audience statistics 🌸СОЛИХА АЁЛ🌸

Since the beginning of the war, more than 2000 civilians have been killed by Russian missiles, according to official data. Help us protect Ukrainians from missiles - provide max military assisstance to Ukraine #Ukraine. #StandWithUkraine

​​— Хе, оʻл, безори! – деди киз, кейин бамайлихотир дугоналарига коʻшилиб кетаверди. Исмат оʻсал боʻлиб колаверди. Бир пасдан соʻнг жигʻибийрон боʻлди. Тоштемир шефнинг жоʻрасини кандайдир бир хашаки киз тарсакилаб кетса-я! Адолатданми шу? кани хакикат? Хеч боʻлмаса оʻатиб соʻколмадиям! Исматнинг алами тобора кучайиб борарди. Шу алам гирдобида «кора парк»ка кирди. Хилватрок томонга оʻтди. Бу йокларда ошик-ма’шуклар коʻпрок оʻтиради. Бояги кизлар балки шу йерга келишгандир? Исмат енг четдаги, куюк дарахтлар панасида оʻтирган жуфтни танлади. О’зи, йигити хам пачоккина екан. Бир доʻк билан хайдаб юбориш мумкин. Исмат йигитни имлаб йонига чакирди. Хар калай Исмат мард! Болани кизнинг олдида иснодга колдиришни истамади. — Нима дейсан? – дея у бола якин келди. — Жоʻра, кизинг менга йокиб колди, - деди Исмат дабдурустдан, боланинг йелкасига акаларча коʻл коʻяркан. – кизингни икки соатга менга колдир. Икки соатдан кейин кайтариб бераман. Гап бор. — Хазиллашмаяпсанми? – соʻради йигит, Исматнинг боʻй-бастига оʻзини чогʻлаб. — Яхшиликча кет деяпман! Йомон хафа киламан лекин! — Жоʻра, маст екансан, уйингга бор, дамингни ол, - деганча пачок йигит бамайлихотир кизининг олдига жоʻнади. Йигит узоклашгандан соʻнггина Исматнинг гʻазаби коʻзиди: «Ким билан оʻйнашяпти бу тирмизак?» Исмат муштларини тугиб, халиги йигитнинг оркасидан икки кадам коʻйган хам едики, кимдир йелкасидан тутди. О’гирилиб, коʻлтиклашиб турган яна бир жуфтни коʻрди. Йигит осойишта, киз хазарбилан тикилишиб турарди. — Доʻстим, коʻп ичибсиз, - деди у мехрибонлик билан. – Йоʻлингизда тинчгина кетинг, оʻзингизга яхши боʻлади. — Е, сен аралашма! – Исмат зарда билан биринчи жуфтлик томон интилди. — Тоʻхтанг, есингиз жойидами? – деди иккинчи йигит уни тутиб колиб. – Йигитмисиз оʻзи? киз бола билан юриб коʻрганмисиз? Тоштемир шефнинг жоʻраси оʻзига нисбатан бунака беписанд муомалага чидамаслиги тайин еди.Исмат мушт коʻтарди, аммо йигит чап берди. Исматнинг мушти хавони кесиб оʻтди-да, оʻз зарбидан оʻзи гандираклаб кетди. — Ийе, боксчисиз шекилли! – йигит кизини коʻйиб юборди. – кани яна бир уриниб коʻринг-чи! Исмат яна муштини хаволатди ва шу коʻйи жавоб зарбадан оʻзи гурсиллаб йерга йикилди. Исмат яна туриб, уриш ниятида югурди. Йигит кочди. Йоʻл-йоʻлакай, Исмат нимагадир кокилиб, юзтубан учиб тушди. — Доʻстим, боʻлдими енди? Кетасизми? – дея соʻради халиги йигит хамон хушмуомала билан. Хатто уни тургʻизишиб, кийимларини кокишиб хам коʻйди. Шунда Исмат: «Биттанг кимирламай тур, хозир Тоштемир шефни олиб келаман, Разбор киламиз», деди. Бахтига Тоштемир шеф бош оʻша йигитлар оʻз йотокхоналари олдида таркалмай туришган екан. — Менинг номимни ешитса хам кутиб туришиптими? – соʻради Тоштемир шеф. – кани, коʻрайлик, юринглар-чи! Самаркандда шунака болалар хам бор екан-да, а? Йотокхонадан «кора парк»кача уч минутлик йоʻл. Бир зумда йетиб боришди. Тоштемир икки жуфтни коʻриб хайрон боʻлиб колди, чунки унинг севишганлар тинчини бузадиган одати йоʻк еди. Бу йигитчиликка тоʻгʻри келмайди, деб хисобларди. Тоштемир ниманидир англагандай, Исматга гумонсираб каради, аммо Тоштемир шефни коʻркмай кутадиганлар билан гаплашиш истаги жуда кучли еди. Якин бориб уларнинг бирини таниди: кураш тушиб юрадиган тирмизаклардан бири. Якинда аллакаерга бориб, чемпион боʻлиб келди, шекилли. Аммо... — Тоштемир ака, - деди курашчи йигит хотиржам, - сизнинг фе’лингизни яхши билганим учун хам кетмай, сизни кутдим, - дея боʻлган вокеани айтиб берди. – Шу гапдан кейин хам нохаксан, десангиз, розиман, туриб бераман, истаганча ураверинг. Ишонмасангиз, ана, оʻзидан соʻранг. Тоштемир жим турар, шу сабабли атрофидагилар хам жанжални бошлашга жур’ат етмасди. — Бунинг гаплари тоʻгʻрими? Исмат хали йолгʻон тоʻкиб улгурмаганди. Тахдидли нигохлардан юраги оркасига тортиб, тисарилди... (Бундан кейини нима бўлганини айтиш ниятим йўқ). Miss Shoira 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

— Пулим колмади, - дейди анави йигʻламсираб. — Йигитмисан оʻзи? – дейди Исмат шеф. Студентча болалардан карз оладими, оʻгʻирлик киладими, пул топиб арокни келтириб оʻртага коʻяди. — Мана бу йигитнинг иши, - дейди Исмат хурсанд боʻлиб. – Енди бемалол юравер. Ким бир нима дейдиган боʻлса, мен Исмат шефнинг укасиман, де. — Яхши, - дейди йигитча, - енди менга рухсат, ертага семинарим бор, таййорланишим керак. — Семинар биздаям бор, оʻтирипмиз-ку, - дейди бири. — О’тиришимиз сенга йокмаяптими? – дейди иккинчиси хезланганнамо. — коʻйинглар, майли борсин, оʻкишига тайорлансин, - дея рухсат беради Исмат шеф. Кейин хайол суради: «Бу бола хозир семинар йозади. Семинар! Семинарларга хадеб катнайвериш шарт емас. Имтихон куни «мен хам шу гурухда оʻкийман», деб домланинг олдига кириб борса, курсбоши коʻллаб юборади: «Ха, Исматбой озрок касал боʻлиб колгани туфайли семинарларга яхши катнашолмаган, аммо имтихонга яхши таййорланди, оʻзи яхши бола», (Мактов учун кейин яримта накд.), дея коʻлаб юборса, билет саволига жавоб бера оладими, йоʻкми, бахо бор. Йигитнинг бахоси «уч». Коʻпинча билетдаги саволга жавоб йозайотган боʻлиб (аслида жавобни мутлако билмайди), оппок когʻозга домланинг суратини чизиб оʻтирганда (албатта, агар рассомчилик коʻлидан келса), партанинг устига шпаргалка келиб колади. (Гурухда халк гʻамхоʻрлари коʻп). Гап енди таййор нарсани ифодали оʻкиб беришда. Буни амалласанг, домла имтихонга яхши таййорланганингга ишонади ва сенга йигитнинг бахосини хадя килади. Боʻлди! Исматга бундан ортигʻи керак емас. Бу бола еса семинар деб юрипти». Хуллас, Тоштемир шеф билан танишишдан Исмат жуда манфаатдор еди. Шу максадда оʻша студент доʻсти, гʻамкишлогʻи Вохидларнинг йотокхонасига борайотиб, бир тоʻда йигитларга дуч келди. Биттта-яримтаси туртиб-пуртиб юбормасин деб (билиб боʻладими!?), четлаб оʻтайотганди , тоʻда ичидан кимдир уни чакирди. Юраги шувиллаб (ахир тоʻхтатиб, уришлари, бор пулини шилиб олишлари мумкин-ку), оʻгирилди. Бахтига Вохид шу тоʻдада екан. О’ртада Тоштемир шеф! О’ша, машхур барлослик Тоштемир шеф! Исмат Вохидни коʻриб боʻшашди, оʻзига келди. (Бир неча лахза ичида терлаб-пишиб кетипти. коʻркканидан! Жонини олармиди? Бунча коʻркди!?) Исмат йигитлар билан бирма-бир коʻришиб чикди. Тоштемир шефга дуч келганда юзига бахтийорлик аломатларини йойди, бир кадар егилди хам. Биргалашиб ошхонага боришди. Овкатланишди. Ичишди. «Доʻстим Вохиднинг шарофати билан хакикий оʻгʻил болалар билан танишганимдан гʻоятда хурсандман! О’тириш харажати мендан», деди у кадах соʻзи айтиб. Исматга пул гап емас. Исматнинг онасини Банот дейдилар, уни Барлосда хамма танийди. О’гʻлим оʻкишда, кийналмасин, деб хамиша киссаларини тоʻлдириб жоʻнатади. Хуллас, Исматдай дилкаш, коʻли очик йигитдан янги доʻстлар рози боʻлишди. Тоштемир шеф уни мактади. Тоштемир шефнинг сигарети тамом боʻлган екан, оʻтирганларнинг биронтасидан топилмади. Шунда Исмат, гоʻйо бунака ишлар одат тусига кириб колгандай, пул унинг учун оддий когʻоздай, оʻртага уч соʻмни беписанд отиб ташлади. Йонида оʻтирган коʻримсизрок болага ярим буйрук, ярим илтимос охангида (тоʻлик буйрук бераверишга хали ерта): «Илтимос, шу пулнинг хаммасига буфетдан «Опал» келтиринг», деди. Кейин уч соʻмга келган олти кути «Опал»ни янги доʻстларнинг олдига отиб ташлади: «Истаганча чекаверинглар». Умуман, танишув коʻнгилдагидай оʻтди. Ошхонадан чикишгандан соʻнг йигитлар Исмат билан узок хайрлашишди. Тоштемир шеф унинг йелкасига кокиб коʻйди. Йотогʻига кайтайотган Исматнинг кайфияти мутлако бошкача еди. Енди у Тоштемир шефнинг панохида еди. Тоштемир шефни ахир Самарканддаги барча студентлар тан олади, хазилми!? Еххе!! О’тган-кетганга паст назар билан, беписанд карар, гоʻйо буларнинг исталганини сал туртса, учиб кетадигандай туюларди. Йоʻлида учта киз дуч келди. Исматнинг шоʻхлиги тутиб, учовининг оʻртасидан юрди. кизлар ночор ажралишга мажбур боʻлишди. Шунда Исмат йонидан оʻтайотган кизнинг коʻкрагига коʻл чоʻзди. У кизларнинг чинкириб кочишини, коʻркишларини кутганди. Аксинча, юзига каттик шапалок урилди.

