all posts بیژن عبدالکریمی

برنامه ترم تحصیلی جاری (نیم سال تحصیلی نخست سال 1403- 1404) اینجانب، بیژن عبدالکریمی، در دانشگاه آزاد اسلامی، به قرار زیر می باشد: دوشنبه: پدیدارشناسی و فلسفه های اگزیستانس (کارشناسی): کلاس 315 (از ساعت 13 الی 14:30) تاریخ فلسفه یونان 1 (از آغاز تا افلاطون) (کارشناسی): کلاس 227 (از ساعت 14:40 الی 18:30) سه شنبه: فلسفه افلاطون (ارشد): دفتر گروه (طبقه سوم، ضلع غربی)، (از ساعت 10:50 الی 12:20) کلیات تاریخ اروپا و آمریکا (کارشناسی): کلاس 315، (از ساعت 13 الی 14:30) چهارشنبه: هنر نزد فیلسوفان پدیدارشناس و اگزیستانسیالیست (دکتری): کلاس 315 (از ساعت 7:30 الی 9) فلسفه‌های اگزیستانس (ارشد): کلاس 226، (از ساعت 9:10 الی 10:40) چنانچه بعد از حذف و تعویض در برنامه تغییراتی حاصل گشت متعاقبا اطلاع رسانی خواهد شد. آدرس: واقع در تهران، اتوبان بابایی (غرب به شرق)، خروجی حکیمیه- خیابان شهید صدوقی- بلوار شهید عباسپور- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، ساختمان ادبیات و علوم انسانی (ساختمان جنوبی)

📷 گزارش تصویری نشست بررسی و نقد کتاب در جست و جوی بنیادی برای امر سیاسی 🗓 پنجشنبه 29 شهریور 1403 🏡 سالن حافظ 💢انجمن جامعه شناسی ایران💢 💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢 🆔 @iranianhht

📷 گزارش تصویری نشست بررسی و نقد کتاب در جست و جوی بنیادی برای امر سیاسی 🗓 پنجشنبه 29 شهریور 1403 🏡 سالن حافظ 💢انجمن جامعه شناسی ایران💢 💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢 🆔 @iranianhht

https://www.instagram.com/bijan.abdolkarimi/live/17959191140814538

حضور آنلاین در نشست نقد کتاب در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی https://www.instagram.com/bijan.abdolkarimi/live/17959191140814538

📣 شرکت برای عموم آزاد است. 📣 برنامه بصورت زنده از رسانه‌ی اینستاگرام بیژن عبدالکریمی منتشر می‌شود.

گروه جامعه‌شناسی معرفت، علم و فناوری انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌کند: 🔷بررسی و نقد کتاب در جست و جوی بنیادی برای امر سیاسی با تأملی بر فرونسیس ارسطویی 🔸با حضور نویسنده کتاب:     دکتر بیژن عبدالکریمی موضوع سخنرانی: امر سیاسی در روزگار مرگ سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی») 🔹ناقدین محترم:      1. دکتر محمدمهدی مجاهدی موضوع سخنرانی: درنگی در نسبت میان حقیقت و سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی»)   2. دکتر محمدعلی محمدی قره‌قانی موضوع سخنرانی: احیای علوم اجتماعی و فرونسیس ارسطویی (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی») 🔸دبیر نشست:      دکتر فهیمه نظری 🔺زمان: پنج‌شنبه ۲۹ شهریور، ساعت ۱۷ تا ۱۹ 🔺مکان: خیابان انقلاب، خیابان نجات‌الهی، خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ

https://youtu.be/QvrKMKD1Jpg?si=QQ2xF5jSBz-BL0Wn

#فایل_صوتی 🔻مقدمه ای بر مطالعه علمی دین و تجربیات معنوی ۱۴۰۳/۰۶/۲۷ استاد مهمان : محمد امین سرائی https://t.me/saraei_org دکتری روان‌شناسی دانشگاه کنتیکت آمریکا عضو انجمن بین المللی علوم شناختی دین درمانگر و عضو انجمن روان‌شناسی آمریکا مترجم و مدرس روان‌شناسی و علوم شناختی میزبان : بیژن عبدالکریمی https://t.me/bijanabdolkarimi

https://t.me/bijanabdolkarimi?livestream

با سلام. به اطلاع اعضای کانال و گروه ودیگر عزیان می رساند که سلسله نشست های گفتگو در باب پرسش ها و ملاحظات مربوط به بحث «پلورالیسم دینی» در هفته های آینده، ادامه خواهد داشت. با سپاس بیژن عبدالکریمی 27 شهریورماه 1403

قرار این سه شنبه، در خدمت مخاطبان محترم کانال دکتر عبدالکریمی عزیز باشم. تو این جلسه از امکان بررسی علمی پدیده های دینی و راه و روش رشته علوم شناختی دین میگم. اگر شما هم به بررسی علمی دین علاقه مند هستید، با ما همراه باشید. آدرس تلگرام جلسه: @bijanabdolkarimi

https://youtu.be/mZBum9FCkwI?si=wvWPrYWCgpAmLC5K

فایل صوتی موضوع: پرسش و پاسخ _ پلورالیسم دینی جلسه دوم با حضور دکتر بیژن عبدالکریمی سه شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۳ لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی : @bijanabdolkarimi

گروه جامعه‌شناسی معرفت، علم و فناوری انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌کند: 🔷بررسی و نقد کتاب در جست و جوی بنیادی برای امر سیاسی با تأملی بر فرونسیس ارسطویی 🔸با حضور نویسنده کتاب:     دکتر بیژن عبدالکریمی موضوع سخنرانی: امر سیاسی در روزگار مرگ سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی») 🔹ناقدین محترم:      1. دکتر محمدمهدی مجاهدی موضوع سخنرانی: درنگی در نسبت میان حقیقت و سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی»)   2. دکتر محمدعلی محمدی قره‌قانی موضوع سخنرانی: احیای علوم اجتماعی و فرونسیس ارسطویی (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی») 🔸دبیر نشست:      دکتر فهیمه نظری 🔺زمان: پنج‌شنبه ۲۹ شهریور، ساعت ۱۷ تا ۱۹ 🔺مکان: خیابان انقلاب، خیابان نجات‌الهی، خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ

♦️ "باز-گشت شریعتی" از زبان دکتر سیدجوادمیری در جلسه رونمایی کتاب "شریعتی و تفکر معنوی در روزگار سیطره‌ی نیست‌انگاری" باشگاه اندیشه ۴ مرداد ۱۴۰۳ #نیهیلیسم #علی_شریعتی #بیژن_عبدالکریمی #حسن_محدثی #سیدجواد_میری #رحیم_محمدی #محمدحسن_علایی @sociologicalperspectives

گروه جامعه‌شناسی معرفت، علم و فناوری انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌کند: 🔷بررسی و نقد کتاب در جست و جوی بنیادی برای امر سیاسی با تأملی بر فرونسیس ارسطویی 🔸با حضور نویسنده کتاب:     دکتر بیژن عبدالکریمی موضوع سخنرانی: امر سیاسی در روزگار مرگ سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی») 🔹ناقدین محترم:      1. دکتر محمدمهدی مجاهدی موضوع سخنرانی: درنگی در نسبت میان حقیقت و سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی»)   2. دکتر محمدعلی محمدی قره‌قانی موضوع سخنرانی: احیای علوم اجتماعی و فرونسیس ارسطویی (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی») 🔸دبیر نشست:      دکتر فهیمه نظری 🔺زمان: پنج‌شنبه ۲۹ شهریور، ساعت ۱۷ تا ۱۹ 🔺مکان: خیابان انقلاب، خیابان نجات‌الهی، خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ

گروه جامعه‌شناسی معرفت، علم و فناوری انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌کند: 🔷بررسی و نقد کتاب در جست و جوی بنیادی برای امر سیاسی با تأملی بر فرونسیس ارسطویی 🔸با حضور نویسنده کتاب:     دکتر بیژن عبدالکریمی موضوع سخنرانی: امر سیاسی در روزگار مرگ سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی» 🔹ناقدین محترم:      1. دکتر محمدمهدی مجاهدی موضوع سخنرانی: درنگی در نسبت میان حقیقت و سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی»   2. دکتر محمدعلی محمدی قره‌قانی موضوع سخنرانی: احیای علوم اجتماعی و فرونسیس ارسطویی (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی» 🔸دبیر نشست:      دکتر فهیمه نظری 🔺زمان: پنج‌شنبه ۲۹ شهریور، ساعت ۱۷ تا ۱۹ 🔺مکان: خیابان انقلاب، خیابان نجات‌الهی، خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ

گروه جامعه‌شناسی معرفت، علم و فناوری انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌کند: 🔷بررسی و نقد کتاب در جست و جوی بنیادی برای امر سیاسی 🔸با حضور نویسنده کتاب:     دکتر بیژن عبدالکریمی موضوع سخنرانی: امر سیاسی در روزگار مرگ سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی» 🔹ناقدین محترم:      1. دکتر محمدمهدی مجاهدی موضوع سخنرانی: درنگی در نسبت میان حقیقت و سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی»   2. دکتر محمدعلی محمدی قره‌قانی موضوع سخنرانی: احیای علوم اجتماعی و فرونسیس ارسطویی (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی» 🔸دبیر نشست:      دکتر فهیمه نظری 🔺زمان: پنج‌شنبه ۲۹ شهریور، ساعت ۱۷ تا ۱۹ 🔺مکان: خیابان انقلاب، خیابان نجات‌الهی، خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ

گروه جامعه‌شناسی معرفت، علم و فناوری انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌کند: 🔷بررسی و نقد کتاب در جست و جوی بنیادی برای امر سیاسی 🔸با حضور نویسنده کتاب:     دکتر بیژن عبدالکریمی موضوع سخنرانی: امر سیاسی در روزگار مرگ سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی» 🔹ناقدین محترم:      1. دکتر محمدمهدی مجاهدی موضوع سخنرانی: درنگی بر نسبت میان حقیقت و سیاست (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی»   2. دکتر محمدعلی محمدی قره‌قانی موضوع سخنرانی: امر اجتماعی و فرونسیس ارسطویی (با نگاهی به کتاب «در جستجوی بنیادی برای امر سیاسی؛ با تأملی بر فرونسیس ارسطویی» 🔸دبیر نشست:      دکتر فهیمه نظری 🔺زمان: پنج‌شنبه ۲۹ شهریور، ساعت ۱۷ تا ۱۹ 🔺مکان: خیابان انقلاب، خیابان نجات‌الهی، خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ

https://youtu.be/8wfu4tkikug?si=WFmw-BIjSKgtcVN2

💥کوری، عصاکشِ کوری دگر شود! نقدی بر نوشته‌ی هفته‌نامه تجارت فردا باعنوان افسون شریعتی هادی حکیم شفایی ✍ اخیرا در شماره ۵۵۹ هفته‌نامه تجارت فردا، مطلبی به قلم محمد طاهری، سردبیر این هفته‌نامه و سایر نویسندگان نوشته شده است با عنوان افسون شریعتی! بعلاوه، بر روی صفحه، علی شریعتی را بصورت یک شعبده‌باز به تصویر کشیده اند. نگارنده، پیشاپیش تاکید می‌کند که نقد اندیشه یک ضرورت بنیادین برای توسعه هر جامعه است و هیچ انسانی حتی پیامبران و اولیاء ادیان نباید از تیغ نقد و واکاوی، بگریزند. اما نگارنده با شناختی که از تاریخچه‌ی نقدهای نوشته شده بر شریعتی داشته است، پیش از خواندنِ نوشته و به محضِ مشاهده‌ی عنوانِ انتخاب شده و تصویر ترسیم شده، آشکارا دریافت که قرار نیست با نقدی روشمند، علمی، همه‌جانبه و منصفانه روبرو شود و چنین نیز شد. ابتدا می‌بایست از سر تاسف و شگفتی بیان کنم که سردبیر، در انتهای متن خویش اذعان می‌دارد که اندیشه‌های اقتصادی علی شریعتی را از روی کتاب اخیر محمد قوچانی با عنوان 'روشنفکر مسلح' برگرفته است! این، نشان می‌دهد که نویسنده محترم نه شناخت مستقیمی از آثار و اندیشه‌های شریعتی داشته است و نه به خود زحمت داده است که به آثار مراجعه کرده و به جمع‌آوری داده‌ها بپردازد و صرفاً عصایی که محمد قوچانی بدست او داده است را بر دست گرفته است! از این گذشته، با مروری بر آثار محمد قوچانی در مورد جریان روشنفکری دینی و علی شریعتی، اعم از مقاله و کتاب و مصاحبه، شتابزدگی، جمع‌آوری گزینشی داده‌ها و بطور کلی، ضعف او در روش پژوهش را به سادگی می‌توان دریافت. می‌توان درک کرد که رجوع غیرمتخصص به غیرمتخصص و استناد ناکارآزموده به ناکارآزموده، چه نتیجه‌ای را احتمالاً بدست خواهد داد. نویسندگان محترم مدعی می‌شوند که پنج جریان فکری پیش از انقلاب، از جمله شریعتی، چند آرمان در سر می‌پروراندند که این آرمان‌ها، به ناترازی در منافع کشور، ملی شدن صنایع و مصادره اموال سرمایه‌داران و دولتی شدن تولید و تجارت، قطع ارتباط با غرب و تحریم‌های اقتصادی، ملی شدن بانک‌ها و بانکداری بدون ربا منتهی شد. این آرمان‌ها به روایت تجارت فردا از این قرار هستند: ۱. برقراری عدالت اجتماعی ۲. قطع رابطه با غرب استعمارگر ۳. برچیدن بساط بانک‌های ربا با رجوع به آثار شریعتی با موضوع غرب، چنین بدست می‌آید که شریعتی به عنوان یک اندیشمند بینامتنی و بینامرزی که در مرز میان اندیشه‌ها می‌اندیشد و گام بر‌میدارد، نه غرب ستیز بود و نه غربگرا. او بر این باور بود که غرب دستاوردهایی داشته است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت اما تقلید ناآگاهانه از اندیشه و تاریخِ غرب و کپی‌برداری ناسازمند با فرهنگ و تاریخ و زمانه‌ ما، کاری نابخردانه و بی‌ثمر است که نه تنها کمکی به توسعه ما نمی‌کند بلکه موجب انحطاط جامعه و فرهنگ ما می‌شود. به باور او، نسبت ما با غرب، نه همچون روشنفکران تازه از غرب برگشته، از فرق سر تا نوک پا فرنگی شدن باید باشد و نه طرد و انکار غرب. این اندیشه بینامرزی شریعتی است نسبت به غرب که تجارت فردا آن را تحریف کرده و تقلیل می‌دهد. در جای دیگری از متن، نویسندگان ادعا می‌کنند که شریعتی با پنج جریان فکری از جمله جریانِ روحانیون جوانی که متاثر از اندیشه‌های سید قطب بودند قرابت فکری داشته است! بدون آنکه کوچکترین مستنداتی از آثار او عرضه کند که قرابت او با اندیشه سید قطب را نشان دهد. این نشریه می‌نویسد: "شریعتی که در فرانسه درس خوانده بود از اقتصاد آزاد متنفر بود"! با بررسی آثار شریعتی می‌توان دریافت که نوعی تفکیک میان سرمایه و سرمایه‌داری در اندیشه شریعتی وجود دارد. او نه تنها با سرمایه ضدیت نداشت، نه تنها با ثروت ضدیت نداشت بلکه ثروت و سرمایه را وفق آیات قرآن و زندگی محمد و خدیجه و منش و روش علی، عین ضرورت برای تقویت ایمان و کسب قدرت اجتماعی می‌دانست. اما او با سرمایه داری به عنوان یک ایدئولوژی که به سود اصالت می‌بخشد و اخلاقیات و انسانیت و معنویت را نادیده می‌گیرد ضدیت دارد. او شرک اعتقادی را موجب گسترش شرک اجتماعی و طبقاتی و توحید را زمینه‌ی‌ساز عدالت اجتماعی می‌دانست. لذا بر این باور بود که کار مردم، سرمایه آنها است و به آنها تعلق دارد و نمی‌توان نظام اقتصادی‌ای بنا کرد که در آن، سرمایه‌داران بدون هیچ قید و بندی، حداقل دستمزد را به کارگران پرداخت کنند و حداکثر سود را خود ببرند و این فرایند تا نابودی طبقه زحمت‌کش پیش برود. این نظام اقتصادی در اندیشه او، در مثلت عرفان، آزادی و برابری معنا پیدا می‌کند. برابری انسانی در کنار آزادی، ثروت در کنار برابری، و هر دو، کنار عرفان؛ عرفانی که بر ضد دین خشک و خشن فقاهتی است. تعهد و باور او به اصل آزادی کنار نفی ایدئولوژی سرمایه‌داری، ما را به سوسیال دموکراسی می‌رساند نه به ضدیت مطلق با بازار رقابتی و اصل ثروت و کسب و کار.

