audience statistics سهراب سپهری

Since the beginning of the war, more than 2000 civilians have been killed by Russian missiles, according to official data. Help us protect Ukrainians from missiles - provide max military assisstance to Ukraine #Ukraine. #StandWithUkraine

نمونه اشعار #جعلی منتشر شده #اشتباه به نام سهراب سپهری گلی از شاخه اگر می‌چينيم برگ برگش نکنيم و به بادش ندهيم! لااقل لای کتاب دلمان بگذاريم و شبي چند از آن هی بخوانيم و ببوسيم و معطر بشويم شايد از باغچه کوچکِ اندیشه مان گل رويد...! از سهراب سپهری #نیست @Sohrab_Sepehrei

می‌روم بالا تا اوج من پر از بال و پرم راه‌ می‌بینم در ظلمت من پر از فانوسم ... من پر از نورم و شن و پر از دار و درخت! پُرم ؛ از راه، از پل، از رود، از موج پرم از سایهٔ برگی در آب چه درونم تنهاست ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

من شکفتن ها را می‌شنوم و جویبار از آن سوی زمان می‌گذرد ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راست ما به فلک بوده‌ایم یار ملک بوده‌ایم باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست خود ز فلک برتریم وز ملک افزونتریم زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاست #مولانا @Sohrab_Sepehrei

هنوز شیههٔ اسبانِ بی‌شکیبِ مغول‌ها بلند می‌شود از خلوتِ مزارع ینجه !... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

دلم گرفته دلم عجیب گرفته است و هیچ چیز، نه این دقایق خوشبو، که روی شاخهٔ نارنج می‌شود خاموش نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف نمی‌رهاند و فکر می‌کنم که این ترنم موزون حزن تا به ابد شنیده خواهد شد... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

. مثل ناگهان یک شهاب کال تند و رعدناک بی امان در آسمان شکفت و گفت: "عمر لحظه ای است از برآمدن تا به آخر ماندن و در این میان کار ما شکفتن است و بس" گفت و خاک شد ... #سلمان_هراتی @Sohrab_Sepehrei

در باغستان من شاخهٔ بارور خم می‌شود بی‌نیازی دست‌ها پاسخ می‌دهد... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

شعر: #چند دفتر: #شرق_اندوه اینجاست آیید پنجره بگشایید ای من و دگر من ها : صد پرتو من در آب! مهتاب؛ تابنده نگر بر لرزش برگ اندیشه من جاده مرگ آنجا نیلوفرهاست به بهشت به خدا ، درهاست اینجا ایوان خاموشی هوش پرواز روان در باغ زمان تنها نشدیم ای سنگ و نگاه! ای وهم و درخت! آیا نشدیم...؟ من ، "صخره - من" ام تو ، "شاخه - تو" یی این بام گلی آری این بام گلی خاک است و من و پندار... و چه بود این لکه رنگ؟ این دود سبک؟ پروانه گذشت؟ افسانه دمید؟ نیٖ این لکه رنگ این دود سبک پروانه نبود من بودم و تو... افسانه نبود ما بود و شما... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

هر جا گل‌های نیایش رست، من چیدم دسته گلی دارم محراب تو دور از دست او بالا من در پست... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

نور: آلودگی است ! نوسان آلودگی است ! رفتن؛ آلودگی پرنده در خواب بال و پرش تنها مانده است ... ! 👤سهراب سپهری @Sohrab_Sepehrei

