واقعا عشق اینجوریه که شبیه مادر میشی؛
مادری که هرچقدر دلخور باشه از بچش، بازم نمیتونه نسبت بهش بی تفاوت باشه و بیخیال بچش بشه. بازم با تموم دلخوریات، حواست هست به همه چیش، بازم دوستداری به هر بهونه ای که شده باهاش آشتی کنی،
ممکنه غر بزنی، دعوا کنی، بحث کنی، داد بزنی، حتی تهدیدش کنی به خیلی چیزا، ولی آخرشم اونی که کوتاه میاد تویی، اونی که دلش نمیاد هیچکدوم از حرفاشو عملی کنه تویی، اونی که از همه چی میزنه واسش تویی...