қаҳлашиб, ўтиришибди. Санталат холам косаларга шўрва сузиб, мен тутган патнисга тераётган маҳали Дагарвой гандираклаб кириб келди: – Ҳа-а, Раззақовна, жа-а бойиб кетдингми? сўнг менга ўгирилиб, қўлини қилич қилди. – Ҳов бойвачча, билиб қўй, энди биззи мамашкани текин овқати тамом! Стройкада амалдор эмишсан, ўғринча ғишт сотавергунча, ўртадаги деворни кўтармайсанми? Ўргилдим сендақа амалдордан, қўлингдан келмаса, мана, акангга айт. Санталат холам шоша-пиша менга ёпишди, елкамга қоқди: – Жон болам, шу оғзингдан бузулгулга тенг келмагин. Ақлинг жойидаку, ўзи нимаю, гапи нима. Тўй ҳаракати бошланиб, янги дарвоза ўрнатдим, энди ўртадаги деворни ҳам тикламасам бўлмайди. Уста мен айтганимдай, бу тарафга бир қарич суриб режа тортди. Санталат холам бундан қаттиқ ранжиди: – Бу нима қилганинг, Исмоилжон? Ота-энангдан қолган жой ўзингга насиб қилсин, бола-чақанг унсин-ўссин эди. – Сиз индамайсиз, жон хола, буни яхши биламан. Мен Ғанижон акамни ўйладимда. Башарти, у кишига маъқул келмаса деб... – Бо-о, Худойим, ўлди-кетди. Калламдан ўргилай, худди айтганимда! Пойдеворни кўрибоқ Дагарвойнинг жини қўзиди. Бошланди тўполон! – Ҳа-а, жа-а шунақанги бўп кетдингми? – Нима гап, ака? – Ўзингни жинниликка солма, бола! Деворни мен тарафга суриб қўйибсанку. Санталат холам ўртага тушди. – Билиб-билмай унақа демагин, ўғлим. Сен тузук зеҳн солгин, бир қалич жойни бу ёққа ташлаб кетган. – Қалич? онасининг чучук тилини мазаҳлади у. – Яхшиямки қилич эмас экан. Хўш мен ўлганмидим, Раззақовна? Ё бир қарич ерга зорманми? – Қани, Раззақовна, қиблага қараб айтчи, ҳовли-жойга ким хўжайин: эркак кишими, хотин кишими? Мен тишимни-тишимга қўйиб турибман. Санталат холамнинг кўзлари ёшга тўлди. – Элкак дейсан, сени элкак қилиб туғиб қўйган онанг бўламан, тўққиз ой мана шу жойда жонимдай сақлаганман, бечора кўксига устма-уст муштлаворди. – Бил малта, лоақал бил малтагина “она” десанг, кўнглим учун билол гал “сиз” деб қўйсанг, тилинг кесилиб қоладими? Сен ёлғиз боламсан, мен ёлғиз онангман, ахил! – Ҳе-е сендақа онани... – Илоё оғзингдан бузилгин! бечора холам ўкраб юборди. Мен уйлангач, Дагарвой ҳам уйланди. Бу унинг учинчими-тўртинчими хотини эди. Йиллар ўтаверди, ўғил-қизларим туғилди, ҳаммаси шу кампирнинг қўлида улғайди. Тўнғич қизим мактабни битирадиганда Санталат холам қазо қилди. Ишхонада эдим, қўнғироқ бўлди, йиғлаётган аёлим ҳиқиллайди: – Тез келинг, холам сизни сўраяптилар. Шошганимдан гўшакни ерга ташлабман. Эшик томонга ўқдай отилдим. Қабулхонамдаги котибани туртганча чопавердим. Зиналардан учиб тушдим шекилли. Не кўз билан кўрайки, эрталаб дуо қилиб кузатган соппа-соғ холамнинг ҳоли ниҳоятда танг. Шошиб қолдим, пешанасини ушладим, қўл-оёқларини силадим. – Ҳозир дўхтирларни чақиртираман. Холам умидсиз бош чайқади. – Қўй, болам, овола қилма. Ҳил-ҳил пишиб бўлганман, Азлоил узиб олса бўлди. – Унақа деманг, дўхтирлар... У киши яна бошини сарак-сарак қиларкан, қўлимдан ушлади: – Ўтилчи. Менга кўп хизмат қилдинг, пул-мулниям бетига қараганинг йўқ. Лози бўл, Исмоилжон. – Ие, хола, нима деяпсиз, ахир... айтарга сўз тополмайман, гўё тилимга кишан урилган. Санталат холам тахмонга ишора қилди: – Анави ёстиқни бу ёққа олгин. Хуллас, ўлимликка аталган 440-сўм пул (1961-йил қийматида) ёстиққа чоклаб қўйилган экан. Холам менга ёлвориб термулди: – Ғанижоннинг аҳволини биласан, болам, ўзинг бош бўлгин. Ана шуни белингга тугиб ол. Эл-олам бошимга тўпланган маҳали бил малта онагинам, жон онам, жоним онам деб айтиб-айтиб йиғлаб қўйгин. Бўптими?

📝ОҒЗИНГДАН БУЗИЛГИН. (Ҳикоя) Ёруғ дунёда ёлғизлик нелигини мендан сўранг. Институтни битирган йилларим бу алам шундай ўтганки, ҳалигача юрагим сирқирайди... Мактабни тамомлаб, ўқишга чоғландим. Онам дуо қилдилар, отам поездгача кузатиб, оқ фотиҳа бердилар. Лекин беш йил ўтгач, лоақал бирорталари кутиб олишгани йўқ. Армонли дунё: уч қиздан кейин топган ёлғиз ўғиллари эдим, ақалли иккита нонимни кўришмади. Опаларим бировнинг хасми, ўз ғами ўзига етгунча. Дадамдан қолган лойсувоқ томлар тешилган, ойналар синган, Санталат хола билан ўртамиздаги девор қулаган... Дипломимни қўлтиқлаб, ана шу абгору ночор ҳовлига кириб келдим. У замонларда муҳандис кам эди, дарров ишга чақиришди... Ярим тун. Чўчиб уйғондим: бир тавақали қийшайган эшикни кимдир гуп-гуп тепади, бадмаст бир овоз устма-уст зуғум қилади: – Раззақовна, оч тезроқ, оч дейман, ҳе онангни... Қарасам қўшни кампирни мендан уч-тўрт ёш катта ўғли, оёғида ўрнамайди. – Сенми? ёмон сўкинди у. – Раззақовна қани? Нега... – Эшигингиз у ёқда, ака, бу меникию, дедим базўр ўзимни босиб. – Ие, ҳали сеники-меники деб тилинг чиқиб қолдими? Ўртада девор бўлмаса, беш йилдан бери пойлоқчилик қилсам... Хайриятки, шунинг устига Санталат холам чиқиб, унинг қўлтиғига кирди: – Кел, ўғлим, дамингни ола қол. Қўй-қўй, Исмоилжон ўзи ишидан чарчаб келган. – Молчать, Раззақовна! у таҳдидли дўриллади. – Мен ишламайман-да, шуни таъна қилдингми? Ҳе онангни... – Вой оғзингдан бузилгин... Санталат холамнинг фамилияси Раззоқова эканини ўша кеча билдим. Унинг тили чучук бўлиб, “р” ни айтолмасди, “л” деворарди. Ҳамма тиллога тенг оладиган кампир ҳеч ким эътибор бермайдиган ўз нуқсонидан ҳижолат чекарди. “Р”сиз сўз топишга уринарди, “редиска”ни “қизилча”, “қарға”ни “ҳакка” деганини, яна бир нималарни эслайман... Ўша кеча кўз юмганим йўқ. Онагая?! Онага ҳам шундай дейдими? Ўз ойимни эслаб йиғладим, етимлик ёмон дард қилди. Аслида туриш-турмушимга маймунлар йиғлайдиган. Чордевор ичида ғариб девонадай ёлғиз яшайман. Кеч кирмаса, ҳувиллаган вайронани кўрмасам дейман. Бари бир кун ботади, иш тугайди, ҳамма ҳар ёққа тарқайди, дуч келган емакхонада қорнимни тўйғазаманда, ночор-ноилож ғурбатнишинимга бўйнимдан боғлагандай қайтаман. Бу кулбада нон ёпилмайди, қозон осилмайди, дастурхон ёзилмайди. Яхши ҳамки, китобларим бор, ҳар куни бир даста газета оп келаман. Кейин ойим раҳматлидан қолган увадаларга бурканаман. Тонг отади, йўл-йўлакай нонушта қилиб, ишхонамга чопаман... Ҳафталар ўтди. Бир куни мундай қарасам, супада дастурхон ёзиғлиқ, иккита буғдой нон, бир бош узум, сочиққа ўралган чойнак, ёнида қўш пиёла. Кўзимдан ёш чиқиб кетди. Бу – Санталат холамнинг иши эди. – Кела қолгинчи, болам, ёнимга кел, деди кампир ва ноннинг бирини ушатиб, чой узатди: Ҳали бошингда иш кўп, айланай, манави девол-тошни тузатишинг келак, қўшнимнинг ўчган чилоғини ёқишинг келак, уйланишинг келак. Сен нима қилиб юлибсан? Уззукун кўчада овқатланишингга пул етказиб бўладими, ўғлим?. Тўсатдан ҳайқириқ эшитилди: – Раззақовна, қайдасан? Санталат холам менга қараб синиқ жилмайди. – Мана, ҳозил. Ҳайқириқ пўписага айланди: – Ўз боланг бу ёқда турганда, етти ёт аллакимга намунча пахта қўйдинг? Ҳе онангни... – Вой оғзингдан бузилгин... Шу топда Санталат холамнинг андишасини қилмасам, шартта ёқасидан бўғиб, тумшуғига туширгим бор... Маошим катта, ой сайин мукофот, хуллас, пулим етарли. Ҳовли-жойнинг шикаст-рехтига уннадим. Санталат холам бош бўлди, опаларим ишга тушди, оз кунда рўзғор ҳам эпақага келди. Алламаҳалда гоҳо оч-наҳор қайтсам, сочиққа ўралган коса жонимга оро киради. Телевизор олганман, ҳар замонда икков она-боладай дилбузалга термуламиз. Ўшанда Санталат холамнинг ўғли уйқуни ураётган бўлса нур устига аъло нур. Худо кўрсатмасин, кўчадан келиб қолса, телетомоша барбод бўлиб, унинг текин томошаси бошланади: – Ҳе, сендақа онани... Унинг исми Ғанижон, аммо Дагар демаса ҳеч ким танимайди. Дарвоқе, Дагарвой кунни кўчада кеч қилиб, уйга “онангни”дан бўлак “масаллиқ” оп кирмаса, Санталат холам шўрлик бир сиқимгина пенсия олса, унинг шу юпун тирикчилигига мен ҳам шерик бўлсам...

​​Уйда свет ўчиб қолди йиғлаганимни қизларимни билмади. Мен узоқ йиғладим, аборт қилдирган аёлларнинг хаёлидан нималар кечишини ич-ичимдан ҳис қилиб. Демак уларга ҳам осон бўлмаган, демак улар ҳам ҳолатни, вазиятни ҳисобга олишга мажбур бўлган, гуноҳини эртага Ҳақ таоло олдида жавоб беришини ҳам билган шу савол-жавобга ҳам тайёр бўлган эканда. Уларга осон бўлмаган экан деган хулосага келдим. Хожамга айтдим қароримни: агар қиз бўлса олдираман. Шу қарорга келдим. Умр йўлдошим жим эшитдилар ва савол бердилар “сен кимсан?“ Ва давом эттилар: сен бандасан ва келаётган банда дунёга келиши учун воситасан у сен орқали дунёга келяпти. Ким бўлибсанки Аллоҳ умр берган бандани ўлдирмоқчисан? Мен кимман? Ким бўлибманки...?  Агар 4 фарзанддан кейин яна туғишни ўйлаётган бўлсанг шу боламни фунёга келтир у қиз ёки ўғиллигидан қатъий назар бошқа туғмасанг ҳам майли ... Шу жавобни олдим эримдан. Аллоҳга шукурлар бўлсинки шу инсон билан тақдиримни боғлаганига.  Мен фикримдам қайтдим. Тавба қилдим. Ўзи қабул қилган бўлсин. Тушуниб етдимки ҳеч кимни ҳеч қачон унинг ҳолига тушмасдан туриб муҳокама қилмаслик керак экан.  Инсон нимадир қилдими демак унга етарлича сабаби бор. Ҳозир Аллоҳда чин кўнгилдан сўраяпман. “ Аллоҳим календарлар нима деса десин, тажрибалар нима деса десин, ҳаммасидан сенинг Сенинг қудратинг Улуғ. Сенда буюкроқ зот йўқ. Аллоҳим шу фарзандим ўғил бўлса пайғамбаримиз Муҳаммад Мустафо саллоллоҳи алайҳи ва саллам ҳурматлари учун исмини Муҳаммад Амин деб қўямиз... Шу ҳикояни ўқиганлар бир кафт дуо қилсангиз биз учун. Аллоҳ сиздан рози бўлсин... 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

📝Ҳаётий воқеалар. Ummu Zaynab ijodi каналига келган хатлар асосида. Бисмиллаҳир роҳманир роҳим. Ассаламу алайкум Азизахон опажон.  Анчадан бери ёзиш ниятида юргандим сизга дил сўзларимни.  Ҳаётий ҳикоялар рукнида бериб борилаётган ҳикояларни ўқиб боряпман. Мен ҳам ўз ҳикоямни баён этишимга изн берсангиз... Оилада 3 нафар фарзандмиз мен ва икки укам. Ягона қиз фарзандман. Лекин ҳеч қачон болалигимда сингилга эҳтиёж сезмаган эканман ўйлаб қарасам. Эркатой ягона қиз бўлиб юриш ёққандир балким ўша вақтлар. Ота-онам ҳалол луқма билан катта қилишди Алҳамдулиллаҳ. Болалигим катта укам билан тортишувларда жуда қизиқарли ўтган. Тортишмаган кунимиз йўқ эди. Укам билан ёшимиз оралиғи яқинлиги учунми эгизакдек катта бўлганмиз. Йиллар ўтди мен дастлаб коллежда кейин олий таълимда ўқишимни давом эттирдим. Талабалик чоғларим қайсар ў з сўзини ўтказадиган қиз бўлганман бахсларда ютиб чиқмагунимча тинчимас эдим.  ОТМ да 1-курслик чоғимда исмлар масаласида бахс кетди гуруҳда ва Ўғилой исми устида жуда бахслашдик. Дедимки - “Нега қиз бола кетидан ўғил фарзанд туғилиши учун бутун умрга ўз исмини қурбон қилиши керак? Мен умуман қиз болаларга Улбўлсин ёки Ўғилой исми қўйилишига қаршиман.... ва ҳ.к... Орадан йиллар ўтди бахтли келинчак бўлдим. Ва кетма кет икки қизим туғилди. Шунда ўша бир неча йиллар олдинги депсиниб бахслашган мавзуим ёдимга тушди. Иккинчи қизимнинг исмини Фазилатхон қўйдик.  Қизим туғилган кундан 40 кун ўтиб қайни синглим иккинчи ўғлини дунёга келтирди. Ўшанда менда тушунарсиз туйғулар бўлди нималигини ҳалигача англай оламайман. Ҳасадмиди ё Алам билмадим. Лекин болакайни қўлимга олганимда чин кўнгилда Аллоҳим менга ҳам ўғил фарзанд беришини сўрадим. Орадан икки йил ўтди ва мен яна бир қиз фарзанд кўрдим Алҳамдулиллаҳ.  Уни жуда кичиклигида 11 ҳафталигида қиз эканлигини билдим. Аборт ҳақида ўйлаб ҳам кўрганим йўқ. Кичкинтойим ёз кунларида дунё юзини кўрди. Мен бахтли эдим. Туғруқхонада менга ачиниб қарашганида уларга тушунмадим мен билгандим қиз туғишимни. Болагинамни бағримга босдимда, дадасига Ўғилой деб исм қўяйлик дедим.  Фалакнинг гардиши айланишини қарангки бир вақтлар оғиз тўлатиб айтган гапим ўз сўзим билан яна инкор этилаётган эди. Дадаси унамадилар Оминахон қўйдик яхши ниятлар билан. Ҳозир у бир ярим ёшда. Аборт масаласига келсак бунда йўл тутадиган аёлларни жуда қоралар эдим. Улар ношукурдек, Аллаҳ берган неъматга, бир банда ёруғ оламга келишига тўсинлик қиладиган жаллоддек кўринарди кўзимга. Тушунмас эдим уларни, ўзимча улардан ақллироқман деб ўйлаган бўлсам керакда...  Бир куни қизларимни боғчадан олишга борсам болаликдаги дугонамни кўриб қолдим. Икки қизидан кейин учинчисин аборт қилдирганлигини эшитган эдим ва у дўппайиб турган қорнимга ишора қилиб буниси ўғилми деди? Мен билмадим Аллоҳимнинг бергани деганимда қандай бемалол юрибсан? Икки қиздан кейин деди... Шу гапни эшитганда аборт қилдириб гуноҳга ботайми дедим ўзимга ўзим.  Шундай қилиб ҳозир уч қизалоқнинг онасиман. Яқинда яна бир воқеа юз бердики буни бир қанча вақт қабул қила олмай юрдим.  Яна ҳомиладор эканлигимни билдим. Лекин менда умуман бошқа режалар бор эди. Эр-хотин бир докторга кўринамиз деб юрган эдик ёзда. Ҳали кичкинтойим сутдан чиқмаган бир ярим ёш ҳам бўлмаган эди. Энди нима қиламан деб йиғлаб юрдим буни қарангки бошқа қизларимни тўғри айтиб берган хитой календари бу сафар ҳам қиз чиқазиб турган эди.  Ишга жойлашганимга ҳали кўп бўлмаган ҳали бироз ҳаражат қилишимиз керак бўлган вақти, менинг ишлашим сал ёрдам бўлиб турган вақтда бу янгилик жуда шошириб қўйди. Кўп ўйландим, еганим ичимга тушмади. Яна қиз бўлсачи? Яна қиз бўлсачи? Календарь қиз чиқарди, эмаётган бола билан ҳомиланинг жинси бир хил бўлса бола эмишда давом этади сутга таъсир қилмайди дейишганди. Менда ҳам шу ҳолат кузатилди. Ҳамма таҳминларим қиз деб турган вақтда миямга ярқ этиб бир фикр келди. АБОРТ.

🌸 Гўзал . 🔹кўп қисмли янги қисса 🌸Азизларим Гўзал хикоясини кутаётганлар давоми чиқмияпти. Шоирани ижоддаги ишлари оила хулас тушинасизлар вақтлари бўлмиётган экан. Давомини Чиқса даров жойлиман. Минг бор узр сўримиз кутирганмиз учун!!! Мурдалар хикоясини канал яхши кутиб олмади шунга тўхтатдик. Сизларга фақат яхшиликни соғинувчи сизларни яхши кўргувчи админлар!!!♥️ 🌼🌸🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

📹 Қизимни хўрлашди ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 📺   КАНАЛМИЗДА ХАЁТ САБОҚЛАРИ. 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️

#ТЕЗКОР #yangilik 🟢РАК СЎНГИ ХУКМ ЭМАС! Рақ сиз ўйлаганчалик вахший касаллик эмас Бу касаллик кундан кунга жуда кўп инсонларга сўнги нуқтани қўйиб келмоқда! Ва бу долзарб муоммо бўйича инсонлар турли хил усулларни қўллашмоқда. Лекин… Қуйидаги махсус гурух орқали минглаб инсонлар қандай қилиб САРАТОН (РАК) муоммосидан қутулуш йўллари хақида бўлишиб боришади. Сизда йоки яқинларингизда шу касаллик бўлса бу гуруҳга аъзо бўлишингизни маслахат берамиз 👇👇👇 https://t.me/+Z8oiIPTL8C1lYzQy https://t.me/+Z8oiIPTL8C1lYzQy https://t.me/+Z8oiIPTL8C1lYzQy 👆👆👆 (Кўк ёзув устига босиб гурухга аъзо бўлинг. Зеро шифо Аллохда биз сабабчимиз!)

​​Бориб-келиб юриб тажрибам ошди. Эримга сиз сотсангиз-чи, десам, қўй онаси, мен уяламан, деди. Бозордаги сотувчиларга тарқатиб, кейин пулини йиғиб оладиган бўлдим. Баракасини бераман деса ҳеч гап эмас экан. Пул санашга ҳам мажолим қолмасди. Олиб келиб эримнинг олдига тўкардим. Ўзи битталаб тахлаб, санаб чиқарди-да, керагини бериб, фойдани олиб қўярди. Шу тарзда йиллар ўтди. Уйни кўтариб ёпдик. Қизимни ўқитдик. Оғир юк кўтариш натижасида умуртқамнинг бир нечта жойидан грижа бўлдим. Бошида оғриқларга эътибор қилмадим. Лекин барибир у зўр келди. Қадам ҳам босолмай қолдим. Эримга ишимни давом эттиринг, сиз олиб келиб беринг, мен ювиб тозалайман, десам унамади. Аввал ҳам бирга ишлашни рад этганди. Бу иш мени қўлимдан келмайди, деди. Пулим борида ишли бўлиб қолсин деб бир фабрикага ошпаз ёрдамчиси қилиб ишга жойлаб қўйдим. Шу ишда ишлаб кетди. Ўрнимдан қўзғалолмайдиган бўлиб қолганимдан сўнг докторга ётдим. Тахтага тайёр бўлмагунча шифокорга келмайди бу ўзбек аёллари, деб доктор роса уришди. Чиндан келолмасдим, қизимни чиқардим, эримни ишга жойладим, уй-жойимни кўнгилдагидек қилдим, энди дам олсам бўлади, деб ўйладим. Лекин адашган эканман. Бир жонимга нечта хасталикни чиқариб берди. Хуруж қилганда ўрнимдан қўзғалолмай қоламан. Ҳар олти ойда ётиб даволанмасам бўлмайди. Эрим ҳам мени авайлайдиган бўлди. Гоҳида алам қилади, шунча йил асрамай, энди соғлиғим йўқолганда авайлаганини бошимга ураманми, деб. Кейин дарров ўзимга келаман. Шу ҳолимда ҳам ишламай ётганда, ишлаб туравер, ўлмайсан, деганда нима қилардим, дейман. Қизимнинг ҳаёти меникидан буткул фарқли кўринишда кечмоқда. У ишлаган пулини эрига бермади. Эри, қайнонаси бошида роса жанжал қилишди. Сиз эркаксиз оилада, биз боқишингиз керак деб тураверди. Олдимга ўтирғизиб қизим, ундай қилма, эрингнинг ишлари юришиб кетса, бу кунларни кўрмагандай бўлиб кетасизлар, оилада сеники, меники бўлмайди, десам биласизми нима деди. “Ойи, менинг ҳаётим ҳам сизникига ўхшашидан қўрқаман. Қотган нон бўлса ҳам борига шукур қиламан, лекин эрим ўзи ҳаракат қилиб, оилани таъминламагунича мен кам-кўстини тўлдирмайман. Ўрганиб қолиб, сен боқяпсан-ку, деб ҳаракат қилмай қўйса нима қиламан? Топганим шу оиламники, болаларимга, оиламга сарфлайман. Лекин ҳозир мавридимас”, деди. Куёвим қизимнинг бу ҳаракатларидан кейин имтиҳонларга қаттиқ тайёрланиб орган ишига ҳужжат топширди. Ўтиб кетди. Яқинда қизимга Spark олиб берди. Қизимчалик ақлим бўлмаган экан, дейман баъзида ўзимга. Қизларим, ўқинг, ишланг, йўқчиликка чиданг, ёнида туриб ҳамдарди, маслаҳатчиси бўлинг, лекин эрингизни боқимандаликка ўргатиб қўйманг”, дейди аёл жон куйдириб. Чарос Маннонова суҳбатлашди. 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