📝Йигитликнинг кўчаси Исматга алам килди. Жудаям алам килди. Ахир унга кўл кўтаришди. Яна кимлар? кандайдир гўдаклар! Шефига айтса-ку, хаммасининг даб-даласини чикаради. Ким бўлипти булар Тоштемир шеф кошида?! Керак бўлса, хар бирини бир-бир жимжилғии билан учириб юборади. Ўшаларнинг бетига айтди: «Биттанг кимирламай тур, хозир Тоштемир шефни олиб келаман». Тоштемир номини ешитгандан сўнг барининг ичи ўтиб кетди, аммо сир бергиси келмай, «бўпти, кутамиз», деб колишди. Шунака кутсинки, кутганларига минг пушаймон йесин, иккинчи кутмайдиган, Тоштемир номини ешитгандан шаталок отиб кочадиган бўлсин. Асли вокеа бундай бўлди. Исматни студент дўстларидан бири - Вохид - Тоштемир шеф билан таништирмокчи еди. Исмат кувониб кетди. Ахир жуда зоʻр имконият-да бу! Коʻча-коʻйда сени урадиган бўлишса, (билиб боʻладими, шахар жой, хар хил одам учрайди), химоя киладиган таянчинг борлигини хис килиб яшаш – кишига рух бағишлайди. Кўчаларда унча-мунча болани писанд килмайсан, кўкрагингни кериб юрасан. Чиройли кизларга гап отасан. Атрофингдагиларга нисбатан зўррок еканингни хис етиб яшаш – рохат! Сенга дуч келганда аксарият болалар чўчиб туришади, айримлари лаганбардорлик билан атрофингда айланиб, ўргулишини менсимаслик билан кузатасан. Студентлар шахарчасида кўчани тўлдириб юр. Атрофингда ўтган-кетганнинг бари сенга салом беряпти. Хохласанг алик ол, хохламасанг алик олма. Хохласанг, саломига жавобан ўкрайиб кара, худди карзи бордай. Ўз йўлингда дуч келганни босиб-янчиб ўтавер. Биринчи курс студенти бўлса, йоки башарасидан сендан чўчийотгани айон бўлиб колса, масхара кил: — Хўш, - дейди вишиллаб, анавининг кўнглига ғулғула солиш учун, - нима килиб юрибсан бу йерда? — Мен... мен...ме-ен... Ўз-ўз-зим, - дейди калтанглаб. — Сен, сен... Ўз-зинг? Нима сен ўзинг? – дейди-ю, Исмат уни йокасининг бир четидан тутиб, ўзига тортади. Студент пириллаб ойоғи тагига келади. – Мени танияпсанми? – дейди Исмат кўзларини лўк килиб. — Ха, сиз Исмат акасиз! — Исмат акаман? Яхшилаб кара, балки адашайотгандирсан? А, кара-чи! Анави каролмайди. кўркади, йерга тикилади. Кўзингни баттар лўк киласан, овозингга овоз, кучингга куч кўшилиб кетади бунака лахзаларда. Бир уриб ерга киргизиб юборгинг келади бунакаларни, лекин сўнгги дакикада рахм киласан. кўй Исмат, дейсан ўзингга ўзинг, яшасин шулар хам сенинг даврингда. Ишшайиб, анавининг иягидан тутиб, бошини кўтарасан. — Мен ким еканман? – сўрайсан кайталаб. — Исмат акасиз. — Исмат аками? Балки Исмат шефдир? — Ха, ха, Исмат шефсиз Исмат ака! «Исмат шеф!» Жаранглайди-я! — Ке, иккимиз жўра бўламиз, - дейди Исмат кулимсираб. Студентча кутилмаган бахтдан гарангсиб колади. Исматнинг ёнидаги жалпатаклардан бири анавининг кулоғига шипшитади: «Жўрачиликни ювиш керак, Исмат шеф хурсанд бўлади!». У хушйор тортади, югуриб дўконга бориб келади. Кейин биргалашиб, янги дўстликни мустахкамлаш ниятида кадах кўтаришади. Анави берадиганини бериб, тезрок кутулиш учун типирчилайди. Исмат еса атайлаб уни ёнига ўтирғизиб олади. Кейин еса «енди менинг навбатим» деб шунчаки йўлига киссасидан пул чикаради-да: «ким дўконга бориб келади?», дейди. Табиийки, ўзи хам, жалпатаклари хам анавининг ўзи тушуниб, ўрнидан туришини кутишади. Турмаса, бири яна кулоғига керакли гапни шипшийди. Янги дўстликдан хам чўчиб, хам хурсанд бўлиб ўтирган студентча сапчиб ўрнидан турганча, Исмат шефнинг қўлидан пулни олмокчи бўлади. Аммо жалпатаклардан бири унга пулни олдирмайди. У яна ўз пулига арок олиб келади. Борганча, кайтиб келганча хафталик пули коʻкка совурилайотганидан ичи езилади, аммо бошка иложи йўк. Исмат шефнинг райини кайтариш мумкин емас. Иккинчи шишани бўшатишгандан сўнг студентча унча-мунча боши кизиб, талтая бошлаши мумкин. Дейлик, . Исмат шефнинг ўзигамас, шунда айрим гаплари жалпатаклардан бирига йоқмай колади-да, «сен ўзи нима деяпсан», дея анавини бир-икки туйиб олади. Исмат шеф, - албатта сал кейин, - янги дўстни ажратиб олади. Икковини яраштиради. Кейин ярашганларини ювишади. Оғирлик яна...

😉😉😉😉😉😉 😉😉😉😉😉😉 😉😉😉😉😉😉😉 😉😉😉😉😉😉😉😉 ДИДИНГИЗГА МОС ЗАМОНАВИЙ КУЙНЕЙЛА КЕЛДИ ДУБАЙ,  ТУРКИЯ, ПЕКИН КУЙНЕЛАРИ, БАХОР ФАСЛИ УЧУН. 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐🌷🌼 ДАСТАФКАМИЗ ЎЗБЕКИСТОН ВИЛОЯТЛАРГА ПОЧТА ХИЗМАТИ БОР 1 КУНДА БОРАДИ ДАСТАФКА БЎЙЛАБ ⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️ 🔤🔤🔤🔤🔤🔤🔤 @Umidabonu11111 🔤🔤🔤🔤🔤🔤🔤😊😊 Tel 😞909451885 Kanalga ulaning! 🔎⭐️ https://t.me/+piupsYHRO5U1Nzhi https://t.me/+piupsYHRO5U1Nzhi https://t.me/+piupsYHRO5U1Nzhi

​​📝ОНАМНИНГ ТАНБЕҲИ.... Тўй тараддудида юрган холам бу галги ташрифида тўйни бир ҳафта кечиктиришга қуда тарафни аранг рози қилганини айтиб қолди: – Бир ҳафта олдин ё кейин, нима фарқи бор, ҳайронман. Кўндиргунимча она сутим оғзимга келди. Биз буюртма қилган мебел беш кун кечикаркан. Куёвникига олиб бориб ўрнатишга эса бир кун вақт кетади. – Мебелни деб қудаларинг билан орангга совуқчилик тушмасин-да, – деди онам. – Қўяверинг, мебелларни кўргандан кейин ҳаммасини унутишади. – Бошқа ҳамма нарса тахтми? Холам ҳамма сарполар тайёрлигини айтиб, бирма-бир мақтай кетди. Рости гап, холам йиққан сарполарга жуда ҳавасим келди. Аммо онамнинг юзларидаги норозилик ифодасини кўриб, мен ҳам, холам ҳам ажабландик. – Сингилжон, сен тўйни яна бир ойга кечиктирсанг арзийди, – деб қолди онам. – Вой, опа, мен қанча пул сарфлаб қилган сарполарни назарга илмаяпсизми? – Куйиб-пишганларингни кўриб, қиз бола учун, ҳар бир инсон учун энг муҳим нарсаларни биласан деб ўйлагандим. Сарпо йиғишни эзгу ниятлар билан сандиққа жойнамоз солишдан, Қуръони карим олишдан бошлаш керак. – Ҳа, опа-я, шу ҳам муаммо эканми? Топамиз, оламиз, сандиққа ҳам соламиз, – бепарво кулди холам. – Топиш, олиш муаммо эмасдир, лекин қизинг Қуръон ўқишни билмаса... Холам бир пас жим ўтирдилар-да, индамай туриб кетиб қолдилар. Ўзимча оғриндим. Онам холамни беҳуда ранжитди деган ўйда эдим. Эртаси кун тушга яқин холамнинг узатилаётган қизи уйимизга қўлида Қуръон билан кириб келди. – Холажон, тўйгача сизларникида турсам майлими? – Ие, келинпошша, – кулдилар ойим. – Тўйга ким тараддуд кўради? – Емай, ичмай, ухламай бўлса ҳам, тўйгача Қуръон ўқишни ўрганишим керак. – Баракалла, – дея онам жиянини бағрига босди. Кечаги ўринсиз ўйимдан уялиб кетдим... Онам келин бўлажак жиянига ҳадя қилиш учун сандиқни очди. Хола-жиян рўмол танлашаётганида аста сандиққа мўраладим. Тугунларнинг устида иккита жойнамоз, бирининг устида оқ, яна бирида яшил муқовали Қуръони карим турарди. Эътибор бериб қарасам, бирига менинг, иккинчисига укамнинг исми ёзилган қоғоз қистирилган экан... Ўшанда мен эндигина еттига киргандим. Онамнинг холамга берган танбеҳлари моҳиятини эса кундан-кун, йилдан-йилга теранроқ англаб боряпман. Крикдуши 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

​​📝Кошки эди ДУНЁ онам каби бўлса-ю... уни ранжитсам ҳам мендан рози бўлса... ... Баъзи фарзандлар оналари билан бирга юришдан "ХИЖОЛАТ" тортиб уяладилар... Бунинг акси эса агар фарзанд онасини бозорга ёки бирон-бир қариндошиникига олиб борса она фахрланиб қувониб кетади... Ҳақиқатдан ҳам, оналар нақадар бағри кенг ва меҳрибон... Фарзандлар эса нақадар бағритош ва бераҳм... ... Кошки эди ДУНЁ онам каби бўлса-ю... уни ранжитсам ҳам мени тарк этмаса.... ... Кўпчилик аёлига ёки азиз дўстига СОВҒА юборишни режалаштиради. Лекин...биронтаси кутилмаган совға билан онасини хушнуд этишини ҳеч ўйлаб кўрармикин...?! ... Кошки эди ДУНЁ онам каби бўлса-ю... уни ранжитсам ҳам менга кулиб боқса.... ... Эҳтимол, онанг қалбидаги сенга бўлган СЕВГИСИнинг ҳажмини билмасдурсан... Бир кун келиб сен ҳам оила қурасан... Бирин-кетин фарзандли ҳам бўласан... Ана ўшандагина ота онанинг фарзандига бўлган меҳр муҳаббатининг миқдорини билиб оласан... Агар ўшанда ҳам севгининг миқдорини ҳис эта олмасанг, унда азиз дўстим, сенинг қалбинг қаттиқ ва хиссиз тошлардан иборат экан... ... Кошки эди ДУНЁ онам каби бўлса-ю...уни ранжитсам ҳам мени эркалайверса... ... Бу дунёда ҳамма нарсанинг ўрнини босса бўлади. Ажрашиб кетсанг ундан яхшиси билан оила қурасан... Бошқа фарзанд ҳам кўришинг мумкин... Мол-у дунёни ҳам янгитдан тўплашинг мумкин... Лекин ягона нарса "ОНАНГ" агар кетадиган бўлса, унинг ўрнини ҳеч ким боса олмайди...!! ... Кошки эди ДУНЁ онам каби бўлса-ю... уни ранжитсам ҳам бошим силаса... ... Шундай фарзандлар борки, улар ОНАни шунчаки уй ходимаси деб ўйлайдилар... Таом тайёрлайди, тозалайди, эрта тонг билан уйғотади. Лекин ОНА билан чўрининг орасидаги ягона фарқ шундаки, чўри ҳар ой маош олади... ОНА эса кеча-кундузги меҳнати учун иш ҳаққини талаб қилмайди... ... Кошки эди ДУНЁ онам каби бўлса-ю... ранжитсам ҳам меҳрин аямаса... ... Орамиздан қанчамиз қўлларидан ЎПИБ қучганмиз..? Қанчамиз бошларидан ўпиб қўйганмиз..? Қанчамиз энгашиб оёқларидан ўпганмиз..? Қанчамиз эҳтиром ва одоб билан суҳбатлашганмиз... Агарда фарзанд ОНАсига қилаётган муомаласига эътибор бериб қарайдиган бўлса, ўзини қанчалар ношукр ва итоатсиз эканлигини кўрган бўлар эди..! ... Ношукр фарзандлар эса онаси вафот этгач уни қабридан чиқариб бўлса ҳам бошини силаб ўпиб қўйишни ва "ОНАЖОН МЕНИ КЕЧИРИНГ.." деб айтишни орзу қилади... ... Агар онанг ака-укаларинг орасидан сени ихтиёр билиб чақирса ёки чақиртирса шуни билгинки Аллоҳ таоло сени ибодатга элтаётган бўлади... ... Аллоҳим онамдан уч нарсани яъни қабр азоби, қабр фитнаси ва дўзах оташини йироқ қил... Ва уларни уч нарса билан яъни, саййиди акром Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шафоатлари, қабр роҳати ва жаннати "Наъийм" билан ризқлантиргин... Амийн я Роббул аламийн. Кун ҳикмати Оналар бу дунёнинг жаннатидир. Уларнинг розилиги эса у дунёнинг жаннатидир. 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

Suratni o'n soniya kuzating va sizni birinchi bo‘lib e'tiboringizni tortgan tasvirni tanlang. Ushbu tanlov sizni hayotdagi kamchiliklaringiz va siz tark etmoqchi bo‘lgan salbiy jihatlaringizni ochib beradi. Ushbu test qisqa va aniq ishlab chiqilgan va 97.7 foiz insonlarda aniq o‘z isbotini topgan.