@Sohrab_Sepehrei اين وجودي كه در نور ادراك؛ مثل يك خواب رعنا نشسته روي پلك تماشا ! واوه هايي تر و تازه مي پاشد؛ چشم هايش نفي تقويم سبز حيات است‌ ! صورتش مثل يك تكه تعطيل عهد دبستان سپيد است‌. ! سال ها اين سجود طراوت مثل خوشبختي ثابت ! روي زانوي آدينه ها مي نشست‌.؟ صبح ها مادر من براي گل زرد يك سبد آب مي برد، من براي دهان تماشا ميوه كال الهام ميبردم‌ ! اين تن بي شب و روز پشت باغ سراشيب ارقام ؛ مثل اسطوره مي خفت‌.، فكر من از شكاف تجرد به او دست مي زد ! هوش من پشت "چشمان" او آب مي شد ! روي پيشاني مطلق او وقت از دست مي رفت‌ ! پشت شمشاد ها كاغذ جمعه ها را انس اندازه ها پاره مي كرد؛ اين حراج صداقت؛ مثل يك شاخه تمرهندي در ميان من و تلخي شنبه ها سايه مي ريخت‌؛ يا شبيه هجومي لطيف قلعه ترس هاي مرا مي گرفت‌ ؟ دست او مثل يك امتداد فراغت؛ در كنار «تكاليف» من محو مي شد !! 👤سهراب سپهری @Sohrab_Sepehrei

کجاست جای رسیدن، و پهن کردن یک فرش و بی خیال نشستن... #سهراب_سپهری

بام را برافکن و بتاب که خرمن تیرگی اینجاست بشتاب درها را بشکن وهم را دو نیمه کن که منم هسته این بار سیاه اندوه مرا بچین که رسیده است ! دیری است که خویش را رنجانده‌ایم و روزن آشتی بسته است مرا بدان سو بر به صخره برترِ من رسان که جدا مانده‌ام !... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

به کنار تپه شب رسید با طنین روشن پایش آینه فضا را شکست دستم درتاریکی اندوهی بالا بردم و کهکشان تهی تنهایی رانشان دادم شهاب نگاهش مرده بود غبار کاروان‌ها را نشان دادم و تابش بیراهه‌ها و بیکران ریگستان سکوت را و او پیکره‌اش خاموشی بود لالایی اندوهی بر ما وزید تراوش سیاه نگاهش با زمزمه سبز علف‌ها آمیخت و ناگاه از آتش لبهایش جرقه لبخندی پرید در ته چشمانش تپه شب فرو ریخت و من در شکوه تماشا، فراموشی صدا بودم... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش نیست امید که همواره نفس بر گردد چرخ بر گرد تو دانی که چسان می‌گردد همچو شهباز که بر گرد کبوتر گردد #پروین_اعتصامی @Sohrab_Sepehrei

ای عبور ظریف! بال را معنی کن تا پَر هوشِ من از حسادت بسوزد ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

. فانوس در گهواره خروشان دریا شست و شو می‌کند کجا می‌رود این فانوس این فانوسِ دریاپَرستِ پُر عطشِ مست؟ بر سکوی کاشی افق دور نگاهم با رقص مه‌آلود پریان می‌چرخد زمزمه‌های شب در رگ‌هایم می‌روید باران پر خزه مستی بر دیوار تشنه دوحم می‌چکد من ستاره چکیده‌ام از چشم ناپیدای خطا چکیده‌ام... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

جوی آبی که از پای شمشادها تا تخیل روان بود جهلِ مطلوب تن را به همراه می‌برد ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است. و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش‌بینی نمی‌کرد. و خاصیت عشق این است. #سهراب_سپهری

صدا کن مرا صدای تو خوب است صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می‌روید! #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

شاخه ی مو به انگور مبتلا بود کودک آمد جیب‌هایش پر از شور چیدن ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ‚ دل‌ها را با عشق سایه‌ها را با ‌آب شاخه‌ها را با باد ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

چه کارهایی که می‌بایست بکنیم و هرگز نکردیم! برای اینکه به ملاحظاتی پایبند بودیم، فرصتی مناسب را انتظار می‌کشیدیم، تنبلی می‌کردیم و برای اینکه مدام به خود می‌گفتیم: «چیزی نیست، همیشه فرصت خواهیم داشت.» زیرا نمی‌دانستیم هر روزی که می‌گذرد، بی جانشین و هر لحظه نایافتنی است. تصمیم‌گیری، تلاش و عشق‌ورزی را به وقتی دیگر وا نهاده بودیم. #آندره_ژید @Sohrab_Sepehrei