📝БОҚИМАНДА...... “Эркак киши боқимандаликка ўрганса ёмон бўларкан” — оиласини боқаман деб яримжон бўлган аёл ҳикояси Ўзбек аёллари қирққа яқинлашган сари ёшига нисбатан катта кўриниб қолади. Бу уларнинг ўз гарданига керагидан ортиқ масъулият ортишидан, рўзғор, бола-чақа ташвишида ўзини парвариш қила олмаслигидан. “Ҳаётий ҳикоялар”нинг бугунги қаҳрамони ҳам ана шундай аёллардан бири. Ёшлигида ўзини ўққа-чўққа уриб, рўзғор аравасини бир ўзи тортган аёл, бугун ўзини кўтаришга ҳам кучи етмайди. “Ота-онам биргаликда меҳнат қилишганини кўриб катта бўлганман. Улар бир-бирларини авайлашарди. Онам топганини отамнинг қўлига тутарди. Отам ҳам тиним билмайдиган меҳнаткаш инсон эди. Уларнинг сиймосида мен оила шундай бўлади деган тушунча билан катта бўлганман. Турмуш ўртоғимнинг ота-онаси йўқ эди. Амакисининг қўлида катта бўлган, соддагина йигитдан совчилар келганда отам ўйлаб ҳам ўтирмади. Етимга яхшилик қилиш савоб, сепи ҳам керакмас деб узатиб юборди. Эр-хотин қўш ҳўкиз дейишади. Рўзғор аравасини бирга тортиб, кам-кўстларини тўлдириб, фарзандларни уйли-жойли қилиб юришганига нима етсин, деб ўйлардим. Лекин аёл киши кўп ҳам ўзини қийнайвериши керак эмас экан. Эримнинг амакиси ҳовлиси этагидаги ерни уй солишимиз учун бизга ажратиб берди. Ота-онамнинг тарбиясини олган эмасманми, лой қорса лойга, ғишт қуйса ғиштга тушдим. Эрим билан тенгма тенг ишлаб, уй кўтардик. Икки хонани яшаса бўладиган ҳолга келтириб кўчиб ўтдик. Эрим қишлоқдаги у-бу ишларни қилар, шунинг орқасидан бир кунимиз ўтиб турарди. Мен ҳам бекор ўтирмай деб ернинг бир қисмини чопиб экин экса бўладиган ҳолга келтирдим. У-бу нарсалар экдим. Эрим ёмон инсон эмас, фақат ишни ўзи билиб-билиб қилмасди. Унга нима қилиш кераклигини айтиб туриш керак эди. Лекин эримга иш буюришга хижолат бўлиб, ўзим қилиб қўяверардим. Бу орада фарзандли бўлдик. Уйимиз қувончга тўлди. Шу билан бирга чиқимларимиз ҳам кўпайди. Эрим совуқ кунда шаҳарга бориб мардикорчилик қилиб юрди. Гоҳида қўли бўш қайтар, гоҳида тўлиб-тошиб келадиган бўлди. Хуллас, қишдан бир амаллаб чиқдик. Лекин эрим яхшигина шамоллаган экан. Бир муддат ётиб қолди. Қўлимда ёш болам, эримнинг амакилари ҳам катта оила, ўзларидан ортмайди, ота-онамдан пул сўрагани уяламан, уларнинг ҳам ўзига яраша харажати бор. Маслаҳатлашиб, Тошкентга қатнаб савдо қиладиган қўшнимиз билан ишлайдиган бўлдим. Боламни онамга ташлаб қўшни аёл билан ярим кечаси пойтахтга йўл олдим. Янгиобод бозорида ишлатилган буюмлар сотиларкан, рўзғорга керак бўладиган нима бўлса, қозон, чойнак ва бошқа идишларни шу ердан олдик. Оғирлигидан кўтаролмай арава ёлладик. Поездда вилоятимизга ҳам етиб келдик. Энди уни уйга олиб бориш ҳам бир азоб бўлди. Уйга олиб келиб ҳамма идишларни ювдим. Қорайган қозонларни оқартириш осон бўлмади. Одатда қорайган қозонни оловга қўйиб, куйдириб тозаланади. Куйдираётганимда эриб кетганлари ҳам бўлди. Шундай пайтлар алам қилиб йиғлаб ҳам олардим. Меҳнати оғирлигини айтмаганда яхши пул қоларкан. Ишлатилган идишларни олиб келиб, тозалаб янгидек қилиб, янгидан арзонроқ, лекин олганимдан анча қиммат нархга сотиш мумкин экан. Шундай қилиб бир-икки сўм ишлаб, пул топиш ёқиб қолди. Чарчасам ҳам топадиган даромадим куч бера бошлади. Ҳафтада бир кун Тошкентга бориб келардим. Яна бир кун идишларни тозалашга кетар, қолган куни қишлоқ бозорига олиб бориб сотардим. Аввалига эримни даволатдим. Бир ҳафта укол-дори олганидан сўнг оёққа турди, бир ой уйда ётиб куч-қувватини тиклаб олди. Лекин аввалгидек шижоати йўқ эди. Иш айтиб келган қўшниларга рад жавобини бера бошлади. Дадаси, нега ишламаяпсиз, десам сен яхши топаётган бўлсанг, арзимаган пулга ишлаб нима қиламан, дейдиган одат чиқарди. “Товар” оладиган пулимдан ташқари даромадимни эримга топширардим. Бошида хижолат бўларди, бора-бора ўзи сўраб оладиган бўлди. Эркак киши боқимандаликка ўрганса ёмон бўларкан. Ўзини бирам авайлайди, оғир иш қилгиси келмайди, ишланг десам, кичкинагина оиламиз бўлса, топганинг бемалол етиб турибди-ку, деган гапни такрорларди.

​​7 — Қариндошларга телефон қилиш? Нима дейман уларга? Тишимни оқини кўрсатсам, эртага қайсини иши чиқса, эшигимни тагида бўладими? Йўқ, раҳмат, уларни узоқроқ бўлганиям яхши. 8 — Дин албатта яхши. Бундан наф бор. Бой, софдил бизнесменлар билан танишиб ҳамкорлик қилса бўлади, ҳар холда улар бизга ўхшаб алдамайди. Намозга эса, ҳали бор бизга, ўзимизни тиклаб оламизда, кейин битта ҳажга бориб келиб, намозни канда қилмаймиз... 9 — Сабрли бўлиш? Андишани отини қўрқоқ қўйиб олиб, бари “бу тортишини билмайди, индамайдику” деб бошимга чиқади. Жаҳл қилмасам, менга жаҳл қилишадику ўтиравераманми мен ўзгарган деб. Ҳеҳ биттагина тушдан қўрқиб нималарни ёзибмана вақт сарфлаб қўрқоқ! Лифтни эшиги очилди. Машинамни олдига келдим. Энди минаман десам орқамдан кимдир: “- Ака чекишга бирор нарса топиладими”, деди. “Чекмайман”, деб машинамга ўтирмоқчийдим, орқамдан қаттиқ зарб билан урилган пичоқ тинкамни қуритди, Қаттиқ оғриқдан йиқилдим, орқасидан иккинчи ва учинчи зарба қотилни юзига қарашга ҳаракат қилдим оххх бу учинчи хушторимни эрику пойлаб юрган эканда номард бошимни еди я Пичоқни улоқтириб қочиб кетди. Чап қўлим ишламаябди бир илож қилиб телефонимни олишга ҳаракат қилиб чўнтагимга қўлимни тиқдим, қандайдир қоғозча илинди, олиб қарадим, ҳалиги рўйхат яна бир бор ўқидим ерга ташладим кўз олдим қоронғулашиб кетди. Бир кунгина вақт бергин Аллоҳим, ҳаммасини ўзгартираман, бир кунгина бер, ҳаммасига улгураман кўзим хира кўра бошлади, қаршимда кимдир турарди. Аста кўзимни очдим. Жуда даҳшатли, қўрқинчли кўринишда Ўлим фариштаси Азроил экан. Бир кунгина бер, ман бутунлай ўзгарардим дунёдаги энг яхши мусулмон бўлардим. Вақтни ғанимат билинг азизлар! Ҳар сония бизга берилган имконият, тавбани кечиктирманг! Муаллиф: Зафарофф 🌸🌼🦋 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

5 — Кимни алдаган бўлсам, кимга кўзбўямачилик қилган бўлсам, ҳаммасига телефон қилиб, уларни алдаганимни айтиб, нега бундай қилганимни тушунтириб, талафотларини тўлаб, кечириб сўраб ўзгарганимни айтардим. 6 — Доим мискинларга, йўқчилларга ёрдам қилишни орзу қилардим. Мана ўша орзуни амалга ошириш муддати келди. Шаҳардаги ҳамма етимхоналар, қариялар уйи, беморхоналарни айланиб, муҳтожларни эҳтиёжини қондириб келардим. 7 — Тоғамда нечта фарзанди бор, билмайман, аммамни кўрмаганимга кўп йиллар бўлиб кетди, юзини кўриниши ҳам эсимдан чиқиб кетган. Уларга қўнғироқ қилиб, қариндошлик алоқаларини тиклардим. 8 — Масжидга борардим, тавба қилиб тўйиб намоз ўқирдим. Шунча пайт ман ўзимни алдаб келибман, асосийси кўнгил тоза бўлсин, деб. Намоз дейишса мен тижоратчиман, сизларга ўхшаб масжидда ўтирсам менга ким беради, осмондан ташлайдими Худо, дердим. Кечир Аллоҳим, мен ҳамкорларимдан уялардим намозхон бўлишдан, улар устимдан кулишмасин, “ҳа гуноҳларингга тавба қилаябсанми” демасин деб, намоз ўқимасдим, одамлардан уялиб ўқимай юраверибман, лекин Сендан уялмабман, кечир Аллоҳим, манга бир кун бер...ҳаммасини ўзгартираман, ўзим ўзгараман, фақат бир кунгина бер 9 — Қасам ичаманки, ҳеч кимдан ҳафа бўлмасдим, ҳеч кимни ҳафа қилмасдим, биров билан тортишмасдим, нега аввал шундай қизиққон бўлган эканман, сал нарсага осмондан келиб, камига уйга келиб аламимни аёлимдан олиб. Қанчалар аҳмоқмана гуноҳларим кўз олдимдан ўта бошлади, улар шунчалар кўп эканки, энди уларни баралла кўра бошладим, оқибатимни ўйлаб додлаб қичқирдим: “Эй Аллоҳ бир кунгина бер!!!!” Бирдан уйғониб кетдим...турсам тер босиб кетган, қўлларим дир-дир қалтираб, юрагим бўғзимда урарди. Атрофга қарадим, ёнимда хотиним ухлаб ётарди, телефонимни ушладим, қўлим бемалол ушлаябди. Соат 5 бўлибди. Туриб битта варақча олдимда 9 та тунда Аллоҳга бажаришни ваъда берганларимни ёза бошладим: 1 — Хотиним ва оиламга жиддий эътибор бериб, уларга кўп вақт ажратаман. 2 — Ота онамга телефон қиламан ва уларга пулларимдан бериб шароитларини яхшилайман. 3 — Дўстларимни кечираман 4 — Хушторларим билан алоқани узаман. 5 — Ёлғон гапирмайман, кўзбўямачилик қилмайман. 6 — Мискинлару етимларга ёрдам бераман. 7 — Қариндошлар билан алоқани тиклайман. 8 — Динни қаттиқ тутаман, Етар шунча ўзимни алдаганим. 9 — Бардошли бўлиб, бировга жаҳл қилмайман, тортишмайман. Шуларни ёзиб, шимимни чўнтагига солдимда, яна ухлаб қолдим. Ишга бордим. Иш куни тугади. Ишдан чиқиб лифтга келдим. Лифтни кнопкасини босиб, кутаябман, қўлимни чўнтагимга солдим. Қоғозча илинди, “нимайкин” деб олдим. Эҳееее бу ишларни қиламан деб ёзиб қўйгандим, қани бирортасини ҳам бажармабманку. Эртадан бажаришга киришаман. Лифтга кирдимда қоғозчани ўқиб ҳар бир ёзганимни таҳлил қила бошладим. 1 — Йўқ. Хотиним ва болам? Ҳозир буни мавриди эмас. Шундоғ ҳам иккаласини деб тиниб тинчимайман. Нима етишмаябди уларга! Бир кун пенсияга чиқсам, бекорчи бўламан, доим бирга ёнида бўламан, ҳали безор ҳам бўлишади. 2 — Йўқ. Ота онам ҳали баққуват, ўзларини эплай олади, ҳали қариб бир кишига муҳтож бўлиб қолишса, ўзим олиб келиб қарайман. Ҳозир уларга ёрдамим тегмайди, аксинча уларга ҳалақит қиламан. 3 — Ҳмм кечириш эмиш. Бир иккитасини қарзини кечсам, қолгани ҳам бошимга чиқиб олади. Кечиб юборади деб, ўмаришади. Ҳеч қачон! Аксинча, процентни босиш керак буларга, жуда ўзидан кетиб қарз олганини ҳам унутишди номардлар. 4 — Хушторларим, уларни камайтириш керак. Учта бу жуда кўп, пулни ҳам евворишади, айниқса анави эри бори жуда пулга ўч шуниси билан алоқани узаман, қолган иккитаси безиён улар бўлмаса ҳам ҳаёт зерикарли. 5 — Мен ҳеч кимни алдамайманку! Бу бизнес, бизнесда эса доим тўғри гапириш ҳам бўлмайди, баъзан молни айбини яшириб, баъзан уни йўқ жиҳатлари билан мақтаб сотиш, бу ҳам керак. 6 — Мискинларга ёрдам эмиш ўзимга ким ёрдам берди, кеча-кундуз тиним билмай оёққа турдим. Ҳамма ўз аравасини ўзи тортсин. Пул ўзимга ҳам керак. Ҳалиям квартирада тураман, Дача қуриш вақти келмадимикан. Мискинларни ризқи Аллоҳни зиммасида.

📝МЕН АНИҚ ЎЗГАРДИМ…. (ўқинг, жуда ибратли) Туни билан ухлолмадим. Кечаги пиво хожатга чиқишга қистайвериб, уйқу бермади. Нега ичдима, биламан ичиш яхшию, туни билан ухлатмайди. Эҳҳ, тургим келмаябди, эринчоқлигим тутиб кетди. Ҳали уйқуга тўймадиму Бирдан эринчоқлик тарк этиб кўчага чиқдим. Лекин негадир ҳожатга боргим келмай қолди. Енгил сездим ўзимни. Атрофга қарасам атроф ёп-ёруғ. Қизиқ қачон улгурибди тонг отишга. Қайтиб кириб ухламоқчи бўлдим. Йўқ, ухлаб қоламан. Ундан кириб ювинаман. Ваннага кирдим. Тиш ювиш пастасини олмоқчи бўлдим, во ажаб, қўлим уни тутолмай, ўтиб кетаябди. Ойнага қарадим, рангим ғалати. Жойимга қайтиб бордим. Даҳшат!!! Танам диванимда чалқанча ётарди. Нима бўлди. Наҳот вафот этдим!? Наҳот бу кўчага чиқиб, ваннага кириб келган руҳим? Соатни кўрмоқчи бўлдим, телефонимни олай десам қўлиб ўтиб кетаверди. Шу пайт аёлим уйғонди. Телефонига қарадида, “дадаси туринг, соат 7 бўлибди”, дея диванда ётган танамни турта бошлади. Танам қимирламайди. “Мен бу ердаман” деб олдидан ўтаябман, мени кўрмайди, овозим ҳам чиқмайди. “Турмасангиз сув қуяман” деб чиқиб кетиб, ҳовучида сув олиб келиб танамни юзига қуя бошлади. Танам “миқ” этмади. Ҳавотир аралаш танамни пульсини ушлади, юрагига қулоқ тутди. Даҳшатдан қичқириб юборди. Наҳот ўлган бўлсам. Ишонгим келмади. Бир пасда хонамга ота онам, укаларим қариндошлар тўлиб кетди. Ким ўлик ювувчига, ким гўрковга, ким тобутга югуриб қолди. Мен ташқарига чиқдим, ажабоооо учаябман! Ана энди ўлганларни бемалол учратсам керак. Қизиқ, Бугун Брюс Ли билан кўришаман. Йўқ, у билан кейинроқ, Гагарин билан учрашаман, ўлимини сабабини сўрайман ия, тўхта, русчани ҳам хитойчани ҳам билмайсан, қандай гаплашасан улар билан, дедим ўзимга. Бирдан миямга бир фикр келди. Намозхон танишлар айтарди: “ўлим олдидан ўлим фариштаси келиб ёмон бўлсанг қийнаб, яхши бўлсанг мулойимлик билан жонингни олади” деб. Лекин ҳеч ким келмадику. Ман на ёмон, на яхши эдим, ўртача. Ҳмм тушундим, демак ўртачаларни жонини индамай олаверади. Уйга қайтдим. Онам ҳушидан кетиб ётибдилар, отам дераза ёнида мункиллаб ўтириб қолибдилар. Ўғлимни жияним уйларига олиб кетаябди. Болам: “дадамни кўраман” деб йиғлаябди. Лекин уни танамга яқинлаштиришмади. Аёлимни изладим. У ўғлимизни хонасига кириб эшикни қулфлаб олиб, “пиқ-пиқ” йиғлар. Альбомни олиб суратларимизни бағрига босарди. Олдига келиб ўтирдим. Унга раҳмим келди. Тўхта, нега иму жим ўлиб кетавераман? Ахир бир кун олдин огоҳлантиришмайдими, эртага кунинг битади деб? Ман ўнгимни қилиб олишга бир кун вақт бергин эй Аллоҳим! Ахир ҳали тавба қилмадимку! Бир кун вақт бергин, ман аниқ ўзгараман... Бир кунгина бер, ман ўзгараман, мумкин дунёдаги энг яхши мусулмон бўламан. Қасам ичаман, ман ўзгараман. Қизиқ, бир кун умр берганда нима қилган бўлардим? 1 — Хотиним ва ўғлимга уларни ҳаётидаги энг яхши кунни тақдим этардим. Кунни мен истаганимдек эмас, улар истагандек ўтказардим. Уларни бахт самосида учишини бир марта бўлсада кўрардим. Эҳ шу пайтгача бир марта ширин сўз айтмабмана хотинимга, ўғлимни бир марта тиззамга ўтказиб эркаламабман. Доим эрта кетиб, кеч қайтиб, овқатланиб ухлардим. Лекин шу бир кун берилса уларга бир умрга татийдиган бир кунни тақдим этардим. 2 — Ота онамга телефон қилиб улардан ҳол-аҳвол сўраб, уларни жуда - жуда яхши кўришимни айтардим. Тўплаганларимни ярмини олиб бориб, ойижон энди сиз фаррошлик қилманг, дадажон, сиз ҳам уйда ўтиринг, бу сизларга кўп йилларга етади, деб уларни рўзғорини бут қилиб бериб келардим. 3 — Дўстларимга телефон қилиб уларни кечирардим ва кечирим сўрардим, ҳатто қарздорларидан қарзларимни сўрамай кечиб юборардим. 4 — Хушторларим нақд учтая, улардан ҳам кечирим сўраб, пулга зорларига пул бериб, энди ўзгарганимни, мен аёлига вафодор эр бўлганимни айтиб уларга ҳам насиҳат қилиб келардим. Барибир кечиришмаса керак уларга қилган аҳмоқликларим учун.

#Бuсмuллаҳ Ассаламу Алайкум ва  Роҳматуллоҳи ва Барокатуҳ الحمد لله رب العالمين والعاقبة للمتقين والصلاة والسلام على رسوله محمد و على آله و أصحابه أجمعين أما بعد, السلام عليكم و رحمة الله و بركاته. БУГУН ШАНБА 27➖  АПРЕЛЬ   2024 Хижрий 18 ➖ШАВВОЛ 1445 Аллоҳим, тонгимизни ғамлардан холи қил! Илм билан бизни беҳожат эт ! Ҳалимлик  билан безат ! Тақво билан мукаррам, Офият ила гўзал қил ! Бизни нима учун яратган бўлсанг, ўша билан машғул қил ! Биз учун яратиб қўйганларинг билан овора қилиб қўйма ! Биз Сендан сўрарканмиз, бизни маҳрум қилма ! Модомики Сенга тавба қиларканмиз, азобингга гирифтор этма !   Амийн ! ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 🌼🕊 ♥️💕 ҲАЙРЛИ КУН АЗИЗЛАРИМ!!!🕊 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg Каналга кириш 👆

بِسْـــــــــــمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِـــــــــــيم 27.04.2024y.  18.SHAVVOL.1445y               Shanba. Toshkent vaqti bilan.   Sollallohu 'alayka yaa Rosulalloh!                                                     03:58  TONG      Saharlik tugashi.                04:45  BOMDOD.   05:25  QUYOSH.    12:25  PESHIN.      17:14  ASR.              19:18  SHOM          Iftorlik vaqti. 20:42  XUFTON.  «Намозни тўкис адо этинглар. Албатта, намоз мўминларга вақтида фарз қилингандир» (Нисо: 103) НАМОЗ ВАҚТЛАРИ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/+vCCretz5FHIxOTU6 Фойдамиз тегса, сиздан бир дуо умид қилдик.!🎁🕊

Хайрли тун!!! Меҳр оқибат ва авлодларнинг бир➖бирига фидойилиги беҳад ноёб бир гавҳардир. Бу гавҳарни йўқотиб қўймайлик. Бу гавҳар ҳаёт уммонига тушиб кетса, кейин уни топиб бўлмайди. Пиримқул Қодиров 🌸🌼🌺 ХАЙРЛИ ТУН Азизларим Яхши дам олинг азиз ДИНДОШИМ Аллоҳга омонатимсиз!!! ┄┅অঠই🌼ইঠঅ┅┄ ✨ФАЙЗЛИ  ТУН 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg Каналмизга СИЗ ҳам киринг👆🎁

https://youtube.com/watch?v=tr5leFXTHDk&si=Zfj-sHn3vQyrbdTV 👆👆👆 Душман оила 🔹44➖қисм ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 📺   КАНАЛМИЗДА ЎЗБЕК СЕРАЛИ. 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/ozbegoyimkanali