📢📣Диққат азизлар сиз кутган товар келди ⚜GREN MASK⚜ ✅юзунгиздаги доғлар ва бошқа теридаги нотекисликни. ✅тозоловчи доривор крем келди. ✅Юздаги угрилани юқотади тез фурсата. ✅Юздаги ажинларни доғларни юқотади . ✅ юздаги ажинларни но текс пеwонади чизигларни хуснбузларни ✅Юқотишга осон ечими 😱Бизда хозир супер аксия 127.000❌❌❌ 49.000✅✅✅ MEGA SKIDKA ZAKAZ BERISH 👇 https://100k.uz/oqim/458327 https://100k.uz/oqim/458327

​​Содиқ ака! Сиз бир кун менга ҳазиллашиб, фолбин экансиз, дегандингиз. Йўқ, фолбин эмаслигим учун ҳам мен содда икки марта янглишдим. Гапларимни кўнглингизга қаттиқ олманг. Балки сиз ўшандай эркаклардан эмасдирсиз. Балки сиз ҳам ҳақиқатан хотинингиздан айрилган, мени севган бўлишингиз мумкин. Мен билан ҳам яхши ниятда танишгандирсиз. Бунга шунинг учун ҳам ишонгим келадики, сиз мен билан бўлган олис сафарда ҳам ўзингизни чин эркакдек тутдингиз (Аслида ҳар ким сафарда бўлганида синалади). Лекин мен барибир ўшанда айтган таклифингизга қўшилолмайман. Қўрқаман. Бевалар иккинчи марта янглишиши мумкин эмас. Мен эса шунча янглишдим. Энди ёлғиз ўтаман. Сиз менга ҳадя қилган бахтли, офтобли кунлар учун раҳмат, олган тупроғингиз олтин бўлсин. Сизга бирдан-бир истагим шу: ўзингизга муносиб жуфти ҳалолингизни топинг. Бунга ишонаман. Xосият». Содиқ ўйга толди. Кейин хатни конвертга солатуриб, уй манзилгоҳи ёзилмаганини пайқади. Шамол ҳамон ўриндиқда хаёл суриб ўтирган Содиқнинг оёғига қаердандир бир парча газета бўлагини олиб келиб урди. Беихтиёр разм солди. Унда катта-катта ҳарфлар билан аёл ва эркакларнинг ўзларига ёстиқдош қидираётганликлари, улар неча ёшда, қандай характерда бўлишлари кераклиги маълум қилинганди. Содиқ бу эълондан кулишини ҳам, аччиқланишини ҳам билмай ўрнидан турди. Шувиллаб ёмғир ёға бошлади. Miss Shoira 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

Агар Содиқдан бошқа одам бўлганида аёлнинг бу гапидан ранжиб нари кетарди. Содиқ унинг аҳволини тушунгани учун кўнглига олмади: – Нима қипти. Мен масалан, одамнинг бир-бири билан танишишидан ҳеч қандай ёмон нарсани кўрмайман. Хосият қошларини чимириб индамай қолди. – Майли, – деди бир оздан сўнг шикаста овозда. – Айта қолай. Исмим – Xосият. Врачман. Бўлдими? Ёки таржимаи ҳолимни тўла гапириб берайми? – Керак эмас, аслида биз вокзалдаёқ танишиб олган эканмиз. Кулишди. Ўртадаги ноқулайлик кўтарилгандек эди. Саёҳат тугай деб қолганида Содиқ Xосиятни сайрга таклиф қилди. – Майли,– деди аёл, – фақат ярим соатча. Улар қарағайзорнинг хушбўй ҳидидан маст бўлиб ўрмон айланишди. Ўрмонга офтоб нури тушмас, атроф салқин эди. Улар сайхонликка чиқишганда кичик анҳорга дуч келишди. – Сакранг, – деди Содиқ қулочини кериб. – Қўрқманг, сакранг. Хосият бошини сарак-сарак қилди. – Керак эмас, кетамиз. – Сакранг, кейин сизга ажойиб манзарани кўрсатаман. – Нима экан у? – Аввал сакранг-да, кейин кўрасиз. Хосият орқасига бир-икки қадам ташлади. Сўнгра югуриб келиб сакради. Сакрадию, ўзини йигитнинг қучоғида кўрди. Содиқ аёлнинг ёқимли атир ҳидидан ўзини сархуш сезар, юраги тез-тез урарди. Xосият киприк қоққунча лаҳза жимгина турдию, кейин йигит бағридан юлқиниб чиқиб, нари кетди. – Бу ёққа қаранг, – деди Содиқ ўртадаги ноқулайликни бузиб. – Биз сузган дарё оппоқ десак кўм-кўк экан-ку. Улар ўрмонда айланиб юриб, яна дарё кўринадиган сайхонликдан чиқиб қолишган эди. Хосиятнинг кўзлари ёниб кетди. – Олисдан жуда чиройли экан-а? Шундай деб йигитга қараганди, Содиқнинг ўзига тикилиб турганини кўриб, қизариб кетди. Улар анча баланд ўрмонзорлар оша уфққа ботаётган қуёшга боқишарди. Қуёш олов ёнаётган тандир мисол қизариб ботарди. – Эртага ҳаво очиқ бўлади, – деди Содиқ уфқдан кўз узмай. – Саёҳатимиз офтобли кунларда ўтди. – Xосиятнинг гап оҳангида илгари Содиқ сезмаган ҳаётдан мамнунлик аломатлари бор эди. У суҳбатдошига очиқ чеҳралик билан назар ташлади. Теплоход манзилига қайтгач, уларнинг йўли айро тушди. Содиқ агроном сифатида хорижий кўргазмада уч-тўрт кун бўлиши, ўзи етиштирган сабзавот уруғликларини намойиш этиши керак эди. – Майли десангиз, хат ёзишиб турсак, – деди Содиқ. Хосият бироз ўйлангач, ерга қараб жавоб қайтарди: – Мен хатни кеча ёзиб қўйганман, фақат битта шартим бор. Ҳозир ўқимайсиз. – У йигитга кўк конверт тутқазди. – Энди хайр, самолётдан кечикаман. Содиқ Xосиятни кузатиб қўйдию, сабри чидамай аеропортдаги ўриндиққа чўкиб конвертни очди. Катак дафтарнинг ўртасидан олинган икки варақ қоғозда дона-дона қуйидаги ёзувлар битилганди: «Ҳурматли Содиқ ака! Эҳтимол сиз сафар давомида бўлган суҳбатимиздан сезгандирсиз. Мен биринчи муҳаббати топталган одамман. Эрим хиёнат қилган. Бир марта оғзинг куйганидан кейин қатиқни ҳам пуфлаб ичаркансан. Лекин тақдир мени иккинчи марта алдагандан кейин одамларга ишончим йўқолаёзди. Бирга ишлайдиган Т.исмли йигит кўнглимни овламоқчи бўлди. Ростини айтай, у менга ҳам ёқарди. Келишган, хушмуомила. Ниҳоят ўғлим ота меҳрисиз ўсмайдиган бўлди, деб ўйлардим. Бекорларни ўйлаган эканман. Бир куни ёзув-чизувларим кўпайиб, ишхонамда кеч қолиб кетдим. «Мумкинми?» деб хонага Турғун кириб келди. «Келинг» – дедим ҳурмати учун ўрнимдан туриб. Унинг оғзидан ароқ ҳиди анқирди. Бир-икки пойма-пой гаплар айтгач, менга хиралик қилди. Қуриб кетгурнинг (ҳа, энди шундай дейман) менга қилаётган ҳамма меҳрибончиликлари, хушмуомилаликлари қабиҳ ниятини амалга ошириш учун экан. Юзига тарсаки тортиб юбордим. Чиқиб кетгач, ўтирволиб юм-юм йиғладим. Тавба, баъзи эркакларга хайронсан: бева аёлларнинг иззат-ҳурмати йўқ деб ўйлашади. Қармоқ ташлаб, илинтиргилари келади. Бундайларга на илжайиб бўлади, на кўпроқ гаплашиб. Наҳотки биз беваларни поклик билан хиёнатнинг, ростгўйлик билан алдамчиликнинг фарқига бормайдилар, деб ўйлашади. Наҳотки биз ҳам ёруғ дунёга ҳалол яшаш учун келганимизни билишмаса? Гўёки бева – барглар орасига яширинган ёлғиз олма. Ҳамма унга кесак отиб тушириб, егиси келади.