مفهوم اقتصاد اسلامی برساخته‌ی علی شریعتی نیست. او توحید و عرفان را عامل انسانیت انسان و موجب تعالی معنوی او و موجب پرهیز از آسیب‌های سودپرستی و مادی‌گرایی می‌داند و این کجا و اقتصاد اسلامیِ مورد نظر نویسندگان کجا! از منظری دیگر، اندیشه شریعتی را در مفهوم امت، تقلیل دادن، نادیده گرفتن اندیشه‌های ملی‌گرایانه اوست. شریعتی همواره تاکید می‌کند در برابر استعمارِ ابرقدرت‌ها، می‌باید بر ملیت تاکید کرد. توصیفی که او با قلم خویش از نوروز کرده است، تاکید او بر ملیت ایرانی در برابر عرب متجاوز و در برابر تفرقه و تجزیه و قومیت‌گرایی، در کتاب 'بازشناسی هویت ایرانی-اسلامی' به خوبی بدان پرداخته شده است. او در عموم زمین‌ها یک متفکر بینامرزی است. او در جایی بر امت تاکید می‌کند و جایی دیگر بر ملیت. او همه جا گام می‌نهد و از هیچ مکتبی و اندیشه‌ای جزمیت نمی‌سازد. نویسندگان تجارت فردا اسلام انقلابی را مشخصه بارز شریعتی معرفی می‌کنند بدون آنکه بپرسند انقلاب در اندیشه شریعتی به چه معناست؟! و چگونه انقلابی است؟! نصوص صریح شریعتی به ما می‌گوید که انقلاب اصیل، انقلاب در اندیشه و آگاهی است. هر انقلاب زودرسی-انقلاب سیاسی- بدون خودآگاهی، یک فاجعه است. او در مذهب علیه مذهب می‌گوید حکومت مذهبی که در آن، قدرت سیاسی در دستان روحانیت است نتیجه‌ای جز استبداد و تباهی به بار نخواهد آورد. لذا شاید بتوان گفت او با انقلاب سیاسی مخالف نبود اما بدون تردید با انقلاب زودرس و حاکمیت روحانیت، مخالفت داشت. اما نباید فراموش کرد که این شاه ایران بود که با خفقان سیاسی و خودکامگی خود، جامعه را به سمتی سوق داد که چاره‌ای جز انقلاب پیش پای خود نمی‌دید. و اساساً همه خودکامگان اینچنین‌اند و خود، عامل سقوط خویش می‌گردند. نویسنده این مقاله و همفکران آنها مساله‌ای به نام خودکامگی را همواره نادیده می‌گیرند! و نکته آخر این است که فقدان هرگونه انتقاد از اندیشه‌های بنیانگذار و رهبری کنونی جمهوری اسلامی و نادیده گرفتن نقش آنها و اطرافیان آنها و سیاست‌های آنها و ساختار قانون اساسی در وضعیت کنونی کشور و به محاق رفتن دموکراسی، حاکی از این است که نویسندگان تجارت فردا و جریان پشت سر آنها، دغدغه حقیقت نداشته و بدنبال یک ایران غیردموکراتیک و خودکامه با تجارت آزاد هستند؛ مدلی که حکومت خودکامه‌ی خلق چین را به ذهن متبادر می‌سازد با سیاست‌های اقتصادی نسبتا آزاد و رو به توسعه با پوششی از ایدئولوژی کمونیسم! نقد تجارت فردا بر اندیشه علی شریعتی با کپی‌برداری از نوشته‌های محمد قوچانی، چیزی نیست جز اینکه 'کوری عصاکش کوری دگر شود'. #تجارت_فردا #محمد_طاهری #افسون_شریعتی #محمد_قوچانی #روشنفکر_مسلح #اقتصاد_اسلامی #علی_شریعتی #سوسیال_دموکراسی #عرفان_برابری_آزادی #اقتصاد_توحیدی #سرمایه_داری https://t.me/ReligionPhilosophyPoliticsAnimls

دوستان! سلام. امشب 20 شهریورماه 1403، برنامه نشست هفتگی سه شنبه شب ها در ویس چت با عنوان «پرسش و پاسخ پیرامون پلورالیسم دینی» از ساعت 21 الی 22 با حضور بیژن عبدالکریمی برگزار خواهد شد.

نامه به یک دوست حزب اللهی رادیکال و دوآتیشه! بیژن عبدالکریمی آقای ... عزیز! سلام. این دختر و افرادی همچون مهسا امینی قربانیان نظام امپراتوری های دروغی هستند که شما و امثال شما آنها را به دامان غرب و غربزدگی سوق داده اید. به جای آنکه علیه این دختربچه ها، که علی رغم بیست، بیست و دو سال سن، همچون کودکانی هستند که از واقعیت های اجتماعی هیچ خودآگاهی ایی ندارند، با خشونت برخورد کنید و آنها را هرزه بنامید و آقای دکتر پژشکیان را به خاطر بازگرداندن آنها به دانشگاه مورد حمله قرار دهید و از سیاست بگیروببند دفاع کنید، بکوشید زبان فهم و گفتگوی آنها را پیدا کنید و از درگاه خداوند از این امر استغفار کنید که شما و امثال شما چه نقشی در بسط نیهیلیسم و غربزدگی و غرب سالاری و غرب پرستی نسل های جدید این جامعه داشته اید. این جمله بزرگ شریعتی را در پیش چشمانتان قرار دهید: «استحمار کهنه همیشه زمینه ساز رشد استحمار نو بوده است»! به عنوان یک دوست توصیه می کنم به جای آنکه دائما برای این و آن ترول ارسال کنید، کمی به سکوت و تأمل بپردازید و از این فضای مجازی فاصله بگیرید و بکوشید نقد و نظرهایتان را به جای آنکه با شلیک کلمات و گزاره های کوتاه و بدون تحلیل بیان کنید یک متن منقح تحلیلی خلق کنید. آنگاه گروه ها و کانال بنده در خدمت شما خواهند بود اگر بتوانید در خصوص یک موضوع واحد حدود 45 تا 60 دقیقه صحبت و تحلیل کنید. با سپاس و با کمی غیظ. 20 شهریورماه 1403

نامه به یک دوست حزب اللهی رادیکال و دوآتیشه! بیژن عبدالکریمی آقای ... عزیز! سلام. این دختر و افرادی همچون مهسا امینی قربانیان نظام امپراتوری های دروغی هستند که شما و امثال شما آنها را به دامان غرب و غربزدگی سوق داده اید. به جای آنکه علیه این دختربچه ها، که علی رغم بیست، بیست و دو سال سن، همچون کودکانی هستند که از واقعیت های اجتماعی هیچ خودآگاهی ایی ندارند، با خشونت برخورد کنید و آنها را هرزه بنامید و آقای دکتر پژشکیان را به خاطر بازگرداندن آنها به دانشگاه مورد حمله قرار دهید و از سیاست بگیروببند دفاع کنید، بکوشید زبان فهم و گفتگوی آنها را پیدا کنید و از درگاه خداوند از این امر استغفار کنید که شما و امثال شما چه نقشی در بسط نیهیلیسم و غربزدگی و غرب سالاری و غرب پرستی نسل های جدید این جامعه داشته اید. این جمله بزرگ شریعتی را در پیش چشمانتان قرار دهید: «استحمار کهنه همیشه زمینه ساز رشد استحمار نو بوده است»! به عنوان یک دوست توصیه می کنم به جای آنکه دائما برای این و آن ترول ارسال کنید، کمی به سکوت و تأمل بپردازید و از این فضای مجازی فاصله بگیرید و بکوشید نقد و نظرهایتان را به جای آنکه با شلیک کلمات و گزاره های کوتاه و بدون تحلیل بیان کنید یک متن منقح تحلیلی خلق کنید. آنگاه گروه ها و کانال بنده در خدمت شما خواهند بود اگر بتوانید در خصوص یک موضوع واحد حدود 45 تا 60 دقیقه صحبت و تحلیل کنید. با سپاس و با کمی غیظ. 20 شهریورماه 1403

🔴 اگر دین ندارید، غیرت و غرور داشته باشید 🔻 شهید ماهر ذیاب الجازی مجری عملیات ضد صهیونیستی در گذرگاه الکرامه در وصیت‌نامه درسنویس خود چنین آورده است: سلام علیکم و رحمت الله و برکاته 🔻مادر و پدرعزیزم؛ مرا ببخشید و از من راضی باشید که به خواست خدا شهید خواهم شد و خداوند را از این بابت سپاس می گویم. 🔻از شما می خواهم مرا یاد نکنید، اما یادآور اقدامی که انجام می‌دهم باشید تا شاید جاودانه شود و به فرزندان امت عربی و به ویژه فرزندان اردن انگیزه دهد تا در برابر اشغالگران صهیونیست بایستند که فجیع‌ترین جنایت‌ها را علیه برادران و کودکان و زنان ما در غزه و فلسطین انجام می‌دهند. ✔️برادران عربم؛ اگر دین ندارید، غیرت و غرور داشته باشید. @SyrianKhabar

یادداشت هنر هفتم گزارش کوتاهی از ساخت یک فیلم در مورد جاده ابریشم . صحبت‌های خانم کارگردان فیلم درمورد ایران .... تاکنون چنین جامع وکامل درمورد ایران نشنیده بودم . باتشکر از جناب ثابت

https://www.aparat.com/v/gkvv47q

◽ انجمن علمی معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع) برگزار می‌کند: ⚡رویـایِ انـسانِ ایرانـیِ معاصـر⚡ سیزدهمین مدرسه‌ی تابستانه‌ی «دعوت» 👥 استادان دوره: حجةالاسلام حمید پارسانیا دکتر بیژن عبدالکریمی دکتر سیدجواد میری دکتر سیدحسین شهرستانی دکتر کمیل قیدرلو دکتر عطاءالله بیگدلی حجةالاسلام حسین مهدی‌زاده دکتر علیرضا شفاه آقای محمد نصراوی آقای ابراهیم اکبری 🕰  زمان برگزاری: ۱۷ الی ۱۹ شهریور ۱۴۰۳ 🔻 مکان برگزاری: خانه‌ی اندیشه‌ورزان ▫️هزینه‌ی ثبت‌نام: • ثبت‌نام حضوری برای دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع): ۳۲۰ هزار تومان • ثبت‌نام حضوری برای سایر مخاطبان: ۴۲۰ هزار تومان • ثبت‌نام مجازی: ۲۲۰ هزار تومان ‼️ ظرفیت محدود برای ثبت‌نام حضوری ‼️ 🖇  پیوند ثبت‌نام : کلیک کنید ☎️ جهت کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با نشانی @ICCA_admin در پیامرسان‌های بله، ایتا و تلگرام در ارتباط باشید یا با شماره‌ی ۰۹۳۰۸۱۶۱۵۳۱ تماس بگیرید. ➖➖➖➖➖➖ 💬 انجمن علمی دانشجویان معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه‌السلام 🌐 بله | اینستاگرام | تلگرام | ایتا

ویس چت موضوع:پرسش و پاسخ پیرامون پلورالیسم دینی با حضور دکتر بیژن عبدالکریمی سه شنبه ۱۳ شهریور لینک گروه علم و الهیات مشکات: https://t.me/elm_elahiat_meshkat لینک کانال: https://t.me/elm_em لینک پیج اینستاگرام بیژن عبدالکریمی : www.instagram.com/bijan.abdolkarimi لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی : @bijanabdolkarimi

🎥 خاخام یهودی: ما یهودیان صهیونیست نیستیم 🔹خاخام یهودی: 🔹دولتی که در حال حاضر از نام اسرائیل استفاده می‌کند، دولتی ملحد و صهیونیستی است، این کشور یهودی نیست. ما دعا می‌کنیم که خداوند یهودیان را از این ظلم صهیونیست ها نجات دهد. ما یهودیان صهیونیست نیستیم. 🔹مخالف هرگونه اشغالگری هستیم. این خلاف دین ما، علیه عدالت، خلاف قوانین بین المللی، علیه بشریت است. نباید فراموش کرد که یهودیان واقعی و خاخام های واقعی همواره مخالف صهیونیسم بوده‌اند. 🌍 @Jahan_Fouri

ویس چت موضوع:پلورالیسم دینی (جلسه نهم) با حضور جناب دکتر بیژن عبدالکریمی سه شنبه ۶ شهریور گروه علم و الهیات مشکات لینک گروه علم و الهیات مشکات: https://t.me/elm_elahiat_meshkat لینک کانال: https://t.me/elm_em لینک پیج اینستاگرام بیژن عبدالکریمی : www.instagram.com/bijan.abdolkarimi لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی : @bijanabdolkarimi

امروز، جمعه، 16 شهریورماه دیداری داشتم با دکتر عماد الهلالی (سمت راست تصویر)؛ استاد ادیان تطبیقی دانشگاه المستنصریه بغداد و نویسنده کتاب «الفکر العلمانی فی ایران الاسلامیه» (تفکر سکولاریسم در ایران اسلامی)، و آقای حیدر نجف (تصویر سمت چپ) مترجم عرب، که هر دو از روشنفکران و فعالان فرهنگی عراقی هستند. دوستان اطلاعات بسیار خوب و ارزنده ای در بارۀ وضعیت کنونی عراق در اختیار بنده قرار دادند و هر دو متفق القول بودند ساخت عشیره ای و قبیله ای عراق و عدم وجود یک حکومت مرکزی مقتدر از مهمترین معضلات و از اصلی ترین موانع توسعه در این کشور است.

