статистика аудитории 🌸СОЛИХА АЁЛ🌸

Since the beginning of the war, more than 2000 civilians have been killed by Russian missiles, according to official data. Help us protect Ukrainians from missiles - provide max military assisstance to Ukraine #Ukraine. #StandWithUkraine

​​📝ЕТИМ БОЛАНИНГ АРЗИ..... ​​ (ёки уни дардли мактуби) Бисмиллахир Рохманир Рохийм... Ассалому алейкум азизларим... Сог саломатмисизлар... Келинг сизларга хозирги кун муаммоларидан бири булган мавзу хакида фикр юритадиган, личкамга келган бир мактуб асосида ёзган ҳикоямни хавола этай...мархамат. -- Менга ухшаганларни такдирини доим кейинга колдиришади. Катта катта мансабдор хола ва тогаларни биз билан иши йук. Биз киммиз оддий ташландик етим болалармиз. -- Болалар бизни келажагимиз, уларга ёрдам беришимиз керак!- деган гаплар хар доим гапирилади. Аммо хеч хам амалда йук. Кундан кун, йилдан йил биз каби етим болаларни сони купайиб бормокда. Биз узимизни айбларимизни суд килсак улар барчани суд килишадилар. Нимага...кучли булганликлари учунми ёки ёлгонларга куникиб колишганми? Шу учун мен уларни хакикатпарвармиз деган гапларини тан олмайман. Уларга ишонмайман. -- Болалар уйимизда бир дустим бор. Аникроги бор эди. Бир куни у огриб колди. Уни касалхонага олиб кетишди. Мен уни кургани касалхонага бордим. Асосан касалхонага биз ёшларни беморни кургани куйишмайди. Уни устига болалар уйидан кочиб чиккандим. Шу сабабли дераза токчасга тирмашиб чикдим. Дераза токчасида бир кулим билан дераза ромини ушлаганча ичкарига караб турардим. Ичкарида уша дустим краватда ётарди. Уни ёнида урта ёшлардаги хамшира опа укол килиш учун тайёргарлик курарди. Шунда уша дустим: -- Хамшира хола...майлими мен улмасам?- дея гап бошлади. Бирдан хамшира хола ажабланганча дустимга бокди. -- Э болажоним, нега унака дейсан? Албатта сен улмайсан!- деди. -- Холажон...биласизми шанба куни мени тугилган куним. Майлими мен шанба кунгача улмасам? - дея кузчаларидан мул мулт ёш окар, хамшира хола уни юпатишга харакат киларди. Канака сонли АЙФОН ларни ишлаб чикараяпсизлар....6 ёки 7 чими? Музлатгичларда мусика янграйдиган программалиларидан ишлаб чикараяпсизлар. Космосларга учиб хар хил планеталарни кашф киляпсизлар... Лекин нима учун давоси йук касалликларга даво ёки олдини олиш йулларини кидирмаяпсизлар? Нимага???? Сизлар узларинг хохламаяпсизлар буни тан олинг. Мен хозир касалхона дераза токчасида утирибману, дустимни озиб кетган ахволини куриб рахмим келяпти. Уни согайиб кетиб, болалар майдончасида мен билан футбол уйнашини, уйнаб кулишини хохлаяпман. Афсуссс.....дустим факат шанба кунгача аранг етиб борди. У улди....мени дустим улди.... Бир йилда ер юзида ун минглаб биз каби болалар шунака касалликлардан улишяпти. Сизларни эса бундан бошка зарур ишларингиз купда. Бундай ишларни олдини олишга вактларингиз йук. Бизга ухшаган етим болаларни такдирини кейинга колдирсангиз хам булади тугрими....биз киммиз. Болалар уйида тарбиячи опамизни хонасига кирганимда стол устида бир хатга кузим тушди. Ичим кизиб олиб укидим. Унда шундай сузлар ёзилганди: ※ Кадирли углим. Хар доим мен сен яшаётган болалар уйи ёнига бораманда у ердаги болаларни кузатаман. Ва улар орасидан сени тахмин килиб топишга уринаман. Чунки сени уша ерга ташлаб кетганимга мана 7 йил булибди. Мен сен кандай куринишдалигингни хам билмайман углим. Кечир мени углим. Агар кечиролсанг албатта....сен Онанг.※ Мана азизлар бир етим боланинг дарди ёзилган мактуби. Келинг биз хам кулимиздан келганча уларга хеч булмаса мехр мурувват курсатайлик. Чунки буни хам савоби узгача. Аллох уз панохида асрасин барча мехрибонлик уйидаги мехрга ташна болаларни. Кейинги хикояларимда учрашгунча деб коламан... Ҳикоям ёққан бўлса лайк ва коментларингизни кутиб қоламан Крикдуши Шухрат 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