У ичкарига қайтиб, тақир стулга чикди. Енги калта кўйлак кийгани учун билак туклари тикка бўлиб кетганди. Қўлларини кўксида қовуштирганча яна дафтарга мук тушди. «Бугун ярим кечада эшик қўнғироғининг кетма-кет жиринглашидан уйғониб кетдим. Ўғилчам ҳам қўрқиб, бақириб юборди. Аста очсам янги қўшнимнинг эри. «Сизда инсоф борми-йўқми» дейди ўдағайлаб. «Нима гап? – дедим юрагим тез-тез урганча. – Нима бўлди?» «Уйни сувга тўлдириб юбордингиз-ку, ахир. Ётаётганингизда бундоқ у ёқ, бу ёққа қарамайсизми?» дейди. Квартирамиз ошхонаси жўмраги анчадан бери бузуқ эди, сув томарди. Ўлсин, кечалари ҳам чакиллаб одамнинг ғашига тегарди. Тўртинчи қаватга зўрға чиқадиган сув кучайиб, полга, кейин қўшниникига оқиб тушибди. Қўшнимнинг дағдағаси ўғлимга ҳам, менга ҳам ёмон таъсир қилди. Она-бола тўйиб-тўйиб йиғладик. Эҳтимол уйимизда эркак киши бўлганида шу қуриб кетгур жўмракни тузатиб қўярди. Бировга хафа қилдирмасди. 24 май». Порт дикторининг овози Содиқни ҳушёр торттирди. У кутган теплоход келарди. Қирғоқдан ёғоч йўлакка тушди-да туристларга қўшилиб, кема ичкарисига кирди. Каютаси биринчи қаватда экан. Зина билан пастга тушди. Каютанинг коса оғзидек думалоқ тешиги дарё сувидан хиёл юқори бўлиб, ундан яқин атрофдаги кемаларнинг қуйи қисми кўзга ташланарди. Содиқ «Оббо, бизнинг жойимиз сувнинг остида экан-ку», – деб ўйлаб турганди, радиокарнайдан овоз эшитилиб қолди: – Қайтараман. Кимда-ким вокзалда чемоданини алмаштирган бўлса, марказий фоега чиқсин. Содиқнинг кўзи дастлаб ўз чамадонига тушди. Сўнгра унинг ёнида турган 23-25 ёшлар чамасидаги аёлга. Унинг сочлари орқасига ихчам турмакланган, думалоқ, қорача чеҳрасида ўйчанлик аломатлари бор эди. – Салом, – деди Содиқ аёлнинг олдига аста бориб. – Менинг чамадонимни сиз олганмидингиз? Аёл билинар-билинмас жилмайди: – Йўқ, мен эмас, сиз. Улар кулиб юборишди. Содиқ эсладики, поезднинг икки вагонида шу теплоходда сайр қилишга келаётган туристлар бор эди. Поезд манзилига етганида у бир неча чамадонни ерга туширишга ёрдамлашганди. Шунда ўзиники қолиб ўхшашини кўтариб кетаверибди-да. – Фолбин экансиз, – деди Содиқ кулишдан тўхтагач. – Қойил-ей. Аёлнинг чеҳраси дарров жиддий тус олди: – Нарсаларингиз жойидамикан, қараб олсангиз. Бегона йигитнинг ўзига тикилиб турганини кўриб аёл гапни қисқа қилди. – Чамадон учун раҳмат. Xайр. – Сизга ҳам. Аёл ортига бир қаради-да, индамади. Содиқ теплоходнинг йўлаги эшигини очиб, ташқарига чиқди. Юзига изғирин шабада урилди. Энди у негадир совқотмас, бояги аёл нимаси биландир хотинини эслатганидан паришон эди. Бунинг устига бегона аёлнинг дафтарини ўқиб, уни ўз кўнглига яқин билиб қолганини пайқади. Кема ортидан гала-гала чағалайлар эргашиб учар, сайёҳларнинг отган емишларини ҳаводаёқ тутиб оларди. Бир оздан кейин палубада рақс бошланди. Баланд бўйли хипча йигит бир қиз билан аллақандай рақсга чунонам тушдики, бу бошқаларда ҳам завқ уйғотиб, жуфт-жуфт айланиб кетишди. Содиқ йигитларнинг бири бояги аёлни рақсга таклиф этаётганини ойна ортидан кўриб турарди. Аёл афтидан рад этиб нари кетди. Эртасига тушга яқин теплоход ўрмон ёнида тўхтади. Ҳамма қирғоққа тушгач, яшил дарахтлар оралаб кетди. Содиқнинг кўзлари кечаги аёлни ахтариб топди. «Исми нимайди, – ўйлади. – Xосият. Кундалигида кўзи тушганди». Шуни эсладию, бирдан хижолат чекди. Рухсациз бировнинг дафтарини ўқиб ўтирибди-я. Қанчалик фаросацизлик. Йигит бир даста гул кўтариб, ташқарига чиқар экан, Xосиятнинг палуба четида энгак тираб хаёл сураётганини кўрди. – Бу сизга, – деди у гулдастани узатаётиб. Кейин унинг йўқ олмайман, дейишидан қўрқиб дарров қўшиб қўйди. – Чамадонимни топиб берганингиз учун. – Раҳмат, – деди Xосият йигитга боқмай гулдастани оларкан. – Тушмадингиз. Биз табиат мўъжизасини кўрдик. Агар рассом бўлганимда уни чизардим. – Кимсиз бўлмаса? – Xосият йигитга ярим ўгирилди. – Агроном. Сизчи? – Ана холос. – Xосият суҳбатдоши томон бутунлай ўгирилди, чеҳраси ёришди. – Танишишнинг хўп ноёб йўлини топдингиз-ку.

📝Офтобли кунлар  Теплоход портга кечга яқин келиши керак эди. Содиқ чарчагани учун шаҳар айланишни хуш кўрмади. Чамадонини олди-да, ҳали вақт бўлишига қарамай портга етиб келди. Бирпас дарёни томоша қилгиси келди. Портнинг катта зали одам билан гавжум, келиб-кетаётган кемаларнинг сўнгги йўқдек эди. Бир маромдаги ола-ғовурлар, дарё сувининг қирғоққа аста урилиши эшитиларди. Бунақа пайтда сафардаги одамни уйқу элитади. Бироқ кўчада ухлаб ўрганмаган одам барибир ухлай олмайди. Содиқ ҳам ана шундай жойларда биринчи бор бўлиши эди. Порт ойнасидан дарёнинг қуёш нурида зар қоғоздек ялтирашига маҳлиё бўлиб ўтириб, мудрадию, ухламади.Кеча кечқурун поездда соқол олгани ёдига тушди. Чамадонида бураб қўйса айланадиган қайроқ тошдек устараси бор эди. Ўзини тартибга келтириб олмаса бўлмас. Содиқ чамадонни очдию, ҳайрон бўлиб қолди. Чамадон уники эмасди. Аввал қулупнай сурати туширилган шаклдаги сочиқ, сўнг қўнғир ранг дафтар чиқди. Тавба, қаерда алмаштирдийкин? Поездда-ку алмаштирмаган. Охирги станцияда нарсаларини чамадонга жойлагани аниқ ёдида. Портга автобусда келганди, шундамикин? Ундай деса чамадони ўзи билан ёнма-ён турганди. Ҳарҳолда яхши бўлмапти. Кийим-кечаклари бор эди. У ёқда бу чамадон эгаси ҳам ташвишдадир. Содиқ чамадонни тиззасига қўйганча шуларни ўйлади. Катак дафтарни очиб ўқиди: «Бугун ишхонамиз билан лола сайлига бордик. Автобусимиз кенг сайхонликка чиққач, ҳаммамиз қичқириб юбордик: лола, қаранглар, лола!». Атроф қип-қизил эди. Қир томон чопиб кетдик. Ўғлимнинг қўлидан тутганча мен ҳам лолаларни қучоғимизга сиққанча тердик. Кўнглим бирам кўтарилиб кетдики, гўё дунё гўзаллиги фақат биз учун яратилгандек. Кейин ер ковлаб ўчоқ қилдик. Қозон осдик. Турғун деган жингалак соч йигит фартук тақиб, овқатга уннаб кетди. Қўлида капгиру, кўзини мендан узмайди. Қизлар олдида бирам уяламан, бирам уяламан... У уйланмаган, мен турмуш қурганман. Бошига урадими мени, деб ўйлайман. Сайлдан оқшомда қайтдик. Автобус уйимиз олдида тўхтагач ўғилчам билан бирга Турғун ҳам жойидан қўзғалди. Қўярда-қўймай юкларимни пастга олиб тушиб берди. Жилмайиб, эртагача хайр, деди. Беихтиёр кўзим кўзига тушдию юрагим ўйнаб кетди. Унинг бироз дўриллаган, ёқимли овози ҳозир ҳам эшитилаётгандек. 24 апрел». Содиқ бу ёзувларни ўқиб хижолат бўлди. Ўзини худди кимнингдир ўта сирли сўзларига қулоқ тутиб тургандек ҳис этди. Лекин барибир бегона аёл тақдири бу туйғудан устун чиқди. Дафтарни ўқигиси келаверди. Инсоннинг яхши кунлари тушдек ўтиб кетар экан. Содиқнинг хотини билан кечирган олти ойи олти кундек ўтдию кетди. Ёвуз хасталик хотинининг юрагига чанг солганида у севимли одамидан айрилиб қолишини хаёлига ҳам келтирмаганди. Ёстиқдошининг ҳамма маросимлари ўтиб, қалби кимсасиз дунёдек ҳувиллаб қолди. Онасининг «Ҳаётга энди келаяпсан, бирорта ақлли-ҳушли қизга уйлантириб қўяй» деган гаплари юрагига тиғдек ботарди. Оламда ҳали хотинида тенг келар аёл зоти йўқ эди. Мана, бугун Содиқ бегона аёлнинг дардларига шерик бўлди-да, дафтардан бош кўтаролмай қолди. Кундаликнинг кейинги саҳифасини очди. «Бир файласуф муносиб яшаш – жасорат» деган экан... Бу гапнинг маъносини эндиликда ёлғиз қолганимда тушунаяпман. Йўқ, мен эримдан ажрашишга қарор қилиб янглишдим, демоқчи эмасман. Ахир хиёнат қилган одам билан қандай бирга яшаб бўлади. Мен ўғилчамни ўйлайман. Якка-ёлғизимнинг ота меҳрисиз ўсаётганидан хафа бўлиб кетаман. Бир кўнглимда мени тушунадиган бирор кишига турмушга чиқай дейман. Шунда кўзим олдига Турғун келади. Жингалак соч, тик қомад, хушмуомала. Ортимдан соядек эргашиб юргани, меҳрибончилигини ўйлайман. Наҳотки у мени севса? 12 май». Қуёш уфққа ёнбошлай бошлаганда изғирин турди. Дарёнинг балиқ ҳиди аралаш шабадаси этни баттар жунжитарди. Ташқарига чиққан Содиқ чамадони адашганидан энди ростакам ташвишга тушиб қолди. Ичида костюми ҳам бор эди. Демак, иссиқ кийим сотиб олиши керак. Ҳозир улгурмайди. Теплоходга чиқса бирон портда магазинга киради.

😨Ҳомиладор қиз ултратовуш текшируви вақтида суратга олинди ва суратни “ўғил” деган ёзув билан Инстаграмга жойлаштирди. Аммо қизнинг дугоналари бир тафсилотни пайқаб қолишди ва тез орада қизни эри ўлдиришини пайқаб қолишди. Дугоналари қизга қўнғироқ қилганда қиз ўлиб бўлган эди. Полиция уларнинг уйига етиб келганида эса қиз вафот этган эди.. Қизнинг дугоналари нимани пайқашиб қолди❓👇

​​📝Кекса ёшли бир кишидан сўрашди: Ўтган умрингиздан нималарни сабоқ олдингиз?! У киши қуйдагича жавоб қилди: "Шуни ўргандимки, албатта, дунё ундан қандай қарз олсанг шундай қайтарар экансан. Мазлум инсонга албатта ёрдам келар экан гарчи узоқ муддат ўтса ҳам. Тунги ўқлар (дуолар) зое кетмас экан. Хаёт, биз ғафлатда бўлган ҳолимизда бир лаҳзада тугаши мумкин экан. Ширин сўз, хушмуомалалик ва олийжаноблик ахлоқлар дастмояси экан. Бутун олам ичра энг бой инсон соғлом ва омонда бўлган инсон экан. Саримсоқ пиёз эккан одам ҳосил пайтида райҳон термас экан. Умрнинг ниҳояси бор, иш эса бениҳоя экан. Кимки инсонлар уни эшитишини хоҳласа, ўзи ҳам одамларга қулоқ солмоғи лозим экан. Инсонлар билан сафар қилиш уларнинг хазинасини очиб берувчи дақиқ (микроскоп) экан. Яна шуни билдимки, "мен ундай, мен бундай" - дейдиган кимсанинг ичи бўм-бўш бўлар экан. Хазинаси (калби, хулки, амали) олтин бўлган одам олтинлигича қолар, хазинаси темир бўлгани эса, ўзгариб занглаб қолар экан. Кабрларга дафн қилинган ҳар бир кишилар машғул, ваъдалари бор ва кўп ниятлари амалга ошмай қолар экан. Яна шуни ўргандимки, биз кичик уйқудан роҳат топиш учун ётоғимизни тартиблаб, хонамизни салқинлатамиз, лекин ўлим чоғи роҳатда бўлишимиз учун амалларимизни тартиблаб ва қабримизни тоат-ибодат билан салқинлатиш керак экан...! 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