✅️خطاب به آقای رئیس‌جمهور! به نام خدا جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران با سلام و احترام در آغاز کلام ضمن تبریک فرارسیدن ماه پر برکت ربیع الاول و تبریک صمیمانه آغاز به کار دولت وفاق ملی ایرانیان به عرض جنابعالی درمقام ریاست محترم و محبوب جمهوری اسلامی ایران می‌رسانم؛ اینجانب به عنوان یک شهروند عادی حامی برنامه‌های تخصص‌محور حضرتعالی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ و نیز به عنوان یک جامعه‌شناس مستقل و دغدغه‌مند که توفیق نظریه‌پردازی در حوزه‌ی وفاق را در کارنامه خویش داشته و کتب و مقالاتی چند با عنوان "گفتمان وفاق" و موضوعات‌ مرتبط با همین عنوان به چاپ رسانده است؛ خواهشمندم به پیام دلسوزانه‌ی این معلم دردمند از سر عنایت نظر کرده، دستور فرمائید سازوکارهایی ترتیب داده شود تا در موارد زیر منتخبین دولت تحت امر شما که به نام "دولت وفاق ملی" توفیق خدمت یافته‌اند پیگیری‌های لازم را به عمل آورده؛ موجبات دلگرمی اهالی علوم اجتماعی و انسانی کشور -که حقیر کوچکترین عضو این مجموعه عظیم هستم- را فراهم آوردند؛ ۱- "دولت وفاق ملی" برای پرهیز از شعارزدگی و پیشگیری از تهی شدن شعار وفاق ملی از دلالت‌های گفتمانی آن چه تمهیدات و لوازمی فراهم ساخته، یا خواهد ساخت؟! ۲- آیا تا به امروز که شعار وفاق ملی از سوی حضرتعالی مطرح گشته است هیچ تلاشی در جهت شناسایی متفکران حوزه‌ی علوم انسانی و اجتماعی که در طرح ایده‌ی وفاق دارای تقدم فضل و فضل تقدم هستند صورت گرفته است؟! ۳- آیا هیچ عزمی برای دعوت به همکاری از صاحب نظران دارای پیشینه‌ی تئوریک در خصوص "نظریه اجتماعی وفاق" در بدنه‌ی کارشناسی مشاوران دولت یا در قالب اتاق فکر دولت از سوی دولت وفاق ملی وجود دارد؟! ۴- آیا صلاح نیست "اندیشکده‌ی وفاق ملی" متشکل از مشاوران و دانشگاهیان و نخبگان ذی‌صلاح برای نظریه پردازی و ارائه راهکار مبتی بر نظام مسائل کشور و متناسب با مطالبات و مقتضیات زمانی؛ جمعیتی؛ اقلیمی و ... توسط دولت وفاق ملی تأسیس و تأمین گردد؟! ۵- آیا برای تشکیل کارگروه‌های وفاق‌آفرینی در استانداری‌ها برای رفع خطر کلیشه سازی از وفاق و تقویت زیرساخت‌های تحقق عملیاتی شعار وفاق ملی متشکل از سرمایه های فکری بومی و ظرفیت‌های محلی اقدامات لازم صورت خواهد گرفت؟! ۶-با هدف تحقق جهش مشارکت‌های مردمی در ساحات مختلف اجتماعی، اقتصادی و ... در سطح منطقه‌ای و ملی؛ در امر خطیر انتخاب معاونین، مدیران میانی و استانی چه تدابیر و سازوکارهای جدیدی در ارتقای مدل حکمرانی مطلوب و وفاق‌محور، اندیشیده شده است تا مردم خواهان تغییر در همین ابتدای کار دولت نسبت به گام های بعدی آن دلگرم و امیدوار گشته، به میزان رضایت‌مندی ایشان در جهت تحکیم پیوند مردم و حاکمیت افزوده گردد؟! ۷- نظریه وفاق ملی ناظر بر رفع شکاف‌های اجتماعی اعم از شکاف دولت-ملت؛ شکاف نوگرایان و سنت‌گرایان؛ شکاف‌های تمدنی میان ما و جهان توسعه‌یافته؛ شکاف‌های قومیتی و جنسیتی، شکاف مرکز-پیرامون و... می‌باشد آیا از جامعه‌شناسان و سایر علمای علوم انسانی جهت مطالعات میدانی برای پر کردن شکاف میان نظریه و میدان طی فراخوان‌های دولتی دعوت به همکاری گردیده است؟! در پایان توفیقات روزافزون جنابعالی و دولت وفاق ملی در راستای احقاق حقوق ملت بزرگ ایران؛ دفاع از منافع ملی ایرانیان و ارتقای عزت و سربلندی ایران عزیز را از خداوند منان مسئلت دارم. محمدحسن علایی معلم کوچکی از ایران زمین ۱۶ شهریور ۱۴۰۳

با سلام این متن، متنیست که مدت‌هاست گلوی من را فشار می‌دهد. بعد از چند سال دنبال کردن عزیزان و متفکران قائل به دوگانه سنت و مدرنیته به این نتیجه رسیدم که سرچشمه‌ی اغلب مشکلات جامعه ما نه در امور سیاسی و تصمیم گیری‌های سیاسیون که در ذهن متفکرین همه چیز توان قائل به همین دوگانه است.متفکرینی که خو را در جبهه مقابل اومانیستم  تعریف می‌کنند، اما انسان خدا تر از هر خداوندی معتقدند که می‌توانند در برابر هجوم بی امان مدرنیته ایستادگی کنند و با عقلانیتی که خاص ایشان است از این سونامی سیلی پیش پا افتاده بسازند که به آن قسمت‌هایی از سنت  مد نظر ایشان است اسیبی نرساند. و همین امر، همین توهم ایستادگی، همین لجاجت بیهوده باعث شده است که ما به اینجا برسیم.  به کجا؟ به جایی که کارد در استخوانیم. اره‌ی گیر کرده در کنده‌ی درختیم که چه از سمت سنت کشیده شویم و چه از سمت مدرنیته ، می‌برد.  آقایان همچون جادوگران عصر کهن به جای اینکه اجازه بدهند آن بخش‌هایی از بدن سنت که قابلیت حیات پس از مرگ  در بدن مدرنیته را داشت پس از یک روال عادی برگزیده شوند. جنازه سنت را باد کرده و آن را زنده پنداشتند و اجازه این یکی شدن را ندادند و حال نشسته و بر سر دیگران فریاد می‌زنند که شما کورید و میراث عظیم فرهنگ ما را نمی‌بینید و غرب پرست و غرب زده‌اید. استاد عزیز  مطمئن باشید که حافظ و سعدی و مولانایی که از تیغ کین مغولان جان به بردند ، نیازی به قهرمان بازی شما و امثال شما ندارند. چه بسا که آن‌ها در یک جامعه مدرن از حکمتی مختص مردم فارسی زبان به حکمتی برای  سرتاسر گیتی تبدیل می‌شدند.قهرمان این حکمت ، افسون دمیده در جانش است. افسونی که راه و رسم تاثیر بر جان آدمیان را به خوبی می‌داند و مطمئنم که بدون شمایان از پس مدرنیته ( متقدم و متاخر ) بر می‌آمد و چه بسا وجه اندیشگانی مدرنیته را در افسون خود حل می‌کرد    به گمان من، جواب  تمامی نقدهایی که شما بر این جامعه دارید را باید در تفکر شما جست. روزی شریعتی به پشتوانه مارکسیسم شست و شو شده در حوضچه دین، روزگاری سروش با نظریات و نوشته‌های شبیه به نوعی  انقلاب کوپرنیکی در اسلام و روزی شما با تکیه بر نظریات هایدگر اجازه ندادید که خود سنت و مدرنیته( متقدم و متاخر ) به هماهنگی‌ای رو به جلو ، رو به آینده جهان برسند و حال ما باید باور کنیم که نسخه درمان این تن زخم خورده ، این جامعه رو به موت در دستان شماست. پژمان ملایی  استاد عبدالکریمی عزیز باشد که این متن به دست شما برسد.  نامه ای به دکتر عبدالکریمی از طرف یک معلم جوان دوره ابتدایی در شمال فارس

منتشر شد:  📚 مرگ هنر (بررسی آرای هگل و هیدگر پیرامون ایدۀ پایان هنر) | نویسنده: محمدعلی علمی | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ✍️آیا هنر چنانکه در دوران ما مشهور است، فقط با زیبایی فرمی رابطه دارد یا چنانکه هگل و هیدگر، هر کدام به‌نحوی معتقدند، مجلای حقیقت است یا باید باشد؟ آیا نقش هنر در زندگی ما نقشی تزیینی، فرعی و از سر تفنن و از برای تفریح و لذتی ناپایدار است؟ آیا هنر در زمانۀ ما به امری ساده و سطحی تقلیل داده شده و هنر بزرگ و اصیل به پایان رسیده است؟ نگارندۀ این اثر بر آن است که از پس بررسی نظرات هگل و هیدگر در مورد پایان هنر، به پاسخ این پرسش‌ها نزدیک‌تر شود و نشان دهد که پایان هنر در اندیشۀ هگل و هیدگر به چه معناست و وجوه اشتراک و افتراق این دو ایده چیست. پایان هنر در اندیشۀ هگل، به معنای عدم توانایی هنر برای نمایندگی امر مطلق در دوران مدرن است. از نظر هگل، در عصر مدرن چیزی به‌عنوان هنر بزرگ وجود ندارد و نمایندگی امر مطلق به‌واسطۀ هنر در عصر مدرن نه ممکن است و نه مطلوب؛ حال آنکه هیدگر پایان هنر را به معنای عدم توانایی هنر مدرن در آشکار کردن حقیقت می‌داند و بازگشت هنر بزرگ را، امر مطلوبی قلمداد می‌کند که باید به امکان آن اندیشید. 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 پرواز رؤیاهای سبز | شاعر: مهرناز مدرسی عالم | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ♦️خرید آنلاین از فروشگاه اینترنتی انتشارات نقد فرهنگ 🛵 ارسال از طریق پست 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 طنین بدن از میان ویرانه‌های ایدۀ روح | نویسنده: حسن محمدزاده | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ♦️خرید آنلاین از فروشگاه اینترنتی انتشارات نقد فرهنگ 🛵 ارسال از طریق پست 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 طنین بدن از میان ویرانه‌های ایدۀ روح | نویسنده: حسن محمدزاده | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ✍️تنت را دریاب در عصری که ماده به نهایت اصالت خویش می‌رود که نزدیک شود. اگرنه که نقش‌ونگارهای خیالی، تنت را می‌دزدند و تو می‌شوی خیالی پوشیده در تاروپود نقاشی‌ها. بسان آشوبگرهای بی‌بدن، مشتت رها می‌شود در خلأ و خشم تو رنگ پوکی به خود می‌گیرد. رهایی از میان لمسِ ذره ذرۀ دست‌های خواهش‌گر تو می‌گذرد. حس باید کرد این تن و گوشت و استخوان‌ها را به‌تمامی، نه‌فقط با حسی که ساخته‌وپرداختۀ ذهنی پر از تصاویر خیالین است که با تمامی خویشتن خود، به‌ تمامی اتم‌هایت، با چشم‌های مسلح به زورمندی‌ات دریابی‌شان. که هستی‌مندی را کی‌یرکگور بدون شورمندی محال می‌دانست. 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 مرگ هنر (بررسی آرای هگل و هیدگر پیرامون ایدۀ پایان هنر) | نویسنده: محمدعلی علمی | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ♦️خرید آنلاین از فروشگاه اینترنتی انتشارات نقد فرهنگ 🛵 ارسال از طریق پست 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 فیلمنامۀ هَه | نویسنده: یوسف شیخی | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ♦️خرید آنلاین از فروشگاه اینترنتی انتشارات نقد فرهنگ 🛵 ارسال از طریق پست 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 سینمای ایران به روایت فلسفۀ سیاسی | نویسنده: محمدسجاد نجفی | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ♦️خرید آنلاین از فروشگاه اینترنتی انتشارات نقد فرهنگ 🛵 ارسال از طریق پست 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 فیلمنامۀ هَه | نویسنده: یوسف شیخی | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  شیخِ برکت نگاهی متبسم به آشیخ احمد می‌کند و از روی رودخانه عبور کرده، به جانب دیگر رودخانه می‌رود. آشیخ احمد با مشاهدۀ این کرامت کتاب‌هایش را برمی‌دارد و به‌دنبال پیر روان می‌شود، اما برخلاف او در آب فرومی‌رود. شیخِ برکت با چوبدستی‌اش به کتاب‌ها اشاره کرده و می‌گوید: _ کتاب‌ها را بیانداز و با من همراه شو! صدای آشیخ احمد: چه سخت بود رها ساختن کتاب‌هایی که یک عمر مونسم بودند، بخشی از وجودم، نه! همۀ وجودم بودند. پاره‌های روحم. آشیخ کتاب‌ها را به آب می‌اندازد و آنگاه با حیرت تمام، خود را سبک‌تر از پَر می‌یابد و بالا می‌آید. همچون شیخِ برکت روی آب راه می‌رود و به طرف دیگر رودخانه پا می‌گذارد. صدای آشیخ احمد: احساس سبکی عجیبی می‌کردم. انگار این من نبودم که پا روی آب می‌گذاشت. کسی مرا به پیش فرامی‌خواند. تصویر خودم را در آب دیدم که به من می‌نگریست. من روی خودم پا می‌گذاشتم. 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 فرضیۀ DIM (چرا چراغ‌های غرب در حال خاموشی‌اند) | نویسنده: لئونارد پیکاف | مترجم: امین فهیما | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  کتاب فرضیۀ DIM یکی از جنجالی‌ترین کتاب‌ها در حوزۀ فلسفه، تاریخ و علوم انسانی است که در دهه‌های اخیر منتشر شده است. لئونارد پیکاف که از شاگردان آین رند و از مدافعان و مبلغان فلسفۀ عینیت‌گرایی (objectivism) او است، در این کتاب کوشیده روند تحولات تاریخی_فلسفی دنیا را مورد بررسی قرار داده و در این راستا، فرضیۀ جدیدی مطرح نموده است. او مهم‌ترین المان معرفت‌شناسانه در هر فلسفه‌ای را یکپارچگی تشخیص داده و از این منظر، سه حالت کلی برای روند فلسفی هر دوره‌ای از تاریخ را در سه عبارت یکپارچگی نادرست (Misintegration)، یکپارچگی (Integration)، و ازهم‌پاشیدگی (Disintegration) تعریف می‌کند. بدین اعتبار، او سه فیلسوف عمده را از میان تمام فلاسفۀ تاریخ، به‌عنوان نمایندۀ این سه حالت در نظر گرفته که به ترتیب، افلاطون، ارسطو و کانت هستند. (پیکاف این سه فیلسوف تأثیرگذار تاریخ را سه بزرگ می‌خواند.) بنابراین، سایر فلسفه‌ها اختلاطی از این سه فلسفۀ اصلی در نظر گرفته می‌شوند. نویسنده در این کتاب، حالت فلسفی حاکم بر هر دورۀ تاریخی را در چهار حوزۀ عمده، یعنی ادبیات، علم، آموزش و سیاست مورد بررسی قرار داده و در پی آن است که بتواند یک حالت مشخص را بر هر دوره اطلاق نماید. این کتاب درنهایت سعی دارد که با شناخت تحلیلی از روند تاریخی فلسفی غرب، چراغی به دست دهد تا آینده را بر اساس همین روند، پیش‌بینی نماید. 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 سینمای ایران به روایت فلسفۀ سیاسی | نویسنده: محمدسجاد نجفی | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ما آمده‌ایم که تماشا کنیم، سینما آمده که نشان دهد، اما تقاطعی از تاریخ و فلسفۀ سیاسی هست که سینما تماشا می‌کند و ما نشان می‌دهیم، این همان نقطۀ عزیمت کتاب است. قدرت و جامعه سخن می‌گویند، سینما انعکاس می‌دهد، آن‌گاه سینما و مردم هر دو مخاطب خود می‌شوند. آنچه در این کتاب می‌خوانید تماشای سینما و فلسفۀ سیاسی از آئینۀ یکدیگر است. 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

منتشر شد:  📚 فرضیۀ DIM (چرا چراغ‌های غرب در حال خاموشی‌اند) | نویسنده: لئونارد پیکاف | مترجم: امین فهیما | چاپ اول | نشر نقد فرهنگ | 1403 |  ♦️خرید آنلاین از فروشگاه اینترنتی انتشارات نقد فرهنگ 🛵 ارسال از طریق پست 🛒برای خرید این کتاب روی این لینک کلیک کنید🛒 🟠به اینستاگرام نقد فرهنگ بپیوندید🟠 @naqdefarhangpub .

