—Энди Тошкентга борма. Шу ерда, ёнимизда бўл. Яхши бир қиз топиб уйлантирамиз. Оила, рўзғор қурасан, ҳаётинг изига тушиб кетади ҳали...
Йигит қизларини соғинарди. Аммо унинг учун шунча жон куйдирган, зиндондан қутқарган жигарларидан ўтиб кета олмасди ҳам.
—Биламан, қизларингни соғиняпсан,-деди акаси,-эртага Тошкентга бориб келамиз. Фақат энди пойтахтда қолмайсан. Ёнимизда бўласан!
Бакир акасининг шартига кўнди.
Аслиддин йўқ бўлиб кетди. Киборанинг қўнғироқларига жавоб бермас, уйга умуман келмасди. Энди йигитда таҳдидли хабарлар жўната бошлади. "Мендан осонгина қутуламан деб ўйлаганмидинг!" "Қараб тур, шармандангни чиқараман!" Кейин ялина бошларди. "Илтимос, лоақал ўғлингизга памперс билан каша олиб келиб беринг", " Сутим йўқ, музлаткич бўм-бўш, қачон келасиз! "
Йигит Кибора билан ўтган кунларига ачина бошлар, у йўқ юртларга бош олиб кетгиси келар, унга янги гўзал, бокира ҳаёт ваъда қилаётган Маъсуманинг сокин, тиниқ кўзларига асир эди.
Кейинги пайтларда ўзига таскин қидириб, масжидларга чиқар, негадир ҳўнг-ҳўнг йиғларди. Киборага пул элтиб бераркан, бошқа кўрмасликни истарди. У умр бўйи излаган муҳаббатини топгандек эди. Маъсума уни ҳар сафар ҳайратга солар. Орзулари, ҳаётга муҳаббати, яхши энергияси билан, чиройли орзулари билан йигит қалбини бахтга тўлдириб борарди. Аслиддин унинг олдидан бахтиёр қайтаркан, яқин ўтмиши эсига тушиб, ўзидан жиркана бошлар, хатоларини тузатиш ҳақида ўйларди.
Малика ҳар доимгидек дарсдан чиқиб, мактаб дарвозаси олдида синглисини кута бошлади.
Ана, узоқдан Маъмура кўринди. Опасини кўриб, қадамини тезлатди.
—Қорним очди,-деди синглиси келиши билан.
—Мен ҳам очқадим, тезроқ юрайлик, ойим нимадир пиширган бўлсалар керак,- руҳлантирди Малика сўнг давом этди.
—Биласанми, нима ўйладим? Бизнес бошламоқчиман. Синглиси индамай эшитиб кетарди.
—Битта ўртоғим кеча йигити билан кафега борган экан. Ёнига саватда гул кўтарган битта қиз келиб
— Севгилингизга гул ҳадя қилинг,-дебди. Йигит гулни олиб, пулини сўраса ўттиз минг сўм берсангиз, етади депти. Кўряпсанми, битта гулдан 20-25 минг фойда қиляпди. Бир дона атиргул нари борса, беш минг бўлади!
—Зўр ғоя! Мен ҳам ёрдамлашаман!
Опа-сингил бора-боргунча тушадиган фойда ҳақида, пули кўпайса нима қилиши ҳақида гаплашиб кетдилар. Уйларига яқинлашганда қора машинада ўтирган, кўзойнак таққан бир одам булар томонга қараб кела бошлади. Қизлар қўрқиб, қадамини тезлатди.
—Малика! Маъмура!
Бу овоз жудаям таниш эди. Қадрдон эди. Малика беихтиёр ўгирилди. Қора кўзойнагини қўлига олган киши....
—Дада, дадажооон! Югуриб кетди!- Малика.
—Дадаааа! Қучоғини очиб борди Маъмура ҳам.
Икки қизини баравар қучоқлаган Бакир кўз ёшларини тиёлмасди.
Қизларини машинага солиб, емакхонага олиб кетди.
—Қаерда юрибсизлар? Соат неча бўлди? Кибора қизларини шундай кутиб олди.
—Ойи, дадам келди,-деди Малика, кейин ҳаммасини гапириб берди. Отасининг шу куниёқ қишлоққа қайтиб кетганини ҳам эълон қилди.
Кибора йиғлади. Пешонасининг шўрлигидан ўкинди. Аслидинни қарғади.
—Отанг яхши одам. Чиққани яхши бўпти,-деди охири...
Шу куни Аслиддинга "Бугун ўғлингни уйингга олиб бораман!" дея таҳдид қилди. Пинагини бузмади, жавоб ёзмади йигит сўнг қорасини кўрсатмай кетди.
Бир куни Манфаат яна ижара пулини сўраб келди.
—Ўғлимни қуда қилдим, бой жойга қуда бўляпман. Ҳамма ижара пулларини йиғиб беринг. Келинимга сарпо қиламан,-деди аёл, Киборанинг чопқиллаб юриб кетган ўғлига тикилиб. Пичоқ бориб суякка қадалган эди.
Кибора боласини аёлнинг қошига олиб борди
—Биласизми, бу ким? Бу—сизнинг набирангиз!
—Аслиддиннинг ўғли. Мен кимман биласизми? Ўғлингизнинг аёлиман. Беш йиллик хотиниман Бу—менинг уйим. Керак бўлса, сиз чиқиб кетинг!
Манфаат анқайиб қолди. Кейин болакайни итариб юбориб, важоҳат билан Киборага ўшқирди
—Ол ҳароми ўғлингни. Сен ифлос оғзингга қараб гапир. Туҳматчи! Ўғлим келиб-келиб сендай турқи совуққа уйланадими? Башарангни қара мендан ҳам қарига ўхшайсан.
Show more ...