​​📝Ҳаёт ҳикматлари. • Ким билан юрганингизга, ким билан дўст бўлаётганингизга аҳамият беринг. Чунки булбул гулга, қарға гўнгга қўнади. • Вақт ва сабр тут баргини ипакка айлантиради. • Гиналарни қалбингизда сақламанг. Бу гиналар ўзингиздан бошқа ҳеч кимга ҳалақит бермайди. • Ёмон тасодифлар рўй бериб қолишига шай туринг. Балки сизда содир бўлаётган нарсалар яхшилик бўлиб чиқар. • Дунёни ўзгартирадиган одам дунё уни ўзгартира олмайдиган одам бўлмоғи лозим. 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

​​📝ИНТЕРНЕТ ЭНГ ЯҚИН ДЎСТИМДАН АЙИРДИ. Мен, Шерзод ва Ҳасан энг яқин дўстлар эдик. Учаламиз болаликдан бирга катта бўлдик. Бизни кўрганлар: – Эгизакларга ўхшайсизлар, ҳамиша бир-бирингизга шундай меҳрибон бўлинг, – деб қўйишарди. Орадан йиллар ўтди, вояга етдик. Тақдирларимиз бизни турли манзилларга йўллади. Мен Самар­қанддаги, Шерзод Тошкентдаги олий ўқув юртига ўқишга кирдик. Ҳасан эса кира олмади. У ўша кундан эътиборан тайёргарликни кучайтирди. Биз ўқишни бошладик, бу орада бир-биримиз билан ҳам телефон, ҳам интернетда гаплашиб турдик. Кунларнинг бирида Ҳасан ўқишга кириш учун интернетдан фойдаланаётганини, бир яхши сайт топиб олганини, у ерда диний адабиётлар борлигини, ривоятлар, ҳадисларни ўқиб, ўзини қизиқтирган кўплаб саволларга жавоб олаётганини айтиб қолди. Шу зайлда кунлар ўта бош­лади. Биринчи семестрни якунлаб, қишки таътилга чиқдик. Ҳасанда ғалати ўзгариш­лар бўлганди. Назаримизда, уни қандайдир кўринмас қўл бош­қараётгандек эди. – Сизлар нотўғри йўлдасизлар, – деб қолди Ҳасан. – Нега нотўғри йўлда бўларканмиз? – ҳайрон қолдик Шерзод иккимиз. – Бу ерда ҳеч нарса бўлмагандек ўтирибсизлар. Ҳижрат қилиш лозим! – Қаёққа ҳижрат қиламиз? Нега ҳижрат қиламиз?, дедик. – Куфр давлатида яшаяпмиз. Ҳижрат қилиб, борган жойимизда динни яхши ўрганамиз. – Сен ўйлаб гапираяпсанми, Ҳасан?! Нега куфр давлати бўлсин? Ота-бобомиз хотиржам намозини ўқияпти, рўзасини тутяпти. Масжид, мадрасалар ишлаб турибди. Бу нима деганинг? – Сизларни ҳеч нарсадан хабарингиз йўқ. Ўқиш, ўқиш деб юрибсиз. Аслида дунёда нималар бўлаяпти? Ислом динига қувват бўлишимиз керак. Шунинг учун дин йўлида жиҳод қилишимиз лозим! – Жиҳод деганинг жангми? Нега биз ўзимизга алоқаси бўлмаган юртларнинг урушларига киришимиз керак экан?! – Бу савобли йўлда шаҳид бўлиш – шараф. Чунки ҳар бир мусулмон ўз ёру биродари, дўстларини исломга, тўғри йўлга чақириши фарз, – дея Ҳасан ўзининг мутаассибона фикрида қатъий туриб олди. Шерзод иккимиз Ҳасанни ғанимларнинг пуч ғояларига, турли найрангларига алданмасликка ундадик. Ғаламис, бузғунчи кучларнинг ижтимоий тармоқлардаги тузоқларига илиниб қолишдан ниҳоятда эҳтиёт бўлишини ўтиниб сўрадик. Бироқ дўстимиз ўз фикридан қайтмади. “Дўст сўзини ташлама, ташлаб бошни қашлама”, – деган халқ мақоли бежизга айтилмаган экан. Дўс­тона сўзимизга қулоқ солмаган Ҳасан террорчи оқимларга алоқадорликда айбланиб, ҳибсга олинди. Интернетдаги таҳдидлар домига тушиб қолган яқин дўстимиз бизга энди мутлақо бегона бўлиб қолди. "Интернетдаги таҳдидлардан ҳимоя" китобидан. 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

ТИКУВЧИ ЧОЛ✂️👳‍♂ Кичик бир қишлоқда тикувчи чол яшар экан. Лекин у қимматбаҳо ва чиройли кийимларни тикар ва яхшигина нархга сотар экан. Кунлардан бир кун шу қишлоқда яшайдиган камбағал кишилардан бири келиб тикувчига дебди: Сиз касбингиз орқали яхшигина даромад топасиз, лекин нима учун бизга ўхшаган фақиру фуқароларга эҳсон қилмайсиз. Ана, қишлоғимиздаги қассобни кўринг, у ҳар ойда камбағаллар учун маълум миқдордаги гўштни текинга тарқатади. Шундан ўрнак олсангиз бўлмайдими?!-дебди. Тикувчи чол унга ........давоми👇👇👇

​​Кеч кирганда ғўнғир-ғўнғир овоздан уйғониб кетдим, қулоқ солсам дадам билан онам ошхонада жанжаллашаяпти. — Уни мен эмас, сен яширгансан! Энди қизларингга ўзинг тушунтир! Ажрашиб кетмаганимга шукр қилсанг-чи! Бу гапларни эшитиб қулоқларимга ишонмадим. “Шу менинг дадамми? Наҳотки дадамнинг бошқа оиласи бўлса? Энг ёмони, буни онамга очиқчасига айтгану, онам кўнган бўлса?” Бу нарсани қабул қилиш мен учун қийин эди. Онам шўрлик неча йилдан буён хиёнатга чидаб келаётган бўлса? Нега? Қайси айби учун”. Худди шуни кутиб тургандек, дадам саволимга жавоб берган каби онамга деди: — Туққанинг нуқул қиз бўлса, сени деб дўсту ёримнинг ёнида бошим эгилиб яшашим керакмиди? Ахир, ўзинг «майли, ўғил туғиб берадиганига уйланинг» демаганмидинг? Бу гапдан кейин устимдан совуқ сув қуйилгандек бўлди. Демак, дадам бизни фарзанд ўрнида кўрмаган экан-да, деб ўйладим. Онам эса: “Мен бир нарса дедиммми? Фақат, илтимос, қизларингиз билмасин”, деди синиқ товушда. — Ҳалиям, “қизларимни узатиб олгунимча ажрашманг” деб ялинганинг учун, чидаб юрибман. Буни била туриб, қизларингни тезроқ-тезроқ узатайлик десам, ўқисин дейсан... Сабо тўғри айтади, “сен вақтни чўзсам, фикридан қайтади”, деб ўйлаяпсан. Хомтама бўлма! Бу жанжалнинг давомини эшитгим келмай қулоқларимни бекитдим. Мен оила деб ишонган, суянган, муқаддас билан нарса сароб бўлиб чиқди. Бир зумда ҳаётим гугурт қутисидан қурилган ўйинчоқдек остин-устин бўлиб кетди. Энди қандай яшашни билмай қолдим. Онамга бақирганимдан пушаймон едим. Эрталаб ҳеч нарса юз бермагандек (онамга ачинганимдан) ўқишга йўл олдим. Дарсда ҳам ичимдаги туғённи босолмай титраб-қақшаб ўтирдим. Қулоғимга ҳеч кимнинг гапи кирмасди. Дарсдан чиқиб уйга йўл олганимда лицей кўчасида кимдир отимни айтиб чақирди. Ўгирилсам қаршимда чиройли жилмайганча Сабоҳат опа турарди. Кутмаганим учун салом беришни ҳам унутиб унга қараб туравердим. Чиройли юзига тарсаки тортиб юборишдан ўзимни зўрға тийдим. Индамай йўлга тушдим, у эса менга эргашди. — Сен ақлли қизсан, дадангни тўғри тушунасан деб ўйлайман. Дадангга қийин пайтда далда бўлганман, тақдир экан, қўлимиздан нима ҳам келарди... — Дадамни тушунганингиз яхши, онамни ҳам тушунасизми? — дедим кўзларига тик қараб. У бир зумга ўзини йўқотдию, кейин дарров қўлга олди: — Катталарнинг гапига аралашмаганинг яхши... Истасанг, сен билан ўртоқ бўлишимиз мумкин. Хоҳласанг, меникига меҳмонга бориб тур, мени иккинчи она сифатида қабул қилсанг хурсанд бўлардим. Унинг мулойим гапидан довдираб қолдим. Онамнинг синиқ овозда мулзам бўлиб гапириши кўз ўнгимдан ўтиб яна ғазабим қўзиди: — Нега менга она бўлмоқчисиз? Ўзингизнинг болаларингиз камлик қиляптими? Чиройли опанинг ранги оқариб кетди. — Сен ҳам онангга ўхшаб, писмиқ, заҳар экансан-ку! Энди кўрасан мендан, — деди ва югургилаб кетиб қолди. Унинг нега бирдан ўзгарганини тушунолмай қотиб қолдим. Асл башарасини кўрсатишига қайси гапим сабабчи бўлди экан, деб ўйлай бошладим. Уйга келганимдан кейин бор гапни онамга гапириб бердим. — Унинг фарзанди йўқ, шунинг учун гапинг ёмон таъсир қилган. Дадангга сизга қўша-қўша ўғил туғиб бераман деб ваъда қилиб, бошини айлантириб олган. Сени шунга шама қиляпти деб ўйлаган-да... — деди онам хўрсиниб. Бу хабарни эшитганимдан кейин дадамнинг хатти-ҳаракати мантиқсиздек туюла бошлади. Чунки онамга «фақат қиз туғдинг» деб ажрашмоқчи бўлган одам нега унда фарзанд кўролмайдиган аёл билан яшаб юрибди? Балки бу онамнинг кўз ёшлари учун жазомикан? Хаёлимга келган фикрдан қўрқиб кетдим. Сабоҳат опа бекорга таҳдид қилмаган экан. Дадам эртаси куни уйдан чиқиб кетганича, мана, ярим йилдирки, қайтиб келмаяпти. Сингилларим дадамни сўраб йиғлаганда эзилиб кетаман. Шу воқеадан кейин одамларга ишончим қолмади. Бундан бу ёғига қандай яшашни билмаяпман... Дилфуза СОБИРОВА 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