عصر وفاق و شب ستیز ✍️عباس عبدی 🔘شاید تصور نمی‌شد که رأی‌آوری همه وزرای پیشنهادی آقای پزشکیان در مجلس، موجب استنتاج‌های منفی میان برخی از منتقدان وضع موجود شود. در واقع شاید بتوان گفت که داستان سوار شدن ملانصرالدین و پسرش بر الاغ بود که به هر نحوی سوار آن شدند، مورد اعتراض و تمسخر عده‌ای قرار گرفت. اگر کابینه پیشنهادی رأی نمی‌آورد به یک گونه تخطئه می‌کردند، اگر حمایت نمی‌شد، به گونه دیگر، حالا که رأی آورده و هماهنگی با مقام رهبری را هم نقل کرده به شکل دیگری نقد و حتی محکوم می‌کنند. 🔘به نظرم فرهنگ و ادبیات وفاق در میان بخشی از نخبگان ما همچنان در حاشیه و یا غایب است. در واقع یکی از عللی که تا کنون هم وارد فرآیند وفاق نشده‌ایم، فقدان زمینه‌های همین فرهنگ است. البته اکنون زمینه‌های عینی آن که توازن قوا باشد به خوبی فراهم است، ولی چون تا کنون و در گذشته نزدیک و در زندگی سیاسی خود تجربه وفاق و سازش را نداشته‌ایم، با الزامات رفتاری و فکری و ادبیات آن آشنا نیستیم، لذا در برابر ادبیات و ارزش‌های وفاق مقاومت می‌کنیم و همچنان بر طبل ستیز می‌کوبیم. 🔘طرف چند روز در ستاد تبلیغاتی فعالیت کرده، انتظار دارد که رییس جمهور در تعیین کابینه ملاحظات او را مد نظر قرار دهد، البته چنین خواسته‌ای در حد متعارف ایرادی هم ندارد، خوب هم هست، ولی یک لحظه از خودش نمی‌پرسد که پس چرا رییس‌جمهور در تعیین کاببنه نباید با عناصر اصلی ساختار قدرت هماهنگی کند؟ فرض کنیم که نباید چنین کند، خوب مجلس به وزرایش رأی ندهد چه می‌شود؟ آیا او را محکوم نمی‌کنیم که چرا پیش از این هماهنگ نکرد تا دچار این مشکل نشود؟ 🔘اگر ساختار حزبی بود، بهترین راه برای تفاهم و سازش، گفتگو با رهبران احزاب بود، البته نه ده‌ها حزب، بلکه دو سه مورد محدود. حالا که حزبی نیست، چگونه می‌توان نظر موافق مجلس را به دست آورد؟ طبعاً در ساختار موجود بهترین راه هماهنگی با مقام رهبری است. آیا این به معنای آن است که رییس جمهور مسلوب‌الاختیار است. قطعاً خیر؟ و این برداشت نابخردانه است. 🔘چگونه ممکن است که رییس جمهور مسلوب‌الاختیار باشد و ظفرقندی و میدری و افراد مشابه دیگر را معرفی کند. این برداشت‌ها ساده‌لوحانه است. تازه اگر فرض کنیم که همه اینها ناشی از خواست و اراده مقام رهبری باشد، خوب اینکه عالی‌تر و تحصیل حاصل است و باید خوشحال‌تر شد. 🔘می‌گویند این رفتار ناقض قانون و علیه تفکیک قوا است. این از آن حرف‌های عجیب است. در تمام جوامع دموکراتیک نیز گفتگوهای واقعی در بیرون مراکز و نهادهای رسمی انجام می‌شود، سپس در این نهادها رسمیت پیدا می‌کند. بنابر این رییس جمهور باید با تمام افراد و نهادهای دارای قدرت و ذی‌نفعان مردم مشاوره و تفاهم کند. همان گونه که در کمیته‌های کارشناسی تعیین وزرا و اعضای کابینه از همه دعوت کرد، و اتفاقا اکثریت افراد کابینه از دل پیشنهادهای این کمیته‌های کارشناسی انتخاب شدند. طبیعی است در مراحل بالاتر هم باید مشورت و هماهنگی کند. این کابینه محصول قدرت توافق‌سازی است. 🔘متأسفانه در گذشته هم که جریان اصلاحات شکل گرفت ولی همچنان نزد فعالان سیاسی و نخبگان، ادبیات ستیز باقیمانده از فرهنگ انقلابی بر ادبیات اصلاحات غلبه یافت و این ادبیات یکی از مشکلات اصلی آن جریان شد. اکنون هم رسوبات آن ادبیات در میان اصلاح‌طلبان رواج دارد که جداگانه به آن خواهم پرداخت، ادبیاتی که در جریان تحول‌خواهان و براندازان و در سوی مقابل نزد تندروهای اصواگرا به وفور و بیش‌تر دیده می‌شود. 🔘تفاوت دو جریان وفاق و ستیز در این است که نقاط قوت آن دیگری را نقطه ضعفش می‌دانند. برای نمونه من از ابتدا هم بصورت عمومی می‌گفتم که اگر قرار باشد پزشکیان بر اثر خطای محاسباتی انتخاب شود و ساختار سیاسی از روی اجبار به آن تن دهد، در چنین انتخاباتی شرکت نمی‌کنم، بلکه این ساختار باید آگاهانه آمادگی پذیرش او را داشته باشند. به علاوه معتقد بودم که حتماً باید همه موارد را با مقام رهبری هماهنگ کنند. 🔘طبیعی است که مجلس هم به دلیل ادعاهای اغلب نمایندگان که خود را تابع رهبری می‌دانند، به آن تفاهم و هماهنگی رأی خواهند داد. این یک وضعیت جدید سیاسی است و باید الزامات آن را پاس داشت. هیچ اقدام غیر قانونی رخ نداده است، در دولت‌های پیش هم با رهبری هماهنگ می‌کردند ولی چون براساس وفاق نبود، کمتر به نتیجه می‌رسیدند. اکنون هم مجلس مطابق قانون خود، وزرا را رسیدگی کرد و رأی داد و اگر هم رأی نمی‌داد کسی ان را تغییر نمی‌داد. تصمیم خودشان بود، به همین دلیل هم میان حداقل و حداکثر آرای داده شده حدود ۱۲۰ رای تفاوت وجود دارد. 🔘متأسفانه به جای استقبال از این سیاست‌ورزی جدید که برای اولین بار هر دو طرف یکدیگر را به رسمیت شناخته‌اند، عده‌ای دنبال ایراد گرفتن هستند. روشن نیست که چرا متوجه سخن آقای پزشکیان نیستند.

https://t.me/bijanabdolkarimi?livestream

🔻اطلاعیه🔻 دوستان و همراهان گرامی ضمن عرض سلام به اطلاع همه مخاطبین دکتر بیژن عبدالکریمی می‌رسانیم سلسله جلسات پلورالیسم دینی بعد از برگزاری ۹ جلسه در گروه علم و الهیات مشکات خاتمه یافت و طبق وعده دکتر عبدالکریمی جلسه بعدی یعنی جلسه ۱۰ به پرسش و پاسخ اختصاص یافت. لذا پرسش های خودت را از طریق دو آی دی تلگرام زیر ارسال کنید : @Saeidrezatofighi @Mohsen1369ra

دوستان! سلام. نشست های تلگرامی سه شنبه ها در گروه و کانال اینجانب (کانال بیژن عبدالکریمی) (به استنثای برخی از هفته ها به دلیل پاره ای مشکلات فنی) به هیچ وجه قطع نگردیده است. در این چند هفته اخیر گروه علم و الهیات مشکات میزبان نشست های بنده با عنوان «پلورالیسم دینی» بود. قرار بود نشست های هفتگی به واسطه سه device در گروه علم و الهیات مشکلات، در کانال تلگرامی بیژن عبدالکریمی و در صفحه اینستاگرام اینجانب همزمان با هم به نحو زنده (لایو) پخش گردد که متأسفانه در این چند هفته اخیر برای پخش برنامه در کانال خودمان (کانال بیژن عبدالکریمی) با مشکل مواجه شدیم. از امشب سعی خواهیم کرد برای پخش برنامه در کانال خودمان با مشکلی مواجه نشده، نشست سه شنبه شب ها را به نحو نسبتاً منظم داشته باشیم. با سپاس بیژن عبدالکریمی 13 شهریورماه 1403

سلام به همگی عزیزان با توجه به پایان توضیحات جناب دکتر عبدالکریمی درباره موضوع پلورالیسم دینی در ۹ جلسه ،از همه دوستان تقاضا می‌شود که سوالات خود را درباره این موضوع و جلسات برگزار شده به آیدی زیر ارسال کنید تا در جلسات پرسش و پاسخ به سوالات پاسخ داده شود.آخرین فرصت ارسال سوالات تا ساعت ۱۸ روز سه شنبه ارسال سوالات به آیدی زیر 👇 @Mohsen1369ra

دوستان! سلام. نشست های تلگرامی سه شنبه ها در گروه و کانال اینجانب (کانال بیژن عبدالکریمی) (به استنثای برخی از هفته ها به دلیل پاره ای مشکلات فنی) به هیچ وجه قطع نگردیده است. در این چند هفته اخیر گروه علم و الهیات مشکات میزبان نشست های بنده با عنوان »پلورالیسم دینی» بود. قرار بود نشست های هفتگی به واسطه سه device در گروه علم و الهیات مشکلات، در کانال تلگرامی بیژن عبدالکریمی و در صفحه اینستاگرام اینجانب همزمان با هم به نحو زنده (لایو) پخش گردد که متأسفانه در این چند هفته اخیر برای پخش برنامه در کانال خودمان (کانال بیژن عبدالکریمی) با مشکل مواجه شدیم. از امشب سعی خواهیم کرد برای پخش برنامه در کانال خودمان با مشکلی مواجه نشده، نشست سه شنبه شب ها را به نحو نسبتاً منظم داشته باشیم. با سپاس بیژن عبدالکریمی 13 شهریورماه 1403

سلام به همگی عزیزان با توجه به پایان توضیحات جناب دکتر عبدالکریمی درباره موضوع پلورالیسم دینی در ۹ جلسه ،از همه دوستان تقاضا می‌شود که سوالات خود را درباره این موضوع و جلسات برگزار شده به آیدی زیر ارسال کنید تا در جلسات پرسش و پاسخ به سوالات پاسخ داده شود.آخرین فرصت ارسال سوالات تا ساعت ۱۸ روز سه شنبه ارسال سوالات به آیدی زیر 👇 @Mohsen1369ra

🔻اطلاعیه🔻 دوستان و همراهان گرامی ضمن عرض سلام به اطلاع همه مخاطبین دکتر بیژن عبدالکریمی می‌رسانیم سلسله جلسات پلورالیسم دینی بعد از برگزاری ۹ جلسه در گروه علم و الهیات مشکات خاتمه یافت و طبق وعده دکتر عبدالکریمی جلسه بعدی یعنی جلسه ۱۰ به پرسش و پاسخ اختصاص یافت. لذا پرسش های خودت را از طریق دو آی دی تلگرام زیر ارسال کنید : @Saeidrezatofighi @Mohsen1369ra

🔻اطلاعیه🔻 دوستان و همراهان گرامی ضمن عرض سلام به اطلاع همه مخاطبین دکتر بیژن عبدالکریمی می‌رسانیم سلسله جلسات پلورالیسم دینی بعد از برگزاری ۹ جلسه در گروه علم و الهیات مشکات خاتمه یافت و طبق وعده دکتر عبدالکریمی جلسه بعدی یعنی جلسه ۱۰ به پرسش و پاسخ اختصاص یافت. لذا پرسش های خودت را از طریق دو آی دی تلگرام زیر ارسال کنید : @Saeidrezatofighi @Mohsen1369ra

سلام به همگی عزیزان با توجه به پایان توضیحات جناب دکتر عبدالکریمی درباره موضوع پلورالیسم دینی در ۹ جلسه ،از همه دوستان تقاضا می‌شود که سوالات خود را درباره این موضوع و جلسات برگزار شده به آیدی زیر ارسال کنید تا در جلسات پرسش و پاسخ به سوالات پاسخ داده شود.آخرین فرصت ارسال سوالات تا ساعت ۱۸ روز سه شنبه ارسال سوالات به آیدی زیر 👇 @Mohsen1369ra

دوستان! سلام. نشست های تلگرامی سه شنبه ها در گروه و کانال اینجانب (کانال بیژن عبدالکریمی) (به استنثای برخی از هفته ها به دلیل پاره ای مشکلات فنی) به هیچ وجه قطع نگردیده است. در این چند هفته اخیر گروه علم و الهیات مشکات میزبان نشست های بنده با عنوان «پلورالیسم دینی» بود. قرار بود نشست های هفتگی به واسطه سه device در گروه علم و الهیات مشکلات، در کانال تلگرامی بیژن عبدالکریمی و در صفحه اینستاگرام اینجانب همزمان با هم به نحو زنده (لایو) پخش گردد که متأسفانه در این چند هفته اخیر برای پخش برنامه در کانال خودمان (کانال بیژن عبدالکریمی) با مشکل مواجه شدیم. از امشب سعی خواهیم کرد برای پخش برنامه در کانال خودمان با مشکلی مواجه نشده، نشست سه شنبه شب ها را به نحو نسبتاً منظم داشته باشیم. با سپاس بیژن عبدالکریمی 13 شهریورماه 1403

