ای مرد یادت باشد:
زن لوحي از "شيشه" است
که شفّاف بوده و "باطنش" را مي تواني ببيني.
اگر با مدارا او را "لمس" کني ...
درخشش "افزون" مي شود
و صورت خود را در آن " مى بيني" ...
اما اگر روزي آن را "شکستي"
جمع کردن شکسته هايش بر تو "سخت" مى شود
اگر احياناً "جمعش" کردي که بچسباني
بين شکسته هايش "فاصله" مي افتد
و هر موقع دست به محل "شکستگي" بکشي
دستت "زخمي" ميشود.
زن اينچنين است پس آن را "نشکن"