audience statistics "پناه‌گاهی‌میان‌آغوشت‌

Since the beginning of the war, more than 2000 civilians have been killed by Russian missiles, according to official data. Help us protect Ukrainians from missiles - provide max military assisstance to Ukraine #Ukraine. #StandWithUkraine

اوکی ولی فرهاد>>>>>>>

یادم آمد "خواب‌ میدیدم که پدرم دستم را گرفته، درست یادم مانده پنج یا شش سالم بود آن پیراهنِ چین دار و جوراب شلواری های‌ ‌بی‌رنگ تنم‌ بود با آن کفش گل‌گلی ها ‌که خاله‌ام از شیراز برایم آورده بود :) نمیدانم چرا اما خوشحال بودم خیلی خوشحال میدویدم میپریدم به این سو به آن سو مثل قاصدکی سبک‌بال باد خنک موهای‌م را به پرواز در آورده بود [از هیچ چیزی نمیترسیدم چون پدرم بود] چون دستم را گرفته بود «گویی دنیا در مشت من بود» نگاهش کردم خندید خندیدم خندید +گفت دوستت دارم -دوستش داشتم خیلی خیلی دوستش داشتم قول شهر‌بازیُ و ماشین سواری از او گرفتم او هم قبول کرد ماشینی از کنارمان رد شد فرهاد میخواند: [کجاست آن روزها؟ آن روزهای رنگین؟ با آن فاصله‌های کوتاه .. -بغضم شکست دوباره به کالبد خودم بازگشتم کجاست آن روز‌های نارنجیِ کودکی؟] -مِ‌الف

وضعیت امتحان نهایی‌‌های امسال یجوری شده که تو همینکه بتونی پنج ورقه سوال و سه ورقه‌ پاسخ‌نامه رو هندل کنی تو دستات، کار بزرگی رو انجام دادی🩸🗿

وضعیت امتحان نهایی‌‌های امسال یجوری شده که تو همینکه بتونی پنج ورقه سوال و سه ورقه‌ پاسخ‌نامه رو هندل کنی تو دستات، کار بزرگی رو انجام دادی🩸🗿

وضعیت امتحان نهایی‌‌های امسال یجوری شده که تو همینکه بتونی پنج ورقه سوال و سه ورقه پاسخ‌نامه رو هندل کنی تو دستات، کار بزرگی رو انجام دادی🩸🗿

رابطه متقابل فقط من و دیجی‌کالا: (😂💍)

گرچه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم کش تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم!

هر دو یکدیگر را نگاه میکردند اما هیچ‌یک حرف دلش را نمیگفت.

در فراق تو سوختم .. اما خوب آموختم‌، که چگونه میشود ‌عاشقی‌ بدون دستان معشوقه‌اش زندگی کند

زنی که شعر می‌فهمد را نمی‌شود، معمولی دوست داشت.

[19:19-ᴍᴀʙʏ....]

حقیقتا انقدر دوروزه ادبیات خوندم دارم تبدیل به دیوان شعر میشم با مقداری مسیحیت🌹

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست منزل آن مَهِ عاشقکُش عیّار کجاست؟

کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم. کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود.

:)))))))))

همچنان که گوشه ای نشستم و از خستگی خمیازه میکشم .. به این فکر میکنم ؛ که ای کاش احساس هیچکس برایم مبهم نبود. کاش میدانستم کدام دوستم واقعی‌تر است .. و همان را کناره قلبم نگه میداشتم. میگذاشتمش روی سرم و از چشم بد دور نگهش میداشتم تنم را فدای زخم های او میکردم. نمیدانم شاید اگر این‌ قدر همه‌چیز مبهم نبود و اینقدر مجبور به فرار کردن از آدمی که دوستش دارم نبودم و یکبار. فقط یکبار کنار گوشش زمزمه میکردم "چشم‌هایم‌را‌نگاه‌کن...خیلی دوستت دارم :) شاید آن‌ موقع میتوانستم کمتر شکننده باشم. اینکه تمام حرف هایی که باید به تو میگفتم، در درونم به خاک سپرده‌ شدند بیشتر از همه ویرانم‌ کردند مگر من چه خواستم؟ جز آغوشی که لحظه‌ای پناه باشد جز آن دو چشم سیاه. جز ذره‌ای عشق؟ هیچ چیز من هیچ چیزی جز اندکی محبت نخواستم. چیزی که دریغ شد.. قول میدهم اگر تو بودی اینقدر همه چیز و همه حسی، مبهم و مملو از ترس از دست دادن نبود. مِ‌الف

مرا محکم بغل بگیر حتی اگر میانِ دستانت دیگر جایی برای من نیست.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ فشارررررریم از دینییییی فاکینگگگ ۱۳تا درسسسس تبخفحبحفحبحنفخبحرحبحفحفحخبحرحر

الان هرکی به کار خودش مشغوله جز اونی که صب ساعت هفت و نیم امتحان دینی داره !