آه! بگذارید این وطن دوباره وطن شود! ✍ محمدعلی محمدی قره‌قانی شعر زیبای لینگستون هیوز با دکلمه دلنشین احمد شاملو یادش گرامی که می‌گفت: بگذاريد اين وطن دوباره وطن شود. بگذاريد دوباره همان رؤيايى شود كه بود. بگذاريد سرزمين بزرگ و پرتوان عشق شود. دوست دانشمندی دارم که گرایشات مارکسیستی- توده‌ای دارد. می‌گفت مائو در زمان خودش از ترس امپریالیسم و آمریکا، دور کشور چین را حصار سیاسی محکم‌تری از دیوار بزرگ کشید و چنان قحط‌سالی‌ آمد که ملخ بوستان می‌خورد و مردم ملخ و چینی‌ها به هرجنبده‌ای از حشره تا سگ هجوم می‌آوردند تا زنده بمانند. این که امروزه به عنوان سبک غذای آنان یاد می‌کنیم، نه! تنها راه حل زنده ماندن بوده است. از آن انقلابی که با مردم چین چنان کرد، هیچ به نیکی یاد نمی‌شود. اما وقتی دن‌شیاپنگ آمد، دوره مائو را با اعدام همسر سوپر انقلابی او که برای خودش دارو دسته‌ای راه انداخته بود، پشت سر گذاشت و می‌گفت، روزنامه تایم عکس روی جلد خودش را به کاریکاتوری اختصاص داد که دن‌شیاپینگ یک گام بلند به آنطرف دیوار چین برداشته که منظور تعامل با غرب و رفع تحریم‌ها بود. این که امروزه می‌بینیم شهروند چینی در جهان عزت و شرف پیدا کرده و شادمان، به عنوان توریست در تمام دنیا پراکنده هستند و جولان افتخار شهروندی چین را می‌دهند، حاصل همان گام بلند است. اما روسیه هنوز هم اسیر دیکتاتورهای کوتوله‌ای است(منظورش پوتین و مدودف)، که آن امپراطوری عظیم و گاهی عزیز در تاریخ را امروز به باتلاق مذلت اوکراین و تورم و فقر فرو برده است. وضعیت کره شمالی را هم که مردمانش علف می‌خورند چاشنی بحث کرد و پرسید؛ راستی اگر مبارزه با امپریالیسم به چنین نتایجی ختم شود، چه فضیلتی دارد؟ ایران ما اما یک بار دیگر از ورطه هلاکت پا پس کشید! گاهی تاریخ انگار نقش تقدیر را بازی می‌کند که بر خلاف آنچه در اگزیستانسیالیسم این روزها می‌گویم که اراده و انتخاب، اما حوادث، تقدیر تاریخی ملتی را رقم می‌زند. وقایع پی در پی به قدرت رسیدن پزشکیان برای ایران امروز از آن گونه تقدیرهاست. گویی که سرنوشت، او را پرورش داده و آماده کرده بود که اینجا و امروز به تاریخ ایران هدیه کند. رئیس جمهوری که شبیه هیچ‌کدام از روسای جمهور قبل از حودش نیست. مثل هاشمی خود را نفر قدرتمند ایران نمی‌داند، مثل خاتمی لفاظی‌ جامعه مدنی از روی کتاب‌های ترجمه نمی‌کند، مثل روحانی آدم امنیتی پیچیده نیست که همه را بازی دهد، مثل احمدی‌نژاد توهم مدیریت جهان را ندارد و مثل رئیسی که واگرایی ملی در قالب خالص‌سازی راه انداخت هم نیست! او ساده و صمیمی است! کسی است که حالا حرف و عملش به دل ایرانی‌ها می‌نشیند. نه فقط به دل مردم که به دل حاکمیت هم نشسته و اتفاق مهمی در تاریخ تحولات سیاسی ایران در چند دهه اخیر افتاده است. برای اولین بار رهبری، در انتخاب بین یک جریان به شدت انقلابی و یک فکر اصلاح‌طلب، دومی را برگزید، راه او را باز کرد، حتی به نماد اصلاح طلبی او در کابینه، دست نزد! معاون رئیس جمهور اهل سنت برای اولین بار برگزیده شد. حضور زنانی با پرچم مطالبات زنان ایران در کابینه، بسیار معنادار شد. دوستم که ضد رای بود و مخالف همه چیز، می‌گفت بعد آمدن پزشکیان نگاهم را از بیرون بریده و به اقدامات او در داخل دوخته‌ام و اندک امیدواری در من پیدا شده. دیگر تلویزیون ایران اینترنشنال شب و روز در منازل روشن نیست! رضا پهلوی و سایر لیدرهای گفتمان سرنگونی خارج نشین، به حاشیه رفته و سکوت کرده‌اند. معلوم شد مردم ایران بهتر از رهبران سیاسی اپوزیسیون سیاست و کنشگری سیاسی را بلدند و انتخابی آگاهانه و حساب شده کردند. اینها عناصر تغییر است، بگذار بگویند نمایش و فریب است، اما علم توسعه می‌گوید؛ تغییر همین است! حتی اگر نمادین باشد. آری! اعزام سریع هیات ویژه به لاهیجان، بازگشت اساتید و دانشجویان اخراجی، لغو گزینش‌های خالص‌سازانه، بازپس‌گیری تمام شکایات از رسانه‌ها، گفتگوهای جدی و منجر به نتیجه ولو ناقص در مورد محصورین، ثبات نسبی بازار و ایجاد امیدواری و اعتماد، فقط نتیجه اقدام یکماهه یک رئیس جمهور صمیمی است که توانسته هم‌زمان اعتماد رهبری و مردم را جلب و امنیت ملی در سایه امیدواری به تغییرات در کشور را تامین کند. نامه عباس عبدی به خاتمی، از آن تغییرات بسیار مهم بود که باید تحلیل شود. او می‌گوید؛ تغییر بزرگی در آرایش نیروهای سیاسی در ایران رخ داده است. از تکرار دائم تقابل دولت با حکومت خشنود نیست و به عنوان نماینده مهمی از جریان اصلاح‌طلبی، همراهی کنونی دولت و حکومت را به عنوان الگو به دیگران هم توصیه می‌کند. ایران در حال تغییر و پیشرفت است، اما هم‌زمان، حمله به نمادهای تغییر، به وحدت و همدلی، از طرف اپوزیسیون برانداز خارج‌نشین و جریان خالص‌ساز داخل هم با شدت ادامه دارد که دوست دانشمند من زیر لب می‌گفت؛ کاش بگذارند این وطن دوباره وطن شود!

♦️راه دشوار وفاق ملی؛ از شعار تا تحقق! ✍دکترمحمدحسن علایی (جامعه شناس) روزهای پایانی سال ۱۴۰۲ در فصل سرد سیاست ایران، روز ۱۱ اسفند شاهد انتخاباتی بی فروغ برای دوازدهمین دوره‌ی انتخابات مجلس شورای اسلامی بودیم؛ انتخاباتی که مشارکت مردم در آن بسیار پایین بود و اکثر نخبگان فکری و سیاسی، شرکت در آن را قویا تحریم کرده بودند و ایده‌های رهایی بخش عمدتا هنوز بر مدار ناآرامی‌های ۱۴۰۱ می گردید البته در نهایت ناامیدی و دلسردی. در این میان جز در توهمات بدخواهان قسم خورده، برای هیچ ایران‌دوستی چشم اندازی از آینده متصور نبود و افق آینده سخت مسدود و تیره و تار تلقی می‌شد. جز برخی صداهای ضعیف از جمله امضاکنندگان بیانیه روزنه‌گشایی که در همهمه‌ی غوغاسالاران به محاق رفت و نتوانست راهی به جامعه بجوید و آن هم غالبا از سمت برخی چهره های سیاسی مطرح شده بود بسیار انگشت شمار بودند چهره های فکری و شخصیت های علمی که با نوعی مواجهه‌ی نظری و تئوریک به دنبال گشودن راهی برای جامعه باشند و گفتن ندارد که جریانات افراطی با توسل به توهم خالص سازی از عدم مشارکت مردم نه تنها نگران نبودند که از آن نمد به دنبال دوختن کلاهی برای خویش بودند تا در زمستان رقابت‌های انتخاباتی کرسی‌های بیشتری را از مجلس شورای اسلامی به دست آوردند. نگارنده به عنوان دانش آموخته جامعه شناسی و مولف کتاب "گفتمان وفاق" که سال ۱۴۰۰ آن را به چاپ رسانده است در همین انتخابات نه تنها همصدا با عموم جامعه شناسان کشور به تحریم انتخابات نپرداخت بلکه به عنوان کاندیدای دوازدهمین دوره‌ی انتخابات مجلس شورای اسلامی در عرصه ی این رقابت نابرابر ورود پیدا کرد‌. گفتن ندارد که هدف بنده به هیج وجه ربودن گوی سبقت برای فتح صندلی های سبز بهارستان آن هم بدون کمترین پشتوانه‌ی تبلیغاتی و سابقه جناحی و سیاسی نبود بلکه یگانه هدف تنها و تنها طرح گفتمان وفاق به واسطه‌ی امکانی بود که کاندیداتوری برای بنده ایجاد می‌کرد. انتخاب شعار تبلیغاتی "گفتمان وفاق؛ اجماع نخبگان برای توسعه کشور" شعاری نبود که یک شبه به ذهن ما خطور کرده باشد بلکه دو دهه تجربه‌ی آکادمیک را در کارنامه داشتیم که منجر به انتشار کتابی شده بود که با همین دغدغه به نگارش درآمده بود "گفتمان وفاق؛ ارمغان دو دهه زیست آکادمیک؛ انتشارات نقد فرهنگ؛ ۱۴۰۰". حال خدای را شاکرم که در سالی که با شعار جهش تولید با مشارکت مردم آغاز گردیده است با هزار و یک فراز و فرود به تشکیل دولتی انجامیده است که با شعار "دولت وفاق ملی" روی کار آمده است. پیش از انتخاب دکتر پزشکیان بنده حمایت خویش و "گفتمان وفاق" از ایشان را به چند مورد بسیار مهم مشروط کرده بودم که همگی از ضرورت التزام  به فرازهای نظری گفتمان وفاق در عمل حکایت داشت که در کانال آکادمی وفاق و در روزنامه همدلی در چند شماره به آنها اشاره رفته است. پس از انتخاب ایشان نیز طی نامه‌ای به دکتر بیژن عبدالکریمی استاد محترم فلسفه دانشگاه که ایده ی وفاق ملی بیش و پیش از هر کسی وامدار مساعی نظری ایشان است از حضور وی درخواست کردم که عنوان "دولت وفاق ملی" را به رئیس‌جمهور منتخب پیشنهاد دهد. گذشته از موارد فوق‌الذکر و شاهد مثال های بسیاری که در آرای نگارنده و دکتر عبدالکریمی قبل از طرح عمومی وفاق ملی به لحاظ تقدم تاریخی وجود دارد آنچه پیام اصلی این جستار به تذکار آن اختصاص دارد توجه دادن مسئولین به محتوای تئوریک و نظری گفتمان وفاق در مواجهه با بحران های ریز و درشت ایران عزیزمان در سطوح منطقه ای، ملی و بین‌المللی است که اهداف آن در ساحات انتولوژیک و سوسیولوژیک (ناظر بر شکاف های اجتماعی؛ تنوعات قومیتی، جنسیتی و ‌...) بدون رجوع به آرای اهل اندیشه و صرفا با تکرار زبانی این شعار به هیچ وجه در عمل محقق نخواهد شد. لذا انتظار می رود همچنان که دکتر پزشکیان بارها به ضرورت رجوع به متخصصین اشاره کرده است در این مورد خطیر پیش از آنکه بدخواهان در شیپور اعلام شکست شعار وفاق ملی بدمند ساز و کاری اندیشیده شود که در قالب یک اندیشکده‌ی تخصصی، کلان‌تئوری وفاق و نیز نظریات خرد و برد متوسط وفاق متناسب با مقتضیات زمانی و مقطعی به طور دائم و تحت نظارت اندیشمندان ذی صلاح مورد رصد و بازبینی قرار گیرد تا با اتخاذ راهبردهای راهگشای برآمده از مطالعات تخصصی در تصمیم گیری ها و سیاست‌گذاری ها، تحقق شعار وفاق ملی در راستای حفظ منافع ملی در میدان عمل محقق گردد تا با تحقق "وحدت در کثرت و کثرت در وحدت" با به رسمیت شناختن تفاوت‌ها در این شرایط خطیر تاریخی از اتلاف آخرین شانس رنسانس ایرانی پیشگیری به عمل آمده، افق آینده برای دختران و پسران جوان ایران زمین گشوده گردد.

سلام به همگی عزیزان با توجه به پایان توضیحات جناب دکتر عبدالکریمی درباره موضوع پلورالیسم دینی در ۹ جلسه ،از همه دوستان تقاضا می‌شود که سوالات خود را درباره این موضوع و جلسات برگزار شده به آیدی زیر ارسال کنید تا در جلسات پرسش و پاسخ به سوالات پاسخ داده شود.آخرین فرصت ارسال سوالات تا ساعت ۱۸ روز سه شنبه ارسال سوالات به آیدی زیر 👇 @Mohsen1369ra

🔻اطلاعیه🔻 دوستان و همراهان گرامی ضمن عرض سلام به اطلاع همه مخاطبین دکتر بیژن عبدالکریمی می‌رسانیم سلسله جلسات پلورالیسم دینی بعد از برگزاری ۹ جلسه در گروه علم و الهیات مشکات خاتمه یافت و طبق وعده دکتر عبدالکریمی جلسه بعدی یعنی جلسه ۱۰ به پرسش و پاسخ اختصاص یافت. لذا خواهشمندیم پرسش های خودت را از طریق دو آی دی تلگرام زیر ارسال کنید :

ویس چت با حضور دکتر بیژن عبدالکریمی موضوع:پلورالیسم دینی (جلسه اول) زمان:سه شنبه ۸ خرداد لینک گروه علم و الهیات مشکات: https://t.me/elm_elahiat_meshkat لینک کانال: https://t.me/elm_em لینک پیج اینستاگرام بیژن عبدالکریمی : www.instagram.com/bijan.abdolkarimi لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی : @bijanabdolkarimi

نویسنده سعی کرده به هر دو مرز نزدیک شود. اما مقدمه عالمانه دکتر عبدالکریمی کفه را به سمت یک اثر روایی نزدیک کرده است و سعی کرده هم تلقی از پدیدارهای تاریخی را روشن کند هم از افتادن در دام عصبیت دینی بگریزد و هم اتکایش به فصل مشترک انسان، عشق و اخلاق در همه فرهنگ‌ها و تمدن‌ها را به رخ بکشد تا بتواند بر این ادعا پای فشاری کند که چنین اثری مخاطبی جهانی دارد و در عین حال با بیان مفاهیمی انسانی به وادی الگو‌پردازی اجتماعی و بیان تلقی و درکی مفهومی از تاریخ و معرفت دینی هم نزدیک می‌شود. این‌ها را باید ناشی از مقدمه‌ای دانست که عبدالکریمی ارائه کرده و به نوعی سایه سنگین آن را در کل اثر می‌توان یافت. برداشت من این است که اگر این قصه به سیاق قصه‌گویی و حتی پذیرش ارکان فنی رمان می‌توانست پیش برود به مرز یک اثر کاملاً جامعه‌شناختی نزدیک می‌شد. البته این اثر فتح بابی است که مسیری نو در نگاه به مسائل انسانی به اتکای تاریخ و داشته‌های فرهنگی و تمدنی ما دارد و باید از دکتر محدثی و عبدالکریمی برای این شجاعت وجسارتشان تشکر کرد. کتاب «مشرکی در خانواده پیامبر» تالیف حسن محدثی و بیژن عبدالکریمی توسط انتشارات نقد فرهنگ منتشر شده است. https://article.tebyan.net/371185/%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%87%D8%AC%D9%88%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85