​​​​📝 ЕТИМНИ ХЎРЛАГАН АЁЛ ҚИСМАТИ (дахшатли хикоя) Очликдан, куркувдан, огрикдан кизалокнинг митти гавдаси эгилди.Ойи демадинг майли демагин сен итдан таркаган барибир эл булмайсан караб тургин дея бакирди.Тусатдан ошхона эшикларини ойнаси чил чил синиб кетди, деразадан каттик шамол кирди зарб билан Саидага урилди.Карганиб бошини кутарган Саида куркувдан тили калимага келмай колди. Холасининг беаёвкалтагини еб хушидан кетган кизалокнинг боши тепасида бир парча булут хосил булди ва бир оз турдида Саида томон кела бошлади.Якинлашган сайин одам шаклига кира бошлади.Саида куркувдан карахт булиб бакрайиб турарди.Сояга ухшаган шарпада у опасини кургандек булди.Саидани бутун вужудини карахтлик кандайдир коронгулик коплай бошлади.Шу дамда корниниг пастки томонида каттик огрик турганини пайкади.Саида кулини корнига босиб суянганча утириб колди. Тунда ишдан кайтган эри уйнинг чироклари учиклигини куриб ажабланди.У эшикни узининг калити билан очиб кирдию дахшатдан котиб колди.Шундоккина эшик ёнида Саида хушсиз ётарди. Саида деди эри ва хотининг елкасидан ушлаб силкитди.Хотинини кутариб ичкарига олиб кириб ёткиз кейин нима булганини билмокчи булиб кизини хонасига кирди. Дилнавоз кизим. Бирок Дилнавоз жойида йук эди. У кунгирок килиб тез ёрдам чакирди Саидани шифохонага олиб кетишди. Тонг отганда эрига Саидани боласи нобуд булганини айтишди, хотинингиз каттик куркканиданми хомиласидан айрилди ва эс хуши хам узида эмас дейишди.Саида эрини танимади, узини кимлигини хам унутганди. Хотини аклдан озгани, нобуд булган фарзанди, кизчасини йуколгани унга каттик таъсир килди. Дилнавоз кишлокка бувисиникига кандай бориб колганини эслолмайди.Бувиси тунда тараклаган овоздан уйгониб чикиб караса дарвоза ёнида конга беланган набираси ётарди.Кизчани хушига келтириб хамма вокеадан хабар топди. Бувиси шахарга келганда Саида кизи ёруг оламни унутган савдойи булиб колган, куёви эса бу мусибатларга чидолмай ичкилик ичиб юрган экан. Ёмонлик истаманг одамлар.. Ёмонлик Худодан кайтади.. Бир норасида сагирнинг дилини огритган одамни Аллох жазосиз колдирмайди. 🕌 @Solixa_Ayol 🕌 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig

​​— Ҳа... — Бизникилар билан бирга ётган экансизлар-да? — Ҳа, эрта-индин жавоб беришаркан. Уйга қайтамиз. — Агар бирор ёрдам керак бўлса...— деди у шоша-пиша. — Йўқ, раҳмат. Ҳаммаси яхши. Сиз ҳам омон бўлинг, — деб тез-тез юриб, кириб кетдим. Қизим тузалиб, уйга қайтдик. Мана орадан етти йил ўтиб, янги йил арафасида бу воқеани эслаяпман. Ҳар йили янги йилга саноқли кунлар қолган пайтда ўша карнавал ва У хаёлимга келади. У ҳам қаердадир соғ-омон юргандир. Худодан унинг бахтини, омадини беришини тилайман. Ҳар гал дуо қилганимда унга ҳам нимадир сўрайман. Инсон ўзи яхши кўрганига фақат яхшиликни тилаб яшаркан... Ахир, муҳаббат аталмиш туйғудан бехабар ўтиб кетишим ҳам мумкин эди. Бу туйғуни эса менга у... фақат у ҳис қилдира олди. ТАМОМ Саида ҚОРАБОЕВА (Saida AZIZ) 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