​​Тинчликми дадаси? деди атрофга қараб. Тинчлик эмас келинойи деди Дилшод. Тушунмадим. Сиз ва эрингиз Дилноза Салимова ҳамда Алибек Туроповларни қасддан ўлдирганликда айбланиб қамоққа олиндингиз. Нима? Ёлғон айблов учун яхшигина жазо беришларини биласизми? деди Фарида чимирилиб. Биламан. Лекин сизни ёлғон айблов билан безовта қилаётганим йўқ. Сиз Фарида опа эриниз Жамил ака билан қабиҳ жиноятга қўл ургансиз. Биринчи Дилнозадан бошлаймиз. Сиз мархуманинг энг яқин дугонаси эдингиз. Аммо бойлик ва пулга бўлган хирсингиз сабаб ўз дугонангизни ўлдиришдан ҳам қайтмагансиз. Ўша куни Алибек Дилнозага тилла тақинчоқлар олиб берган. Бу тақинчоқлар айниқса манави қўлингиздаги тилла билакузук ақлингизни олиб қўйганди. Фарида секин ўнг қўли билан чап билагидаги билакузукни ушлади. Турмуш ўртоғингиз Жамил киракаш билан тил бириктириб Дилнозани ташландиқ жойга олиб бориб шафқатсизларча ўлдиргансиз. Шўрлик қизнинг этилла тақинчоқларини ечиб олгансиз. Жиноятни яшириш мақсадида Дилнозани ўша ташландиқ ерга кўмиб ташлагансиз. Алибекнинг учрашиш ҳақидаги гапларидан хабардор эдингиз. Сизни унга ўхшатишлари учун Дилнозанинг кўйлагини кийиб сочингизни дугонангизникидек турмаклаб олгансиз. Туман марказидаги дўконга бориб озгина кутиб ўтирган киши бўлгансиз. Кейин уйингизга кетгансиз. Шу тариқа барча Дилноза дўкон олдида Алибекни кутиб ўтирган деган таҳминга бориши аниқ эди. Сиз эса барча айбни йигитнинг бўйнига илмоқчи бўлгансиз. Кетганингиздан сўнг Алибек келиши керак эди лекин бахтга қарши у келмади. Гарчи жиноятни Алибекка тўнкай олмаган бўлсангиз ҳам ўзингиз гумондан ҳоли бўлдингиз. Аммо орадан ўн йил ўтиб Алибек сизни ишхонаси яқинида кўриб қолади. Қўлингиздаги билакузукни дарров танийди. Чунки бу қимматбаҳо тилла билакузукни Дилнозага шахсан ўзи совға қилган. Шу билакузук сабаб сиз билан бир неча марта жанжаллашади. Буни кўрган гувоҳларимиз бор. Бу орада ўлганни устига тепгандек Дилнозанинг жасади топилди. Энди сирингиз фош бўлиши аниқ эди. Алибек сизга қарши кўрсатма берса барчаси тамом. Шу сабаб Алибекдан қутилиш чораларини излай бошлагансиз. Дилшод Фаридага қараб бироз жимиб қолди. Сизни илк бор диск сотиладиган дўконда кўргандим. Қизил кўйлакда эдингиз. Дўкондан қўрқинчли япон филъмлари ёилган дискни сотиб олгандингиз. Ўша дискдан мен ҳам сотиб олдим. Филмларнинг биридаги саҳналар Алибекнинг томидаги арвоҳ видео тасвирларига жуда ўхшаб кетади. Сиз ўша филъмдагидек грим қилиб тунда Алибекнинг уйига арвоҳ бўлиб боргансиз. Уйда ҳеч ким йўқлигидан фойдаланиб Алибекни ҳам пичоқлаб ўлдиргансиз. Бу ишда албатта эрингиз Жамил сизга ёрдам берган. Шу тариқа билакузукни кўрган гувоҳдан ҳалос бўлгансиз аммо Алибек ягона гувоҳ эмас эди. Ўша дўконда қўлингиздаги билакузукни мен ҳам кўргандим. Куни кеча Дилнозанинг ушбу билакузукни тақиб тушган суратини кўриб бу тилла буюм қандай қилиб сизнинг қўлингизда пайдо бўлиб қолганига қизиқдим. Оҳир-оқибат барча жиноятларингиз фош бўлди. Қойил! Лекин буларнинг барчаси сизнинг уйдирмаларингиз. Бизни айблашга далил исботингиз йўқ! деди Фарида. Шу пайт милиция ходимларидан бири қўлида елим ҳалтачада солинган узун ўткир пичоқни олиб келди. Ўртоқ лейтенант уйни тинтув қилиш жараёнида мана бу ашёвий далилни топдик деди Раҳмат сизга Турсунов деди Дилшод Мен айнан ана шу далилни излаётгандим. Хўш бунга нима дейсизлар? Бу пичоқ сизникими Жамил ака? Ҳа деди Жамил лаблари титраб. Айнан шу пичоқ билан Дилноза ва Алибекни ўлдиргансизлар. Бу ашёвий далилдан бошқа гувоҳлар кўрсатмалари ва бармоқ излари ҳам бор Ўзингизни оқлай олмайсиз. Фарида Юнусова ва Жамил Юнусов сизлар қасддан одам ўлдиришда айбланиб қамоққа олинасизлар. Мен Дилнозни яхши кўрардим. Уни ўлдирмоқчи эмасдим деди Фарида йиғламсираб. Ўша пайтларда Жамил акам ижарага машина олиб ҳайдардилар. У киши Машина олмоқчиман, шунга озгина пул етмаяпти дегандилар. Шунинг учун. Бу ўзингизни оқлашга баҳона бўла олмайди. Ёш болаларингиз бор экан афсус. Акмал эр-хотиннинг қўлига кишан солди. Тамом 🌸🌼🌺

Аммо бир куни ёзда Дилноз қаергадир ғойиб бўлди. Барчамиз уни изладик лекин ҳеч қаердан топа олмадик. Мана ўн йил ўтиб бечоранинг жасади топилди. – Дугонаси Фариданинг айтишича Дилноза йўқолган куни Алибек билан учрашмоқчи бўлган экан. Бу ҳақида нима дейсиз? – Дилноз дугонаси билан бозорга келди. Алибек доим унга қимматбаҳо тилла тақинчоқлар, кўйлаклар олиб берарди. Ўша куни ҳам қизни роса хурсанд қилди. Лекин дўстим бу саҳийликлар эвазига қиздан ҳеч нарса истамасди чунки Али Дилнозани чин қалбдан севарди. Университетни тугатгандан сўнг унга уйланишни ният қилганди. Афсус насиб қилмаган экан. Алибекнинг отаси унга янги машина олиб бергани шарафига байрам бўлаётгани учун дўстим Дилноз узоқ вақт бирга бўла олмади. Алибек янги машина билан бориб севгилисини хурсанд қилмоқчи бўлди. Мен автобекатга бориб, уйига қайтаётган Дилнозага етиб борганидан кейин туман марказидаги дўкон олдида кутиб туришини айтдим. Аммо шаҳарлик дўстларимиз келгани сабаб Алибек Дилноза билан учраша олмади. Эртаси куни милиция келиб мен билан дўстимни олиб кетди. Бизни уч кун сўроқ қилишди. Дўстим билан иккимиз қизнинг йўқолганига умуман алоқамиз йўқлигини айтдик. Гувоҳларимиз борлиги учун бизни қўйиб юборишди. – Алибекнинг Дилноза билан тушган сурати борми? Санжар ўрнидан туриб катта шкафини очди-да ундан суратлар сақланадиган алъбомни олди. Алъбомни варақлаб ўрталаридаги суратларни Дилшодга кўрсатди. – Манави суратга ўша куни тушгандик. Ўртада иккиси ёнма-ён, Алибекнинг ўнг ёнидаги мен, Дилнозанинг ёнидаги Фарида. Дилшод Алибекнинг қўлидан тутиб жилмайиб турган Дилнозага термилди. Юзлари оппоқ, сочлари узун, кўзлари беғуборгина кулиб турган қизга қараб туриб ич-ичидан унга раҳми келиб кетди. Дилнозанинг қўлидаги бежирим тилла билакузукни кўриб бироз ўйланиб қолди. – Бу билакузукниям Алибек олиб берганми? – деди. – Ҳа. Дилнозанинг туғилган кунига совға қилганди. Жуда қиммат туради. Асл тилладан. Олмос билан безатилган. Али ўзига тўқ оиладан. Бунақа совғаларни олиб бериш унга муаммо эмас.  – Тушунарли. Раҳмат сизга. Лейтенант Муродов Алибекни ўлдирган арвоҳнинг видеосига термилди. – Фарида ҳақида суриштирдингми? – деди ёрдамчиси Акмалга. – Ҳа. Фарида Юнусова мактабни битиргач, Жамил исмли киракаш йигитга турмушга чиққан. Иккита фарзанди бор. Ҳозир шаҳарда яшайди. Ўша куни уларни Жамил олиб бориб қўйган экан. Жамил илгари Диёр кўчасига яқин жойда яшаган экан. Шу пайт хонага Вилоят Ички Ишлар бўлими раҳбарининг мажлисида роса гап эшитган майор Алиев кириб келди. Илгариги ҳазиломуз кайфиятидан асар ҳам йўқ, анча асабий ва жиддий эди. – Мана бир ойдан ошди ҳамки на Дилноза Салимованинг, на Алибек Туроповнинг қотили кимлигини аниқлай олмадик – деди ёрдамчиларига. – Қани тергов хулосаси? Қани айбдор? Раҳбарлар бу ишларни тезроқ ёпишни талаб қилишяпти. – Тез орада қотил кимлигини аниқлаймиз – деди Дилшод. – Қачон аниқлайсанлар? Сенларни ишдан қувиб солишганидан кейинми? – Эртага. – Нима? – Ҳудди шундай, ўртоқ майор. Эртага қотилни қўлга оламиз. – Уни кимлигини аниқладингми? – Ҳудди шундай. Фақат кимлигини ҳозирча айтолмайман. Менга айрим нарсаларда ёрдамингиз керак, яъни уйни тинтув қилиш ҳақида ордер олиб берсангиз. – Яхши. Аммо ҳақиқий айбдорни қўлга олишинг керак. – Хўп бўлади. Эртаси куни лейтенант Муродов ёрдамчиси ва бир нечта ходимини олиб Фарида Юнусованинг квартирасига борди. Эшикни Фариданинг эри Жамил очди. – Хўш ҳизмат? – деди Жамил совуқлик билан. – Мен шаҳар Ички ишлар бўлимидан лейтенант Муродовман – ўзини таништирди Дилшод. – Уйингизни тинтув қилишга руҳсатномамиз бор. – Нима? Биз нима қилдик? – довдираб қолди Жамил. – Ҳозир айтаман нима қилганингизни – Дилшод ва милиция ходимлари уйга киришди. – Тинчликми, ака? – деди Жамил қўрқувдан титраб. – Хотинингиз уйдами? – Ҳа уйда. – Чақиринг. – Фарида! Хов Фарида! Ошхонадан нозик қадам ташлаб Фарида чиқиб келди. Дилшодни кўриб ранги оқариб кетди.

📝Арвоҳ қизнинг қасоси (детектив хикоя) 2 қисм. - Суриштирув ҳужжатларида ёзилишича Дилноза Салимовани оҳирги марта у йўқолган кун, 2005 йил, 3 июн санасида, таҳминан кечки соат тўртларда туман марказидаги дўконда кўришган экан. Қиз кимнидир кутиб ўтирган экан. Ҳамкасбларимиз Дилнозанинг яқин дугонаси Фаридани сўроқ қилишганида қиз уларга дугонаси Алибек исмли йигит билан учрашиб юришини айтган. Ўша куни ҳам Дилноза Алибек билан учрашмоқчи бўлган. -  Демак дўкон олдида Алибекни кутиб ўтирган экан-да? - Худди шундай. Милиция ходимлари Алибекни сўроқ қилишганида йигит Дилнозани кўрмаганини, ҳатто ўша куни у билан учрашмаганини айтган. Бошқача усуллар билан сўроқ қилишса ҳам йигит гапида туриб олган. Гапини тасдиқлайдиган гувоҳлари борлиги сабаб уни қўйиб юборишган. Алибек ҳақида хабар топган қизнинг акалари йигитни тутиб олиб роса калтаклашган. Йигит эса бари бир гапида туриб олган. Майор Алиев пешанасига қўлини қўйди.  - Демак қизнинг ўлимида Алибекнинг қўли бор ва Дилнозанинг арвоҳи ундан қасос олган – деди. - Шундай бўлган тақдирда ҳам нега бу қасос ўн йилга чўзилди? Шу пайт узоқдан Акмалнинг қораси кўринди. Йигит қўлида ҳужжат солинган яшил жилд билан майор ва лейтенантга яқинлашди.  - Алибек ҳақида суриштирдингми? - Ҳа, ўртоқ майор. Алибек Туроповни ҳамма ҳурмат қиларкан. Яқин орада ҳеч ким билан низога бормаган. Фақат одамларнинг айтишича ўтмишда бир қиз билан... - Ҳа бундан хабаримиз бор. Ўша қиз яқинда жасади топилган Дилноза Салимова.  - Одамлар Алибек ўша қизни, яни Дилнозани аввал номусига тегиб, кейин пичоқлаб ўлдирган ва ташландиқ жойга олиб бориб кўмиб ташлаган. Жасади топилгач, жанозаси ўқилиб қабрга қўйилган қизнинг безовта руҳи учиб кетишидан аввал қотилидан қасос олган деб миш-миш чиқаришяпти. - Беъманилик! – деди майор Алиев асабий ҳолда. – Туроповни ҳеч қанақанги арвоҳ ўлдирмаган! Бу ишларга тезроқ нуқта қўйишимиз керак! Муродов, сен қизнинг дугонасини топиб, у билан гаплашиб кўр. Алибек ҳақида эса ўзим суриштираман. - Хўп бўлади.  Лейтенант Муродов ёрдамчиси билан шаҳар марказида қад ростлаган кўп қаватли янги замонавий турар-жой биносига етиб келди. Бинога кириб, учинчи қаватга чиқди. Акмал ўнг томондаги эшик қўнғироғини босди. Эшикни чиройли бир аёл очди. Дилшод бу аёлни қаердадир кўргандек эди.  - Ассалому алайкум – деди остонада турган аёл. -Ваалайкум ассалом – деди Дилшод. Мен шаҳар Ички Ишлар бўлимидан лейтенант Муродов бўламан. Бизга Фарида Юнусова керак эди.  - Мен Фаридаман. Хўш бизга нима ҳизмат? - Ўн йил аввал йўқолган дугонангиз Дилноза Салимова ҳақида гаплашгани келгандик.  Лейтенантнинг гапини эшитиб аёлнинг бирдан ранги ўзгарди. Ток ургандек қўл-оёғи қалтираб кетди. - Шамсия холам айтгандилар яқинда Дилнозни топиб келишибди – деди маъюс тортиб. – Лекин сизлар билан гаплашадиган гапим йўқ. Ўн йил аввал милиция ходимларига ҳаммасини айтгандим. Дилноза йўқолганидан буён бошим ғавғодан чиқмайди. Ҳали унинг оиласи, ҳали милиция, жонимга тегди ҳаммаси! Дилноз ўша куни Алибек билан учрашгани кетганди. Буни Санжар ҳам тасдиқлайди. Ўшани сўроқ қилинглар. Мен бошқа нарса билмайман! Энди эса маъзур тутинг эрим уйда йўқ, сизлар билан гаплаша олмайман – Фарида эшикни ёпиб қўйди.  -Заҳарку! – деди Акмал асабийлашиб. - Ҳечқиси йўқ – деди Дилшод. Бечорага раҳмим келяпти. Бундай ғалвага аралашиб қолган ҳар қандай одам ҳам асабий бўлиб қолади.  Дилшод ёрдамчиси билан Алибекнинг яқин дўстларидан бири Санжарнинг олдига борди.  – Алибек билан анчадан буён дўстмисизлар, Санжарбек? – Али билан болаликдан дўст эдик. Мактабдаям, университетдаям бирга ўқиганмиз. Менинг энг яқин сирдош дўстим эди. Биргаликда фирма очгандик.  – Дилноза, яни Алибекнинг ёшликда кўнгил қўйган қизи ҳақида биласизми? – Албатта биламан. Талабалик давримиз, ўшанда йигирма икки ёш эдик. Бир курсдошимиз қўшни туманда яшарди. Али билан ўшаникига тез-тез бориб турардик. Ҳозир Россияда. Дилноза дўстимизнинг уйига яқин жойда турарди. Ўзи одми кийинадиган, мактаб битирувчиси, гулдек беғубор қиз эди. Али гап отиб юриб, охири ўзига қаратиб олди. Иккиси олти ой гаплашиб юришди.

​​Оиласи, болалари бор. -  Афсуски, бир неча кун аввал Алибекни ўлдириб кетишди. Гувоҳларнинг айтишича бир қизнинг арвоҳи унинг жонига қасд қилганмиш. - Астағфируллоҳ! Эй Худойим ўзинг кечир! Бу қизгинамнинг арвоҳи! Дилнозанинг арвоҳи урган уни! Ҳеч бўлмаса ана шу арвоҳинг менга кўринмайдими, болам! Юрак бағри қон бўлиб турган онани ортиқча қийнашни истамаган лейтенант Муродов Шамсия холага яна бир-иккита савол берди-да, сабр тилаб уйни тарк этди. Дилнозанинг уйидан чиқиб тумандаги милиция идорасига йўл олди. Бу ердаги ҳамкасбларидан ўн йил аввал йўқолган қизнинг суриштирув ҳужжатларини олди. Исмоил ака жасад топилган “Диёр” кўчасидаги чала иморатнинг олдидаги катта тош устида сигарета тутатиб ҳаёл суриб ўтирарди. “Бу жойлар илгари ташландиқ ерлар эди. Тупроғи яхши эмаслиги сабаб пахта ҳам экилмасди. Бу ердан узун магистрал йўл ўтгач, ана шу ташландиқ ерларнинг ҳам нархи ошиб кетди. Давлат бу ерларни ер участкаларига бўлиб аҳолига сотди. Бу ерларнинг ўзгариб кетиши ўн йил аввал қотилнинг ҳаёлига ҳам келмаган бўлса керак. Ўша қотил шу яқин атрофдан бўлса керак. Бу жойлар ҳақида илгаридан билган. Аммо ким? Ким бечора қизнинг ҳаётига зомин бўлди? Бир ожизани шафқатсизларча ўлдириш қайси номардга керак бўлди?” -  Ўртоқ майор! Дилшоднинг овози Исмоил аканинг ҳаёлларини тарқатиб юборди. - Нимани аниқладинг? Давоми бор. 🌸🌼🌺

- Менимча боғлиқлик бор. Аммо жуда чигал ишга ўхшаяпти. Қишлоқда участка нозири бўлиб ишлаганимда бундан баттарига учраганман. - Оқ чангал парисини фош қилганинг учун сени ёнимга чақириб олгандим. Сен шунақа сирли ишларни очишга устасан. Мен эса йигирма йиллик фаолиятим давомида бунақа сирли жиноятларга дуч келмаганман. Кўплаб жиноятчиларни қўлга олганман бироқ арвоҳни ушлаб қамаш... очиғи бошим қотиб қолди. Исмоил ака – деди Дилшод жиддийлашиб. – Диний жиҳатдан олиб қарасак, арвоҳнинг одам ўлдириши ақлга сиғмайди. Биринчидан арвоҳлар нариги дунёда бўлса, қандай қилиб ерга тушади. Иккинчидан одам ўлдирганнинг жазоси у дунёда оғир экани ҳаммага маълум. Шундай экан ўзи қилган ишларини ҳисобини бераётган арвоҳга одам ўлдириб бўйнига яна битта гуноҳ илишнинг нима кераги бор. Булар менинг мантиқий назариям. Шу сабаб бу жиноятни арвоҳ эмас инсон қилганига менинг шубҳам йўқ. Демак одамлар кўрган арвоҳ аслида инсон бўлган... э қўйсангчи! Бундай ўйин қилишнинг кимга кераги бор? - Айнан шуни аниқлашимиз керак. Алибекнинг ўлдирилиши кимга керак бўлди? Бир уюм устихонга айланган ҳалиги шўрлик қизни ким ўлдирган? Буниям тагига етиш керак. Иккисиниям битта қотил ўлдирганми? Билмадим. Балки шундайдир. Балки, балки! Жонга тегди шу таҳмин сўз! Балки умуман бошқа-бошқа одамлар ўлдиргандир? Дилшод бироз жимиб қолди. Орада бироз сукунат ҳукм сурди. - Майли – деди Исмоил ака ниҳоят. – Сен Дилнозанинг, Акмал эса Алибекнинг иши билан шуғилланинглар. - Хўп бўлади. Эртаси куни лейтенант Муродов қўшни туманга бориб Дилнозанинг оила аъзолари билан учрашди. Азахонага айланган рутубатли уйдан ҳануз ҳамдардлик билдираётганларнинг қадами узилмаганди. Мотам либосидаги Дилнозанинг ота-онаси фарзандининг доғида анча чўкиб қолган, сингилларини асрай олмаганидан ҳасрат чекаётган икки акаси ҳаммасига ўзлари айбдордек бошлари эгилган, умрида кўрмаган қайнисинглисига аза очган янгаларнинг биттаси ошхонада, яна бири ҳол сўраб келаётган аёлларни кутиб олиш билан оввора, ҳатто юзини кўрмаган аммаларига ўзларича аза очган кичкина жиянлар ҳам мотамсаро кайфиятда эди. -  Худо сабр берсин! -  Раҳмат ўғлим. Қизимни топиб берганингиз учун ҳам раҳмат – деди Дилнозанинг онаси Шамсия хола. -  Бундай аҳволда топиб берганимдан қаттиқ афсусдаман. Кечиринг холажон! - Бунда сизнинг айбингиз йўқ. Бечора қизим! – она йиғлаб юборди. – Аммо қотил жазосини олиши керак. Илоҳим икки дунёси куйиб кетсин! Жигарбандини йўқотганидан ўксиниб йиғлаётган онага қандай таскин беришни билмай Дилшод бироз унга қараб турди. - Узр, Дилшоджон – деди Шамсия хола кўз ёшларини артиб. – Ҳеч ақлимга сиғдира олмаяпман, нега айнан менинг фариштадек беғубор қизимни шу аҳволга солишди? Боламга қайси уйинг куйгурнинг қасди бор экан? - Айнан шуни аниқламоқчиман. Қотил ўн йилдан буён озодликда. Қандай бўлмасин уни топиб жазосини берамиз. - Ўша куни қизим кўйлак сотиб олиш учун дугонаси Фарида билан шаҳарга кетганди. Туманимиздан шаҳаргача бир соатлик йўл. Кеч тушди ҳамки қизимдан дарак бўлмади. Дугонасининг уйига қўнғироқ қилдик. Ҳатто акасиям бир неча марта бориб келди. Фарида аллақачон келишганини, фақат Дилноза – Зарур ишим бор – деб туман марказидаги дўкон олдида қолганини айтди. Акалари ўша дўконгаям бориб келишди. Сотувчи йигит уларга Дилноза анча вақтгача кимнидир кутиб ўтиргани, ҳеч ким келмагач, қаергадир кетганини айтибди. Эрталабгача қизимнинг дараги бўлмагач, милицияга мурожаат қилдик. Милициядагилар қидирувни бошлашди аммо Дилнозгинамни топа олишмади. Мана ўн йил ўтиб... – Шамсия хола яна йиғлаб юборди. - Дилнозанинг Алибек исмли таниши бўлганми? - Алибек! Ҳаммасига ўша айбдор! Қизимнинг қотили ўша! - Тушунмадим? -  Алибек қўшни туманда яшайди. Ўша вақтларда талаба эди. Билсак қизимнинг бошини айлантириб юрган экан. Ўша куни қизим дўкон олдида Алибекни кутиб ўтирган. Бўйнига олмади аммо қизимни охирги марта кўрган ҳам ўша. Милиция Алибекни қамаб сўроқ қилди. Йигит Дилнозани кўрмаганини айтиб гапида туриб олди. Оғзи қийшиқ бўлса ҳам бойнинг ўғли гапирсин экан, отаси танишларини ишга солиб ўғлини қутқариб олди. Бу ишда ўшанинг қўли борлиги аниқ. Ҳозир қўшни туманда яшайди.

– Низом! – деб бақирди бобо. Икки уй нарида, дарвозасининг олдида хотини билан қараб турган узун бўйли, қорачадан келган бир йигит, исмини эшитиб одамлар тўпланиб турган Алибекнинг уйи ёнига тез-тез юриб келди.  – Мени чақирдингизми, бобо?  – Ҳа болам. Сен ҳарбийда ишлайсан. Қани бир мардлигингни кўрсатиб шу уйдан бирров хабар олиб чиқ. Манави қўрқоқларга айтганимнинг фойдаси йўқ. Қани болам, бор Низом бир тўпланганларга, бир Салоҳиддин бобога қаради-да – Хўп бўлади – деб Алибекнинг дарвозасига қараб юрди. – Биз ҳам борамиз – деб икки ёш йигит ҳарбийга эргашди. Дарвоза очиқ экан, йигитлар ичкарига киришди. Алибекнинг катта ҳовлиси сув қуйгандек жим-жит эди. Низом ва шериклари зинадан юқори қаватга кўтарилишди. – Али ака? Ҳов Али ака? – деб чақирди йигит.  Уйдан садо чиқмади. Низом эшикни тақиллатди. Ҳеч ким жавоб бермагач, эшикни очиб уйга кирди. Унинг ортидан кирган икки йигит Низомнинг қоронғу хона ўртасида ётган нарсага қараб турганини кўришди. Учови қўл телефонини чироғини ёқиб ўша ётган нарсага тутиб, даҳшатдан қотиб қолишди. Хонанинг ўртасида кўксига пичоқ санчилган Алибек қип-қизил қонга беланиб ётарди. “Диёр” кўчасидан топилган жасад бўйича бирор нарсани аниқладингми? – деб сўради майор Алиев. - Ҳа – деди лейтенант Муродов. – Айтганингиздек ўн йил аввал бедарак йўқолган 18 ёшли қизлар ҳақида суриштирдик. Ўн йил аввал фақат бир қиз бедарак йўқолган. Қўшни тумандан Дилноза Салимова исмли 18 ёшли қиз, 2005 йил, 3 июн санасида, эрталаб соат саккизларда уйидан чиқиб кетиб қайтиб келмаган. Тумандаги ҳамкасбларимиз билан бирга қизнинг уйига бордик. Ота-онасига вазиятни тушинтириб ДНК тести ўтказдик. Натижада “Диёр” кўчасидаги ҳовлидан топилган қизнинг жасади қўшни туманда яшаган Дилноза Салимовага тегишли экан. - Қиз бечорани нима сабабдан ўлдиришган экан? -  Буниси ҳозирча бизга номаълум. Бу воқеага ўн йил бўлган. Ўша пайтдаги гувоҳларнинг ҳотираси панд бериши мумкин. -  Бу ишга синчиковлик билан ёндашишимиз зарур, Муродов. Жасаднинг шахсини аниқладик, энди навбат қотилга. Тезлик билан суриштирув олиб бориб, ўша малъунни топиб панжара ортига тиқишимиз керак. Зеро ҳеч бир жиноят жазосиз қолмайди. Шу пайт эшик тақиллаб, Дилшоднинг ёрдамчиси Акмал кириб келди. -  Ўртоқ майор, ўртоқ лейтенант, ҳозиргина “Обод” маҳалласидаги бир уйдан чақирув бўлди. Қотиллик содир этилганга ўхшайди – деди. “Обод” маҳалласига етиб келган майор Алиев ва ёрдамчилари гувоҳларни сўроқ қила бошлашди. - Ўша арвоҳни илгари кўрганмисиз? – Алибекнинг хотини Фаридага савол берди лейтенант Муродов. -  Йўқ – деди йиғидан кўзлари шишиб кетган аёл. – Қўшниларимизнинг гапларини эшитиб аввал бунга ишонмадим. Видеоларни кўргач эса, эримни ўша шайтон қиз ўлдирганига ишондим. - Шайтон эмас, арвоҳ қиз – деди майор Алиев. – Эрингиз ўтмишида оғир гуноҳ қилганга ўхшайди. - Асло... менинг эрим бировни, айниқса аёл кишини ҳатто чертмаган ҳам. Фақат... - Нима фақат? -Яқинда бир аёл билан битта тилла билакузук устида телефонда баҳслашганини эшитиб қолгандим. Лекин эрим битта билакузук учун бировга ёмонлик қиладиган эркак эмас. - Бунга ишончингиз комилми? Ҳеч ким фаришта эмас. Ўтмишимизда барчамизнинг қусуримиз бўлган. Аёл индамади. Исмоил Алиев ва ёрдамчилари қўни-қўшнилар, хусусан арвоҳни биринчи бўлиб кўрган Салоҳиддин бобо, Алибекнинг ён қўшнилари, ҳарбий йигит Низомжон ва бошқа одамларни бирма бир сўроқ қилди. Гувоҳлар кўрсатмалари ва видео тасвирлар қотил арвоҳ эканини тасдиқлаб турибди. Аммо Исмоил ака бу ишни арвоҳ қилган деб баёнотнома тузолмайди. Ахир кўринмас мавжудодларни қандай қилиб суд қилиш мумкин? Қолаверса бундай гапларга тепадагиларни ишонтириш қийин. Ҳаммага кулгу бўлгани қолади. Шу боис майор Алиев қандай бўлмасин бу ишнинг охирига етишга қарор қилди. - Топилган жасад ва Алибек Туроповнинг ўлдирилиши бир-бирига боғлиқ ҳодисалар деб ўйлаяпсанми – деди майор лейтенант Муродовга.

Ичкари уйдан эшитилган шовқин Алибекнинг ҳаёлларини бўлиб юборди. Эркак ҳайрон бўлиб ортига ўгирилди. Хотини икки боласини олиб онасини кўргани кетганди. Уйда Алибекнинг ўзидан бошқа ҳеч ким йўқ эди.  – Қизиқ – деб ичкарига кирди. Залга ўтиб атрофга қаради. Шу пайт бирдан чироқ ўчиб қолди. Қўшни хонадан ғалати овозлар эшитила бошлади.  – Тавба қилдим! Бу нима ўзи? – Алибек қўл телефонининг чироғини ёқиб овоз эшитилаётган хонага борди.  Эшикни очиб ичкарига кирганида даҳшатдан қотиб қолди. Хонанинг ўртасида узун сочлари ёйилган, устига оппоқ эски кўйлак кийган, тирноқлари ўсиб кетган бир қиз чўккалаб ўтирарди. Унинг юзи оқариб кетган, кўзлари қонталаш гўёки даҳшатли филъмлардаги арвоҳларга ўхшарди.  – Дилноза? – деди Алибек лаблари титраб. – Бўлиши мумкин эмас! Ахир сен...  – Ҳа, мен, ўша сен ўн йил аввал ваҳшийларча ўлдирган қиз, Дилнозаман. Яқинда икки яхши инсон сен мени кўмиб ташлаган ўша бефайз жойни қазиб нафақат танамни, руҳимни ҳам озодликка чиқарди! – Сен арвоҳмисан? – Худди шундай. Бу ерга сендан қасос олиш учун келдим. Токи сени ўлдирмагунимча безовта руҳим ором топмайди!  – Йўқ! Илтимос, мени ўлдирма! – ялинишга тушди Алибек. – Сени мен ўлдирганим йўқ, азизам. Ўша куни мен... – Жим бўл! Қиз бирдан эркакка ташланди. Алибек жон ҳолатда ўзини орқага олди. Хонадан югуриб чиқиб, кўча эшикка қараб қочди. Ортига ўгирилиб қараганида даҳшатдан юраги тўхтаб қолаёзди. Ҳалиги арвоҳ қиз тепада учиб юрарди. Стол устига қўниб шундай ваҳимали чинқирдики, Алибек қўрққанидан қулоқларини қўллари билан беркитиб олди.  – Эй Худойим! Ўзинг асра! Қоровул дўстининг олдидан қайтиб келаётган Салоҳиддин бобо яқин қўшниси Алибекнинг уйидан даҳшатли овозларни эшитди.  – Нима бало, Али ичиб келиб хотинини дўппослаяптими? – ҳайрон бўлди бобо.  Уйга яқинлашганида томдан овоз эшитилди. Бобо тепага қаради. Томда оппоқ шарпа унга қараб турарди.  – Астағфируллоҳ! Астағфируллоҳ! Эй Худойим ўзинг кечир! – ранги оқариб кетган Салоҳиддин бобо ерга ўтириб қолиб калима қайтарди. – Ҳой мусулмонлар! Ёрдам! - Шовқинни эшитган қўшнилар, бирин-кетин уйларидан чиқиб кела бошлади. Алибекнинг ён қўшниси ва энг яқин дўсти Санжар Салоҳиддин бобонинг олдига югириб келди. – Нима бўлди, Салоҳиддин ота? – деб сўради. – Арвоҳ! Алининг уйида арвоҳ юрипти! – деди қўрқувдан ранги докадек оқариб кетган бобо. – Э ота! Ким айтади сизни тақводор мулла деб. Ваҳима қилмасангиз-чи! – деди Санжар. – Оббо! Ичкаридаги шовқинни эшитмадингларми? Нима бало гарангмисанлар! – ичидаги ваҳимаси бироз ариган Салоҳиддин бобонинг жаҳли чиқа бошлади. – Ана, тепага қаранглар! Томда арвоҳ аёл юрипти!  – Қаранглар арвоҳ! – деб бақирди қўшнилардан бири тепага қараб.  Одамлар тепага қаради. Чиндан ҳам томда оқ шарпа турарди. Қўшнилар ҳайратдан ёқа ушлаб, бир-бирларининг қулоқларига шивирлай бошлашди. Шарпа бирдан ўзини орқага ташлаб кўздан ғойиб бўлди.  – Тезроқ! Алининг уйига киринглар! Боя шовқин эшитилганди. Уйдагилар ҳам бу арвоҳни кўришган. Тез бориб хабар олинглар! – деди Салоҳиддин бобо. – Э, бобо! Мулла бўла туриб сиз қўрқаяпсиз-ку! Бизгаям жон ширин. У арвоҳ бўлса, нима қиламиз руҳлар билан ўйнашиб. Алининг уйига келибдими, ўша билан орани очиқ қилаверсин. Шахсан мен аралашмайман! – деди бобонинг ёнида қўрқувдан титраб турган Санжар.  – Эркак ҳам шунчалик қўрқоқ бўладими!? Яна энг қалин дўсти эмиш! Шундай пайтда дўстингни олдида бўлолмасанг, қанақасига Алининг чин дўсти бўласан! Ўзим бораман – деб бобо ўрнидан турмоқчи эди юрагига санчиқ кириб яна ерга ўтириб қолди. – Қўйинг бобо, ўзингизни қийнаманг. Тонг отишини кутайлик-чи бир гап бўлар – деб Санжар бобонинг қўлларидан тутди. Салоҳиддин бобо атрофга қаради. Нима бўлаётганига қизиқиб кимдир дарвозаси ёнида турган, кимдир деразадан бошини чиқариб қараган, деярли барчасининг қўлида шапалоқдек телефон, шарпа аллақачон ғойиб бўлган бўлса ҳам, титроқ қўллари билан Алибекнинг уйини суратга олишарди. Ёнидаги одамлар эса қўрқув ва ҳайрат билан бобога термилишди. 

📝Арвоҳ қизнинг қасоси (детектив хикоя) 1-қисм – Шу ерни қазиш керакми? – деди Рашид белкуракни олиб. – Ҳа. Обид ака ертўлалик иморат қураркан, бу ердан – деди Икром. Иккиси бир соат уриниб 2 метр чуқурликкача қазишди. Шу пайт Рашиднинг белкурагининг учи “тақ” этиб бир нарсага урилди. Йигит белкурак билан ўша нарсанинг атрофини очди-ю бирдан қотиб қолди.  – Бу нима? – деб Икром энгашиб қаради. – Ийе, суяк экан-ку! – Инсон суяги! – деди Рашид ранги оқариб. Илгари ташландиқ ер бўлган, ҳозирда эса янги иморатлар қад ростлаётган, “Диёр” кўчасининг чеккасидаги чала иморатдан инсон суяк қолдиқлари топилгани ҳақидаги хабар яшин тезлигида атрофга тарқалди. Милиция ходимлари тергов-суриштирув ишларини бошлаб юборди. Терговга Ички ишлар бўлими майори Исмоил Алиев бошчилик қилди.  – Ўртоқ Майор, тиббий-экспертиза хулосасига кўра “Диёр” кўчасидан топилган жасад аёл кишиники экан – деб ҳужжатларни узатди лейтенант Муродов. – Шунингдек унинг ёши таҳминан 18 ёшларда бўлиб, уни қасддан ўлдиришган. Текширув натижаси шуни кўрсатяптики қизни пичоқлашган. Қотиллик содир этилганига ўн йил бўлган.  – Бу зўравонлик бўлиши ҳам мумкин – деди майор ҳужжатларга кўз югуртириб.  – Шундай таҳминимиз бор. Шунча очилмаган иш турганида ўн йил аввалги қотилликниям тергов қилишимиз керак. – Дилшод – деди майор. – Бизнинг ишда ўн йил аввал ёки бугунги жиноий иш деган гап ўтмайди. Жиноят содир этилганми, бу ишни юз йилдан кейин бўлсаям тагига етиш, адолатни юзага чиқариш бизнинг бурчимиз. Шу боис бу қотиллик иши юзасидан жиноий иш очилиб, тезкор суриштирув ишлари олиб борилсин! Кейин ўн йил аввал бедарак йўқолган, айнан шу ёшга мос келадиган қизларни суриштиринг.  – Хўп бўлади. Лейтенант Муродов Ички ишлар бўлимидан чиққан пайти қўл телефони жиринглади. Алло?... Ҳа Райҳон?... Диск? Уфф! Болани ойимга бериб ўзинг олиб келсанг бўладику! Бозор яқин бўлса. Менинг ишим кўп. Бозорма-бозор диск ахтариб юришга вақтим йўқ, хотин... Нима? Бўпти ҳаракат қиламан. Фақат йўлим тушса олиб бораман.  Дилшод телефонни ўчирди. – Ўзимнинг ташвишим етмагандек... – ўзича яна бир нималар деб гапириб ҳизмат машинасига минди. Шаҳардаги баъзи ишларини битириб бозорга борди. Нима оламиз, ака? – деди ёрдамчиси Акмал. Келинойинг уйда ёш бола билан зерикиб қолибди. Шунга диск дўконидан қизиқроқ ўзбекча кино олиб келинг деганди.  Тузоққа тушибсиз-да,ака! – деб кулди Акмал. Ҳали уйлансанг кўрамиз, ука.  Иккиси диск дўконига киришди. Дилшод ўзбекча кинолар териб қўйилган қаторга бир қараб чиқди. – Ҳаммаси севги-севгику буларнинг! – энсаси қотди.  Дилшод ака, мана бу ерда зўр кинолар бор – деди Акмал жангари филъмлар дисклари териб қўйилган қаторга қараб. Бу филмъларинг келинойингнинг кайфиятини кўтармаслиги аниқ – Дилшод янги чиққан ўзбекча филъмлар дискини олди-да сотувчининг олдига борди.  Шу пайт дўконга юзлари оқ, сочлари узун, қошлари ингичка, қимматбаҳо қизил кўйлак кийган, 27-28 ёшлардаги чиройли аёл кириб келди. Телевизорга қараб бироз кўзи илинган Алибек қандайдир шовқиндан уйғониб кетди. Кўзларини ишқалаб атрофга қаради. Уйқусираб қўлида турган телевизор пулътини босиб юборган экан. Телевизорнинг овози баландлаб кетиши натижасида, унда намойиш этилаётган ур-йиқит фильмнинг шовқини Алибекни уйғотиб юборган эди. Эркак ўзича сўкиниб, қаршисидаги катта сўнгги авлод телевизорини ўчирди. Ўрнидан туриб тоза ҳаводан нафас олиш учун айвонга чиқди. Ҳинд бойваччаларининг ҳашаматли саройларидан қолишмайдиган уйнинг баланд айвонидан туриб бир томони гулзор, яна бир томони дарахтзор бўлган ҳовлисига қараб баҳри дили очилди. “Диёр” кўчасидан топилган жасад ҳақида ўйлаб Алибекнинг ҳаёлидан ўтмишидаги айрим даҳшатли ҳотиралар бирма бир ўта бошлади. Ўша машъум кунни эсламасликка ҳарчанд уринмасин, бари бир ёдига тушаверади.  “Агар бу жасад Дилнозаники бўлса энди ортиқ сир сақлаб тура олмайман. Милиция бари бир бу ишнинг тагига етади” 

Нимадур Болаликни эслатдими🤓🤔 Болаликдаги дўстларга юборамиз 🤗 🌼🌸🌺 ┅অঠই 👑 ইঠঅ┅ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналга киришни унитмадизми  👆🤗

Дадаси Жумага боринг! Сиз юрган йўллардан юрсин ўғлингиз Солиҳ фарзанд бўлса, тўлсин кўнглингиз Меҳр билан кутайин бориб келсангиз Дадаси бугун Жумага боринг! Жойномоз олиб берай қўлларингизга Савоблар ёзилсин йўлларингизга Жаннатлар тилайман бегим мен сизга Дадаси бугун Жумага боринг! Қўйинг бугун ўз ишларингиз Масжид тамонга бўлсин йўлингиз Дуода, номозда турсин қўлингиз Дадаси бугун Жумага боринг Жаннат дарвозаси очилсин сизга Дод десин шайтонлар ҳар йўлингизга Қуръонни олиб бегим қўлингизга Дадаси бугун Жумага боринг 🌼🌸🌺 ┅অঠই 🌟 ইঠঅ┅ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналмизга киришни унитмадизми  👆🎁

СИНФДОШИМГА!!! Қадрдоним, синфдошим, омонмисиз, бормисиз? Сизни жуда соғиндимей, сиз ҳам менга зормисиз? Қаердасиз? Ҳаётингиз қандай? Бахтиёрмисиз? “Мен бундаман”- деб қўйинг бир, йўқотганим синфдош. Етти ёшга тўлганимда танишган эдим илк бор. Бола эдик у даврда: беғам, қувноқ, беғубор. Олтмиш йилдан ошибдию, эслайман такрор, такрор. Хотирамга мухрланган илк дугонам, синфдош. Тишларимиз бирга тушди, чиқди олдинма кетин. Ақлимиз ҳам, жисмимиз ҳам камолга. етди секин. Ҳар тарафга учиб кетдик, кимдир узоқ, ким яқин. Палахмоннинг тошларидек отилдика, синфдош. Икки байрам кийинардик: Майда - ёзлик кўйлаклар. Оппоқ лента, кофта, юбка, голфи ҳамда шиппаклар. Ноябрга пул йиғардик оламиз деб пуфаклар. Бир энтикиб ўша даврни эслашайлик синфдош. Ўн тийинлаб пул йиғардик, баракали бўларди. Пулимиз беш сўм бўлгач кўнглимиз ҳам тўларди. Шу пулга қанча кабоб ва сомсалар келарди. Ўрдагача яёв бориб қайтар эдик, синфдош. Хайит куни тўдалашиб келинларни кўрардик. Чак- чакдаги хўрозқандни аста секин олардик. Келинларга ҳавас қилиб бир энтикиб қўярдик. Эҳеее, қанча хайит ўтди, кўришмадик синфдош. Бир неча бор “пўм” бўлишиб аразлашиб юрганмиз. Эсласам бир уяламан, ахир бола бўлганмиз. Ўн йил зумда ўтиб кетиб ўн еттига тўлганмиз. Қайтарилмас сизла ўтган энг яхши давр, синфдош. Эсдалик дафтарлар тутиб эринмай тўлдирардик. Ҳиндча суратлар, гул чизиб роса ҳам дўндирардик. Ажойиб саволлар ёзиб ҳаммани кулдирардик. Қани ҳозир қўлда бўлса шу дафтарим, синфдош. Кимдир ишга, ким ўқишга, тарқаб кетдик ҳар ёна. Келин бўлдик, ўралашдик, эр, бола ва қайнона. Вақт кутиб турмас экан, чопар қарилик томона. Ярим асрда бир хотиржам кўришмабмиз, синфдош. Кимлар эрта ўтиб кетди, жаннатда бўлсин жойи. Аллоҳ ажратмас эканда ёши, ночори, бойи. Бизга Аллоҳ умр берди, яшаяпмиз чиройли. Қуръон ўқиб ўтганларни эслашайлик, синфдош. Сиз бир уйнинг, мен бир уйнинг бекасимиз, минг шукр. Неваралар, эваралар жонга бағишлар ҳузур. Лекин баъзан болаликни қўмсар кўнгил қурмагур. Вақт бўлса бир учрашайлик, яйрашайлик, синфдош. Мастурахон соғинган қадрдоним синфдош. Синфдошларга юборамиз 🤗 🌼🌸🌺 ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 👑 ЎЗБЕГОЙИМ КАНАЛИ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналга киришни унитмадизми 👆🎁

​​Кейин алока узулиб колди дадам бошка давлатдан сиёсий бошпана сураган экан ватанга кайтиш йуллари бизга беркилди.. ..Шундай килиб йиллар утди укишимни тугатиб ишлай бошладим харакат килиб нихоят уйга келдим. Ва Софининг расмларини санинг хатларингни топдим. Мен бахтли ва бахтсиз эдим йиллар буйи излаганим болам ва бахтимни топдим ва йукотдим. Марзия холани сенга хабар бермасликни узим боришимни айтиб тинчлантирдим. Фарид биз энди айрилик деб аталмиш дунё кишиларига айландик биз сен билан доимо бирга эдик. Дилимда чидаб булмас огрик билан сенга хайр дейман хайр севгилим. Биламан мени йукдан кутуб йуллар караш сенга осон булмаган. Софини эхтиёт кил Азизим Сизларни яхши кураман унутма лекин лекин куришга боролмайман канчалар багритошсан дема Фарид. Оилангни бузулишини истамайман аёлинг боламни шунчалар тарбия килаёган экан мен номардлик килолмайман. Фарид балки дийдор киёматга колар Рахмат боламни хар йилги хаётини узгаришини менга илинибсан. Илтимос имкон булса давом этказ мен яна албатта келаман. Сени Софини севаман кучиб коламан. Бу ердаги нарсалар Софига ва сенга керак булса тортинмай ишлат .." ..София куз ешларини тиёлмай узок йиглади. Уксиб уксиб кейинги мактубни укий бошлади.. "Салом Фарид. Ман келдим рахмат унутмабсан. Билсанг мен хам тугулган кунимда сизлар учун дастурхон безайман. Мени кечир Фарид мен хам оила курдим углим бор унга Сени исмингни куйдим. Мана йиллар утиб она ватанимга иккинчи бора келдим. Хаммаси уша уша куришмай кетганимдан бир дона сурат колдирмаганимдан ранжибсан. Кечир мен аклсизни ота онам хам мендан хафа булишди. Фарид углинг кизимиз каттагина булиб колишибдия нега хотинингни расми йук у ахир ажойиб мухаббатга лойик аёл. Сен узгариб кетибсан. Фарид фарзандларимиз учун узингни эхтиёт кил. Мен яна келаман. Хайрлашмаймиз.." ..-Йиглама Она кизим.. Эшик очилиб Карина кириб келди: -Шунча бардошни каердан олдингиз Онажон.. -Худо сабр токат ва нихоят мукофат берди болам. Суянганим Оллохим булди. Бизни коммунистик рухда тарбиялашган эди чет элга чикиб кузимиз очилди. Оллох назар килмаса биз хеч киммиз кеча кундуз йиглаб дийдорингни сурадим ундан даданга бахт сурадим.. -ОНАЖОН дадам шу шахарда келсинлар.. -Биз узимиз Тошканга борсакчи.. -Бугун сизнинг тугулган кунингиз Онажон.. Шу пайт эшик кунгироги жаранглади сунгра эшикни очилгани бир канча одамни ичкари киргани эшитилди: -Тугулган кун муборак тугулган кун муборак.. Она бола йулакда табрик айтаётган якинлари багрига сингиб кетишди. -Келдингми кочкогим арманим .. Каринани кучоклаб упар эди кайнонаси. Фарид ва аёли билан хам кучоклашиб куришиб хаммалари дастурхон атрофига утирдилар. Сухбат авжига чикган пайт эшик кунгироги жаранглади: -Тугулган кунингиз билан. Аввал катта гулдаста кейин анча кексариб колган Каринанинг Ота Онаси ва бир келишган эркак кириб келдилар.. -Мана буни сюрприз деса булади узбекча гапириб юборди кичкина Фарид ва югуриб бориб эркакни кучоклаб олди: -Дадажон.. -Болам сени согиниб кетдим.. Соф узбек тилида гапирди эркак.. Хамма жамул жам булди. Орадан йигирма беш йил утиб дийдор куришдилар.. -Даврада кимдир етишмаяптими? Таништиришга рухсат этинг капитан Давлатов. Хаммаларига кулиб караб честь берган навкирон басавлат харбийга хамма угирилиб каради.. -Урра дадам келдилар. Софиянинг угли кизи бараварига югуришди... -Кани утиринглар болаларим мана танишиб хам олдиларингиз илоё замонамиз тинч булсин хамма кушгани билан куша карисин турт кузимиз тугал булиб хеч ким катордан хато булмасин... Кулларини дуога очди Онахон. Анча пайт бу хаётдан бевакт кетган оила бошлигини эслаб сухбатлашдилар... Хар йили шу куни учрашишга келишдилар Карина ва эри келаси йили уларнинг уйида учрашишларини илтимос килдилар ва чет элга таклиф этишди. Мана яна бир хасратли севги киссаси. Буни чин мухаббат деса арзийди. Тамом. Муаллиф Злата Абдуллоева. 🌼🌸🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

Сен кетгач баликчадек бола сулиб касал булиб колди. Онам сани яхши курар эди сансизликга куникиши кийин булди манику сурамай куякол.. Аввалига тез тез халкаро телефонияга улаб бериб туришди иккимиз хат ёзишдик. Мана неччи ойки кумга тушгандек жим булиб кетдиларинг. Дадам дустимнинг мандан бошка кими бор деб куп излатганлар шунда телефон килишиб узингни уйла дегандек гап килишган.. ..Бугун тугулган кунинг оилавий уйларинга келдик Софи бир чиройли булиб ухлаб колди. Онажоним дастурхон тузади Оллохдан Сани ота онангни каерда булсаларинг хам уз панохида асрашини илтижо килиб дуо укидилар. Хатто коммунист дадам хам чидай олмай кузларидан ёш окиб кетди согинчлари ичида экан... Эртаси куни Софини иккимиз учун севимли жойларда суратга тушириб келдим. Келсанг курарсан уй номеримиз адресимиз. Хайрлашмаймиз Карина.. Софияхон иккинчи мактубни кулига олди чукур нафас олиб куз ёшларини аста артгунча укишни бошлади: "Салом Карина биз келдик Онаси. Каердасан Карина кара Софи каттагина булиб колди бир ширин булганки хаммамиз шунга талпинамиз. Сендан хамон дарак йук. Онажоним тушларим яхши бир суюнчли хабар келиб колар дея кунглимни кутаради. Уйларинга келиб курдимки сен бу йил хам келмабсан ха дарвоке кушни Марзия хола уйдан хабар олиб турибди келсанг бизга хабар беради. Мени олис бир вилоятга ишга жунатишмокда. Лекин фурсат топиб албатта Софини олиб уйларинга келаман. Карина биринчи мухаббат бу кувонч шухлик бегубор болаликга ухшайди экан энди у кунларимизни согинаман. Бу бир синов бизга хижрон согинч ишкилиб армон йукотиш булмасин. Софи билан шахар айланиб суратга тушдик кара кизимиз уч ёшга тулди кимга ухшаган Онам санга ухшатади Майли курушгунча хайрлашмаймиз.." София куз ёшларини тия олмай уксиб уксиб йиглади кулига илинган хатни олиб укий бошлади: "Салом Карина биз келдик Онаси Тугулган кунинг билан табриклаймиз. Санга мехмон олиб келдик. Углинг Даврбек таниш. Софи уни жуда яхши куради. Бувиси Бобоси кани дейсанми. Бошимга огир жудолик тушди дадам энди йук. Ота Она улмок мерос дея кунглимни кутаришмокчи булишади бу жуда огир мерос экан. Мени кечир кечира олармикансан Дадам тусатдан вафот этди Буни Онам кутаролмади касал булиб колди Мени ёнига чорлаб -Болам энди турмуш кил Карина кетганига беш йил булди куним кам колганга ухшайди Софи сарсон булмасин сан ишдаги одамсан деди.. Ноилож рози булдим энди кимга уйланишимни фарки йук эди манга.. Келиннинг исмини хам сурамадим курук соям кириб чикиб юради жоним сан билан кетган. Софи аясига урганиб колди ўглим  тугилди. Мана бугун Фаргонага жунашимиз керак эди бу оилавий ананъага айланиб колган София аяжон билан Давр хам боради деб куймади келдик узр... Мен сани унутмайман Карина сани Худога омонат топширдим. Яхши кунларда дийдор куришайлик..Хафа булма нима килай бу хаёт талаби яшаш истаги экан Сени калбида саклагувчи Фарид .Карина илтимос келсанг хабар бер. Хайрлашмаймиз.."  ..Софияхон онасининг ёнига кириб уни совук кутганига узр сураб кучмокчи булди Бир оз ором олсин сарсонгинам дея пичирладию утирган жойида уйкуга кетди. Тонг отди Софияхон аста урнидан туриб Онаси ётган хонага муралади.. Онаизор аллакачон туриб ошхонада нонушта тайёрлаётган экан.. -Онажон мени кечиринг.. -Болажоним.. Иккиси кучоклашгунча анча туриб колди укаси Фарид ва болалари хам келиб уларни кучоклашди.. Кулишиб хуш кайфиятда мозор босиб келган ширинликлар билан чой ичишди.. -Кизим энди бир шахарни айланиб келсак.. -Ойижон жон деб борар эдиму .. Онаси тушунди йиглаб шишиб кетган ковокларига туни билан ухламаган чехрасига карадию -Майли дам ол кизим кечга ёки эртага айланармиз деб куйди.. Чойдан сунг бир оз дам олишни бахона килиб яна уша хатлар турган хонага кирди. Кейин нима булди деган саволни онасига беришга журьат этолмай жавобни мактублардан излади.. "Салом Фарид Ман келдим. Кечир жудаям кечикибман. Майли бахтли бул. Билсанг эди бу кунни канчалар кутганимни сизларни Софини канчалар согинганимни. Ушанда кетгим йук эди дадам чет элда укишни битирганларга имконят кенг дедилар. Карьера киламиз деб уйладим. Аммо сен бормадинг аввалига тез тез телефонлашиб турдик.