عاشقانه‌ای مهجور مانده از تاریخ اسلام کتاب «مشرکی در خانواده پیامبر» کار جدید و مشترک حسن محدثی و بیژن عبدالکریمی، شرح رابطه عاشقانه زینب دختر بزرگ پیامبر با مشرکی به نام ابوالعاص است. کتاب «مشرکی در خانواده پیامبر» رمان تاریخی می‌کوشد بر اساس مستندات تاریخی تصویر دیگرگونه‌ای از شخصیت پیامبر اسلام ارائه دهد که در روزگار ما به دلیل سیطره اندیشه‌های فرقه‌گرایانه و اندیشه‌های تئولوژیک در خفا باقی مانده است. این داستان نحوه کشمکش میان عشق و ایمان در دل زینب، دختر پیامبر و نیز نحوه رویارویی پیامبر با عشق دخترش به یک مشرک را نشان می‌دهد. این کتاب می‌کوشد تا جایگاه «عشق انسانی» را در روح و احساس پیامبر نشان دهد. همچنین این قصه نشان می‌دهد که می‌توان همچون ابوالعاص مشرکی والامنش بود. پیامبر برای این شخصیت احترام قائل بود و به وی علاقه داشت. این کتاب می‌کوشد در فراسوی باورهای اعتقادی و  تئولوژیک و صرفاً بر اساس رویکردی پدیدارشناسانه وجوهی از شخصیت پیامبر اسلام را آشکار سازد که در روزگار ما بسیار فراموش شده است. حسن محدثی در پیش درآمد کتاب آورده است: «داستان زندگی‌ زینب، دختر بزرگ پیامبر و ابوالعاص، داماد پیامبر را نخستین‌بار چند سال پیش در کتاب زندگانی محمد (ص) پیامبر اسلام (سیره ابن هشام) خواندم و مجذوب آن شدم. این داستان بسیار مختصر امّا منحصر به‌ فرد بود. در واقع، اوّلین‌بار در سنی در حدود چهل‌وچند سالگی بود که فهمیدم پیامبر اسلام دختری به نام زینب داشته است. از خودم و این بی‌خبری شرمنده شدم. بعد از این بود که کنجکاو شدم بدانم که دیگران نیز تا چه حد از زینب و داستان زندگی‌اش اطلاع دارند؟ در نتیجه، در کلاس‌هایی که تدریس می‌کردم اعم از مقاطع کارشناسی، کارشناسی‌ ارشد، و دکتری از دانشجویانم بارها و بارها پرسیدم، حضرت محمد (ص) و خدیجه چند فرزند داشته‌اند؟ از میان ده‌ها نفر دانشجو فقط یک نفر از میان دانشجویان مقطع دکتری دقیقاً می‌دانست پیامبر اسلام چند فرزند داشته، نام یکی از آن‌ها زینب بوده است. بررسی‌های بیش‌تر نشان می‌دهد این بی‌خبری از تاریخ اسلام، حتی از لایه‌های گوناگون زندگی پیامبر عظیم‌الشأن‌مان، امری نظام‌مند و همگانی است و مؤیّد این نکته مهم است که تاریخ اسلام بر مبنای جهت‌گیری‌های فرقه‌ای نوشته شده است و این تاریخ‌نگاری و تاریخ‌شناسی فرقه‌ای چنان سوگیری همه‌جانبه‌ای داشته است که بخش مهمی از تاریخ اسلام را مغفول نهاده و نادیده گرفته است. تاریخ اسلام هنوز گنج‌های ناشناخته‌ای را در دل خود نهفته دارد؛ زیبایی‌هایی که تمنّای نگاه‌های مشتاق را دارند و دنیای نادیده‌ای که انتظار گام‌های مکتشفان و سیّاحانی را می‌کشد که به شنیده‌ها و گفته‌های رایج و مرسوم بسنده نمی‌کنند بلکه جسارت اکتشافی تازه را در ذهن و دل خود می‌پرورانند و از رویارویی با مناظر بکر و بدیع هراسی به خود راه نمی‌دهند. باری، یکی از داستان‌های بسیار زیبا، تأمل‌برانگیز و درس‌آموز در تاریخ اسلام داستان رابطه عاشقانه زینب و همسرش ابوالعاص بن ربیع درون خانواده پیامبر است. بر آن شدم تا این داستان را به زبانی ساده  بازنویسی کنم، داستانی که به قول دکتر نابلسی «طعمی خاص» دارد.» این داستان نحوه کشمکش میان عشق و ایمان در دل زینب، دختر پیامبر و نیز نحوه رویارویی پیامبر با عشق دخترش به یک مشرک را نشان می‌دهد. این کتاب می‌کوشد تا جایگاه «عشق انسانی» را در روح و احساس پیامبر نشان دهد. اثر قابل اعتنای حسن محدثی در بازنویسی بخشی از تاریخ مهجور مانده صدر اسلام که در برگیرنده زوایای پنهان مشی انسانی پیامبر و به نوعی تاکید بر فصل مشترک خصیصه ذاتی انسان‌ها در تکریم عشق، وفاداری و خوی انسانی است. تلاشی برای پیوند دادن انسان‌ها و فرهنگ‌ها فراتر از زمان و مکان و حذف عصبیت‌های قومی و قبیله‌ای و مهمتر از آن نادیده انگاشتن ایدئولوژی در پیوند میان انسان‌هاست. قطعاً این جسارت یک جامعه‌شناس برای ورود به مباحثی چنین چالش برانگیز نشان تعهد نویسنده به صداقت در فهم تاریخ و درک درست نیازهای احتماعی و به نوعی درک این واقعیت است که در زمانه کنونی تبین الگوهای نو به خلاقیت در کشف ناگفته‌های تاریخی نیاز دارد.اینکه بپذیریم عشق، اخلاق و انسانیت سرمایه مشترک همه انسان‌ها، فرهنگ‌ها و تمدن‌هاست و نهراسیم که انگ گذشته‌گرایی بخوریم حاصل نوعی جسارت تحسین برانگیز جناب محدثی است. اما این اثر به نظر من در مرز میان روایت تاریخی و رمان و یا نوعی قصه‌گویی گرفتار شده است. آیا این اثر می‌خواهد یک رخداد تاریخی را روایت کند؟ آیا رمانی است که می‌خواهد پاسخ‌گوی نیازی اجتماعی باشد؟

چرا فردید مهم است؟ - گفتاری از بیژن عبدالکریمی دربارۀ احمد فردید

🔊فایل صوتی سخنرانی بیژن عبدالکریمی، در دانشکده الهیات دانشگاه تهران دین چیست؟ تئولوژی کدام؟

◽ انجمن علمی معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع) برگزار می‌کند: ⚡رویـایِ انـسانِ ایرانـیِ معاصـر⚡ سیزدهمین مدرسه‌ی تابستانه‌ی «دعوت» 👥 استادان دوره: حجةالاسلام حمید پارسانیا دکتر بیژن عبدالکریمی دکتر سیدجواد میری دکتر سیدحسین شهرستانی دکتر کمیل قیدرلو دکتر عطاءالله بیگدلی حجةالاسلام حسین مهدی‌زاده دکتر علیرضا شفاه آقای محمد نصراوی آقای ابراهیم اکبری 🕰  زمان برگزاری: ۱۷ الی ۱۹ شهریور ۱۴۰۳ 🔻 مکان برگزاری: خانه‌ی اندیشه‌ورزان ▫️هزینه‌ی ثبت‌نام: • ثبت‌نام حضوری برای دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع): ۳۳۰ هزار تومان • ثبت‌نام حضوری برای سایر مخاطبان: ۴۸۰ هزار تومان • ثبت‌نام مجازی: ۲۲۰ هزار تومان ‼️ ظرفیت محدود برای ثبت‌نام حضوری ‼️ 🖇  پیوند ثبت‌نام : کلیک کنید ☎️ جهت کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با نشانی @ICCA_admin در پیامرسان‌های بله، ایتا و تلگرام در ارتباط باشید یا با شماره‌ی ۰۹۳۰۸۱۶۱۵۳۱ تماس بگیرید. ➖➖➖➖➖➖ 💬 انجمن علمی دانشجویان معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه‌السلام 🌐 بله | اینستاگرام | تلگرام | ایتا

✅ فعالان غربی: 📍اسرائیل با داستان‌های ساختگی، راه را برای جنایت خود در غزه هموار کرد، داستان‌هایی که هیچ سندی نداشتند!/بسیاری به هریس و دموکرات‌ها امید دارند، اما آنها اجازه ندادند فلسطینی-آمریکایی‌ها حتی برای دو دقیقه در همایش حزب دموکرات صحبت کنند... ☑️ @Kavoshplus

دختر گلم! سرکار خانم معصومه قدکپور گرامی! سلام. اولاً بسیار خوشحالم که دختر نوجوانی در سن و سال شما (در سن 14 سالگی) با مسائل فلسفی و مسئله خدا درگیر شده است. ثانیاً عذرخواهم که دیروز شما بارها تماس گرفتید و من نتوانستم پاسخ دهم. اما شما نیز اگر می خواهید یک روزی فیلسوف شوید و شاید نخستین فیلسوف زن ایران، باید صبور باشید. تفکر با صبر و حوصله نسبت دارد. اما در مورد پرسش شما: الف. پرسش از وجود خدا یک پرسش فلسفی است و نظریه کوانتوم یک نظریه علمی و فیزیکی. هیچ نظریه علمی ای نمی تواند یک نظریه فلسفی را اثبات یا انکار کند. فیزیک ارسطویی، فیزیک نیوتنی، فیزیک انیشتین و فیزیک کوانتوم هر یک تفسیری از جهان طبیعت هستند. لذا شما می توانید به فیزیک کوانتوم اعتقاد داشته باشید به خدا هم اعتقاد داشته باشید. همچنین می توانید مخالف فیزیک کوانتوم باشید به خدا نیز اعتقاد داشته باشید و همچنین می توانید فیزیک کوانتوم را بپذیرید اما وجود خدا را قبول نداشته باشید. پس بین این دو یعنی بین فیزیک کوانتوم و وجود خدا رابطه ضروری و منطقی وجود ندارد. ب. به همین دلیل بسیاری از دانشمندان بسیار بسیار بزرگ مثل نیوتن، داروین، انیشتین و ماکس پلانک در همان حال که دانشمندان بسیار بزرگی بودند و خودشان از بنیانگذران علم جدید هستند شدیدا نیز به خداوند اعتقاد داشتند. پس بین رویکرد علمی با جهان و اعتقاد به خداوند تعارض و تناقضی وجود ندارد. به امید روزی که شما را در سر کلاس های فلسفه در یکی از دانشگاه های کشور ببینم. با سپاس بیژن عبدالکریمی 9 شهریورماه 1403

خدا در اندیشه غرب [خدا در تاریخ و تفکر تئولوژیک] ۱.خدای سنتی، خدایی ماورای طبیعی است.به این معنا که کاملا متعالی از طبیعت و خارج از آن است.اما در دوران مدرن، جنبه ماورای طبیعی خدا رنگ می بازد و خدا دیگر نه به منزله امری ماورای طبیعت، بلکه بیشتر به منزله عنصر نظم دهنده خود طبیعت درک می گردد; یعنی خداوند، دیگر خارق مسیر عادی طبیعت نیست،بلکه خود مکانیسم درونی طبیعت و جهان، در کلیت آن، می باشد . در مرحله دوم مدرنیته، یعنی در قرون 18 و 19 و دهه های نخستین قرن 20، دریافته شد که اساسا چه نیازی به وجود چنین خدایی هست; پس طبیعت را به کمک همان مکانیسم ها و قوانین علمی اش تبیین کردند و متفکرانی چون فویرباخ و مارکس مفهوم خدا را کنار نهادند و خود طبیعت و مکانیسم های آن را به منزله آن واقعیت نهایی و بنیادی تلقی کردند. ۲.به تعبیر دیگر، دستان خدای سنتی برای انجام هرکاری باز بود; اما در دوران مدرن و با حاکمیت جهان بینی علمی، دیگر دستان خدا همچون گذشته باز نیست . بر همین اساس، جهان گذشته مملو از معجزات، کرامات و خرق عادات است. ۳.در تصویر سنتی، خداوند قادر مطلق و همه توان است; زیرا او به عنوان خالقی در ماورای طبیعت، خالق طبیعت و واضع قوانین طبیعی است و اوست که می تواند به دلخواه خود، همین قوانین عادی ورایج عالم را زیر پا گذارد تا خود را به وسیله معجزات و کرامات بر خلایق آشکار سازد . اما در دوران مدرن، قدرت خدا، نه مطلق، بلکه در چارچوب قوانین طبیعی و علمی عالم است و به تعبیری، فاعلیت و قدرت خدا از طریق همان قوانین طبیعی، خود را آشکار می کند. ۴.خدای سنتی، خدایی متشخص و شخص گونه، و برخوردار از صفاتی انسان گونه است; لیکن در دوران مدرن این خدای متشخص و شخص وار جای خود را به خدایی بدون تشخص می دهد که نه همچون موجودی ماورا و متعالی از طبیعت، بلکه همچون حقیقتی است که حال در طبیعت است. ۵.خدای سنتی به سبب قدرت مطلق خود، تابع هیچ اصل و قاعده و عقلانیتی نبود . او همچون امپراطور یا پادشاه قدرتمندی بود که در سرتاسر ملک خویش حکم می راند و بندگان را یارای هیچ گونه پرسش و سؤالی نبود . گویی تناظری میان نظام های سیاسی و اجتماعی گذشته با خدای گذشتگان وجود داشت.اما در دوران مدرن، خداوند همراه با تغییر و تحولات سیاسی و اجتماعی، گویی دموکرات تر شده و قدرت خود را به اصول و مبانی عقلی و منطقی محدود می سازد. همچون امپراطور یا پادشاه قدرتمندی بود که در سرتاسر ملک خویش حکم می راند و بندگان را یارای هیچ گونه پرسش و سؤالی نبود . گویی تناظری میان نظام های سیاسی و اجتماعی گذشته با خدای گذشتگان وجود داشت.اما در دوران مدرن، خداوند همراه با تغییر و تحولات سیاسی و اجتماعی، گویی دموکرات تر شده و قدرت خود را به اصول و مبانی عقلی و منطقی محدود می سازد . ۶.خدای سنتی، خدایی توتالیتر بود و در همه حوزه ها، اعم از خصوصی و اجتماعی، برای بشر احکامی صادر می کرد; اما در دوران مدرن، این خدا به حوزه های خلوت و خصوصی رانده می شود و عرصه های سیاست، جامعه، حقوق و اقتصاد را به خود بشر وامی گذارد.سکولاریسم یعنی اینکه خدای لیبرال جانشین خدای توتالیتر می گردد. بیژن عبدالکریمی.مجله بازتاب اندیشه ۱۳۸۹ پ.ن:افزوده داخل قلاب از من است.