Бир куни марказий кутубхонадан қайтарканман, ёнимга машина келиб тўхтади. — Нозима, уйгами? — деган овоздан чўчиб тушдим. Ўгирилиб қарасам Жасур ака. Индамай бош силкидим. Уни кўрганимдан хурсанд эдим. Уни деб ўз ёғимда қоврилиб юрибман-у, бу кишимнинг эса парвойи фалак... Йўлда кетарканмиз у: — Нозима, нима бўляпти сизга? Нега ўзгариб қолдингиз? — деб сўради. — Бу нима деганингиз? — ўзимни гўлликка солиб сўрадим. — Билишимча, қизлар севиб қолишсагина шундай одамови, камгап, хаёл суриб юрадиган бўлиб қолишади. — Ичимда кимдир “Унга борини айт”, дерди. Ниҳоят, қарор қилдим. Бугун ҳаммасини гаплашиб оламан! — Жасур ака яхши кўрганингиз борми? — Нимайди? — Шунчаки қизиқдим. — Йўқ, мен ҳеч кимни яхши кўришим мумкин эмас... — унинг овози шу қадар маҳзун чиқди. — Нега? — ҳайратланиб сўрадим. — Сабабини сўраманг, барибир айтмайман. — Ўзингиз биласиз, — дедим қуруқ қилиб. У эса: — Ўзингиз-чи, кимнидир севасизми? — деб сўради. — Ҳа! Сизни! — бу гап қандай қилиб оғзимдан чиқиб кетганини билмай қолдим. У шу лаҳзадаёқ машинани тўхтатди. Ўгирилиб ортига қаради-да: — Биламан! — деди. Дув қизардим. — Сиз ҳам менга ёқасиз. Аммо менинг ота-онам бошқага унаштириб қўйишган. Бир ўғил бўлганим учун мен уларнинг гапини икки қилолмайман. У отамнинг бизнес ҳамкорининг қизи. — Бир гап айтсам ранжимайсизми? — дедим ичимдаги аламни аранг ютиб. — Сўранг. — Нега ўшанда мени қаҳвахонага таклиф қилдингиз? Мақсадингиз нима эди? Кўнглимни ўйинчоқ қилишми? — йиғлаб юбордим. — Сизни ёмон кўрардим. Кейин яхши кўриб қолдим. Энди яна ёмон кўраман... — У эса гапларимни эшитиб, чуқур хўрсинди. — Мени кечиринг. Ўша куни туғилган кунимда, отам мени ўша қизга унаштирилганимни эълон қилди. Ўша пайтда еру осмонга сиғмадим. Мен сизни яхши кўрардим, аммо ўзингизга айтолмасдим. Урушиб ташлашингиздан чўчирдим. Бировларнинг олдида мулзам бўлиб қолишдан қўрқиб, дилимни ёрмагандим. Лекин ўша куни отамнинг гапи таъсир қилибми, ё бошқа сабабми негадир сизни кўргим келди. Сиз билан танҳо, ширин суҳбат қуришни истадим. Сизни яхши кўраман, аммо бирга бўлолмаймиз. Шунинг учун умид беришга ҳаққим йўқ! — Сизни кўргани кўзим йўқ! — бақириб юбордим, машина эшигини очиб, тушдим-у, югуриб кетдим. Тўйиб-тўйиб йиғлагим келарди. Жасур ака кўзимга балодек кўринарди. Нега уни? Келиб келиб шуними? Мен ёмон кўрган одамимни яхши кўриб қийналардим. Жасур ака билан умуман гаплашмай қўйдим. Ҳеч қанча ўтмай, у олийгоҳни битириб кетди. Бир йилдан сўнг эса унинг тўйи бўлгани ҳақида эшитдим. Ўқишни ҳам тугатдик. Тез орада турмушга беришди. Эримни ҳурмат қилардим, аммо уни севаман деб айтолмайман. Дунё шу қадар тор эканки, Жасур ака билан яна кўришишим мумкинлиги ҳақида ўйламаган эканман. Кетма-кет фарзандли бўлдим. Кичик қизимнинг бетоблиги туфайли касалхонага жойлашдик. Мен билан бир палатада бир аёл ҳам ётарди. Унинг кўринишлари, муомаласидан анчайин бадавлат одамнинг фарзанди эканлигини билиш қийин эмасди. Унинг ўғли бетоб эди. Кунларнинг бирида уни кўргани эри келди. Унинг эри... мен бир пайтлар севиб, севолмаган инсон — Жасур ака эди! Остонада уни кўрдим-у, шу заҳоти танидим. У ҳам менга қараганча жойида қотиб турарди. — Нозима! — менинг исмимни айтганини эшитиб, хотини унга ҳайратланиб қаради. — Жасур ака, — деди унга эркаланиб. — Нозимани танийсизми? — Ҳа, биз бир пайтлар бир олийгоҳда ўқиганмиз, — дедим мен унда шубҳа уйғотмаслик учун. — Жасур ака яхши юрибсизми? Қаранг, Дилбар сизнинг аёлингиз эканлигини билмабман-а... — Ҳа, ўзингиз яхшимисиз? Уйдагилар, болаларингиз... — Раҳмат, шукр. Ортиқча гап чиқмаслиги учун қизимни кўтарганча ҳовлига чиқиб кетдим. Орадан бир мунча вақт ўтиб, яна палатага қайтиб кирмоқчи бўлдим. Шу пайт у билан эшик ёнида тўқнашиб қолдик. — Нозима, яхши юрибсизми? Озиб кетибсиз, — деди у. — Сиз эса тўлишибсиз, — дедим жилмайиб.