📝Болам..(хикоя 2 -кисм) Софияхон жойидан огир кузгалиб келиб аёлни ёнига утирди кулларини махкам ушлади. -Ман сезардим. Тушларимда сизни курганман. Аммо хеч нарсага тушуна олмас эдим. Дадам отпускага чикди дегунча кишми ёзми бахорми кузми мани олиб шу ерга келар эди. Кейинчалик Аяжоним ва укам биз билан келиши одатга айланди. -Болам бир оз дамингни ол эртага гаплашамиз ман хам чарчадим. -Бу хатларни укисам. Майлими. -Майли улар санда колади. Энди юр сейфни жойини курсатай.. .Мехмонхонага киришди аёл чинни идишлар турган жавончани ёнига келиб ичидаги ниманидир босди кухна тоза ёгочдан ясалган жавон аста сурилди ва кандайдир кичик пулат сандикча чикиб келди. -Кара кизим мана бу унинг коди ёдлаб ол. Кани очгинчи. .Софияхон узини кандайдир кино ичига кириб колгандек сезди. Ракамлар унинг тугулган куни йилику. Кичкина нафис пулат эшикча ширк этиб очилди. Аёл у ердан ниманидир олиб -Кани кизим авлоддан авлодга утиб келаётган меросни кабул кил бу санга бобонг ва бувингдан совга манда хам худди шундайи бор дея чиройли огиргина калин тилла занжирни буйнига чараклаб турган брилиант кузли сирга ва узукни кулок бармокларига такиб куйди.. -Шунча нарсани кандай оламан куйинг. -Бу нарсаларни бобонг яхудий заргарга сан тугулганда ясатган эканлар. Мана ниятлари ижобат булди. Ол болам яхши кунларингда такиб юр шу ердаги нарсалар бари санга бу халол мол дадам тугри халол инсон булган халкга кулидан келгунича хизмат килган.. Бобонгдан колгани шу квартираю мана шу китоблар ман ва сан болам.. -Пулларчи??? -Ха, тугри савол бердинг кизим. Бу пулларни бобонг ва бувинг маошларидан туплаган замон шундай узгариб кетишини улар билмаган албатта бир кун карисалар керак булади деганларда. Кейин даданг уларни доллорга айлантириб куйибди пул алмашишини сезган булса керак биз уйдан енгил кийим бош билан кетганмиз. -Майли юринг энди дам олайлик. Софияхонни халиям Она демаганига хафа булмади Аёл .-Мани исмимни билмасанг керак кизим.. -Нега биламан дадам айтганлар майли яхши дам олинг. Софияхон болалари ёнига кириб ётдию барибир уйкуси келмади. Онасининг ёнига боргиси яна сухбатлашгиси келди кейин бир даста хат ёдига тушди. Аста урнидан туриб буш хонага утди эшикни зичлаб ёпиб хатлар ичидан калингина конвертни кулига олди: "Карина салом мана неча ойки сизлардан на хат на хабар бор. Ёзган хатларимиз кайтиб келди. Биз хам квартирамизни сотиб Тошкентга кучиб кетдик. Дадамнинг иш жойи узгарди. Ман укияпман Софи анча катта булиб тили чикиб колган узи юради Онамни она дадамни дадда дейди. Маними хеч нарса кулимга кутарсам туширма дейди. Кунлар шундай утаяпти. Уйлаб карасам даданг ёлгиз фарзандини ташлаб кетмагани балки тугридир. -Биз кейинрок борсакчи дедим ушанда.. -Йук Карина биз билан кетади. Уйни Софига совга киламиз кейин бир мани олдимга уйга бор гап бор дедилар.. Кечга уйларинга бордим. Онанг жудаям куп йиглаганлиги билиниб турса хам кулиб карши олди. Дадамиз кабинетини эшигини махкамлаб ёпти: -Углим Мани кечир халкга халол хизмат килдим. Кайнонанг билан уруш йилларида бу ерларга келиб колганмиз. Шу халкнинг нон тузини ичиб катта булдик Икки уч ёшли бола миллатини биладими факат Кайнонанг исмини айтган Миланаман деб. Биз уруш курбонлари эдик. Орадан йиллар утиб Ота Оналаримиз харбий булгани Брест калъаси жангларида кахрамонларча халок булгани аникланди. ..Мактабни тугатгач шу ерни Ватан тутиб колдик оила курдик фарзандли неварали булдик. Мани кутулмаганда чет элга ишга жунатишмокда Каринани Кайнонангни узим билан олиб кетаман истасанг юр биз билан.. -Ман хам ота онамнинг ёлгизиман кета олмайман.. -Биламан деди Отанг огир уф тортиб тугри киласан. Софини эхтиёт кил. Эртага нима булади худо билади мана бу сейф бу ерда сизларга атаб йикканимиз бор бир кунинга ярар уй Софига Унга атаб совга ясатгандим мобода мен кайтмасам бериб куярсан.. Эртаси куни учиб кетдиларинг. Бечорагинам икки уч ойда келаман яхши йигит булиб юр дединг кулиб. Узимиз бола эдикми Софи бизга бир уйинчок эди..

​​..Ортимга караб караб кетдим. Энди хар йили сани бир куриш илинжида келар янги расмларингни куриб худодан узимга сабр санга узок умр тилаб ортимга кайтиб кетар эдим. Дадангнинг манга ёзган хатларидан сезардимки энди у оилали.. ..-Нима сабабли кетгансизлар.. -Сабабини манга айтишмаган кизим. Ота Онамнинг ёлгиз фарзанди эдим даданг билан бир синфда укиганмиз. Даданг хам ёлгиз угил эмаси Ота-Онаси эртарок уйламокчи булишган биз бир биримизни ёктирар эдик. Даданг бизни оилани айтганда бобонг кунмаган экан: -Гайридиндан келин килмайман деб. ..Кайнонам яхши аёл эди фарзандингизни бахтини богламанг узим тарбия килиб оламан деб даданг тараф булган. Мачитга бориб мусулмон динини кабул килдириб никох укитиб туй килишган. Узбек махаллада усганман тилни яхши гапираман карабсанки бинойигина келин булганман.. ...Кейин сан дунёга келдинг кизим.. Кайнотам ва Кайнонамнинг кувончи чексиз: -Вой узимни арманим деб сани эркалатсалар бир коп семираман.. -Сиз укишдан колманг кизим болага узим карайман деб кулимни совук сувга ургизмайди Ойижоним.. Бу бахтли кунлар вактинча экан бир куни Дадамни Узбекистоннинг чет элдаги элчихонасига ишга тайинлабдилар. Уларни кузатишга борсам: -Кизим укишингни чет элга уткизсак деб колдилар. -Боламчи дедим шошилиб. -Боланга кайнонанг карайдику мани давримда узингни тиклаб ол. ..Бу гапни эшитиб даданг хомуш булиб колди. Кайнотам дадамнинг сафдоши дусти эди розилик берибди. Хужжатларни тугирлаб йул тайёргарлигини курдик.Кузатишга чикган Ойижоним мани багрига босиб туриб колдилар сан бесабаб чинкириб йиглар эдинг. Юрагим увишиб кетди.. ...Даданг ортимиздан бориши керак эди лекин баъзи сабабларга кура бора олмади. Бу орада СССР бузулиб алокаларимиз узулиб колди. давоми бор Злата Абдуллоева. 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

📝Болам. (хикоя 1 кисм.) ..Софияхон болаларини овкатлантириб олдига уйинчокларини куйдию бирор тансик овкат килайин дадамни шанбе кунлари бир келиб кетгич одатлари бор дея паловга харакат бошлади. Шу пайт эшик очилиб кимдир ичкари кирди дадам келди дея югуриб йулакга чикди.. -Сафия.. Бегона аёл йигидан кизариб кетган кузларини жовдиратиб тикилди -Онанг айлансин болам нихоят сени курдим топдим.. -Кечирасиз мани бировга адаштирдингиз чоги.. -Йук йук болам сани йигирма беш йил изладим.. ..Аёл узини кулга ололмай изиллаб йиглаб юборди.. ..-Уйга кирайлик юринг.. Софияхон эшик олдида турган кимматбахо кийимлари узига ярашган кирк кирк беш ешлардаги келишган чиройли аёлга карадию галати булиб кетди. Аёл унга жуда ухшар экан. Аёл шошилиб ичкари кирди югуриб бориб болаларни кучоклаб упди. Кимдир оркада тамок кирди, Софияхон угирилиб караб кулида огиргина сумка кутариб турган успиринга кузи тушди.. -Киринг ука. Холам сал узларига келиб олсинлар дея йигитни уйга киргазиб эшикни ёпти.. -Келинг бир пиёла чой ичинг хола.. -ХОЛА Йук Ман онангман Сафия.. -Булди булди йигламанг.. ..Иккиси бир бирига тикилиб колди бир хил киёфа.. -Худога шукур нихоят сани топдим ман Онангман Онангман ахир болам кизим илтимос эшит мани.. -Онам борлар уйда. -У иккинчи онанг. Ман санга хаёт ато этган Онангман.. ..Аёл узок йиглади Сафияни кулогига гап кирмай кархат булиб колди Йиглайин деса кузига ёш келмайди. Бу нимаси нега энди у бировнинг боласи. Уйлашга куркади.. ...Нихоят аёл йиглаб чарчади шекилли Софияга караб хоргин жилмайди.. -Эшикни уз калитим билан очганимга хайрон булма болам бу уй санга бобонг ва бувингдан мерос колган. Ха таниш бу уканг Ферид.. Софияхон дадасининг исмини эшитиб аёлга ялт этиб каради кейин беихтиёр сервант устида турган расмларга. Бир куни уларни йигиштириб куйган эди дадаси: -СУРАТЛАРНИ жойига куйиб куй кизим улар яхши инсонлар эди сани жуда хам яхши куришар эди шу уйни юртларига кетишдан олдин санга совга килиб кетишган хотира мукаддас кизим. Уларни бир кизи бор баъзан йилда бир келиб уч турт кун шу ерда яшаб кетади уй кулфини алмаштирманглар деди.. -Биз хам йилда бир ойга отпускада келамизку бу уйга дадажон майли ундай булса хеч нимага тегмаймиз деб кулган эди ушанда Софияхон. Софияхон харбий йигитга турмушга чикган икки боласи билан эри каерга борса у хам шу ерда хозир юртимизнинг олис бир чегара шахарчасида яшар ёз келди дегунча аввал Тошканга дадасининг уйига кейин Фаргонага шу уйга келишар мазза килиб мева чевага туйишиб уч ой яшаб яна манзилларига кайтиб кетишар эди. Энди эсини таний бошлаганидан билади бу уйни дадаси уни шу ерга олиб келар шахар айланиб расмларга туширар кейин уларни шу уйга ташлаб кетишар эди. Бир гал укам билан аямни хам олиб борайлик деб куймагач уларни хам олиб келишди кетиш чогларида аяси куп йиглади Софияни багрига босиб: -Узимни асалим хеч кимга бермайман сани дедию уша куниёк Софияни бувисини олдига бориб: -Ойижон боламни беринг узим катта киламан деб ялиниб ёлворди. Бу гапни эшитиб бобосини феъли узгарди: -Йук бола шу ерда колади куриб турибсанларку бусиз биз нима киламиз.. Хуллас Софияхон икки уйни орасида тансик булиб улгайди. Бобоси ва Бувиси жуда билимдон инсонлар эди унга мукаммал тарбия бердилар. Факат олис Фаргона хакида гап очилиб колса бобо дарров гапни бошка томонга бурар бувининг куз ёшлари тинмай колар эди... -Келинг бу ёкга утирингизлар. Нихоят узини кулга олди Софияхон. -Куй кизим оввора булма.. Тезда дастурхон тузади олис йулдан келишган йул азоби гур азоби бироз дам олишсин узини чалгита бошлади. Фарид ичкарига кириб ювиниб кийимини алмаштириб чикди. Узбек тилини билмагани учун хеч нарсани тушунмаса хам юраги бу киз опаси болачалар жиянлари эканлигини сезганди. -Мани овкатим пишгунча бир оз дам олинг. Софияхон аёлга нима деб мурожат килишни билмай бошини эгди. -Майли болам. Саниям тусатдан кийнаб куйдим эх такдир

Аёл ваннага кириб кетди. Ахир дадам айтган уй эгасининг кизи шу аёл булса керак нега мани болам дейди товба. Мани уйда куриб хайрон булди шекилли ёки кизи булганмикан манга ухшаш. Шу хаёлларда ош пишди у ёк бу ёкдан гаплашиб едилар. Аёл ниманидир айтолмай кийналар Софияхон дадаси келмаганига хавотир эди. Фарид ака бу пайтда уйга келган ичкарида узи йиллар давомида кутгани она бола учрашуви булганини билиб астагина ортига кайтиб мехмонхонага жойлашган эди.. Софияхон узини туш кураётгандек хис этар бу аёлга нима дейишни нима хакида сухбатлашишни билмай нокулай холатда эди. Дадасига икки бора телефон килди аяси: -Даданг сизларни куриб келаман деб кетган эдику кизим бормадими деди хавотирланиб. ..Нихоят телефон жиринглади -Дадажон етиб келдингизми нима булди нега кечикдингиз каердан кунгирок килаяпсиз тинчмисиз?? -Тинчлик кизим, уйда мехмонинг бор экан кирмадим. Кизим у аёл сенинг Онанг Илтимос яхшилаб мехмон кил ман унинг олдида айбдорман уйинга боролмайман. Санга неча маротиба айтмокчи булдим журъатим етмади.. -Дадажон.. -Кизим эртага кунгирок киламан яхши дам олинглар.. ...Софияхон болалари билан тил топишиб олган аёл Онасига термулиб колди.. ..Онам эканлар аяжоним бизнинг учрашганимизни билсалар кандай ахволга тушса.. -Болам жуда чарчаганга ухшайсан дамингни ол невараларимни узим ухлатиб куяман ,.. Софияхон шундагина хамон бир жойда кимирламай утирганлиги эсига тушиб узига ботинмайгина караб турган Онасига махзун нигох ташлади.. -Кизим сани олдингда айбсиз айбдорман. Худога шукур сани курдим.. -Нега мани ташлаб кетгансиз?! Аяжоним бегона эканлигига аклим етмаяпти. Туш кураяпсан денг.. ..Аёл жавоб бермади охистагина ички хонага бир пайтлари кутубхона дадасининг кабинети булган хонага кириб бир даста расм ва хатларни олиб чикди..- -Хозир санга сузлаб беролмайман иродам етмайди кизим. Дадангни хам бундан йигирма беш йил аввал сунги бора бизни кузатишга чикканида курганман. Бу охирги учрашувимиз булганини билганимда эди сани хеч кимга бермай узим билан олиб кетар эдим.. ..Узига таниш болалиги акс этган суратларни куриб утирган Софияхон аёлнинг гапларига эътибор берди: -Сиз каёкга кетдингиз?!! -Чет элга аввал Италияга сунгра Бангладешга.. -Нега бизчи дадам бобом бувим.. -Бунинг тарихи узок. Аёлнинг кузларида ёш пайдо булди.. Софияхон бир суратларга бир конвертдаги хатларга карар экан буларни каерда саклаган экана дея уйлади.. -Буларни бобонгни сейфида саклаганмиз кизим сейфни ман ва даданг оча оламиз. Уша куни сизлар билан хайрлашгач бу уйга ватанимга орадан йиллар утиб кайтиб келишим етти ухлаб тушимга хам кирмаган. Нихоят айрилик азобига туну кунлар сани согиниб туккан куз ёшларимга нолаларимга худонинг рахми келиб юртимизга келиш шарафига муяссар булдим.. Самолётдан тушиб тугри шу уйимизга келдим сумкамда йиллар саклаганим уз калитим билан эшикни очиб кирдим. Хамма нарса жойида топ тозза худди онам хозиргина кучага чикиб кетгану : -Чой куй кизим бир сухбатлашайлик, деб эшикдан кириб келадигандек анча утирдим.. Кейин урнимдан сакраб турдиму кайнонамнинг уйига томон югуриб кетдим ахир у ерда манинг кичик фариштам колган эдида.. Эшикни бегона аёл очди уй эгалари кучиб кетишганлигини каерда эканликларини билмаслигини айтди ишонмасдан уни суриб ичкари кирдим. У хак эди. Уйда сизлардан хеч кандай из колмаган эди. Телбадай йиглаб уйга келдим кушнилар мани кургани киришди йиглаб сиктаб куришдик. Рупарадаги хонадонда яшовчи Марзия хола уйимиздан хабардор булиб турар экан дадангни сани олиб келиб кетиб юришини айтди. Сизларни куп кутдим. Куп изладим. Нихоят сафарим кариди пулим хам кам колган эди. Дадамга чет элга кунгирок килдим. -Кизим узинг биладиган жойда пул бор ишлат дедилар. Шундагина сейф ёдимга келди. У ердан хазина топиб олдим биласанми кизим бу хазина сенинг суратларинг ва дадангнинг манга колдирган хатлари эди. Сани хар йили расмга тушириб сейфга куйиб кетар экан даданг. Шунда англадимки у хам мани кутади. Пулларга кул хам теккизмабди чунки дадам уйни нотаруис чакириб сани номинга мерос килиб утказган эди...

Қуръон тинглаб роҳатланинг! КАХФ➖сураси 🌸🌼🌺 Суннатларидан бири Кахф сурасини ўқишдир. Кахф сурасини ўқишни унутманг! Ўқолмасангиз баланд Қилиб эшитинг 💐 অঠই 🕋 ইঠঅ┅ ✨🌟 КАХФ СУРАСИ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg Каналмизга СИЗ ҳам киринг👆🎁

Ассаламу алайкум Жигарларим!!! Кунингиз Ҳайрли ўтсин!!! Сизларни Аллоҳ йўлида яхши кўраман♥️💕 Жигарлар группасига юборамиз 🤗 🌼🌸🌺 ┅অঠই 👑 ইঠঅ┅ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналга киришни унитмадизми  👆🤗

Бахтмизга соғ бўлинг опажоним опам менинг🫶 Опаларимизга юборамиз 🤗 🌼🌸🌺 ┅অঠই 👑 ইঠঅ┅ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналга киришни унитмадизми  👆🤗

Бир куни Байтуллоҳга 🕋 бориш Сизга ҳам Насиб этсин!!! Азиз Инсоним!!! Энг яқинлармизга юборамиз 🤗 🌼🌸🌺 ┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅ 👑 𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/AZIYA67 Каналга киришни унитмадизми  👆🤗

🌸🌺🌼 🌼🍃 Ассаламу алайкум ва рохматуллоҳи ва баракатух 🕊 Пайғамбаримиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга кўплаб саловатлар айтинг азизларим!!! 🌹🌸  Аллоҳумма        🌹🌸  солли              🌹🌸  а'ла                  🌹🌸  Сайиддина                     🌹🌸  Мухаммад                        🌹🌸  Аллоҳумма                         🌹🌸  солли                      🌹🌸  васаллим                  🌹🌸 набийина             🌹🌸 Мухаммад      🌹🌸  Соллаллоҳу Алайҳи 🌹🌸  Вассаллам ✿🍃❀🌼❀🍃✿ ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 👑ЎЗБЕГОЙИМ КАНАЛИ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️

Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ!!! Аллоҳим бу Қутлуғ кунни Барчамизга хайрли қилиб ➖ Яхшиликларга тавфиқ Беришини сўраб қоламиз. Жума кунда Пайғамбармиз Муҳаммад Мустафо Соллаллоҳу алайҳи Васалламга бўлган чин➖ Муҳаббатимизни исботлаб, Салавотни кўп айтайлик!!! «Аллоҳумма солли ва саллим аъла Набиййина Муҳаммад» Бу➖ улуғ кун барокоти файзи➖нури хонадонингизга ёғилсин. Барча ибодатларимизни Аллоҳ қабул этсин. Дуо қилинг➖ Азизларим Дуолар ижобат бўладиган кун!!! 🕊 Кунингиз хайрли ва савоб халталармизга тўлдирувчи амаллар насиб этсин!!! ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 🌼🕊 ♥️💕 ҲАЙРЛИ КУН АЗИЗЛАРИМ!!!🕊 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg Каналга кириш 👆

بِسْـــــــــــمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِـــــــــــيم 26.04.2024y.  17.SHAVVOL.1445y                     Toshkent vaqti bilan. Juma ayyomingiz muborak bo‘lsin!   Sollallohu 'alayka yaa Rosulalloh!                                                     04:00  TONG      Saharlik tugashi.                04:45  BOMDOD.   05:27  QUYOSH.    12:26  PESHIN.      17:13  ASR.              19:17  SHOM          Iftorlik vaqti. 20:41  XUFTON.  «Намозни тўкис адо этинглар. Албатта, намоз мўминларга вақтида фарз қилингандир» (Нисо: 103) НАМОЗ ВАҚТЛАРИ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/+vCCretz5FHIxOTU6 Фойдамиз тегса, сиздан бир дуо умид қилдик.!🎁🕊

. 人 ★* 。 • ˚* ˚ 🌙 . (____) * ★ . ┃口┃ * * . ┃口┃★ * *. . *˛• . ┃口┃★ * •★ 。•˛˚˛* . ┃口┃ •˛˚˛* 人 •˛˚ * . ┃口┃ .-:'''"''''"''.-. . ┃口┃ (_(_(_()_)_)_) ┃口 | _┃∩∩∩∩┃ . ┃口 | _┃∩∩∩∩┃ . 三_||三三三三三三三三| 🕊 Э Р Т А Г А  Ж У М А КУНИ Аллоҳ баракот бериб ишларингизга, Махшарда соя бўлсин бошларингизга. Дўстим тун хам тушди, яхши дам олинг, Росулуллоҳ кирсин тушларингизга. Аллоҳумма солли аълаа Саййидина Муҳаммад 🍃 ДЎСТЛАРГА ҲАМ ТАРҚАТИНГ!! Яхши дам олинг азиз ДИНДОШИМ 🌸🕊 ➖🕋 ҲАЙРЛИ ТУН!!! 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️

​​Лекин кучани кесиб утаётиб, чап томондан машина болонларининг тормозлашда эшитладиган чийиллок овозини эшитди. Куз олдида ёки хаёлида ёп ёруг булди ва у хушини йукотди. Мана энди Нодиржон ётган жойида овозсиз , секингина йигларди. Онаси уни ётган жойида кучиб, куз ёшларини артиб, эркалаб гапирарди. Лекин Нодиржоннинг кулогига онасининг гаплари кирмасди. Факат уша отаси билан угай сингилчасини килган киликлари куз олдида турарди. Ва албатта у онасининг бир куни айтган гапини эслади: -- Углим, биз билан бирга бошка амаки яшаса, бунга нима дейсан? -- Нега онажон ? - ажабланиб ва норози охангда суради. -- У сенга ота булиши хам мумкин! -- Йуууккк.....!- дея оёклари билан ер тепиниб,- Менинг уз отам бор!- дея бакирди Нодиржон. Онаси афсус билан чукур нафас олди ва бу мавзуга бошка кайтмади. Лекин хозир Нодиржон отаси умуман келмай колгандан кейин, онасига караб, шивирлаган овозда: -- Онажон, майли мен розиман. Агар яхши амаки булса биз билан яшайверсин! У менга ота булсин майли. Мен уни уз отам каби севиб хурмат киламан!- деди. Мени отамни Лайло севгандек севаман демокчи булдию, лекин нимадир халакит берди чоги, чукур нафас олиш билан чекланди холос.... Азиз оталар, уз фарзандларимизни угай ота кулида колдирмайлик. Хар кимни уз зурриёди доим ота она мехрини олиб, доим кучогида булсин. Оила бу мукаддас даргох. Ёзиш биздан ибрат олиш сизларга хавола. Доим Аллох уз панохида асрасин барчамизни деб.... Крик Души Шухрат 🌼🌸🌺

📝УЗ ОТАСИНИ УГАЙ СИНГЛИСИДАН КИЗГОНГАН БОЛА... (вокейлик асосида ёзилди) Бисмиллахир Рохманир Рохийм... Ассалому алейкум азизларим... Сог саломатмисизлар. Хикояларимни укиётган барча инсонларга уз миннатдорчилигимни билдираман. Аллох сиздан рози булсин.... Келинг яна битта ибратли хикоямни сизларга такдим этаман.......мархамат.. Нодир узига келганида, ёнида ок халат кийган бир амаки билан утирган Онасини курди. Касалхонада эканлигини тушуниб етди. Нодирни хали хам эсида бир марта каттик шамоллаганда онаси билан касалхонада ётганди. Духтир онасини тинчлантириш учун: -- Опа, сиз хавотирланманг. Уни омади бор экан, Худони узи асрабди. Халиям машина болонини тагида колиб кетмабди. У факат машина бамперига урилиб ва уни чеккага отиб юборган. Барча ички органлари бутун. Суяклари эса...бу ёшда синган суяклар тез битиб кетади. Уни устига биз хам суякларини яхшилаб тузатдик. У хали хам яхши бир спортчи булиши мумкин....Тугрими Нодиржон? - дея болага юзланди узига келган Нодирга караб. Нодир эса хеч нарса демади. У спортчи булишни хохламасди. У отасини куришни хохларди. Духтир кетгач онаси Нодир томон эгилиб: -- Нодиржон углим, кандайсан? Бирор жойинг огрияптими болажоним? Нодиржон онасига жавобан бошини кимирлатиб ишора килди. У хеч канака жисмоний огрикни сезмаётган эди. Уни калби огриётганди. Нодир буни тушунмасди. Унга жуда огир ботганди уша гаплар. Лайлодан хафа булиб унга нисбатан аламда эди. Тугрироги отасидан хафа эди Лайлога уз мехрини купрок бергани сабаб. Унга яна хотираси кайтаётганди, уни бу касалхонага ким олиб келган экан. У ота- онаси яъни уччовлон жуда бахтли яшаган даврларни эслади. Отаси доим ишдан кеч келарди. Доим богчадан Нодирни онаси олиб келгандан сунг ишдан келарди. Лекин отаси доим у билан уйнаш учун, гаплашиш учун вакт топарди. Баъзида эса эртак айтиб ухлатарди. Кунлардан бир куни, ишдан келиб узини каттакон сумкасига узини баъзи кийим кечакларини тахлаб солишни бошлади. Хизмат сафарига кетса керак иш юзасидан дея хаёлидан утказган Нодир унчалик куп хам ахамият бермади. Отасининг хизмат сафарига у икки томонлама фикрда эди. Бир томондан ёмон, чунки отаси бир неча кунга уйда йук буларди. Иккинчи томондан эса хизмат сафаридан кайтгунча унга доим янги уйинчоклар ёки мужизали ширинликлар олиб келарди. Отаси деярли хамма нарсаларини сумкасига жойлаб булгандан сунг, Нодиржонни олдига келиб: -- Нодиржон углим,- дея хаяжон аралаш гапини давом этди,- мен хозир кетаман лекин сен хеч хам хавотирланма. Мен тез тез келиб тураман сен билан гаплашиб туриш учун! Бу сузларни айтиб булгач, отаси тез деярли югургани каби уйдан чикиб кетди. Нодиржон хайрон булиб, хеч нарсага тушунмади. Бу гаплар нимани англатишини онасидан сураш учун чогланганди хамки, онаси эса стол ёнидаги стулда кузида ёш билан гамгин утирарди. Нодиржон бу холни куриб онасини безовта килишни хохламади. Кандайдир хавотир билан уз хонасига кириб, узи кийимларини ечиб одеял остига кириб кетди. Нодирнинг отаси дам олиш куни эрталаб келди ва уни чакирди ёнига. Нодиржон билан бу бир кунни утказиш учун олиб кетишини айтди. Бунга жавобан албатта Нодиржон хурсанд булди. Улар истирохат богига боришиб , у ерда болалар майдончасидаги хар хил атракцоинларда учишди, зоопаркга ва кугирчок театрига хам киришди. Нодиржон каерга деса отаси хамма жойга олиб бориб уни кунглини хушлади. Ошхонага киришди, отаси Нодиржонни чарчаб хам корни оч колганидан овкатланаётганига тикилиб караб турар ва бу ёшгина одамчага хаммасини кандай тушинтириб айтиб беришни уйларди. Балким буни хозир айтишни хожати йукдир. Уни бироз катта булишини кутармиз. Хозирча эса шундай сирлигича булиб колсин деб хаёлидан утказди. Нодирни отасини янги хаёти унчалик хам яхши эмасди. Иккинчи хотинининг ёш кизчаси унга тезда урганиб, уни ота дея жуда богланиб колганди. Бу албатта уни кувонтирган эди. Чунки кизчанинг бундай харакати янги эр хотинни оддий келишмовчиликларига бархам берарди.

Отаси деярли хар хафта дам олиш куни Нодиржон билан учрашиб, уни шахарда айлантириб келарди. Факат хизмат сафарида булган кунлари бундан мустасно эди. Бу холат унчалик куп булмасди. Бунга Нодиржон аллакачон куникиб булганди. Лекин бир куни онаси Нодиржонга: -- Нодиржон углим, отанг эртага сени ёнингга келолмас экан. У эрталабдан ишлари куплиги сабаб банд экан. Лекин отанг сени кундуз куни уни ёнига олиб боришимни айтди!- деди онаси. Эх хаёт... нега шунака шавфкатсиз эканааа....ёш гудакни кунгли огришини билардику...онаси хам нега уша куни шу ишни килди....нега негаааа..... Онасининг бу гапларидан Нодиржон хафа булмади, аксинча хурсанд булди. Ва нихоят олдингидай отаси билан уйнашини хис килди. Нодиржон хаттоки хаёлан отаси уни икки кулларида кутариб хавога отиб яна илиб олишларини тасаввур хам килди. Нодиржон бу онларни интизорлик билан кутишни бошлади. Маълум булишича, отаси унчалик узок булмаган жойда яшаркан. Деярли ёнгинасида. Нодиржон онаси билан автобусда учта бекат юришди. Автобусда Нодиржонга онаси : -- Углим, хозир отанг бошка уйда, бошка аёл билан яшайди. Уни бир кизи хам бор!- дея гапириб борарди. Лекин хозир айни шу вактда уни кулогига хеч канака гап кирмасди. Фикру хаёли купдан бери учрашмаган отасида эди. Жуда согиниб кетганди отасини. Отасининг уйи эшигини кунгирокдан кейин бегона аёл очди. Бу аёл Нодирнинг угай онаси эди. -- Носир (Нодирнинг отасини исми)акам хали келмади?- табассум билан уларни карши олиб. -- Сизлар уйга кириб кутиб туринглар, хозир келиб коладилар!- деди. Нодиржонни онаси уйга киришни хохламади. Аксинча кунгли уксиниб, эридан нафратланиб кетди. Уша кундошини юлмалаб ташламокчи эди, лекин буни узига эп билмади. Углини олдида узини ерга ургиси келмади. Углини шу ерда колдириб уйига кайтиб кетди. Нодиржон билан угай она ичкарига кириб кетишди. Уйга кириб келгач : -- Сизлар хозирча Лайло кизим билан уйнаб туринглар. Отангиз хадемай келиб колади!- деди угай онаси. Угай сингилчаси Лайло унга нисбатан бир ёш кичик эди. Нодиржонни яхши кутиб олди ва унга уз кугирчокларини берди. Лекин Нодир учун уни муомиласи хам, уйинчоклари хам кизиктирмасди. У интизорлик билан отасини кутарди. Бу вактда угай онаси ошхонада кичик мехмон учун тушликка байрамона таом тайёрлаш билан банд эди. Шу пайт кутилганидек болалар утирган хона эшиги олдида оталари пайдо булди. Эшик очилгач хонадан биринчи булиб Лайло чикиб келди. Энгашиб келган отаси буйнига иккала жажжи кулчалари билан ёпишди. Отаси эса уни кутариб олди. Ундан сунг Нодиржон хам югуриб чикди. Отасини бу холидан бироз ажабланиб турган Нодир томонга отаси эгилиб уни хам кулида кутариб олди. Болалар бир бирларига бурунчалари текгудек якин булишди отасининг кучогида. Лайло эса отасини янаям махкамрок кучди. Ва тилчасини Нодирга караб чикариб куйди. Шунда отасини кизгониб Нодир кулчаларини мушт килиб уша кизчани урмокчи булди. Лекин богчада опалари киз болага кул кутариш ёмон одат эканлигини доим такрор ва такрор айтганлари доим ёдида эди. Шу вактда ошхонадан угай онанинг овози эшитилди: -- Носир ака, ошхонага келинг, менга ёрдам бериворинг!- деган. Отаси болаларни полга куйиб хонадан чикиб, ошхонага кириб кетди. -- Нимага бу ерга югуриб кеволдинг?- жахл билан Нодирга бакирди Лайло. -- Мен отамни олдига келдим! - секин овозда гапирди Нодиржон. -- Бу менинг отам!!!- янаям баланд овозда бакиришда давом этди Лайло. Бу кутилмаган гаплардан кейин Нодиржон нафрат билан уксиниш билан хафа кайфиятга тушиб колди. Йиглагиси келди, лекин йигламади. Мана шу кизча уни йиглаганини куришини хохламади. У оркага бурилдида, чикиш эшиги томон югурганча чопиб кетди. Онасини олдига шошди. Онасини куксига бошчасини куйиб, барчасини айтиб бериб туйиб туйиб йиглашни хохлади. Эшикдан чикибок Нодиржон тезрок онаси ёнига боришни хохлаб, келган йулини эслади. Атига учта бекат борлигини эслади. Демак югуриб кучани нариги томонига утсам ва учта бекатни оралигини босиб утсам уйимизга етиб оламан дея хаёлидан утказди.

🌸🌼🍃♥️🕋 ⏪    ⏸    ⏩ ♥️#ɪ ʟᴏᴠᴇ ʏᴏ ♥️ ┊    ┊     ┊     ┊ ┊    ┊     ┊     💍 ┊    ┊     🌴 ┊    ⛱ 🎈

https://youtube.com/watch?v=qkw81Y_ccfE&si=8vMz8KGdgo-d8Hcg 👆👆 Душман оила 🔹43➖қисм ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 📺   КАНАЛМИЗДА ЎЗБЕК СЕРАЛИ. 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ https://t.me/ozbegoyimkanali

«Шерали Жўраев - мени отам, улар мендан отамни тортиб олишган» Ботир Қодиров илк бор барчасини халққа очиқ гапириб берди. Тўлиқ интервьюни кўринг. Яқинларга ҳам юбориб қўйинг 🌼🌸🌺 ┅অঠই 👑 ইঠঅ┅ 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️ Каналга киришни унитмадизми  👆🤗

​​– Кирсам майлими? – Келинг... Аёлнинг довдираб қадам ташлашидан унинг гангиб қолганлиги сезилиб турарди. Комила сўрига омонат ўтирди, пичирлаб дуо қилди. Аёл иниққина сўрашган бўлди-да, ошхонага йўналди. “Ўзини сал босиб олсин”, деб ўйлади. Атрофни кузатди... Ўша ҳовли, ўша дарахтлар, ҳатто, гуллар ҳам ўша... Комиланинг ўпкаси тўлди... – Ассалом... Комила хаёл билан рўпарасига иккита бир хил қизалоқнинг келганини пайқамай қолибди. – Волайкум ассалом... Комила сумкасида доим конфет олиб юрарди, ҳозир ковлаб, тополмай хижолат бўлди. – Мен йўл-йўлакай киргандим. Янаги гал, албатта, сизларга конфет олиб келаман, – деди Комила алик олгач. Қизларнинг бўйи сал тикроғи: – Раҳмат, холажон. Биз конфет емаймиз, аллергиямиз бор, – деди... – Бўлмаса қўғирчоқ... Комила беихтиёр гапирарди. Аслида чиндан ҳам кўнглида бу болаларга ғарази йўқ эди. Улар мана шу қадрдон ҳовлида ўтган муҳаббатли, беғубор кунларининг бир парчаси бўлиб туюлди негадир. – Қўғирчоқни дадажоним олиб келадилар... Қизалоқларнинг овозими, гапириш оҳангими Шодияга ўхшаб кетди. – Ҳой, Нодира, Одина, холангнинг бошини қотирманглар, йўлдан чарчаб келганлар... Аёл чой олиб чиқаркан қизларини ҳайдади. Юраги алланечук бўлди. – Ҳой, Нодира, Одина, холангнинг бошини қотирманглар, йўлдан чарчаб келганлар... Аёл чой олиб чиқаркан, қизларини ҳайдади. – Ҳа-а... Комила уйидан чиқибоқ болаларининг отасига қўнғироқ қилди. – Қайтинг, Алижон ака, меникиларнинг қаноти ёйилиб қолди. Сал “ҳа-ҳа”лаб юборсак, парвоз қилади. Буларингиз ҳали полапон экан! – Унинг акалари бор, кўчада қолишмайди. Қўллаб туради. Мен қайтмайман! – Қайтасиз, Алижон ака... ... Комила гўшакни қўйиб йиғлаб юборди. Зўрға айтди эрининг исмини сўнгги қултум сув, сўнгги ютум ҳаводек, сўнгги ҳовуч нурдек. Сўнг кўз олди туманлашди... – Худойим, куч бер! Шунча сабр-ирода бердинг, яна куч бер! – Бу гапларни овоз чиқариб айтолдими, айтолмадими, лекин ич-ичида шу нидо кезиб юрарди. Қутлибека РАҲИМБОЕВА 🌸🌼🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

📝УЧ КУНЛИК БАХТ – Адажон, мени кечиринг. Юзингизни ерга қаратиб қўйдим. Бундай бўлишини сира истамаган эдим, ишонинг! Алижон ғалати бўлиб кетди. Акбар унинг рўпарасига келиб бошини эгди. Алижон бўйлари бўйига тенглашиб қолган ўғлининг нафасини ҳис қилиб турар, кўзларида ўзининг кўзларини кўрарди. У шаҳар ички ишлар бўлимидан то уйгача бўлган йўлда машинанинг орқасида ўтириб, бир оғиз гапирмасдан келган ўғли билан қандай гапиришни ўйлаб келаётган эди. Аслида бу чигал ўй унда кеча бошланган. Кутилмаганда укаси Содиқжон офисига кириб келди, ранглари ўчган, кўзлари безовта. – Тинчликми, ука? Бола-чақа омонми? – Алижонни ҳам хавотир босди. – Кеннойим қўнғироқ қилдилар. Акбар ўғлингиз бир болани уриб, жағини ёрибди. Хуллас, мелисада эмиш. Можаро каттаймасдан бирортангиз келинглар, бола увол бўлиб кетмасин, дедилар, Алижонни бирпасда совуқ тер босиб кетди. – Мен... мен нима дейман?! Саккиз йилда... бир марта кўрмаган бўлсам... – Ие, қизиқсиз-а, ака, сиз бола билан гапиришармидингиз?! Ўша можаро чиқарганлар билан гапиришасиз-да! Эрталабдан буён тиканнинг устида юргандайман! Уйингизга борай десам, хотинингиз билиб қолиб, у-бу дейдими деб хижолат тортдим... Менимча, тезроқ йўлга чиққанингиз яхши... – Бировни юборсак бўлмасмикан ё ўзинг... – Ака, бу биров аралашадиган иш эмас. Мен боришга боравераман, ўзимнинг жигарим. Лекин Акбар ўзи асабийлашиб ўтирган бўлса, мадомики, отамга керак эмас эканман, очиқда юргандан кириб кетганим яхши, деса-чи?! Ўтиш ёшида... Кўнгли қил устида чайқалиб туради бу ёшда ўсмирларнинг. Мард бўлиб ўзингиз борганингиз маъқулми, дейман – Алижон бўйнидан биров судрагандек бўлиб йўлга чиқди. Ўғли, қизи тугул, ҳатто собиқ хотини Комила билан юзма-юз бўлишга ҳам чўчиган эди. “Сиз туфайли болаларим шунақа йўлдан чиқиб кетди!” деб ёқамга ёпишса, деб юрагини ҳовучлаб келди. Йўқ, Комила уни гўё ҳеч нарса бўлмагандай, орадан саккиз йил ўтмагандай, илиққина қарши олди. Қариндош-уруғларни нома-ном сўради. Алижон: “Буёғига нима дер экан...” деб турганди, Комила бўлиб ўтган воқеалар тафсилотини қисқача тушунтирди. – Акбар ўзи унақа бебош бола эмас, сал қизиққонроқ, холос. Бундай қараганда ўзи учун ҳам муштлашмаган. Бойвачча бир ўртоқлари коллежга адасининг машинасини миниб келган экан. Оддийроқ бир оиланинг боласи, машинага ишқибозроқ экан, миниб бориб дарахтга урибди. Гуруҳдаги ўғил болалар пул йиғиб, устага бериб тузаттиришадиган, машина эгасини отаси олдида хижолатга қолдирмасликка келишибди. Биттаси чиқиб, ўша ўзининг айбидан ўзи мулзам бўлиб, тағин ўртоқларини қийнаб қўйганидан боши букилиб турган болага: – Қурбақанинг ишқи шаҳзодага тушган экан. Ҳолинг бую, “Нексия” мингинг келганига ўлайми? Миниб юравермайс.анми кулранг ҳангингни ҳангратиб? – дебди. Болалар: – Биласан-ку, ўзи оғзи сассиқ. Гапирди, кўйди! – десаям Акбарингиз бориб бўғзидан олибди. Боксга боради-да, уриб ташлабди... Алижонга воқеаларнинг тафсилотидан кўра ҳам Комиланинг “Акбарингиз” дея гапиргани таъсир қилди. Юрагини ўртаб юборди шу сўз. Аммо бирпасдан сўнг ўзини ўнглаб олди. “Ишини битказиш учун, боласини мушкулотдан қутқариш учун шундай гапиряпти. Ичида қасос олови гуриллаб ёнаётган бўлса керак. Катта шаҳарнинг ўз об-ҳавоси, ўз – тартиботлари бор-да. Одамни ичи йиғлаб ётса-да, кулиб гапиришга ўргатади. Ахир, қайси аёл эрининг қўли узайган пайтида хотин устига хотин олганини, кўз очиб кўрганини и алдаб уйдан чиқариб юборганини кечиради?!” Аммо Алижонда ўйлаганларини таҳлил қилиб, Комилага ўзига яраша муомала, муносабат қилишга ҳозир фурсат йўқ эди. – Сиз... ташвишланманг. Ҳаммасини ҳал қиламиз. Дунёда ўлимдан бошқасининг чораси бор... Мана. Алижон айтганини қилди. Ўғлини уйига қайтариб олиб келди. Лекин кўнгли ҳануз бесаранжом эди. У Комиладан, 15 ёшининг 8 йилини отасиз ўтказган ўғлидан, 12 ёшининг худди шунча йилида “ада” деб эркалай олмай юраги эзилган, қувончи синган қизидан чексиз таънаю дашномлар кутарди. Бир хаёли ўша сўзбўронларга рўпара бўлмаслик учун остонадаёқ ўғлини машинасидан тушириб:

Комила ичидан тутаса ҳам, бор кучи билан эрини болаларидан ҳимоя қилди. Ҳатто, бир бурда нонни пиёздоғ қилиб ботириб, гўдакларига едирган машаққатли кунларида ҳам: – Отанг ўлсин бизни шу кўйга солган! – демади. Қўлига пул тушиб, битта пайпоқ сотиб олсаям: – Аданг бериб юборибди, – дея ёлғонлади. Тиш-тирноқли бандасига яратган эгам раҳм қилар экан. Аста-секин уй ҳам, иш ҳам бўлди. Болалар оқ-қорани таниб, туғилган кунларида келаётган ҳадяларни энди дадалари бериб юбормаётганига ақллари етиб қолишган бўлса-да онаси бунча эъзозлайдиган, соясига орқасидан салом берадиган отанинг ёмон одам эмаслигига ишонишарди. Саккиз йилда юз кўришган отага қучоқ очишлари шундан эди... – Болалар ухладими? – Алижонга алоҳида уйга ўрин солиб қўйган бўлса-да узоқ иккиланишдан сўнг юрак бетлаб айвонга – Комиланинг ёнига чикди. – Ҳа... Иккови узоқ чуғурлашишди, кейин ухлашди, шекилли... Комила Алижонга дамлама қуйиб узатди. – Бир-бирига суяниб қолишган-да... Алижон шундай деб юборди. У хотини тезроқ чақиб-чақиб олишини истарди. Ўзи ҳам айтадиганини айтиб, ичини бўшатгиси келарди. Лекин Комила ортиқча гап қилмади. – Ҳа... деди оҳиста. – Комила, жим ўтирма, гапир!Ниҳоят, Алижон “портлади”. – Нимани? Сиз – гапиринг янгиликлардан. Бу ерда бировни танимасангиз... – Кимнинг ҳаёти қизиқ сизга?! – Ўзингни тушунмаганга солма! Болалар нега бунақа? Ё мени масхара қилишяптими?! Алижоннинг пешонасидан тер чиқиб кетди. – Меҳр ҳам масхара бўладими? Биласиз, мен... ўзим отасиз ўсганман. Сизнинг дадангиз ҳам мен хонадонингизга келгунимча бандаликни бажо келтирган эканлар... Оғзим тўлиб “Ота” дея олмадим. Елкасига тўн ташлаб, оёғини уқалаб, дуоларини олиш пешонамда йўқ экан. Нега энди болаларимни бор отасидан жудо қиламан?! Хатонгиз ўзингиз билан. Гуноҳингиз бўлса, жазосини берадиган мен эмас. Шундай экан, уларни нега сизга қарши қўяй? Севишсин, меҳр беришсин, тавоф қилишсин! Ота деса ота дегудайсиз. Мана, бошига иш тушганда келдингиз. Ўқиши бор, тўйи бор... Ўйламанг, Комила пулни ўйлаяпти, деб. Худога шукур, ҳунарим бор экан, қозоним ёғсиз, ўчоғим ўтсиз қолмайди. Лекин мен болаларим дилидан ота номини юлиб олиб, ўрнига яра солмоқчи эмасман! Алижон Комилага ҳайрон қараб ўтирарди... Кетмайман, кетгим келмаяпти. Энди сизларсиз яшай олмайман! Мен бунча меҳрибон болаларни ташлаб кета олмайман... – Қизиқсиз-а, уларингиз нима бўлади? – Ҳеч нарса олмайман! Укам иш, ҳужжатлар масаласини ҳал қилади, хавотир олма! – Барибир-да, уям аёл, умид билан бир ёстиққа бош қўйган, олдидан ўтиш керак-ку... – Йўқ, боролмайман. Биласан, мен хато қилсам, айбим бор одамимга рўпара келишдан қўрқаман. – Мен борай бўлмаса? – Сенга ҳам маслаҳат бермайман... ... Барибир Комила йўлга чикди. У икки-уч кун ичида ҳаётининг ағдар- тўнтар бўлиб кетганига ўзи ҳам ҳайрон эди. Эридан такрор-такрор: – Кейин афсусланмайсизми? – деб сўради. – Йўқ, мен ўзи... ичимда доим сизларга интилган эканман, – деди. “Қизиқ, одамлар қасос, ўч учун яшайди. Қотиллар ёллайди. Мақсади йўлида ўғри, қароқчи бўлади... Мен нима қилдим? Фақат сабр қилдим... Лекин худойим менга қасоснинг бошқачасини бердими? Кетяпман, ўша мени йиллар давомида зор қақшатган аёл олдига... 8 йилда мен уни бир мартаям безовта қилмадим... Энди ҳам кулмайман, масхара қилмайман. Сенга ҳам худойимнинг атагани бор экан, демайман. Эрим болаларининг ёнида қолди, узр айтгани келдим...” дейман... Комила ўз дарвозасига етгунча хаёлан кундоши билан юз хил суҳбат қурди. Қай бирида енгиб, қай бирида енгилди... Оёғи титраб, дарвоза қўнғироғини босди. Аввал: “Шит-шит” қадам товуши, “Ким?” деган овоз... сўнг ўзи кўринди. “Жуда чиройли қиз эди, сўлибди..” Қора кийимда, азалимикан? Комиланинг ичида ршшкми, ўчми... қандайдир тушунарсиз ўт ёнди. – Келинг... Аёл додиради, гарчанд катта шаҳар, қолаверса, кейинги уч куннинг бахти Комилани гул-гул яшнатиб юборган бўлса-да, аёл таниди...

– Ҳамма иш ҳал бўлди, синглингга салом айт! – деб қайтиб кетмоқчи бўлди. Лекин бундай қилолмади. Ўғли “ада” деб узр сўраб бошини эгиб турган бўлса... Алижон “қулт” этиб ютинди, у нима дейишини билмай ўғлини бағрига босди. – Ҳечқиси йўқ, ўғлим... Ёшлигимизда биз ҳам хато қилганмиз. Одам билиб хато қилмайди. Лекин хато қилса бўлаверар экан, деб бундан кейин қўлингга эрк берма. Агар керак пайтда ўзингни босганингда, бугун ўша ақли сенинг ақлингнинг ярмича ҳам келмайдиган бефаросат тенгдошингдан узр сўрамаган бўлардинг! – Адажон, кечиринг. Бошқа бундай бўлмайди. Менга ўзимнинг узр сўрашимдан ҳам... ўшаларга сизнинг катта бошингизни кичик қилиб ялинишингиз оғир ботди... – Қўявер, болам. Оталарнинг боши баъзан-баъзан бола деб эгилиб туради... Комила ота-бола суҳбатини кўзларида ёш билан кузатиб тураркан, ичкари уйдан Шодия отилиб чикди: – Ака, адажон! Алижон беихтиёр икала боласини баравар бағрига босаркан, тамоман гангиб турарди. Ўнгида ўзи авраб уйдан чиқариб юборган муштипарлар турганига ишонмасди. Орадан ўтган йилларда ўзи кўрмаган бўлса-да, собик келинойиси билан доим қўнғироқлашиб турадиган укаси Содиқжондан бу оиланинг баланд-пастини эшитиб турарди. У ҳозир туш кўраяпман, деб ўйласа-да, туши ўзига ёқимли, айни чоқда бироз ишонарсиз, хавотирли туюлар эди. – Ҳаммаси тамомми? Акамни бутунлай қўйворишдими? – Ҳа, қизим, бўлди энди. Худога шукур, ҳаммаси яхшилик билан тугади. Қани, дастурхонга. Қани, Шодия қизим, акангга ҳозирлаб қўйган кийимларингни обчик. Адангларга сочиқ бер! ... Алижон ювинди, дастурхон бошига келиб фотиҳа қилди ҳамки, ҳануз ўзини жамлаб ололмасди. Шодия худди садоқатли, вафодор адаси узоқ йўлдан уларни деб машаққат чекиб келгандай, тинмай дастурхонга қистарди: – Олинг, адажон. Бу салатни янги ўргандим, мазасини тотиб кўринг... Манови пишириқни кўринг-чи... – Шодия мактабдан кейин курсларга боряпти. Ўтган уч ойда бичиш-тикишга қатнаган эди, энди пазандачиликка боряпти... Дастурхон попугини ўйнаб ўтирган Комила ерга қараган кўйи гапирди. – Ҳа-а... қизболанинг ҳамма нарсани билгани яхши... Алижон бошқа нима десин? Агар Шодия вижир-вижир қилиб нималарнидир гапириб, суҳбатга жон бериб турмаганида, Алижон юз йил шу ўтиришда ўтирадигандек эди. Акбар ҳам ювиниб, кийимларини алмаштириб чиққач, ош сузилди. – Ҳар бир нарса яхшиликка, деб шуни айтсалар керак-да. Ойим ош қилсалар, “Ҳадеб ошми”, деб ноз қилардим. Ўшатта ўтирибман-у қип-қизил ош кўзимга кўринади. “Уйга борсам, битта ўзим бир лаган ейман”, дейман! Акбарнинг гапига кўзларидан ёш чиққунча кулишди. – Ҳа, Содиқжон... Бўлди, йўқ, муаммо йўқ... Лекин... бир-икки кун қоламан. Ишлар бор... Ҳа, уйдагиларга ўзинг у-бу, деб қўярсан... Комила Алижоннинг укаси билан гапиришаётганини сезди. “Икки-уч кун” сўзи юрагига илиқ тегди. Алижон у ҳакда ҳозир нималарни ўйлаётгани қоронғи-ю лекин Комила... чиндан ҳам вафосиз эридан яхшилик билан қасос. олмоқчи эди. Рост, хиёнатнинг дастлабки кунларида эрини, ҳатто, ўлдиргиси келган эди... Ҳаммаси Алижоннинг омади келиб, қўлига беш-ўн сўм ортиқча пул тушганидан бошланди. Кўркам йигит, остида машина, қўлида пул ўйнаяпти... Котибаси билан дон олишиб юрганини хотини сезиб қолди. – Дадаси, ҳушингизни йиғинг. Мен... жа унақа... мижозимни биласиз, сизга ёпишиб ётган жойим йўқ. Лекин болаларингиз катта бўляпти. Уларнинг сизни ёмон кўриб қолишидан қўрқаман, – деди. Алижон шу гапга ёпишиб олди. Котибанинг юзига доғ тутшб, унинг отаси уйга қамаб, сўроққа тутганида Алижоннинг ҳам гуноҳи юзага чиқиб қолди. – Комила, мен... хато қилдим. Лекин энди ҳаётни орқага қайтариб бўлмайди. Отаси қаматиб юбораман, уйланмаса, деб тиш қайраб юрибди экан. Сизлар ҳозирча бу шаҳардан кетиб туринглар, Акбарнинг бўйи чўзилиб қолди, қулоғига тушиб қолса, ўзинг айтмоқчи, мендан нафратланади. Кейин ўғил болани қайта тарбиялаш осон эмас. Сал гап-сўзлар тинчисин, сизларни қайтариб олиб келаман... Комила Алижоннинг ёлғонларига ишонгиси келгани учун ишонди. Болаларини олиб номаълум йўлга отланди. Дастлабки пайтларда эри укаси орқали унча-мунча ёрдам бериб турган бўлса-да, кейинчалик иши орқага кетди, ўша қизга уйланиб кетма-кет болалар кўрди.

Туйимиз азага айланди. 🔹Бугунги мавзу Қўшничилик хақида бўлсин. ┄┅অঠই 🕋 ইঠঅ┅┄ 📺   КАНАЛМИЗДА ХАЁТ САБОҚЛАРИ. 🔺𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘➖⬇️

​​​​Ҳалима маюс бош чайқади. — Шошмай турсин, кўрсатиб қўяман унга... Менинг қўлимга тушади ҳали. Уфф! Ёниб боряпман! – Дилором шашт билан айвонча эшигини очди. Палатага хушбўй баҳор ҳавоси кириб келди. Май ойининг энг латиф кечаларидан бири. Шифохона бўйлаб экилган қатор тераклар охирги тўртинчи қаватдан ҳам баланд. Дарахтларнинг нарёғи бедазор. Яқинда ўрим бошланади. Ҳалималарнинг хонаси учинчи қаватда... Юқориги қаватдан ҳазин хиргойи эшитиларди. Айвончада тинмай гапираётган Дилором ўгирилиб дугонасига қарадию,.. Ҳалима жилмаярди. — Нима бало, ростдан жинни бўлиб қолдингизми? — Эшитинг, - дея шивирлади Ҳалима, кўрсаткич бармоғини лабига босиб шивирлаган кўйи айвончага чиқаркан. Тўртинчи қаватда, ўзларидан икки дераза нарида Мурод айвонча панжарасига суянганча, қоронғилик қаърига маюс тикилиб, қўшиқ айтарди: Сени юпатмоққа журъат йўқ менда, Сен менинг кечмишим, умрим бўлаги. Мурод қизларни кўрмасди. Ўзича хиргойи қиларди. Балки атайлаб Ҳалима учун куйлаётгандир. — Оббо жиннилар-эй! – Дилором ўзини тўхтата олмасди. – Бир сизми десам, у сиздан баттар. Ҳалима Дилоромнинг гапини эшитмади. Эшитса ҳам эътибор бермади. Мурод уни... — Сизларни тушунмаяпман, - ажабланди Дилором. – Бир дақақа ўтмайди – куласиз. Бир дақиқа ўтмайди – йиғлайсиз. Мурод эса куйларди: Йиғламоқ тиларман, қайнаб йиғлагин! Тишларингни секин қайраб йиғлагин! — Ҳа, дў-ўст! – дея юқорига қичқирди Дилором. – Жуфт бўлсин. Янгилик-ку! Битта-яримтаси юракдан урдими? — Ҳа-да! Ошиқ кўнгил куйламоқ истайди, - деди Мурод куйлашдан тўхтаб. – Бу телба кўнгил кўп нарсалар истайди. — Нимагадир шу ишларинг менга ёқмаяпти, - деди бир жойда туролмай ичкарига кириб чиқаётган Дилором. – Сиз соғлигингизни ўйлашингиз керак. Врачнинг гапини унутдингизми? «— Сиз ўзингизни ниҳоятда эҳтиёт қилишингиз керак, - деган эди врач Ҳалимага. – Бутифос нафақат ўпкангизга, балки жигарингизга, юрагингизга ҳам таъсир қилган. Сизга қаттиқ ҳаяжонланиш мутлақо мумкин эмас. Агар айтганларимни қилсангиз, ҳали узоқ йиллар яшайсиз. Сиз ҳали ҳаётда нимани кўрипсиз» — Ҳалима маюс, паришон кулимсираб кроватига ўтиб ётди. Дилором чироқни ўчирди. Ҳалима ухлай олмас, тўлғанарди. Кечаси билан Дилором Ҳалиманинг гоҳ ҳиқиллаб, гоҳ шивирлаб нималарнидир гапиринаётганини сезиб ётди. Фақат тонг олдидан Ҳалима тинчиб қолди. Тонг отди. Навбатчи ҳамшира аввал палаталарга бир-бир кириб, кимга иссиқлик ўлчагич кераклигини сўраб чиқди, кейин дори ташлаб кетди. Ҳалима деворга ўгирилганча қимир этмай ётаверди. Дилором ювиниб келди, ошхонага нонуштага бориш пайти яқинлашди ҳамки, Ҳалима қимирламасди. Ниҳоят нонуштага боришга тайёрланаётган Дилором ўз кроватида ўтириб, соч тараркан: — Туринг, эй, ошиқи-беқарор! Муродингиз кўзлари тўрт бўлиб, йўлакда сизни кутяпти, - деди. Ҳалима қимирламай ётаверди. Авваллари Муроддан гап очилса, Ҳалима ҳазилми, чинми, типирчилаб қоларди. — Турсангизчи! – Дилором чўзилиб, Ҳалиманинг елкасидан тортди. Ҳалима шилқиллаб ағдарилдию, ярим юмуқ кўзлари шифтга тикилганча, қотди. Унинг бадани дақиқа сайин совуб борар, қоп-қора қорачиқларида ҳайронлик, ҳайрат, изирб, алам, «мен дунёга келиб нима кўрдим?» деган аччиқ савол ва билинар-билинмас табассум қотиб қолган эди. Тамом Miss Shoira 🌸🌼🌺

Ҳалима эса... Ҳалима энди... у ҳам ўзини ўзи тушунмаётганди. Мурод уни яхши кўрмаслиги аниқ. Шунда ҳам кўнгил... Дардларини дугоналаридан яширишга уринар, агар даврада Мурод ҳақда гап очилса, кулгу билан қутуларди. Мурод эса... Бир куни оқшом шифохона боғида сайр қилиб юришганда тасодифан (тасодифмикан?) қаршиларидан Мурод бир дўсти билан чиқиб қолди. — Менинг жондан азиз севгилим! – деди Мурод қулочларини ёзиб. – Наҳотки бу сиз?! Мен сизнинг дардингизда куйиб кул бўлдим. Сизни излаб чиққан эдим. Юринг. Ҳозир ҳаётимизда илк висол дамлари бошланади. Дилором, сиз менинг дўстимни оввутиб туринг. Бизнинг Ҳалима билан анча-мунча махфий гапларимиз бор. Мурод Ҳалимани етаклаганча кичик йўлакча бўйлаб кетаверди. Ҳалима қаршилик қилишга ўзида на куч, на журъат топа олди. — Сиз нега доим мендан қочасиз? – сўради Мурод йўл-йўлакай. — Қочган менми, сизми? — Демак, мени кузатаркансиз-да! — Энди сиз,.. касалхонада ўзи битта йигитсиз, албатта кузатамиз, - деди Ҳалима оғриниб. — Майли, шундай экан, бугундан, ҳозирдан бошлаб бир умрга бирга бўламиз, хўпми? — Ғалати гаплар... худди бозордан мол сотиб олаётгандай савдолашасиз, а? – деди Ҳалиманинг кўнгли бузилиб. Икковлон неча марта суҳбатлашган бўлса, Мурод биринчи марта гап тополмай қолди. Улар жимгина боғнинг қоронғи, хилват томонларига борардилар. Муроднинг юзидаги шод қувонч ўрнини аянчли ишшайиш эгаллаган, буни Ҳалима пайқамас, пайқашга уринмасди ҳам. — Ҳалима! – деди жиддийлашган Мурод тўхтаганча уни икки елкасидан тутиб ўзига қаратаркан. Унинг важоҳати бузилган, қиз ўзини қаттиқ севиб қолганини эндигина пайқаётган, нималарнидир аниқлашга уринар, қизнинг муҳаббати уни ҳангу-манг қилиб қўйганди. – Мен ахмоқ нималарни ўйлаб... Эҳ! Наҳотки сиз мени севиб қолдингиз? Ҳалима бошини эгди. — Нимага жавоб бермайсиз, Ҳалима? – Муроднинг овози қалтиради. – Мен буни билишим керак. Олисдаги симёғочга илинган электр чироғи иккови тарафга сал-пал нур таратар, Ҳалиманинг юзи зўрға кўринар, кайфияти қаттиқ бузилгани аниқ эди. Ҳалиманинг елкалари секин-секин титрай бошлади. Кейин йўлка ўртасига ўтирганча, тиззаларига бошини қўйди. Мурод ҳайрон бўлиб, чўккаладию, қизнинг бошини кўтариб, ўзига қаратишга уринди. Ҳалима уни силкиб ташлади. Ҳалима йиғларди. Унсиз, бутун вужуди қақшаб, қалтираб, йиғларди. — Ий-э! Сизга нима бўлди?! — Сиз? Сиз барига айбдорсиз! Мен ҳали сизни яхши кўриб ахмоқ бўлганим йўқ. Сизнинг нимангизни яхши кўраман? Кандидат бўлсангиз ўзингизга! Нима қиласиз мендан кўнгил сўраб? Бари бир икки дунёдаям менга уйланмайсиз-ку! Қизлар менга «йигитинг» деб сизни кўрсатишаяпти. Сиз ахир менинг йигитим эмасссиз-ку! Ҳозир мени пойлаб келдингиз. Сизни яхши кўришимни аллақачон билгансиз. Тоқатим тоқ бўлганига ишонч ҳосил қилиб мени қоронғуликка бошлаб келдингиз... Хўш, нега индамайсиз? Шумиди мақсадингиз? Шумиди?! Ё ёлғонми? Сиз нуқул қизларни ахмоқ қилиб ўргангансиз. Ё мени ҳам ахмоқ деб ўйладингизми?.. Мен ахмоқ бўлмасам, сиздек аблахни севиб қоламанми? Дунёда йигит зоти қуриб кетганми? Мен... эҳ, шўрпешана! Нимага жимсиз? Нимага?! Нимага?! – Ҳалима сакраб турганча, йигитнинг ёқасидан тутди. – Гапирсангизчи ахир, Мурод ака! Сиз индамаганингиз сари мен қўрқаяпман. Мен ахмоқман! Мен жинниман! Мен сизни яхши кўраман, Мурод ака!.. — Ҳалима, Ҳалима!.. – Мурод яна нимадир деб ғўлдираётганди, Ҳалима кафти билан унинг оғзини тўсди. — Йўқ, гапирманг! Гапирсангиз баттар қўрқаман. Илтимос, Мурод ака, гапирманг. Мен жинни бўлиб қолаётганга ўхшайман... — Ҳалима!!! — Гапирманг! Кетинг! Кўргани кўзим йўқ сизни! – Ҳалима панжалари билан юзини тўсганча, яна чўккалади. — Ҳалима, ўзингизни босинг. — Кетинг дедим. Шафқатингизга зор эмасман. Истамайман,.. билдингизм, истаманман! – Ҳалима ўрнидан турганча ер депсинди. – Нимага бўзраясиз? Яна кўз ёшларимни кўрмоқчимисиз? Сиз учун йиғлаган мен тентак! – Ҳалиманинг кўзларидан шашқатор ёш қуйиларди. – Кетинг ахир!.. тинч қўйинг мени, илтимос...

Мурод ниҳоят бошини эгганча йўлга тушди. — Мурод ака, сиз нима қиляпсиз? Мурод шошилганча ўгирилди. — Нега мени ташлаб кетяпсиз? Кет деса кетаверасизми? Сиз ахир йигитсиз-ку! – Ҳалима сал ёруғроққа чиққан, йиғидан нам кўзлари бахтиёр чақнар эдию Мурод чопқиллаб қайтиб келди. — Сиз ҳақиқатан ҳам ғалатисиз, а, товба! Қиз боланинг ҳам айтганини қиларканми? Ушланг қўлтиғимдан, ҳа ана, энди юринг. Гап деган бундай бўпти-да. Вой товба-эй! Жуда ғалати қизга дуч келиб қолдим, деб ўйлаётган бўлсангиз керак, а? — Ҳалима, мен сизга бир гапни... — Йў, йў, гапингиз керак эмас, гапирманг. — Мен билишингизни истайман! Мен уйланганман, ахир! Бир дам Ҳалиманинг нафаси ичига тушиб кетди. Кейин шод кайфиятини йўқотмасликка уриниб, ясама қувноқ ҳолда, аммо синиқ овоз билан деди: — Майли, ҳеч қачон менга уйланманг! Мана шу юришимизнинг ўзи мен учун катта бахт! Уларнинг юриши тезлашиб, ёруққа чиқдилар. Дилором билан Муроднинг дўсти боғнинг четидаги курсида ўтиришган экан. Ҳалима йигитни қўлтиғидан бўшатди-да, «яхши сайр қилинг» деганча сирли, айни дамда аянчли шивирлаб, чопқллаганча Дилоромни судраб кетди. Палатага кирар-кирмас Ҳалима Дилоромни маҳқам қучоқлаганча ўпаверди. Тишлаб-тишлаб ўпарди. Дилором вой-войлаб юлқинар, аммо Ҳалима қўймасди. — Еб ташлагим келяпти сизни! Э тавба! Жинниман мен, ғирт жинниман! Кандидатни капут қилдим. Бечора мунғайиб қолипти. Мен – маладес! Зўрман! Таржимаи ҳолини буткул айтиб беришга мажбур қилдим. Оҳ! Та-ра-рам-рам, та-ра-рам-рам!... – Ҳалима ўйинга тушиб кетди. Дилором Ҳалиманинг телба-тескари ҳаракатларига кўникиб қолган эди, лекин... — Сиз уни ҳақиқатан севиб қолипсиз! — Мен сизга нима деяпман, ни-ма де-яп-ман?! – Шу топда Ҳалимани мутлақо тушуниб бўлмасди. – Мен уни эмас, у, у мени севиб қолди! У11 Хонага бошқа қизлар кириб келишди. — Дсўтларим! – деди мағрур Ҳалима тантанавор, қўлларини кескин силкитаркан, - мен эс-ҳушимни йўқотдим. Биласизларми, мен... жинниман! – Ҳалима ўзини кроватга ташлади. – Биласизларми, севиш қандай яхши! Уҳ номарлар-эй. Нега индамайсизлар?.. Менга ҳеч нарса керак эмас. Биттанг ҳам керак эмассан! Кетинглар! Ҳамманг кет. – Ҳалима бирдан ўкириб йиғлаб юборди. Юзини ёстиққа яширди. Қизлар ҳозиргина булбулдай бийрон сайраётган Ҳалимага тушунмасдилар. — Кетинглар, кетинглар! – юлқинарди йиғлаётган Ҳалима. – Тинч қўйинглар мени. Ҳамманг,.. ҳаммаси... бир гўр! Севмайди у мени... — Э, қуриб кетсин Муродингиз! – Дилором аччиқланди. – Қўйсангизчи, ўшанга ҳам йиғлайсизми? Мурод сизнинг тирноғингизга ҳам арзимайди, керак бўлса... Қизлар, боринглар энди, Ҳалима озроқ дам олсин. Палатада икковлон қолишди. Ҳалима қимирламай жим ётар, Дилоромнинг эса юраги зиқ бўлиб кетган, аммо бир оғиз гап сўрашга журъати етишмасди. Ниҳоят Ҳалима ўгирилиб, дугонасига хомуш тикилди. Кулимсирашга уринди, аммо кўзларида ёш. Чексиз дард ётарди Ҳалиманинг қорачиқларида. Бу дардларни Сўз билан ифодалаш шарт эмас. Муҳаббат ана шундай кучли... Ҳақиқий муҳаббат минг йилда бир келади, деганлари ростмикан? — Қўйинг ўшани, - деди Дилором дугонасини юпатишга уриниб. – Дунёда ундан минг карра яхши йигитлар тўлиб-тошиб ётипти. Ҳалима сукут сақлади. Армон билан кўзларини юмди. У ҳозирги ҳолатида умрини йиғи билан ўтказган, кулиш нималигини билмайдиган одамга ўхшарди. Муродга кўнгил қўя бошлагандан бери дилининг тўрида чўкиб, тўпланиб ётган армонлари ҳозир бирваракай жунбушга келиб, Ҳалимани минг бир кўйга солаётганди. — Гапирсангизчи, юрагим тўлиб боряпти. Ҳозир мен ҳам йиғлаб юбораман. Нимага... ғалати бўлиб қолдингиз? – Дилором «жинни» деб юборишига сал қолди. Ҳалима мийиғида кулимсиради. — Уйлансанг уйлан, йўқса калламни гаранг қилма, менга сендан бошқа совчи юбораётганлар ҳам тўлиб ётипти, демадингизми? — Бизнинг баҳоримиз ўтган, - деди Ҳалима афсус билан, - ўн саккиз ёшли қизлар камми? — Вой номард-эй! Ҳали ўшанақасидан оламан, дедими? Унда «нега тиз чўкдинг? Нега у гапларни айтдинг?», деб ёқасидан олмадингизми?

📝Телба муҳаббат 2 қисм Шунақа ҳолга тушган қизлар ҳақида кўп эшитгани боис қачондир ўзи ҳам шу ҳолга тушиб қолишдан қўрқиб, ҳадиксираб юргани боисми, тушуниб бўлмайдиган бир хотиржамлик ва бефарқлик билан кийимларини кийиб, айвончага чиқди-да, панжарага суянди. Ўҳ-ҳў! Тўққизинчи қаватда... ўзини ташласачи? Нега? Нима учун? Ким учун? — Ие, Ҳалима! Ҳалима ўзини ташламоқчи деб ўйлади шекилли, Эркин Эшбоевич жонҳолатда югуриб келиб, қизнинг елкасидан тутди. Ҳалима бир силкиниб ўзини бўшатди. — Эсингизни еб қўйдингизми? – Эркин Эшбоевич ҳансирарди. Кейин ўз қурбонининг ўта лоқайд, лўқ кўзларига қараб, шаштидан тушди. Қўлини тортиб олиб, «сизга нима бўлди?» деганча панжара томонга ўтди – Ҳалима, сиз менга қизим қаторисиз, ўз қизимдай... Билмайман, мени... Хаёлимда ҳеч нарса йўқ эди. Сизга ҳурматим жуда зўр. Бундан кейин ҳам шундай бўлиб қолади. Сиз менинг гапларимни эшитишни истамаяпсиз. Майли, бўлар иш бўлди. Тўғриси, олдимдан норози бўлиб чиқишингизни истамайман. Ҳозирча сиз мана шуни олиб кетинг. Қолганини кейин гаплашамиз. Эркин Эшбоевич қизга бир даста пул тутқазди. Ҳалима ҳамон лоқайд аҳволда тургани учун пулни қандай олганини ўзи ҳам англамади. Қўлидаги пулга қарадию, биринчи марта хўрлиги келди. Демак... аммо... Эркин Эшбоевич яна гапга тушди. Бир бало қилиб, тинчгина қутулмоқчи. Ҳалима тирқираб келаётган кўз ёшларини кўрсатмаслик учун лом-мим демай чиқиб кетди. Хаёлига бир фикр келган эди. Шунинг учун тўғри Исматнинг хонасига борди. Ўйлаганидай, йўқ экан. Ўзларининг хонасига ўтди. Эшикни анча тақиллатишга тўғри келди. Ниҳоят сочларини нари-бери тараган Клара тугмаларининг кўпи қадалмаган халатининг ёқасини ғижимлаганча, эшикни қия очди. Ҳалима ўзини ичкарига урди. Гумони тўғри эди. Исмат шу ерда экан. Шоша-пиша кийинарди. Ҳалимани кўриб, бармоқларининг учи тугмани қадай олмай, қалтираб қолди. Ҳалиманинг эс-ҳуши жойида, фикрларини жамлаб бир қарорга келган эди. Ўша лоқайд алфозда кўзларини лўқ қилиб, бир қадам олдга юрди. Исмат тисарилиб, диванга ўтириб қолди. Ҳалима қўлидаги пулни Исматнинг тиззасига қўйди. Сўнг жомадонини олиб, кийимларини йиғиштиришга тушди. Клара билан Исмат нима дейишларини, нима қилишларини билишмасди. Ҳалима эса, гўё хонада ҳеч ким йўқдай, сочиқни олиб, ваннахонага кириб ювинди, кийимларини алмаштирди. Бу орада ичкарида ғўнғир-ғўнғир овозлар эшитилиб турди. Клара билан Исмат ниманидир тортишарди. Ҳалима қайтиб чиққанда иккови яна жим бўлиб қолди. Ниҳоят Ҳалима жомадонини кўтариб, кетишга чоғланганда Исмат чидай олмади. — Тўхтанг, Ҳалима! Бу биргина менинг ишим эмас! – Исмат йиғламсираганча пулни отиб ташлаб, кўкрагига муштлади. – Бўлиб ўтган гапларни билиб кетинг. Мен бор-йўғи буйруқни бажардим, холос. Менинг ҳеч қанча айбим йўқ. Сиз мени тушунинг, Ҳалима! – Исматнинг кўзларидан тирқираб ёш чиқди. — Исмат Саъдуллаевич! — Нима? Нима? Нима?! Исмат ўгирилганча Клара томон юрганди, Клара уни шапалоқлаб солди. Исмат юзини ушлаганча ғазаби ҳам, алами ҳам сўнгандай диванга чўкди. Ҳалима ҳали айтилмаган гаплар борлигини англаб, тўхтади. Лекин ҳеч кимдан садо чиқмасди. Ногаҳон Ҳалиманинг нигоҳи диванда, полда бетартиб сочилиб ётган пулларга тушди. Жомадонини қўйиб, эринмасдан пулларни битталаб териб олди-да, яна Исматнинг тиззасига қўйди. - Buni anovinga bering! – dedi Ismat jonholatda pullarni Klaraning yuziga otib. – Hamma ishni qilgan oʻsha! Menga bunday qaramang, Halima! Qahvaga qoʻshib berasiz, deb Erkin Eshboevichga uxlatadigan dori topib bergan ham anovi jalab!.. — Аблах! – Кларанинг кўзлари телбаларча чақнаб, Исматнинг юзига чанг солди. – Син жалаб! Иркин Ишбаевич жалаб!.. Иккови жиққамушт бўлиб кетишди. Ҳалима тишларини тишларига босганча ташқарига отилди. Ғалати йигитнинг ёнида юрсанг ўзинг ҳам ғалати бўлиб қоларкансан. Ҳалима бу гапларни айтаман, деб сира ўйламаганди. Орадан яна уч-тўрт кун ўтди. Мурод яна аввалгидай паришонхотир ҳолда фақат ошхонада кўринар, қизларга кўзи тушса, бош рғаб саломлашар, тушмаса, ўзи билан ўзи банд, хаёл сурарди.

​​— Ёнингизда юришимни истайсизми?! Ҳалима Муродга ўгирилди. Энг қўрққани – Муроднинг кўзларига дуч келдию... «Мен сени севаман!», дерди Муроднинг кўзлари. Битмас-туганмас бахт ваъда қиларди бу кўзлар! Бу кўзлар ёнарди. Бу кўзлар Ҳалиманинг оромини ўғирлаганди. — Нима бало, сиз мени ростдан яхши кўриб қоляпсизми, дейман-да, а!? — Сиз-чи? Сиз ёлғондакам деб ўйлаганмидингиз? – дугонаси ўрнига Дилором жавоб берди. — Ҳа-да! — Демак, ўзингиз ҳам ёлғондан севги изҳор қилаётган экансиз-да?! — Менку, Ҳалима деб эс-ҳушимни йўқотганман, аммо Ҳалима ҳазиллашяпти, менинг устимдан кулиб юрипти, деб ўйлагандим. — Бу гапингиз ҳам ҳазилми? — Тўғриси, қачон ҳазиллашаман, қачон жиддийман, ўзим ҳам ажратолмай қолдим. – Мурод кулиб юборди. – Хўш, борасизми бизнинг Бахмалга? — Шунақа ваҳимали нарсалар айтяпсизки, мен Ҳалиманинг ўрнида бўлсам сираям бормасдим. — Кўнгилга хуш ёқадиган нарсалар ҳам айтиш мумкин: Майли, Ҳалимани бўрилар емасин. Ҳалима ҳеч қачон қўй-эчки боқмасин. Тасаввур қилинг: Баҳор! Лолалар ҳамма тарафда қип-қизил бўлиб очилган. Қизғалдоқлар қир-адирларга тўшалган. Ён бағирдаги Ойшаррак булоғидан шарқираб оқаётган зилол сувлар сойларга томон югуради. Эрта тонг. Ҳалима оппоқ ҳарир келинлик либосида кўза кўтарганча булоқ бошига бормоқда. Майин тоғ шабадаси сочларини ўйнаяпти. Ҳалима бахтиёр! Лабларида сокин табассум. Ана! Юзини муздай сувга чайқаяпти. Шу пайт мен орқасидан бораману, кўзларини яшираман. Бу мен эканлигимни Ҳалима яхши билгани учун қўлларини қўлларим устидан босади. Қалблардаги ҳарорат қўлларга, қўллардаги ҳарорат қалбларга ўтади. Ҳалима ўзини менинг оғушимга ташлайди. Бир-биримизга термуламиз. «Мен бахтлиман!» дея пичирлайди Ҳалима ва кўзларини юмади. Мен Ҳалиманинг қоп-қора, майин сочларини меҳр билан силайман... — Билибсиз! Кўзларимни яширганингиздаёқ кўза билан бошингизга солиб қоламан, - деди Ҳалима, оз-моз оғриниш билан. — Ана сизга булоқ!Энди нима бўлди? — Нима бўларди. Бошим ёрилиб, ҳушимдан кетиб, йиқиламан. Ҳалима ўгириладию, қаттиқ даҳшатга тушади, чунки мени қандайдир ёвуз ниятли одам деб ўйлаган-да. Тезда бошимни тиззасига олиб, пешанамни танғийди. Аммо қон оқаверади. Нафас олмай ётавераман. Ҳалима юзимга сув сепади, ёқамдан тортиб, силкийди, юм-юм йиғлайди. «Сизки бу дунёда йўқсиз, менга яшаш на даркор?», деб сал наридаги тик жарлик томон югуради. Ҳалима ўзини ҳалок қилишга чоғланаётганини англайману, тўлқинланиб кетаман. (Ёлғондакам ўзимни ўлганга солиб ётган бўламан-да.). Томоғим бўғилади. «Тўхта, Ҳалима!» дея ҳайқираман. Ҳалима тўхтайди. Кўзларига ишонмайди. Мажоли қуриб чўкка тушади. Кулиб йиғлайди, йиғлаб кулади. Бармоқларини тишлаганча, титроғини босмоқчи бўлади, лекин босолмайди. Мен ҳам йиғлайман. Ҳеч ким ҳеч қачон мени Ҳалимадек сева олмаслигига ҳозиргина ишонганим учун йиғлайман. Сал бўлмаса Ҳалимадан ажраб қолишим мумкинлигини англаб етганим учун худога шукр қилиб йиғлайман... Мурод бу эртагини ҳам тугатди. — Ёзувчига ўхшаб гапирасиз-а! – Дилором ҳайратланди. — Аспирантурага киришдан олдин мухбирлик қилганман. Ҳалималарнинг қишлоғида ҳам бўлганман, - деди Мурод. Ногоҳ унинг нигоҳи совуқ чақнади. Шифохона биносига етиб келдилар. Қизлар ҳали сайр қилишни истардилар «Унда ўзларинг айланаверинглар», деб Мурод ичкариг йўл олди. «Демак, хабари бор шекилли». Ҳалиманинг бутун вужуди зирқираб кетди. Ўшанда, марказда бўлган мажлисда Ҳалимани мукофотлашди. Мажлисдан чиқиб, Клара, Исмат билан бирга кечқурун ресторанга боришди. Ҳалиманинг мукофотини ювишди. Ҳалима ҳам озроқ ичди. Эс-ҳуши жойида эди. Меҳмонхона келиб, Клара иккови ўзларига ажратилган хонада ётишга ҳозирланишди. Кейин ярим кечага яқин «опа чақиряпти» деб, Исмат Ҳалимани чеккадаги бир хонада Эркин Эшбоевичга дуч қилди. «Опа» вилоят комсомол қўмитасининг биринчи котиби эди. У чақирган жойга бормаслик мумкин эмасди. Кейин... нима воқеа юз берганини Ҳалима фақат эрталаб англади. Лекин бақирмади, чақирмади, Эркин Эшбоевичга йиғлаб тармашмади. Давоми бор Miss Shoira 🌼🌸🌺 https://t.me/joinchat/AAAAAFU_ki2DuwdoBGuycg

Ана шу қиз Муродни чинакамига севиб қолди, шекилли. Бир гапириб ўн куладиган, унча-мунча йигитларни мот қилиб кетадиган қиз Муроднинг қаршисида хижолатдан қизариб, тили айланмади. Мурод ошхонада бир стол атрофида икки жувон билан ўтирарди. Мурод ҳазил тарифасида уларга ҳам севги изҳор қилганини ён томонда ўтиргани учун Ҳалима неча марталаб эшитган. Мурод ҳозир ўзига ҳам ўшанақа гапларни ҳазил-мазах аралаш айтиб кетди. Бари бир яхши гап яхши-да. Энди Ҳалима Муродни кўрса ҳаяжонланаверади. Айниқса унинг қарашлари,.. кулишлари... Мурод эса кўчада кам кўринади. Ошхонада ўша икки жувон билан чақчақлашиб ўтирар, кейин йўлакдан тўғри шифохона биносига йўл оларди. Кечалари кинога ҳам чиқмайди. Нуқул ёзармиш. Кандидат бўлиш осон эмас, шекилли. Мурод йигирма тўртга тўлиб йигирма бешга ўтган, аспирантурада ўқир, ўзбек классик адабиётидан диссертатсия ёзар, шу сабабли ўзини адабиётчи дўстлари даврасида «классик» деб атар, улар эса Муродни дарвиш дейишар, буни Муроднинг ўзи ҳам биларди. У ҳақиқий кайфият кишиси бўлиб, дам олаётган пайтлари, агар вақти чоғ бўлса, тўғри келган қизга албатта ҳазил тариқасида севги изҳор қилаверар, қизиғи шундаки, ҳар бир сўзи чин юракдан айтилаётганга ўхшар, кўзлари қаршисидаги қизга энг соф муҳаббат илан тикиларди. Мурод ҳеч қачон қиз болага биринчи бўлиб сўз қотмаган, аммо қиз бола... Орадан тўрт кун ўтди. Ҳалима Дилором билан кечки овқатдан чиқиб келишаётганди, кимдир қўлидан ушлаб тўхтатди. Ҳалима ўгирилди. Ўгирилдию, вужудига ҳарорат югурди. Хушҳол ишшайиб, Мурод турарди. — Ҳа, бевафо! – деди у. – Кўринмайсиз! Учрашувга чиқмайсиз? Нима, умримиз висол дамларини интиқиб кутиш билан ўтиб кетадими? Ё бошқа биттасини топиб олдингизми? Ҳалима лол. Юраги ийди. Кулимсиради. Айниқса, Муроднинг ўтли нигоҳи уни «ўлдираётганди». — Ҳалима бевафоми, сизми? – Дилором орага суқилди. – Севги изҳор қилгандан бери думингизни ушлатмайсизку! — Мен Ҳалимани бу ўлкалардан олиб кетмоқ истайман. Не бахтки, биз бир-биримизни шифохонадан топдик. Энди кетамиз. Менинг юртимга кетамиз. — Юртингиз қаёқда? – сўради Дилором. — Бахмалда. Бахмал тоғларини, Ойқор чўққисини эшитганмисиз? Ўша тоғлар этагида бизнинг Барлос қишлоғимиз бор. — Мен тоғда яшолмайман! – деди Ҳалима азбаройи ҳаяжонланганидан, гўё Мурод уни ҳозир олиб кетиб қоладигандай. — Яшайсиз! – деди Мурод комил ишонч билан. – Биз сизга барча шарт-шароитларни яратиб берамиз. Ҳовлимизда йигирмата қўй, ўттизта эчки, йигирмата қорамол бор. Ҳар куни эрталаб соат тўртдан еттигача сиз уларни тоғ бағрида боқиб келасиз. — Э, боқмайман! — Нечун? Ахир бу сиз учун катта бахт-ку! Тонг отмасдан сиз Ойқор чўққисининг этагида ширин орзулар оғушида чўпонлик қиласиз. Тўғри, бизда бўрилар кўп. Еса еб кетар, нима бўпти? Ахир бу романтика-ку! Тасаввур қилинг: Агар қайтиб келмасангиз, бутун қишлоқ оёққа туради. Сизни излаймиз... ва харсанглар орасидан сизнинг қоп-қора қонга беланган оппоқ ҳарир кўйлагингизни топиб оламиз. Тўй кечаси сиз ана шу кўйлакда эдингиз. О, менинг армонларим! – Ушалмаган орзуларим! Қонли кўйлагингизни кўзларимга суртиб йиғлайман. Сиз эмас, бир умр мен бахтсиз бўлиб қоламан. О-о! Ойқорда бир қабр бор. Унга сиз дафн этилгансиз. Сиз эмас, у ерга менинг ушалмаган орзуларим дафн этилган. Ҳар тонг ғам-андуҳга ботган бир ғариб кимса қўлида бир даста анвойи гуллар била Ойқорга кўтарилади. У ҳар куни кабрни чангаллаб, сочларини юлиб, бетларини тимдалаб, фарёд чекади. У – мен! Севгилингиз, сининг бебахт севгилингиз! – Мурод гапдан тўхтади. Бир неча дақиқа ҳаммалари жимиб қолишди. Одамнинг эти жунжикиб кетди, - деди Дилором ниҳоят ўзига келиб. – Гапларингиз бунча совуқ? — Нима, диссертатсиянгизга шунақа нарсалар ёзяпсизми? – сўради Ҳалима чуқур ички ҳаяжон билан. — Ҳа. «Мурод билан Ҳалиманинг фожиали севгиси тарихи» деган мавзуда. — Қизиқ экансиз, - деди Ҳалима паст овозда, ҳаяжонини яширишга уриниб, чунки Муроднинг сўнгги гапи уни яна ларзага солганди. – Қачон жиддий гапиряпсиз, қачон ҳазиллашяпсиз, билиб бўлмайди. Уч-тўрт кунлаб кўринмайсиз. Кўринсангиз, гапириб-гапириб жўнаб қоласиз...

📝Телба муҳаббат 1 қисм  Мен сенга қўшилиб йиғлай олмасман, Фақат бош эгаман қайғунгга сўзсиз. Мен сенга талпиниб асло толмасман, Мен сени севаман, йиғлаётган қиз.Йўлдош Эшбек Ўша куни Ҳалима шифохонадаги узун курсиларда дугоналари билан қалдирғочлардай тизилишиб ўтиришганди. Мурод бир тўда йигитлар билан аллақаёқдан келаверди. Ҳаммасининг думоғи чоғ. Осмон узилиб ерга тушмади. Ер чаппа айланмади. Бўрон кўтарилмади. Оламни ларзага солиб, момоқалдироқ қарсилламади. Чақмоқ чақмади. Жала қуймади. Фақат Ҳалима – миқтигина, чайир, кўзлари шўхчан, қорачадан келган, истараси иссиқ қиз ўтирган жойида – доим китобларда ёзилганидек – қотиб қолганди. Гўё елкасида бир ботмон тош. Ҳайрат тўла қоп-қора қорачиқлари кенгайиб кетгандай. — Ана, сенинг йигитинг! – деди қизлардан бири. Қизлар кулиб юборишди, чунки Мурод Ҳалиманинг ҳеч қанақа «йигити» эмас, уч ярим ойдан бери шифохонада баравар ётишса-да, ҳали бирон марта юзма-юз дуч келишмаганди. Умуман, Мурод жуда ғалати. Ғалатилиги учунми, Ҳалима унга қизиқиб, қизлар даврасида бир-икки марта ундан гап очган, шунинг учун қизлар Муродни Ҳалиманинг «йигити»га айлантиришганди. Бу шунчаки ҳазил. Ҳазил дея авваллари Ҳалима ҳам ўзини ишонтирарди, лекин... Бора-бора давраларда Ҳалима Муроддан гап очмай қўйди. Бора-бора Ҳалима иштирок этадиган давраларда қизлар атайлаб, Муроддан гап очадиган бўлишди. Бора-бора Муроддан гап очилса, Ҳалима қизарадиган, юраги типирчилайдиган ва бу суҳбатга ўзини гўё унча эътибор бермаётгандай кўрсатишга уринадиган бўлиб қолди. Ҳалима истардики, бир кун Мурод уни тушунса, ўт-олов кўзларини қадаб, ёнига келса ва... нимадир деса... Аммо Мурод ҳалигача Ҳалиманинг яқинига йўламаганди. Ҳалима эса шундай дамни кутарди. Умид қилар ва кутарди. Даволанувчилар орасида «кандидат» лақабини олган Мурод ҳақиқатан ҳам ғалати эди. Кўпинча ёлғиз юрар, умуман, шифохона ҳовлисида кам кўринарди. Миш-мишларга қараганда палатасида ўтириб олиб, нуқул диссертатсия ёзгани-ёзганмиш. Яқинда фан кандидати бўлармиш. Дугоналар тегишиб, Ҳалимани «кандидатнинг хотини» деб чақиришарди. Бу ҳазил Ҳалимага ёқарди. Шундай йигит умрига йўлдош бўлиш - бахт. Келишган, хушбичим, билимли, ва ҳоказо, ва ҳоказо... Ҳалима гоҳо йигитлар даврасида Мурод жуда қизиқ гаплар айиб, ҳаммани кулдираётганини кўриб қоларди. Ҳа-да! Айнан ҳаммадан четда юрадиган, хаёлпараст йигитни кўпчиликнинг ўртасида кўрсанг қизиқ бўларкан. Яна, ҳаммани кулдирса. Ўша дамда «сенинг йигитинг» деган қиз Ҳалиманинг яхшигина муштини еди. Бари бир Ҳалимага «сенинг йигитинг» ибораси ёққан, юраги ширин орзиқиб, ҳатто Мурод узоқдан кўрингандаёқ анча-мунча талвасага тушган, зўр бериб ўзини бепарво кўрсатишга уринаётганди. Аммо қалбан Муроднинг йигитлар даврасидаги ҳар бир қадамини, ҳар бир қарашини кузатаётганди. Кам ҳолларда бўлганидек, Мурод жуда хушҳол, кўзлари чақноқ. Дўстларига ниманидир қувнаб гапиряпти. Ҳалима ҳам қувониб кетди. Қизлар ҳам шод эдилар. Боядан бери сафсата сотиб, кулишиб ўтиргандилар. Шу қувноқ руҳ боис Дилором: — Мурод, бу ёққа келинг! – деб қолди. Бирдан Ҳалиманинг нафаси ичига тушди. Устига биров бир пақир муздай ағдаргандай. Юрак уриши сустлашаётгандай. Муродни чақирган Дилоромга жавдираб бир қарадию, кўзларини ерга тикди. Мурод яқинлашди. «Ўзини тутгани маъқул. Тағин, Ҳалима чиндан яхши кўриб қолипти, деб ўйлашмасин». — Сиз нега бунчалар бепарвосиз? – деди дабдурустдан Дилором, дугоналарга кўз қисаркан. — Нима, биронтаси мени севиб қолдими? – сўради Мурод, хушҳол қизларга бир-бир назар ташларкан, ҳаммасининг валақлашгиси келаётганини пайқагандай. Кўз танишлигини ҳисобга олмаганда Мурод бу қизларнинг биронтаси билан ҳалигача ҳамсуҳбат бўлмаган, ҳозирги ҳазил-чин аралаш гап қўшишлар эса табиий равишда уларни бирдан руҳан яқинлаштираётган, йигит қизларнинг мақсадини гаплари тугамасдан англаб етганди. — Албатта-да! – Дилором юзига ачиниш тусини берди. – Бечора Ҳалима дугонамиз сизнинг дардингизда куйиб кул бўлди. Адо бўлди! Бир қарамайсиз ҳам, аҳволини сўрамайсмз ҳам! – Дилором Ҳалимани бағрига босди, сочлари, юзини силаб овутган бўлди.