♦️"تفکر معنوی" و ضرورت مواجهه اصیل با وجود! ✍دکتر محمدحسن علایی (جامعه‌شناس) در این جستار مهم به تلخیص پاره ای ملاحظات ایراد شده توسط دکتر بیژن عبدالکریمی می پردازیم که در جلسه نهم نشست تلگرامی پلورالیسم دینی در تاریخ ۶ شهریور در گروه علم و الهیات مشکات ارائه شده است. با این امید که امکاناتی برای اندیشیدن در باب تفکر معنوی برای مخاطبان دغدغه‌مند فراهم آورد. التفات شخص به موقعیت‌مندی تاریخی و وجود متناهی خويش و پرتاپ‌شدگی در جهان برای نیل به نحوه‌ی بودن اصیل ضرورت دارد تنها مواجهه با وجود و تعیین نسبت با جهان تجربه‌ی اصیلی برای فرد فراهم می کند. توسل به امری ازلی و ابدی بدون توجه به موقعیت مندی تاریخی نسبت شخص را با زمان دچار اختلال می کند و فرد نسبت موقعیت خویش با گذشته، حال و آینده را از دست می دهد. مومنان دین نااصیل از اندیشیدن به آنچه که به اندیشه نیامده است می هراسند، تنها در مواجهه گشوده با وجود و نه با توسل به اعتقاداندیشی می‌توان سدی بر تفکر نیهیلیستی ایجاد کرد. دینی که شخص را با مسئله وجود درگیر نمی‌کند صرفا تلاشی‌ست برای تقدس بخشیدن به پاره ای امور فرهنگی برای نیل به نوعی ایمان کاذب. چرا که توان مواجهه با وجوه در اختفا مانده‌ی وجود را ندارد. تکیه بر اطمینان و ایمان کاذب آنچه را که اساسا باز و گشوده است و در دوره های تاریخی به نحوی بروز و ظهور می یابد یا به تعبیر دیگری حقیقت زنده ای که با تاریخ و زمان نسبت دارد را تبدیل به امری مرده می کند. درگیری اصیل با وجود؛ ساحت قدس و حقیقت منوط به توجه به موقعیت مندی تاریخی فرد می باشد التفات به نسبت هستی و زمان از آن جهت اهمیت پیدا می کند‌. متفکران بزرگ با برقرار کردن نسبت با خاستگاه و سرچشمه و سرآغاز ما را به حقیقتی زنده دعوت می کنند. تنها با قیام در ساحت قدس امکانات سنت در قلمرو گشوده ی آغازین آن برای فرد ظهور می یابد‌ و کشف وجوه ناگفته ی آن و فهم نسبت حقیقت آن با زمان برای متفکر ممکن می گردد. پیام ادیان از نظر متفکران هنوز می تواند ظهورات تازه ای داشته باشد از همین رو متفکران بزرگ نیروی سنت را ارج می نهند و به جای توسل به حقیقت متصلب شده‌ی نظامات تئولوژیک و در عوض باور به پاره‌ای گزاره‌های متصلب به باز کشف حقیقت گشوده هستند. گفتگوی پرسش‌گرانه با انبیا تنها زمانی امکان پذیر است که ما به تفاوت موقعیت های تاریخی خویش با این معلمان بزرگ تاریخ بشر التفات داشته باشیم و آن را به رسمیت بشناسیم تا با توجه به نسبت حقیقت و زمان امکانات سنت برای ما در موقعیت مندی‌مان و با توجه به محدوديت­هاي‌مان آشکار شود. به این شرط که ادعای حقیقت و موضع اعتقادی جایگزین تفکر اصیل نگردد.

اینها با یک حقیقتی نسبت داشتند... گویی اتصال با حقیقت رمز جاودانگیست. شاعران بزرگ ایرانی و غرور افرین برای دنیا 🔰انبارستان @anbar100

ویس چت موضوع:پلورالیسم دینی (جلسه هفتم) با حضور جناب دکتر بیژن عبدالکریمی سه شنبه ۲۳ مرداد گروه علم و الهیات مشکات لینک گروه علم و الهیات مشکات: https://t.me/elm_elahiat_meshkat لینک کانال: https://t.me/elm_em لینک پیج اینستاگرام بیژن عبدالکریمی : www.instagram.com/bijan.abdolkarimi لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی : @bijanabdolkarimi

لینک گروه علم و الهیات مشکات: https://t.me/elm_elahiat_meshkat لینک کانال: https://t.me/elm_em لینک پیج اینستاگرام بیژن عبدالکریمی : www.instagram.com/bijan.abdolkarimi لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی : @bijanabdolkarimi

https://nournews.ir/fa/news/186212/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%86%D9%88-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D9%87-%DB%8C%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%85-%D9%85%D8%B5%D9%84%D8%AD%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-(%D8%B9)

وفاق ملّی؛ راهِ نرفته! می‌گویند «همۀ راه‌ها را رفته‌ایم؛ جواب نداده‌اند» و نتیجه می‌گیرند که «جز تغییر نظام سیاسی هیچ چاره‌ای باقی نمانده است». راه‌های رفته راه‌هایی (یا شاید «بیراه‌هایی») که رفته‌ایم، همگی در فضای مطلق‌نگری (صفر و یکی دیدن امور) و آرمان‌گرایی و نوعی ستیزِ حذفی بوده‌اند. تلاش‌ها و جهت‌گیری‌هایی که اگرچه در ظاهر متّضاد بوده‌اند امّا در یک نگاه تاریخی، گویی به‌شکلی هم‌افزا چرخه‌های نحس بازتولید خشونت و استبداد را گردانده‌اند. ما برای «حل منازعه با دیگری» و فراهم آوردن امکان زیست جمعی با او، جز حذف دیگری راهی را نیازموده‌ایم. متأسفانه، در فرهنگ ما واژه‌ها و مفاهیم «سازش» و «سازشگر» بار معنایی بسیار منفی‌ای (چیزی معادل خفّت و خیانت، خائن و خیانت‌کار) داشته‌اند. این در حالی است که نه‌تنها «سیاست» و «سیاست‌ورزی»، بلکه «گفتگو» (گفتگوی ناظر بر تصمیم‌سازی جمعی) و «دموکراسی» نیز مبتنی با «سازش با دیگری» هستند. مبنای نظری راه‌های رفته در نگرش ما، همواره یک‌سوی اختلاف باید سپاه یزید (پلید محض، سیاه مطلق، نجس، آنچه باید حذف شود) و سوی‌دیگر سپاه حسین (ع) (حق خالص، سفیدی مطلق) محسوب شوند و این محدود به متدیّنان‌مان نیز نیست. در حالی که در عالم واقع، همۀ اشخاص و گروه‌ها خاکستری هستند و عملکردشان تحت تأثیر موضع و موقعیت‌ متفاوت‌شان. راهِ نرفته در تاریخ آکنده از «تضاد دولت و ملّت» [۱] ایران، «وفاق ملّی» راهی است که تقریباً هیچ‌گاه در آن گام برنداشته‌ایم؛ اگر سیاست‌مداران و روشنفکرانی هم چنین دیدی داشته‌اند (که حتما چنین بوده است)، بستر سیاسی فراهم نبوده و جامعه نیز آمادگی و همراهی لازم را نداشته است. به‌نظر می‌آید که این بار، در بستر تاریخی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی ایران آمادگی برای گام‌برداشتن در مسیر گفتگو، سازش و وفاق تاحدی حاصل شده باشد. به‌هرحال، این راهی است که تاکنون نرفته‌ایم و لااقل با توجه به هزینه و عدم‌اطمینان‌های سایر راه‌ها، منطقی است که با تمام توان به حرکت در آن کمک کنیم و آن را بی‌آزماییم. وفاق واقعی می‌گویند این «وفاق میلی است، و نه ملّی!» و وقتی می‌پرسی «وفاق ملّی مورد نظر شما چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟» می‌بینی آنها تحت عنوان «وفاق» هم به چیزی کمتر از «حذف دیگری» راضی نیستند؛ رضایت طرف مقابل را نشانۀ خطا بودن مسیر می‌دانند و میزان رضایت‌شان به‌اندازه‌ایست که تخریب و حقارت طرف مقابل را ببینند! وفاق مطلوب آنها، وفاقی آرمان‌گرایانه است؛ وفاق واقعی ما (جامعۀ ایران) دقیقاً همین چیزی است که از دل تضاد منافع گروه‌های ذینفع و از کوتاه‌آمدن‌های آنها (با هر نیّتی که بوده باشد) حاصل شده است. دستاورد وفاق ملی به نظرم، به اندازه‌ای که در جهت وفاق گام برداریم، امکان‌هایی برای بهبود وضعیت فراهم می‌آید. امّا در بدبینانه‌ترین حالت، حتّی اگر از هیچ‌یک از این امکان‌ها استفاده نشود، همچنین، در همین دوره‌ای که در آغاز آزمودن وفاق هستیم، دستاورد آن کشیده‌شدن ترمز خالص‌سازی فزاینده بوده است. کسانی که یادگرفته و عادت‌ کرده‌بودند که با افزودن موضع‌گیری‌های تند، به‌سرعت از سلسله‌مراتب رانت و قدرت بالا بروند، باید به فکر کسب مهارت‌های جدیدی باشند! از یک زاویه، وفاق ملّی معامله و همکاری‌ایست میان حکومت و بخشی از بدنۀ جامعه برای کنترل «تندروی و خالص‌سازی فزاینده». تلخی و هزینۀ این اتّفاق بیش‌ازهمه، برای کسانی است که از شکاف‌ها، قطبیت‌ها، تقابل‌ها و ستیزها تغذیه می‌کنند یا هویت می‌گیرند. کشته ندادیم که سازش کنیم؟! می‌گویند «همۀ این حرف‌ها تا قبل‌از آن که خونی ریخته شود، درست بود». در یادداشت دیگری [۲] توضیح داده‌ام که بر مبنای این باور، برای رسیدن به زمان «قبل از ریخته‌شدن خون» که در آن امکان گفتگو، مدارا، سازش، مصالحه و وفاق با دیگری فراهم باشد، باید آن قدر در تاریخ به عقب برگردیم که بتوانیم دست قابیل را بگیریم که از ریخته‌شدن خون هابیل جلوگیری کرده باشیم! همچنین، به این نیز بیندیشیم که در آینده، در کدام‌یک از مسیرهای پیش‌ِ رو احتمالاً خون‌های بیشتری به زمین ریخته خواهد شد، راهِ «کشته ندادیم که سازش کنیم» یا راه «وفاق»؟! به بیان دیگر، کدام‌یک از مسیرهای پیشِ رو ظرفیت پایان‌دادن به چرخۀ خشونت و خون‌ریزی را دارند و کدام‌ها در بهترین حالت، به تعویض جای زندانی و زندان‌بان منتهی می‌شوند؟! البته، امیدوارم با گام‌برداشتن در مسیر وفاق و بازسازی سرمایۀ اجتماعی، امکان‌های خوبی نیز برای حمایت شایسته از آسیب‌دیدگان دوران پیشاوفاق (اخراج‌شدگان، زندانیان سیاسی، محصورین و ...) فراهم آید. به امید فردایی بهتر به امید ایرانی آباد پانویس‌ها [۱] اشاره به نظریه و کتابی با همین عنوان از دکتر همایون کاتوزیان [۲] فراخوان اصلاح؛ از رؤیا تا واقعیت کانال وحید احسانی vahidehsani_vh notesofvahidehsani

🔴 ملاحظالتی پیرامون نیهیلیسم! ✍دکتر محمدحسن علایی (جامعه شناس) 🔸️روزنامه همدلی ۳ شهریور ۱۴۰۳ https://hamdelidaily.ir/index.php?newsletternumber=2485&page=8 بخش دوم این ملاحظات از آن جهت حائز اهمیت است که نگارنده در تتبعات خویش پیرامون نیهیلیسم موارد مطروحه در درسگفتارهای مراد فرهادپور در این باب را بسیار سودمند یافته است در این جستار تلخیص مجملی از این درس‌گفتارها تقدیم می گردد. ♦️حال اجازه بدهیم با پرداختن به مشهورترین کتاب نیچه، چنین گفت زرتشت، به بحث ادامه دهیم. خود عنوان کتاب، مبین تلاش برای سخن گفتن در وضعیتی نیهیلیستی است، آیا هنوز امکان سخن گفتن وجود دارد؟ آیا هنوز می‌توان آموزه‌ای ارائه داد؟ آیا در دوران ما‌بعد نیهیلیسم می‌توان از ارزش‌های جدید سخن گفت و ارزش‌های جدیدی را بنیان گذاشت؟ نیچه این کتاب را «کتابی برای همه کس و هیچ‌کس» می‌داند، چنین گفت زرتشت از یکسو کتابی است برای همه‌کس چون همه به نوعی با نیهیلیسم درگیر هستند و از سوی دیگر کتابی است برای هیچ‌کس چون هیچ پیدا نیست که آیا اصلاً هنوز امکان فهم و سخن گفتن به طور ایجابی وجود دارد یا نه. پیداست که امکان نشر ارزش‌ها به شکلی پیامبرگونه وجود ندارد، زرتشت در این کار شکست می‌خورد و روند سخنان او درونی می‌شود و با خود حرف می‌زند. کتاب با نوعی آری‌گویی بدین وضعیت پایان می‌یابد، بازگشت جاودان همان، اینکه آدمی باید هرآنچه اراده می‌کند را تا ابد اراده کند. ♦️حال چرا در اینجا سخن گفتن این‌قدر اهمیت دارد؟ سخن گفتن را در اینجا باید به مفهوم ایجاد گفتارهای جدید در نظر گرفت، سخن گفتنی ورای نیهیلیسم. در مرحله‌ی اول، همانطور که گفتیم، زرتشت در هیئت نوعی پیامبر ظاهر می‌شود، پیامبری که مردمان را جمع می‌کند و آموزه‌هایش را برای آن ها بازگو می‌کند، اما به نظر می‌رسد نمی‌توان با فراموش کردن گذشته و سنتی که پیشتر وجود داشته است، از آموزه‌های جدید سخن گفت. امر مسئله برانگیز در اینجا، همان جدا کردن وجود از زمان است، یک جور جهش کیرکگوری برای پشت سر گذاشتن گذشته ممکن نیست، و این گذشته همچنان حضور دارد، به بیان دیگر باید روحیه‌ی کینه توزی را در خصوص گذشته کنار بگذاریم، تاجایی پیش برویم که چنان بودگی گذشته را خواست و اراده‌ی خودمان بدانیم و اینگونه است که می‌توانیم از سنگینی آن خلاصی یابیم. آنچه در بازگشت جاودان همان، باز می‌گردد، برخلاف تصور هایدگر، چیزی یکسان به معنی دقیق کلمه نیست. آنچه باز می‌گردد، خود حدوث و contingency محض است و اینگونه است که می‌توان با زمان کنار آمد و حدوث آن را پذیرا شد. ♦️غلبه بر نیهیلیسم جایی است که آن لحظه‌ی حادث و تکین، آن موضوع خاص اراده و خواستمان، را جاودانه می‌سازیم، آن لحظه‌ای که آن را برای ابدیت می‌خواهیم. اینجاست که بی‌معنایی به اوج خود می‌رسد، همین امر حادث و تصادفی، همین فقر و بی‌چیزی‌ای که سوژه با آن روبرو می‌شود ابدی و جاودانه ساخته می‌شود، غلبه بر نیهیلیسم مستلزم خواست ابدی همین لحظه‌ی خاص و همین امرجزئی است. این را می‌توان نوعی قمار کردن دانست، نوعی تاس ریختن. اما بدون غلبه بر کین‌توزی، بدون غلبه بر روحیه‌ی انتقام از گذشته، چنین آری گویی‌ای ممکن نمی‌شود. ما باید فعالانه بپذیریم که تمام ارزش‌ها، «حقایق» و … همگی محصولات تاریخی هستند. نکته‌ی دیگری را باید در خصوص زمان متذکر شد. دیدیم که خلق ارزش‌های نو از رهگذر فراموش کردن ارزش‌های گذشته امکان‌ناپذیر است، اما شکل دیگر آن است که در عوض کنار نهادن گذشته، با نوعی نوستالژیا و سنت‌گرایی به آن چنگ بزنیم، کاری که متضمن نوعی کینه نسبت به آینده و حال و توهم نسبت به گذشته‌ای از دست رفته است، گذشته‌ای که ماهیت اصلی‌اش جز از دست‌رفته‌بودن و بازیابی‌ناپذیری، چیز دیگری نیست.

🔴 ملاحظالتی پیرامون نیهیلیسم! ✍دکتر محمدحسن علایی (جامعه شناس) 🔸️روزنامه همدلی ۳ شهریور ۱۴۰۳ https://hamdelidaily.ir/index.php?newsletternumber=2485&page=8 بخش اول این ملاحظات از آن جهت حائز اهمیت است که نگارنده در تتبعات خویش پیرامون نیهیلیسم موارد مطروحه در درسگفتارهای مراد فرهادپور در این باب را بسیار سودمند یافته است در این جستار تلخیص مجملی از این درس‌گفتارها تقدیم می گردد. ♦️نیهیلیسم ، مفهومی است که جدا از دلالت­‌های فلسفی­ و پیچیدگی­‌های نظری­‌اش، در تجربه­‌ی روزمره و شخصی افراد نیز معنادار است. به بیان ساده، و همانطور که نیچه اظهار می­‌کند، می­‌توان نیهیلیسم را بی­‌ارزش شدن ارزش­‌ها تعریف کرد. ️اتمیزه­‌شدن افراد، سرد شدن روابط، دخالت نیروهای انتزاعی (دولت و سرمایه) در حیات شخصی­ انسان­‌ها، شکاف نسل­‌ها، ازدست رفتن ارزش­‌ها و راه و رسم گذشته، همگی نمونه­‌هایی از تجربه­‌ی نیهیلیسم در مفهوم فراگیر کلمه هستند، و بدین ترتیب با مفهومی انتزاعی سروکار داریم که باید برای بخشیدن تعین بیشتر به آن، مباحث تاریخی و فلسفی در خصوص نیهیلیسم را مطرح کرد؛ ♦️مهمترین نکته­‌ای که باید در خصوص نیهیلیسم متذکر شد آن است که بی­‌ارزش شدن ارزش­‌ها، بی­‌معنایی و فقدان، صرفاً یکی از دو وجهِ نیهیلیسم است، وجه دیگر آن ازقضا نوعی انفجار و تکثیر همان چیزهای از دست رفته است؛ عصری که دچار بی­‌معنایی و فقدان ارزش­‌هاست، ازقضا همان عصرِ انفجار معنا و ارزش­‌های گوناگون است. این انفجار سبک­‌های مختلف زندگی، فرهنگ­‌های جورواجور، تلنبار معنا، و اصولاً آنچه تحت عنوان پست­‌مدرنیته و تکثرفرهنگی می‌­شناسیم، رویِ دیگر همین فقدان نیهیلیستی است. ♦️نسبی­‌گرایی که تقریباً به گرایش مسلط زمانه­‌ی ما بدل شده است، مبین همین وضعیت نیهیلیستی است که در آن هیچ نظام ارزشی و هیچ فرهنگ و سنت خاصی قادر نیست خود را در مقام چارچوبی سفت و سخت پیش بگذارد. برخورد فرهنگ‌­ها و نظام­‌های ارزشی متفاوت، مواجهه با دیگری، بی­‌پایگی نظام­‌هایِ ارزشیِ خود ما را آشکار می­‌کند، نظامی (مثلاً کلیسا) که پیشتر همه چیز را تعیین می­‌کرد و ارزش­‌ها و عقاید گوناگون را انسجام می­‌بخشید اکنون اقتدار خود را از دست داده است. ♦️محتوا بخشیدن به مفهوم نیهیلیسم، درگرو درک آن به عنوان مقوله­‌ای تاریخی و روشن ساختن پیوند آن با مدرنیته است. دوگانگی و تناقض درونی‌­ای که از آن نام بردیم، خصلت مدرنیته نیز هست. مدرنیته را می­‌توان در ارتباط با دو معنای کلمه‌ی critical تبیین کرد؛ critical در یک معنا به مفهوم بحران (crisis) و در معنای دیگر به مفهوم نقد (criticism) به کار گرفته می­شود. نقدی که تمام چیزهای سفت و سخت را به چالش می­کشد و هیچ پایگاه محکمی برجای نمی­گذارد، و بدین ترتیب به بحران می­انجامد. دیالکتیک میان دوسویه ­ی سازنده و تخریبی، تاجایی پیش می­رود که آدمی درمی­یابد که گویی نقد سازنده همان نقد تخریبی است، به بیان دیگر نمی­‌توان مدرنیته را به یکی از دو وجه ساختن یا تخریب فروکاست، بلکه با دیالکتیک میان این دو طرفیم بطوریکه هر ساختنی دربردارنده­ ی نوعی تخریب است و هیچ تخریبی صرفاً جنبه­ ی سلبی ندارد. ♦️اگر بخواهیم، ارتباط نیهیلیسم را با زندگی صورتبندی کنیم، باید بگوییم که نیهیلیسم تؤامان مبین نوعی فقدان و مازاد در زندگی است. درواقع باید از سویی با فقدان نیهیلیستی سرکرد و از سوی دیگر بر آن فائق آمد، این فائق آمدن همیشه مستلزم نوعی افراط است؛ آدمی پیوسته میان سرخوردگی خلأ ناشی از این فقدان و کنش­های افراطی برای چیره شدن بر آن دست و پا می­زند. توگویی زندگی نیهیلیستی از سویی نیازمند مخدر و مسکن است تا بتوان انبوه نشانه ­ها و تصاویر و معانی متکثر را تاب آورد و به طریقی از جهان فاصله گرفت و نیروی زندگی را رام کرد و از سوی دیگر نیازمند روانگردان و محرک است تا بتوان آن مازاد را به زندگی افزود، گویی زندگی کردن و لذت بردن همواره نیازمند نوعی فراتر رفتن از مرزهای واقعیت موجود و به دست آوردن یک تجربه ­ی افراطی و خارج از حدود عادی زندگی است. ♦️نیهیلیسم مفهومی نیست که بتوان بدان کلیتی ایجابی بخشید، حتی در متون خود نیچه، در مقام فیلسوفی که اصولاً نظریه‌ پردازی در باب نیهیلیسم را به او منتسب می­‌کنند، نمی‌توان چیزی تحت عنوان یک نظریه‌ی منسجم نیهیلیسم یافت. در واقع نیهیلیسم بیشتر حاکی از یک گسست است، که هرچند بطور خاص به مدرنیته مربوط می­‌شود اما به طریقی کل تاریخ را دربرمی­‌گیرد، آن هم بدین معنی که مبین استثنای برسازنده­‌ی واقعیت است. مارکس، فروید و نیچه هریک نوعی خلأ و تنش و گسست در دنیای مدرن را ردیابی می­‌کنند، و شکاف و خلأ را در تاریخ ردیابی می­‌کنند. نیهیلیسم را نمی‌توان نظریه‌ای کلی و فراتاریخی به مفهوم ایجابی کلمه دانست، بلکه نیهیلیسم در هیئت نوعی نقطه‌ی دردناک و تاریک در واقعیت است، نوعی گسست.

درنگ دولت وفاق ملى، همراهى مجلس راى اعتماد اكثريت نمايندگان مجلس به دولت نخست پزشكيان اتفاقى مهم و مبارك و نويد آينده روشن هماهنگى و همكارى دولت و مجلس است. پزشكيان به سبك خود و با نطق بسيار تأثير گذار و صميمانه قبل از رآى اعتماد موفق شد نظر اكثريت مجلس را جلب كند. چند نكته: ١- پزشكيان بيش از همه رؤساى جمهور سابق سابقه نمايندگى دارد و مجلس را بسيار خوب مى شناسد. سابقه رفاقت و صميميت با نمايندگان با تجربه مجلس دارد، كه سرمايه مهمى براى دولت أست. ٢- با رآى كامل به دولت پزشكيان پروژه دوگانه سازى دوقطبى انتخابى- انتصابى از بنياد منتفى شد. پزشكيان به صراحت و روشنگرانه گفت، فهرست وزيران پيشنهادى با هماهنگى و توافق و حتى اعمال نظر آيت الله خامنه اى( مثل انتخاب وزير محترم فرهنگ كه نمى خواستند وزارت را بپذيرند، ) انجام شده أست. دو گروه ظاهرا متقابل و بلكه كاملا متضاد با زاويه نگاه مشترك پزشكيان را نقد كرده اند: الف: نمايندگان افراطى وابسته به جريان پايدارى، نوشته اند: " پزشكيان به نحو بى سابقه اى از رهبرى هزينه كرده است!" نمىگويند كه اين جماعت محترم در مخالفت و بلكه ضديت با آقايان عراقچى، ظفرقندى، ميدرى و صالحى ميراث، هر چه توانستند از رهبرى مايه گذاشتند تا نشان دهند كه اين چهار تن با ملاك هاى ١٢ كانه رهبرى در تشخيص صلاحيت وزيران، ناهماهنگند و مجلس به آنها به روايت حميد رسايى: " قطعا رأى نمى دهد!" پزشكيان گفت نامزدها با توافق وهماهنگى با رهبرى انتخاب شده اند. لابد رهبرى به سخنان خود و معيارهايى كه بيان كرده بودند، بيش ازنمايندگان توجه داشته اند. رويكرد پزشكيان در واقع اسلحه مخالفت با رهبرى را از دست نمايندگان افراطى گرفت ب: شبكه هاى فارسى برانداز در خارج ايران، به ويژه شبكه صهيونيستى ايران- نشنال بسيار از رويكرد پزشكيان شكارشده اند. براى اينكه اينان ازپروژه دوقطبى تغذيه مدام مى كرده و مى كنند. به قول مسعود رجوى نه زنده نه مرده! در شكاف زندگى مى كنند. پزشكيان بازى را بر هم زده و فرش را از زير پايشان كشيده أست. حالا مى گويند. پس انتخابات نمايشى بود. پزشكيان نماينده رهبرى در دولت است! انان خوب مى دادنند كه دولت وفاق ملى شرط تحقق اقتدار ملى است. دوگانه دوقطبى و يا روايت ديپلماسى - ميدان موضوعا منتفى شده است دولت در يك فضاى وفاق ميتواند به حل مشكلات كشور و ملت كه برخى مشكلات مزمن شده أست، بپردازد. لروما ديگر فضايى و مجالى براى دوگانه سازى دولت و يا حكومت و مردم ايران باقى نمى ماند. بايست ازاين فضاى مبارك حفاظت كرد. به ويژه برخى چهره هاى سياسى كه هميشه آيه ياس مى خوانند و جز سياهى نمى بينند. به روايت نيچه كسى كه به قعر مغاك و سياهى مى نكرد، به مغاك و سياهى شباهت پيدا مى كند. در فضاى سياسى و اجتماعى كشور حلاوت اميد و روشنايى ديده مى شود. با تاكيد بر دشوارى ها و مسائل فضا را تاريك و غبارآلود نكنيم. تا دولت و مجلس فرصت حل همان مشكلات را بيابند. به عنوان مثال، آقاى محترمى با اقتباس از يك گزاره نوشته بود، پزشكيان انتخابات را برد و لى مشروطيت را باخت! پيداست نه مشروطيت را مى شناسد. نه به تاريخ انقلاب توجه دارد و نه آن گزاره جنگ و نبرد را درست فهميده است در باره اين گزاره و تحريف آن در موقعيت فعلى كشور و انتخابات و دولت وفاق ملى خواهم نوشت. . **** سید عطاءالله مهاجرانی روزنامه اعتماد، شنبه ٣ شهريور ١٤٠٣

نیاز به حرکتی فراجناحی برای تغییر فساد ساختاری اقتصاد کشور گفتگوی دکتر حسین راغفر (اقتصاددان) با تلویزیون اینترنتی جدال

ویس چت موضوع:پلورالیسم دینی (جلسه هشتم) با حضور جناب دکتر بیژن عبدالکریمی سه شنبه ۳۰مرداد گروه علم و الهیات مشکات لینک گروه علم و الهیات مشکات: https://t.me/elm_elahiat_meshkat لینک کانال: https://t.me/elm_em لینک پیج اینستاگرام بیژن عبدالکریمی : www.instagram.com/bijan.abdolkarimi لینک کانال تلگرام بیژن عبدالکریمی : @bijanabdolkarimi

مرگ مذهب در آیندهٔ نزدیک  !!!  (  حتمی است ) حجت‌الاسلام محمد زکایی استاد حوزهٔ علمیهٔ قم در آینده‌ای نه چندان دور و با مرگ نسل‌های دههٔ ۴۰ به پایین، دیگر چیزی به نام مذهب ‌و اعتقاد ، در بین نسل‌های جوان، دیده نخواهد شد ! مردم، عامل فقر، بیچارگی و گرفتاری خود را ، در ایدئولوژی می‌بینند و با مرگ هر روحانی، به ویژه مرگ مسؤولان، شادی خود را بروز می‌دهند ! به نظر می‌رسد سیاست ، آسیب فراوانی به دین و مذهب در کشورمان وارد ساخته است و ‌هر کدام از ما، متوجه فاصله گرفتن از اعتقادات مذهبی در بین آحاد مردم شده‌ایم. تنها راه نجات دین و مذهب از آسیب بیشتر ، خروج روحانیت  از پست‌های حکومتی و ‌سیاسی و پرداختن به مسائل اعتقادی جامعه است که البته خیلی دیر شده و نسل‌های ۵۰ تا۹۰ اکثراً بدون مذهب هستند. در صداوسیما، فقط مردم متدین و جامعهٔ دین‌دار نشان داده می‌شوند، ولی در زیر پوست شهر ، همهٔ ما می‌دانیم که دیگر چیزی به نام دین در بین اکثریت مردم، موضوعیت و اهمیت ندارد و پنهان کردن صورت مسأله نیز ، دردی از بی‌مذهبی ، دوا نمی‌کند. ما نتوانستیم در ۴۵سال ، بر اعتقادات مردم بیفزاییم و یا حداقل آن را حفظ کنیم ۰ با تمام بودجه‌های چندین هزار میلیاردی ، ده‌ها نهاد دینی و ‌حوزه‌های علمیه، عملاً خروجی آنها صفر و حتی منفی بوده است !!! متأسّفانه ، ما ظاهرسازی و تبلیغ را بر تربیت نسل ترجیح دادیم. اگر در خانواده، ‌اقوام، همکاران و دوستان خود بنگریم، متوجه می‌شویم که به جز چند پیرزن و ‌پیرمرد که آنها هم تربیت شدهٔ سالیان بسیار دورند، اغلب پرورش یافتگان جمهوری اسلامی، حتی نماز نمی‌خوانند که هیج، تمام مظاهر دین را تمسخر می‌کنند! بنابراین‌ آینده نشان می‌دهد ایران تبدیل به بی‌دین‌ترین و سکولارترین کشور مسلمان خواهد شد ۰ نشانه‌های این تغییر بنیادی، در رفتارها و دهن‌کجی‌های جوانان ‌و مردم ، به آنچه مسؤولان می‌گویند مشخص است. استقبال   می‌کردیم، بیشتر به نتیجه می‌رسیدیم.