📝Дадамнинг маккора котибаси. Ёш бошимга ёпирилган ғалвалардан довдираб қолдим. Шу пайтгача ҳаётнинг фақат оппоқ томонини кўриб келган эканман. Энди эса унинг қора рангларини ҳам кўришга мажбур бўляпман. Энг ёмони, бу қораликларни менга ўз яқинларим, ишонганларим кўрсатишди. Шундан кейин болалагимда мен учун тушунарсиздек туюлган айрим воқеа ва ҳодисаларга ҳам аниқлик киритилгандек бўлди. Одамнинг кўзи мошдек очилганидан кейин тушунмовчиликларнинг барчаси барҳам топса керак... Ҳикоям тушунарли бўлиши учун гапни ҳаётимнинг оқ томонидан бошласам. Оилада тўрт қизмиз. Дадам эсимни билганимдан буён раҳбар лавозимларда ишлаганлар. Онам эса уй бекаси. Рўзғоримизда камчилик бўлмаса-да, онам негадир қисиниб-қимтиниб юрарди. Биз — қизлар шўхлик қилиб, баъзида онамга “Нега сира бўяниб-ясанмайсиз?” деб ўзимизча стилистлик қилиб, онамни сочларини турмаклаб, бўянтириб қўярдик. Онам кун бўйи қувониб шу тарзда юрарди-да, дадам ишдан келар вақти бўлганда юзини ювиб, бошига рўмолини ўраб оларди. Лекин онам соддагина бўлгани билан бизга ўта қаттиқўл эди. Ҳаммамиз мактабда “аъло” баҳоларга ўқирдик. Мактабда бизнинг оилани ҳамма мақтарди. Лекин дадам ўқишни давом эттиришимизга қарши эди. Опамнинг шифокор бўлиш орзуси бор эди, лекин дадам гапига қулоқ ҳам солмади ва турмушга бериб юборди. Опамдан кейин менга ҳам совчилар кела бошлади. Лицейни тугатай деб ялиниб-ёлвориб, дадамни зўрға кўндирдим. Бўлмаса, мени ҳам узатиб юбормоқчи бўлишганди. Лицейга энг юқори балл билан кирганман, жамоат ишларида ҳам фаоллигим учун ҳеч бир тадбир менсиз ўтмайди. Ўқитувчиларим ўқишни давом эттиришимни истаб, буни онамга ҳам айтишган. Онам эса “дадаси қўймайди” деб гапни қисқа қиларди. Яқинда лицейимизда шаҳар ҳокими ва бошқа мартабали меҳмонлар ташриф буюришган бир тадбирида бошловчилик қилдим ва тадбир тугагач, саҳнанинг зинасидан йиқилиб тушдим. Оёғим шишиб, уч кун шифохонада ётишимга тўғри келди. Ўша кунларнинг бирида бир ёш аёл мени кўргани келди. Танимаганим учун ажабландим. У эса ўзини Сабоҳат деб таништирди ва дадам билан бирга ишлашини, менинг касалхонада ётганимни эшитиб, атайин кўргани келганини айтди. Қимматбаҳо атир ҳиди уфуриб турган, сочлари чиройли турмакланган, ўзига ярашган либоси қоматига чиппа ёпишган аёлнинг ҳуснига ҳавасим келдию, лекин негадир кўнглим хира бўлди. Бу чиройли аёл ҳар куни дадамнинг кўз ўнгида юришини ўйлаб, ўзимнинг содда, камсуқум онам билан қиёслаб дадамни қизғандим. Аёл эртаси куни яна келди. Бу сафар ҳам тансиқ таомлар, ширинликлар келтирди. Бир марта бўлса, онамга айтмай қўя қолардим, аммо икки марта келгани ва ҳали яна хабар оламан дегани ғалати туюлиб онамга оғиз очдим. Онам “Сабо келдими?” деди ғалати бўлиб. — Ие, сиз у аёлни танийсизми? — дедим ҳайрон қолиб. — Ҳа... яхши танишмасмизу, бир-икки кўрганман, — деди онам овози титраб. Кейин шифокорлардан илтимос қилиб мени шифохонадан олиб кетди. Назаримда, онам у аёл билан бошқа учрашишимни истамаётгандек эди. Шу воқеадан кейин кўп ўтмай, дадам онамга “Қизинг ўқишини йиғиштирсин, директори билан ўзим гаплашаман, ўқишга бормаса ҳам бўлади, қиз бола ўқийман деб кўча-кўйда дайдиб юришини истамайман”, дебди. Бу гапни эшитиб роса йиғладим. Бироқ оёғим тузалгач, барибир ўқишга бордим. Ўша куни тушдан кейин ўқишдан қайтаётиб, светафорда турган таниш машинага кўзим тушдию, музлаб кетдим. Дадамнинг хизмат машинаси рулида ҳайдовчи Сардор аканинг ўрнида дадам ўтирар, ёнида эса Сабоҳат опа... Кўзим тиниб кетди. Хаёлимдан ёмон фикрларни ҳайдаш учун иш юзасидан бирор жойга боришаётгандир, деб ўйладим. Лекин Сабоҳат опа дам-бадам меҳр билан дадамнинг юзини силаб қўяётганини кўрганимдан кейин ҳаммасини тушундим. Ўша куни уйгача йиғлаб бордим. Остонадан ўтишим билан онамга бақирдим: — Сиз билгансиз! Дадам Сабо билан юришини била туриб индамагансиз! Онам аввалига гап нимадалигини тушунмай турдию, кейин секингина «Сен аралашма! Бу сенинг ишинг эмас, шанғилламасдан хонангга кир, сингилларинг билмасин», деди. Онамнинг дард тўла кўзларига қараб нафасим ичимга тушди. Хонамга кириб йиғлай-йиғлай ухлаб қолибман.

Она ўлган боласини 20 йил уйда сақлади ва бу бежизга эмас экан...😢 2019 йилда шаҳар шифохоналаридан бирига, ўлик боласи билан, бир аёл келган. Она шифокорларга, боланинг ўлганига ишона олмаслигига ва унинг танаси билан яшашга қарор қилганини айтди. Сўнг, шифокорлар, ўлган боланинг танасини ДНК тестидан ўтказишга қарор қилишди ва ўтказишди. Натижани кўришгач, шокка тушиб қолишти. Гап шундаки, ўлган бола…Давоми👇🏻👇🏻

​​📝Бозорга бораётган эдим. Одамлар гавжум ўтадиган кўча бошида йўлка четидаги панжарага бир унниқиб кетган қалин жимпир илиб қўйилибди. Этагига бир қоғоз қистирилган, унга йирик-йирик ҳарфлар билан қўлда нималардир ёзилган эди. Ўтган-кетган бир оз тўхтаб, ўқиб, сўнг йўлида давом этарди. Диққатимни тортди. Тўхтаб, ўқий бошладим: "Мен муҳтожман. Нимагадир кейинги пайтлар хеч ким менга қарамай қўйди. Бошқалар мендан ҳам муҳтожроқ бўлиб қолгандир деб ўйладим. Бу қиш кунлари кимдир совуқдан дийдираб юрган бўлса, олсин, кийсин деб бор-йўғим битта жимпиримни илдим. Олганга хурсанд бўламан, Оллоҳ ёрдамчиси бўлсин!" деб ёзилган эди қоғозда. Ичимда бирнима ғимирлади... Сўнг кетдим. Юмушларимни битириб шомга яқин яна шу йўлдан ўтдим. Бояги жимпир ҳам, ёзув ҳам хаёлимдан кўтарилган экан, одамларнинг тўпланиб тургани эсимга туширди. Узун панжаранинг уч-тўрт метр қисмига ёзгию қишки турли-туман кийим - кўйлаклар, кастим-шимлар, жимпирлар, палтолар, қалпоқлар... илиб ташланган, бари тоза, қимматбаҳо экани кўриниб турар эди. Панжарага тақаб қўйилган катта қоғоз қути оёқ кийимларию бошқа яна нималардир билан лиқ тўла. Тўпланганларнинг кўзи қути қопқоғига ёпиштирилган катта қоғоздаги ёзувларда. Хамма ўқиб муҳокама қилар эди. Қизиқиб, мен ҳам кўз югуртирдим: "Мен бойман. Кийимларим ҳам кўп. Қишда совқотмайман. Аммо хатингни ўқиб (уни худди менга ёзгандайсан), ўзимни яхшиликка сендан кўра муҳтожроқ ҳис этдим. Совуқдан жунжикдим гўё. Сен қолдирган жимпирни олиб кийган эдим, танамга илиқлик югурди. Умримда бунақа илиқликни туймаганман. Энди бу жимпирни ҳар қишда кияман! Ўрнига уйдаги бор кийимимни олиб келиб илдим. Булар сенинг ва сен каби яхши инсонларнинг ҳаққи. Адашиб, менда тўпланиб қолибди. Олиб хаққингни ҳалол эт, дўстим!" Бозордан кийим-кечак олиб қайтаётган эдим. Ичимда бирнима ғимирлади. Оғир елим халтани у қўлимдан бу қўлимга олиб, йўлимда кетавердим... 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

​​Дарвозани гумбирлатиб тепа бошлаганди Алфа югуриб келиб дарвоза остида хура бошлади. Ота-бола хам югуриб чиқди. Вохиджон бола кўтарган қўшнисини ва бўш юрган итини кўриб вазиятни тушунди. Дарров машинани ўт олдириб тез тиббийга жўнашди. Эт кўчириш, томир улаш каби муолажалар натижасида Воситжоннинг хаёти асраб қолинди. Кейинчалик хам чап сонида чандиқ излари мудхиш тунни эслатиб юрди. Аммо, боланинг тилидаги дудқланиш бутунлай йўқолиб кетмади. Эхтимол Сочига оқ оралаганда хам хаяжонланса, дудуқланиб қолар балки? Асилбек эса, касалхонага кетган хамма харажатларни ўз хамёнидан қоплади. Харажатларни қоплашга ундаган туйғу афсусланиш эмас, жавобгарликдан қочиш хисси холос экан. Ажабо, ит халиям ховлисида юрибди! Тўғри, кейинчалик итлари қўшниларникига чиқса нимадандир захарланиб ўлаверди, аммо, Вохиджоннинг табиати жониворларни захарлашга ботинмасди. Дониёр Ахмаджонов 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

📝Итбоқар. Айб эмас хаётда гар бўлса “озлик” Жонга қасд қилгуси бир кун “боз-боз”лик. Вохиджон ва Асилбек ён қўшни эдилар. Иккиси ёшлигида жуда иноқ, хар жойда бирга юришарди. Кейинчалик уйланиб, рўзғор ташвиши бошларига тушганда муносабатлари совуб кетди. Вохиджон узоқ йиллар тирноққа зор бўлиб юраркан, ошна-оғайниларидан узоқлашиб кетди. Боз устига топгани рўзғордан ортмас, ёш сингилларини вояга етказиб, турмушга узатиш ташвишлари билан юрар, улфатларидек чойхоналарга боравермас эди. 8 йилда Аллох унинг илтижоларини инобатга олиб “ол қулим” дедими, қўчқордек ўғил кўрди. Бу пайтда Асилбекнинг катта ўғли мактабга қатнарди. Вохиджоннинг оиласига хам қувонч кирди. Воситжон 7 ёшга кириб мактаб қатнай бошлаган кунлари хатна тўйини ўтказишди. Бу тўйга узоқ тайёрланган Вохиджон бутун қишлоққа катта ош берди. Воситжон мактабда хам аъло бахоларга ўқий бошлади. Ота – онаси унинг тарбияси билан мунтазам шуғулланар, нима яхши нима ёмон эринмай тушунтирарди. Бола эсли хушли, мўмингина бўлиб улғая бошлади. Ён қўшниси Асилбек эса бутунлай бошқача мухитда яшарди. Асилбек қассабчилик қилиб оила тебратарди. Бўш пайтлари эса хўроз ўйинларга борар, пул тикиб қимор ўйнарди. Кейинчалик эса, қизиқиб ўзи хам хўроз боқа бошлади. Унинг хўрозлари кўпроқ ютар, бунга сари хўрозларини сотиб даромадини оширарди. Ўғли Асадбек эса дадасидан фарқли холда итга ишқибоз эди. Эшшакдек итларни боқиб уриштирар дадасидек қиморбоз бўлиб улғая бошлади. Чорбоғига айлантириб ит катак қурди. Тунда Алфа номли кўппакни қўйиб юборади. Катта одамнинг белига бўйлайдиган бу ит икки йилдан бери худудда чемпион эди. Чемпионнинг иштахаси хам ўзига яраша эди. Хозир ит уриштириш мавсуми бўлмагани учун Алфани кўпам сийлашмас, оч қолмасинга у-бу нарса бериб қўйишарди холос. Тунда очлигига чидамаган ит деворнинг пастроқ жойидан сакраб қўшниларникига ўтиб, товуқ капаларни қийратиб чиқардиди. Эртасига қўшнининг арз додига Асилбек қулоқ солмасди. -Уйим девор билан ўралган, бу мени итимни иши эмас. Ушлаб олсанг айт, битта товуқ ўрнига иккита олиб бераман. Қўшни тилини тишлайди. Ростдан хам кимнинг ити эканини кўзи билан кўрмаган, фақат чорбоғида қолган катта-катта ит изларига асосланиб гапирганди холос. Яхшиси, ўзингни эхтиёт қил-у, қўшнингни ўғри тутма! Товуқ капасининг эшикларини мустахкамлаб, эхтиёт чорасини кўриб қўяди. Орадан икки-уч кун ўтиб тўртта девор наридаги Эркин тоғанинг 2 ойлик қўзисини ит чавақлаб кетибди деган миш-миш тарқалди. Асилбек шу куни тунда итни катакдан чиқармади. Чунки, ўзи яхши биларди қўшниларнинг қўрасини қайси ит қийратаётганини. Тунда жўралари билан чойхонада ош еб қайтган Асадбек Алфани катакда кўрди-ю, бориб эшикни очиб қўйди. Кейин уйга кирса, дадаси телевизорда “Олтин тўп” сохибини аниқлаш хақидаги кўрсатувни томоша қилиб ўтирган экан. Бориб стулга ўтирди. Айни шу пайтда қўшниси Вохиджон хам ўғли Воситжон билан шу маросимни томоша қилиб ўтирган экан. Ёш Воситжон Роналдонинг мухлиси эди. Гарчи кўзлари юмилиб кетаётган бўлса хам, севимли футболчисининг соврин олишидан умид қилиб ўтирарди. Дадаси уни кўриб: -Бор ўғлим, ухлайвер, эртага қайтариб беришади кўрволасан,-деди. Воситжон истар истамас ўрнидан қўзғолди-да, ташқарига чиққиси келди. Чорбоғ этагидаги хожатхонага боришга чўчиб, бостирма орқасига ўтди-да, шимининг тугмасини ечди. Мессига “Олтин тўп” топширилаётганда ташқаридан итнинг хуришини элас-элас эшитган Вохиджон, қўшниларининг гох товуғи, гох қўзиларини чавақлаб кетаётган ит хақдаги гап лоп этиб миясига урди-ю, шошиб ташқарига чиқди. Ёш боланинг ожизгина инграши тун сукунатида аниқ қулоғига етиб келди. -Хайт!!!-дея бор кучи билан нара тортган ота овоз келган томонга югурди. Унинг шитоб билан келишидан чўчиган ит қочиб кетди. Вохиджон кела солиб ўғлини даст кўтарди-да, уйга олиб кирди. Воситжон бу пайтда ёқасини чангаллаганча (хартугул итдан бўғзини яшириб қолганди) бутунлай хушини йўқотган, чап сони эса ит жағлари остида моматалоқ бўлиб кетганди. Ёш боланинг мушти сиғар катталикдаги ковакдан шариллаб қон оқарди.Тезда кўрпага ўраб кўтарди-да, Асадбекларникига чопди.

