آرام باش ماهِ من؛
درست می شود.نه هیچ شبی و نه هیچ زمستانی دائمی نیست.آفتاب می تابد،
شاخهها جوانه میزنند و تمام شکوفههای درانتظار، متولد خواهند شد.هیچ ابری تا همیشه در مقابلِ مهتاب نمی ایستد و هیچ ماهی تا همیشه در حصار نمی ماند.که حصارجای ماه،آسمان، جای سیاهی و باغ بسترِ شاخه های خشک و سرمازده نیست.نور، سپاه سیاهی را میدرد
حتی اگر به قدرِ روزنهای باشد و بهار،
هزارهزار زمستان را سبز میکند.
روز های سخترو به پایان است ماه من.
آرام باش.