شعر: #شب_هم_آهنگی دفتر: #آوار_آفتاب لب‌ها می‌لرزند شب می‌تپد جنگل نفس می‌کشد پروای چه داری مرا در شب بازوانت سفر ده انگشتان شبانه‌ات را می‌فشارم و باد شقایق دور دست را پرپر می‌کند به سقف جنگل می‌نگری؛ ستارگان در خیسی چشمانت می‌دوند بی‌اشک ، چشمان تو ناتمام است و نمناکی جنگل نارساست دستانت را می‌گشایی گره تاریکی می‌گشاید لبخند می‌زنی رشته رمز می‌لرزد می‌نگری رسایی چهره‌ات حیران می‌کند بیا با جاده پیوستگی برویم خزندگان در خوابند دروازه ابدیت باز است آفتابی شویم چشمان را بسپاریم که مهتاب آشنایی فرود آمد لبان را گم کنیم، که صدا نابهنگام است در خواب درختان نوشیده شویم که شکوه روییدن در ما می‌گذرد باد می‌شکند شب راکد می‌ماند جنگل از تپش می‌افتد جوشش اشک هم آهنگی را می‌شنویم و شیره گیاهان به سوی ابدیت می‌رود ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

به شکل خلوت خود بود و عاشقانه‌ترین انحنای وقت خودش را برای آینه تفسیر کرد ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

صدا از خود تهی شد و به دامن کوه آویخت ؛ پناهم بده تنها مرز آشنا ! پناهم بده و کوه از خوابی سنگین پر بود خوابش طرحی رها شده داشت ... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

نه! وصل ممکن نیست همیشه فاصله‌ای هست اگرچه منحنی آب بالش خوبی است برای خواب دل‌آویز و ترد نیلوفر همیشه فاصله‌ای هست... #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

فانوس در گهوارهٔ خروشان دریا شست و شو می‌کند کجا می‌رود این فانوس این فانوسِ دریاپرست پُر عطشِ مست ؟ #سهراب_سپهری @Sohrab_Sepehrei

#در_کنار_چمن یا #آرامگاه_عشق قسمت دوم در وسط دهکده یک خانه است خانه نه یک کلبهٔ ویرانه است گوشهٔ آن کلبه نشسته حزین بیژن دلْ‌داده و اندوهگین با دل افسرده و حال پریش غوطه‌زنان در یَمِ افکار خویش خیمه زده تازه به صحرای عشق قایق دل رانده به دریای عشق عاشق افسرده و دل‌سوخته دیده به رخسارهٔ مه دوخته نی به لب و گوش به آوای آن گوش به آوای غمْ‌افزای آن می‌زند آهنگ همایون و شور راستی انداخته در شور شور راز دلش چیست که نی می‌زند خسته نگردیده و هی می‌زند دیده دو روز است یکی دختری دختر سیمینْ برِ مه پیکری سر و قدی، ماه رخی، نازنین خوشگل و زیبا رخ و نیکو جبین دلبر سیمین بدنی ماهْ روی نرگس مستانهٔ وی فتنه جوی آفت جان دیدهٔ فتّان او رهزن دل، ناوکِ مژگان او تا که برون شد رخِ او از حجاب شد خجل از سیر رُخش آفتاب باز چو آن نرگس بیمار کرد فتنهٔ خوابیده که بیدار کرد تازه گلی در چمن روزگار تازه و خرم چو گل نوبهار بیژن دلْ‌داده در اولْ نظر داده دل خویش ز کف، بی‌خبر عاشق شهلای پری رو شده والهٔ آن یار سیه مو شده خسته چون شد بیژن شبْ‌زنده‌دار نی بِنَهاد آنْ‌گهی اندر کنار رفت لب پنجره بر روی ماه کرد به یاد رخ شهلا نگاه سر به گریبانِ تفکر فرو آه کشید از دل پر آرزو رفت له بستر به دو صد اضطراب دیدهٔ وی رفت همان دم به خواب #سهراب_سپهری منبع: از مصاحبت آفتاب #کامیار_عابدی @Sohrab_Sepehrei