#PSIXOLOGIK_TEST 🤔 SIZ KIMGA JOY BERAR EDINGIZ? A -👩‍👦 Ona va Bolaga B - 👵 Keksa Onaxonga C - 🤕 Nogironga D - 😡 Jahldor Bezoriga Variantlardan birini tanlang va o'zingiz haqingizda hayratlanarli faktlarni bilib oling👇😱

​​У ёқ-бу ёқдан гаплашиб, кўнгил ёзишди. Онаси неваралари билан анча овунди. У ҳам яқинлари қаторида ўзини енгил сезди. Барча ташвишларини унутгандек бўлди. Дастурхонни йиғиштирар вақти отасини эслашди. Онаси ўтганлар ҳаққига дуо қилди. Шу билан бу йилги йиғинга ҳам якун ясалди. Ҳамма тарқади. Бир зумда уй яна ҳувиллаб қолди. Ётар маҳал онаси гапга тутди. -Қачон қайтасан? -Эртага. -Бироз қолмайсанми? -Ишларим кўп. Кейин неваралариз… — …Отанг ҳосилни бошидан шаҳарга жўнат деб тайинлаганди, — деди секин гапини бўлиб. – Шунинг учун эрталаб инжиқлик қила кўрма!.. Ҳар гал шу — кетар маҳал онаси бир дунё нарсаларни қўлига тутқазарди. -Хўп, — деди бош қимирлатиб. Аммо онасининг ичидаги гап бошқа эди. Уни айтолмай қийналаётгани яққол сезилиб турарди. -Бояги сўзларимдан хафа бўлмагин яна. Болаларни ўқитинглар. Келинга ҳам тайинла. Кўп куюнавермасин. Дунё ўзи шундай. Бешафқат. Онаси нимага шама қилаётганини тушунолмай бироз гарангсиди. Узоқ вақтдан бери хотинининг тоби йўқ эди. Бироқ онаси буни билмасди-ку! Ҳайрон бўлиб қараган эди: -Ёз охирлаб қолганда келин тушимга кирувди. Оппоқ кийимда фаришта мисол учиб юрган экан. У осмонга қараб талпинар, сен бўлса ерга тортардинг. Тузукла бетобга ўхшайди. Ҳали соғайиб, отдай бўлиб кетади. Кўп сиқилаверманглар. У нима деярини билмай, жим қотиб қолганди. Вужуди қулоққа айланиб, фақат тингларди. -Яна бир гап, – деди онаси чуқур хўрсиниб. — Доим бир нарса ичимни эзади. Дийдор қиёматга қоладими, деб зириллайман. Гапимни бўлишга шошилма. Ўзимни ўзим яхши биламан. Отангдан кейин анча чўкдим. Ишларим ҳам аввалгидек унмаяпти. Ҳаракатда мадор йўқ. Қаридим шекилли. Бариси орқага қараб кетяпти. Буни ўйлаш қанчалик оғир бўлмасин, бу – ҳақиқат! Ҳақиқат эса, доимо аччиқ… Минг ҳаракат қилиб, гапиришга чоғланса ҳам буни уддалай олмади. Ҳатто онасини юпатувчи бирон сўз айтолмади.Тун ичи онасининг гапларини ўйлаб мижжа қоқмади. Қуёш бош кўтармай акаси билан укаси етиб келди. Тонг саҳар катта йўлгача кузатиб қўйишди. Кетар чоғ онасини маҳкам қучоқлаб, хайрлашди. — Умрингиз узоқ бўлсин! — деди секин. Онаси дуо қилди. -Яқинларингни йўқлаб тур, — деди ортидан. Йўлда атрофдаги дов-дарахтлару, қадрдон йўллар ҳам онасининг гапини такрорлаётгандек туюларди. Бир томондан яқинлари билан бўлган кечаги ўтириш завқи-ю, бошқа тарафдан онасининг тундаги оҳи-зори ичида тортишарди. Улардан қочай деб қочолмасди. Осмон олис, ер қаттиқ. Манзилгача эса ҳали анча бор эди. -Албатта, — деди беихтиёр пичирлаб ўзига ўзи кетиб бораркан. Келаси йил кеч куз қишлоқдаги эски ҳовлиларида барча оила аъзолари яна йиғилашади. Бахтиёр Нуриддинов 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

-Ҳа-аа… Отангни сендан умиди катта эди. Буни катта шаҳарда ўқитамиз, дерди раҳматли. Айтганини қиладиган одам эди-да. Шунинг учунам ҳамма ҳурмат қиларди. Болалигида боғларида отасига кўп ёрдамлашган. Баҳорда дарахтларнинг тагларини юмшатиб, ўғитлашишар, кузда эса ҳосилни йиғиштиришарди. Отасининг қизиқ одати бор эди. Ҳар доим пишган меваларнинг олдини қўшниларга улашарди. Нима сабаб бундай қилганига ҳалигадовур ақли етмайди. Отасидан сўраганда:-Келаси йил учун, — дерди жилмайиб. Тўғриси бу ҳақда ҳеч ўйлаб кўрмаган экан. -Қолганлар ҳаяллашдими?.. – гапни бошқа ёққа бурмоқчи бўлди у ака-укаларига ишора қилиб. Йўқса онасини билади. Кўзёш қилиши аниқ. Ўпкаси тўлиб турипти. Бунинг устига бошидан йиғлаб олса, минг йиллик йиғин ҳам таътимайди. — Ҳа демай келиб қолишади. Уйни тўзитишади ҳали, — фикрини бўлди онаси. -Ҳаммалари катта бўлиб қолишгандир? – жиянларини сўради у. -Нимасини айтасан. Ўҳ-ҳў… Ақл ўргатишади сенга. Келишса кўрасан. Онаси невараларининг қайси бир қилиқлари эсига тушдими, мийиғида кулиб қўйди. Икки сават ҳам қип-қизил анорларга лиқ тўлди. Энди меваларни тоғораларга банди билан узиб, жойлаша бошлашди. Бу сафар, бир қатор қилиб териб чиқишди. -Бўлди етарли, — деди онаси бироз ўтиб. – Қолганини кейинроқ йиғиб оламиз. -Мен териб қўяқолай, — деди у онасининг чарчаганини билиб. -Бутун бошли боғни сенга ишониб бўларканми?.. -Эпларман. -Узоқ йўлдан келгансан. Юр энди, — деди онаси қатъий. Улар идишларни олиб боғдан чиқишди. Ҳаммасини кўтармоқчи бўлганди онаси кўнмади. Қўярда-қўймай бир сават билан тоғорани ўзи олди. -Унақада анорлар эзилади, — деди дакки бериб. Шу пайт дарвозахонадан дупур-дупур оёқ товушлари эшитилди. Ким, дейишга улгурмасидан ака-укалари етиб келиб, зумда қўлларидаги идишларни олишди. Онаси айтгандай бир пасда қий-чув, тўс-тўполон бошланди. Кичкина жиянлари хархаша қилишар, катталари бўлса юпатишарди. -Кўрдингми буларни қанақалигини, — деди онаси уларга қарата қош учириб. -Бувиларига ўхшаган-да, — деди у ҳам мийиғида кулиб. -Кошки шундоқ бўлса. Оталарининг ўзгинаси. Мана бунисини ширинлигини қара. Мени кўргани келибди-да жужуғим, — дея энг кичкина набирасини кўтариб бағрига босди онаси. Чўнтакларидаги ширинликлардан бериб, бироз эркалади. -Э-ээ, бормисиз, ака! — сўрашди укаси шошиб келиб. -Раҳмат. -Бизсиз бутун ҳосилни йиғиштирибсанда ука, — деди акаси ҳам кўриша туриб. -Яхшимисиз ака. -Худога шукур. Ўзинг тузукмисан? Оиланг тинчми?.. Қани улар!? Нега олиб келмадинг? Бир ёзилиб кетишарди-да. -Ҳадеб авайлайвермай қишлоқ офтобидан ҳам едиринг уларга, ака! – деди укаси ҳам қўшилиб. У тузукроқ баҳона тополмай кулиб қўя қолди. Бирин-кетин жиянлари келиб кўриша кетишди. Катталари бўйи баробар чўзилишибди. Ҳаммасини кўриб ҳурсанд бўлди. Янгаси билан келини ҳам ҳоллаша туриб, оиласини сўрашди. Ростданам олиб келса бўларкан. Бир пасда айвонга дастурхон ёзилди. Синглиси келибоқ ош-овқатга уннади. Онаси келинлари билан нон зуваласини олишга тушди. Бу ғимир-ғимирларни кўриб калласи айланиб қолди. Ҳамма нарса тахт эди. Онаси ҳатто хамиргача қориб, тайёрлаб қўйган экан. У нима қиларини билмай, тандирга ўт қалади. Косов билан оловни кавлаб, сал қолди қошини куйдиришига. Ҳижолатдан ариқдаги сувга йиқилай ҳам деди. Тоза кулги бўларди-да ўзиям. Жиянлари амакиларининг ҳаракатларини бир-бирига кўрсатишиб, қиқирлашишарди. Ер ёрилмади-ю, кириб кетмадиям… Амаллаб тандирни қизитиб олди. Онаси келиб ўзи нон ёпди. Тандирнинг жағига митти кулчалардан ёпиштирган экан, бироздан кейин узиб унга узатди. -Ма, еб ол! Эсингдами, бола пайтларинг доим кулча пишишини пойлардинг, — деди. У қўли куя-куя синдириб оғзига солди. Ҳақиқатан ҳам жуда мазали. Хотиралар қанақадир вужудида ажиб ҳис уйғотди чоғи алланечук бўлиб кетди. Шу йўсин қош қорайди. Кечки овқатга барча жамул-жам бўлди. Ҳаммаёқни эндигина тандирдан узилган иссиқ нон-у, иштаҳани қитиқловчи қовурма таомларнинг иси тутди. Меваларнинг ҳидини айтмайсизми? Нақ димоғни ёради-я! Ҳаммалари бирга ўтиришиб тановвул қилишди.

#PSIXOLOGIK_TEST 🤔 SIZ KIMGA JOY BERAR EDINGIZ? A -👩‍👦 Ona va Bolaga B - 👵 Keksa Onaxonga C - 🤕 Nogironga D - 😡 Jahldor Bezoriga Variantlardan birini tanlang va o'zingiz haqingizda hayratlanarli faktlarni bilib oling👇😱

📝Эски удум... Ҳикоя Ҳар йили кеч куз қишлоқдаги эски ҳовлиларида барча оила аъзолари йиғилашади. Одатдагидек бу гал ҳам элдан бурун ўзи етиб келди. Кириб борганда уйда ҳеч ким йўқ эди. Бироз иккиланиб туриб қолди. Биринчи марта болалиги ўтган, ҳаётга бўлган илк муҳаббати уйғонган қадрдон жойда ўзини бегонасирагандек туйди. Атрофга аланг-жаланг назар ташлаб чиқди. Ҳаммаси ўша-ўша: саранжом-саришта. Фақат деворлар сал-пал нурай бошлабди, холос. Ё кўзига шундай ётсираб кўриняптими, ҳархолда унчалик тушунмади. -Келдингми? – деди онаси ҳовли этагидаги дарахтдан терилган сап-сариқ беҳиларга лиқ тўла саватни сўрига қўяр экан. Хаёл билан бўлиб онасини пайқамай ҳам қолибди. У югургилаб бориб, қўлидагиларни олди. -Оғир бўп кетибди-ку, — деди биихтиёр инқиллаб зил-замбил идишлардаги меваларни ёзилган дастурхонга тўкаркан. -Кўникиб қолганман, — деди онаси вазмин ўғлини қуча туриб, нафасини ростларкан. У ўзини ноқулай сезди. Айбини яширмоқчи бўлгандек, маҳкам қучоқлаб олди. Онаси “Ҳечқиси йўқ!” дегандек елкасига қоқиб қўйди. -Бардаммисиз, — деди секин пичирлаб. Онаси индамади. Бироздан сўнг: -Невараларим яхшими?.. Келинни олиб келмадингми? – деб сўради ўсмоқчилаб. -Келишмоқчийди, йўлимиз қовушмади, — деди истар-истамас. -Балки ҳамёнинг кўтармагандир?.. – дангалини гапириб қўя қолди она. -Шунақароқ, — деди тан олиб у ҳам тушунарсиз оҳангда минғирлаб. -Бекор қипсан. Уларниям соғинганман ахир. Ўзим боролмасам, -зорланди онаси. – Ҳартугул амалласанг бўларди-ку. Улар учун олмурутдан қоқи солиб қўйгандим. Болалари туршакнинг ана шунақасини ёқтиришарди. Айниқса бувиларининг сутга солиб қайнатиб бергани жони дили эди. Унинг таъмини шаҳарга қайтганларида ҳам кўп эслаб юришарди. -Ўқишлари қолиб кетмасин тағин. Таътилда олиб келарман, — деди базўр. Онаси яна жимиб қолди. Индамай беҳиларни саралаб, иккига ажратарди. У бир пас қари онасининг юмушини кузатиб турди. Кейин кийимларини алмаштириб чиқиб, ёрдамлаша бошлади. -Қўявер, ўзим уддалайман, — деди кампир истамайгина. Аммо у ўзини ишчан кўрсатиб, янаям чаққон ҳаракат қила кетди. Бу иши онасига ёқмади шекилли: -Авайламасанг заҳо қиласан, — деди жеркиб. У гап оҳангидан ҳаммасини тушунди. Бояги гинахонлик ҳалиям тарқамаган эди. Энди кўнглини овлаш йўлини излай бошлади. -Яна териб ўтайми?.. — сўради бўшаган саватларни қўлига оларкан. -Шуниси ҳам етар, — деди онаси эринибгина. – Улар ўқиб нимани қойиллатишарди. Бариси урф-одатларни унутишяпти. Катталардан йироқлашишгани қоляпти. Очиғи нима деярини билмай боши қотди. Онаси тўғри айтарди. Ўйлаб кўрса ўзи ҳам ўқимишли бўлиб худди шундай қилган. Мингни уқиб тузукроқ ҳол сўрашни билмаса одам, ундан не наф. Бу иддиоларнинг бариси ўзига қаратилган асли. -Ҳаёт шунақа экан-да. Вақт бир жойда кутиб турмаса. Замон кундан кун ўзгариб бораяётган бўлса… -…Ақлимни танибманки ҳаммаси ўша-ўша. Дунё ҳам жойида. Аввал қандай бўлса ҳозир ҳам шундай, – гапини чўрт кесди онаси. — Яна сенга айтсам, одамзотнинг ўзи ўзгарган! У тортишишни хоҳламади. Буларнинг бари бор гап, ўзича ичида ўйлади. Лекин кечаги кун билан бугун бир-бирига ўхшамайди-да барибир… Хаёлидаги фикрлар тўқнашувида, яна бўш келгиси келмасди унинг. -Сен тоғораларни ол! Анор узамиз, — деди онаси хаёлини бузиб. У беихтиёр бўйсунди. Идишларни кўтариб, онасига эргашди. Анорзорда ҳосил мўл эди. -Бу йил ҳаво яхши келди. Ҳамма мевалар бошини еб солди. Ҳар йилгидан тузук-да ҳарҳолда. Бултур бари дарахтларни совуқ урганди. Авж олмасмикин, деб қўрққандим. Худога шукур! Ўзини раҳми келди. Бўлмасам биз ҳам ўтириб қолардик. Онаси катта-катта пишиб етилган анорларни битта-битта узиб унга узатарди. У бўлса авайлаб идишларга жойларди. Ёрилганларини алоҳида-алоҳида қилар, сараларини бошқа ёққа терарди. -Гулини пастга қаратма. Эзилса узоқ турмайди, — танбеҳ берди онаси. – Нима бало, ҳаммасини унутибсан-да!? -Анча қўлим чиққанми дейман, — ўзини оқламоқчи бўлди у.

Пазанда опа-сингилларим 🤩 Энг мазали, хеч қаерда йўқ таом рeцептларини фақат шу КАНАЛДА ўрганинг. 🤗 КАНАЛга ҳозироқ обуна бўлинг ва биз сизга чет эл таомлари, миллий таомлар, диссертлар, ширинликларни тайёрланиш сирларини улашиб борамиз! 📌 Хар куни нима тайерлайман деган бекажонлар 🙋🏻‍♀️ Энг сара таомномалар фақат бизда 😍🤩 тезда уланинг. ⬇️⬇️⬇️ https://t.me/iskusstvokuxni https://t.me/iskusstvokuxni

​​📝Меҳр ва муҳаббат Совчилар келди. Учрашувга чиққан қиз куёв бўлмиш ёқмаганлигини айтди. Куёвга келин манзур бўлган эмиш, холаси қўнғироқ қилди —Институтни тамомладинг, бўлди-да, қиз боланинг ёши тез улғаяди. Бўлди, шунга турмушга чиқасан. Тўй ўтди. Оддий, кичик бир оила. Ортиқча юмуш йўқ. Ҳамма, шу жумладан ўзи ҳам, эрталаб ишга отланади,кечга уйга қайтадилар. Кечки таомни қайнонаси билан бирга тайёрлайдилар, овқатланиб ҳамма ўзининг хонасига кириб кетади. Келиннинг назарида ҳаммаси бошқача бўлиши керак эди. Кўнглидаги бўшлиқ тўлмаётгандек эди. Орадан икки ой ўтди. Ўша куни ёмғир ёғаётган эди. Ишдан чиқиб, бекатда кўп турмади, автобуси келди. Ҳайрият, жой бор экан! Автобус ойнасидан ёмғир юваётган шаҳарни томоша қилиб кетди. Кўркам, замонавий бинолар, ҳар қадамда учрайдиган , емакхоналар пештоқидаги рекламалар шом қоронғусида порлаб ўзига чорлайди. "Икки ойда бир марта ҳам айланишга чиқмабмиз!" Ўкинчга ўхшаган ҳиссиёт вужудини эзиб ўтди. "Ия, автоҳалокатми? Ёмон бўлган, шекилли" Автобус бекатда бироз туриб қолди. Афтидан, ҳайдовчи ҳам йўлнинг нариги бетида рўй берган фалокатни кузатаётганди. Севара уйга ҳар доимгидек тушкун кайфиятда кириб келди Кўп қаватли уйнинг тўртинчи қаватига чиқиб, қўнғироқ тугмачасини босди, жавоб бўлмади. Ўзининг калити билан эшикни очди. Телефон уйни бошига кўтариб шовқин соларди. Қайнонаси! "Муҳриддин, автоҳалокатга учрабди! " У бир зум ўтириб қолди. Боя автобус ойнасидан кўрган воқеа кўз олдидан ўтди. Нима қилишини билмасди, кейин онасига қўнғироқ қилди. Онаси тезда боришини маълум қилиб уни ҳам касалхонага етиб боришини таъкидлади. Кўкси уриб йиғлаб, бир жойда туролмаётган қайнонасининг аҳволини кўриб воқеанинг нақадар жиддийлигини ҳис этди. Аммо негадир йиғламади, йиғлай олмади. Ичкаридан чиқиб келган шифокор —Насимовнинг яқинлари ким? —деди, пешонасидаги терни енгининг орқпси билан сидириб. Қайнонаси сапчиб турди —Болам, болам... —уёғини гапира олмади. —Мен билан юринг! Беихтиёр ҳушсиз ҳолда кетаётган қайнонасининг ортидан эргашди келин, аммо ичкарига кирмади — Йўўқ! Бу ҳайқириқ қайнонасиники эди. Шундагина Севара фалокатнинг залворини сезди. Эшикни очиб, ўзини қайнонасининг қучоғига ташлади —Нима бўлди, ойижон! —Сенинг оёқларинг кесилгунча, менинг танам бурда-бурда бўлса бўлмасмиди?.. Йўқ, Муҳриддиннинг оёқлари кесилмади, аммо темир уланди. Севара турмуш ўртоғининг олдига киришга руҳсат теккан куни қаттиқ ҳаяжонда эди. —Ассалому алайкум, тузукмисиз? Шу куни анча ўтирди, эрига ўзи қаради. Шифохонада чиқаётганида эрининг —Эртага келасанми!? —деган саволига —Бугун шу ерда қоламан! —деб жавоб берди. Кўнглида ўзи тушуниб-тушунмаётган ҳислар уйғонаётганди. Бу шафқатми, рафиқалик бурчими?..Ҳали ўзи ҳам билмасди. Севара эрталаб шифохонага келар, кун бўйи эрини ўзи парвариш қилар, юз-қўлини ювдирар, тушликда уйга бориб, эрталаб қозонга солган шўрвасини олиб келар, ўзи ичириб қўярди. Соғ-саломат чоғида бегонадек яшаган келин-куёвлар энди соатлаб суҳбатлашиб ўтирар эдилар. Муҳриддинни шифохонадан олиб чиқиб кетар экан, ўз оёқлари билан юрадиган чоғида сезмагани бир ҳақиқатни илғаб қолди. Қўлтиқтаёқда бўлсада ўз оёғи билан юриб кетаётган шу одам ҳозир унинг учун энг кўркам йигит эди Севаранинг қалбига аввал меҳр, кейин муҳаббат кириб келганди. Феруза Салходжаева 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK