واسم همونی باش که از خستگی هام بهش پناه میارم .
همونی که وقتی دلم از دنیا گرفته ، سرمو رویِ شونه اش بزارم .
همونی باش که حاضره واسهِ دیدنِ لبخندم، تلاش کنه .
همونی که سیگار وُ از لبام برمیداره و لباشُ روی لبم میزاره .
آره عشقِ من ، واسم همونی باش که پُزشو به دنیا میدم .