- Тўхтанг, Қизил қалпоқча мен сизни кузатиб қўяман, - деди у. - Йўқ, ўзим етиб оламан, - деганча унга ўгирилмасликка ҳаракат қилдим. У шу заҳоти қўлимдан тутди-да: - Бирам ўжар қиз экансиз- да! - дея сал нарида турган машинасига етаклади. Қўрқиб кетдим. - Қўйворинг қўлимни, -дея бир силтаб қўлимни тортиб олдим. - Сиз мени ким деб ўйлаяпсиз? Бир марта рақсга тушганидан кейин машинамга ҳам ўтиради, деб ўйладингизми? Бекорларни айтибсиз, - деганча югуриб кетдим. Такси тўхтатиб, ўтирдим. Негадир йиғлагим келарди. У мени ким деб ўйлади.? Йигитларнинг ҳаммаси шунақами? Уни жуда ёмон кўриб қолгандим. Эртаси куни институтга борганимда, Рухсора қўлимга хат тутқазиб: “Жасур ака бериб кетди”, деди. Очиб қарасам “Узр, мендан ўтди”, деб ёзилганди. Бироз кўнглим ёришди. Аммо сездирмадим. Бу орада ўқиш тугаб, қишки таътилга чиқдик. Жасур ака хақидаги хаёллар баъзан кўнглимни қаеридадир кезиб қоларди. Аммо уни ўйламасликка интилардим. Янги йил кириб келди. Бу йил ўзгача келишини кўнглим сезарди. Негадир ўзимни осмонларда учиб юргандек ҳис қилардим. Бир куни дугонам Рухсора қўнғироқ қилиб, Жасур ака ўзининг туғилган кунига таклиф қилаётганини айтди. Мен бормаслигимни маълум қилдим. - Жиннимисан, у алоҳида сени тайинлади. - Йўқ! - дедим қатъий тарзда. Икки кундан сўнг кутилмаганда эшикнинг таққилаши хаёлимни тўзғитиб юборди. “Ким бўлдийкан”, деганча эшикни очдим. Остонада... у... кулимсираганча... Жасур ака турарди. — Сиз? — тилимга келган биринчи гап шу бўлди. — Ҳа, аразчи қиз. Дугонасидан айттирганим учун учун келмагандир, ўзим бориб олиб келай, деб келдим-да... — деди жилмайган кўйи. Тахта бўлиб қолгандим. Ўлай агар, ҳар не бўлса ҳам, унинг уйимга мени излаб келиши етти ухлаб тушимга кирмаганди. Шу маҳал ичкаридан ойим чиқиб қолдилар. — Ким экан Нозима? — талмовсираб қолдим. — Ҳалиги... — Биз газданмиз, — деганча дарҳол Жасур ака менга билдирмай кўз қисиб қўйди. — Биз ҳамма тўловларни тўлаганмиз, — деди онам соддаларча. — Унда майли, мен кетдим. — Ойим кириб кетиши ҳамоноқ, — Бугун борасиз-а, деди самимий нигоҳ билан боқаркан. Бошимни қимирлатдим. У эса хурсанд бўлиб пастга тушиб кетди. Вақт тушга яқинлашганда, дугонамникига бориб келаман, дея уйдан чиқдим. Кўча бошига етганимда ортимдан бир машина келиб тўхтади. — Қизил қалпоқча, — деган овоз эшитилди. Ўгирилиб қарасам Жасур ака. Секин машина эшигини очди. Уни ранжитмаслик учун машинасига ўтирдим. Аммо ўзимни ноқулай ҳис қилардим. — Туғилган кунингиз билан, — дедим унинг таваллуди ёдимга тушиб. — Фақат шуми? — Омадли, бахтли бўлинг. Ота-онангиз роҳатингизни кўрсин, — дедим доимо айтиб юрадиган гапларимни такрорлаб. — Кейин... севиб... — Давом этаверинг. Атайин сизнинг табригингизни эшитиш учун келдим. — Кўзларига қараб ичимдан нимадир узилгандек бўлди. Беғубор эди унинг нигоҳлари. Ўзига асир этиб қўярди кишини. — Севиб... севилиб... яшанг... Шинамгина қаҳвахонага кирдик. Ним ёруғ хонадаги стол устида тўртта шам ёқилганди. Ич-ичимдан ҳайратда эдим. Жасур ака нимани режалаштиргани ҳақида ўйлай бошладим. Хаёлимни қарама-қарши ўйлар эгаллаб олди. Нимага чақирди? Дўстона муносабат учунми ёки бошқа сабаб борми? Нега бундай қиляпти? — Сиздан узр сўрашим керак эди, — дея гап бошлади Жасур ака шамдан кўзини узмай. — Ўша куни қўполлик қилдим. Мени кечиринг. Шу гапни ўзим айтмасам енил тортмасдим. Шунинг учун сизни бу ерга таклиф қилдим. — Сизни аллақачон кечирганман, — дедим мен ҳам самиий оҳангда. Хуллас, ўша кун Жасур акани севиб қолишим учун етарли бўлди. Унга ипсиз боғланиб қолдим. Йўқ, у мени “севаман”, демади. Шунчаки, мен уни севиб қолдим. У эса мен билан оддий муносабатда эди. Назаримда, у мени севарди-ю, бироқ айтолмасди. Хаёлим саволлар билан тўлган: “Нега ўша куни алоҳида қаҳвахонага олиб борди? Нега менга бундай мулозамат қилди? Нима сабаб? Наҳот, у ҳам мени яхши кўрса?” деган саволлар миямни тешиб ташлагудек қиларди. Мен у ҳақида ўйлайвериб, ўзимни, ўзлигимни йўқотиб қўйгандим.

📝КАРНАВАЛДАГИ МУҲАББАТ У билан янги йил арафасида танишгандим. Қайсидир бир кўрсатувнинг янги йил сонини суратга олишаётган эди. Институтимиз талабаларини таклиф қилишди. Кўрсатув суратга олиб бўлингунча бирам кўп гапирдики, кўзимга нақ балодек кўринди. Туришидан маҳмадона, гапдон, шу билан бирга анчайин ўзига бино қўйган йигит эканлиги маълум эди. Съёмка тугагач, ҳамма ўз йўлига равона бўлди. Бироқ негадир шу йигит хаёлимдан кетмасди. “Йигит киши ҳам шунақа кўп гапирадими”, деб ўйлардим у ҳақда. Орадан бир неча кун ўтгандан кейин билдимки, у биздан икки курс юқорида ўқиркан. Курсдош қизларнинг айтишларича Жасур ака (унинг исми) бадавлат хонадонинг ягона меросхўри экан. Бу маълумотни эшитганимда “Бой бўлгани учун ҳам бошқаларни менсимай фақат ўзи гапирарканда”, деб ўйладим. Орадан ҳеч қанча вақт ўтмай институтда Янги йил карнавали бўлиши эълон қилинди. Ҳар ким ўзи хоҳлаган эртак қаҳрамони либосида келиши кераклиги алоҳида шарт қилиб қўйилганди. Курсдош қизлар билан ким нима либос кийиши ҳақида баҳслашдик. Бир кўнглим карнавалга келгим келмасди. Очиғи, ўрта ҳол оиланинг қизи бўлсам. Қолаверса, шартнома асосида ўқисам. Яна дадамдан либос учун пул сўрайманми? Яхшиси, келмай қўя қоламан. Ичимдан шу қарорга келдим. Бироқ биринчи курсда бўлганимиз учунми, қизиқиш ҳам устун келарди. Чорасиз дардимни опамга айтдим. - Вой, жиннивой-э, шунақа имкониятдан ҳам кечасанми? Нега бормайсан? Боравер, - деди опам мени иккиланишимга ҳайрон бўлиб. - Опа, нима кияман? Ҳамма қизларимиз чиройли кийиниб боришса, мен нима кияман? Кимдир қор маликаси, яна кимдир Золушка бўляпти. - Менинг гапимни эшитган опам бир муддат ўйланиб турди-да, қувончдан кўзлари порлаб гапирди: - Топдим, сен Қизил қалпоқча бўласан. Ўзим чиройли қилиб тикиб бераман. Кўрасан, ҳеч ким сени танимайди. - Қувониб кетганимдан опамни маҳкам қучоқлаб олдим: “Ҳаммадан ҳам яхшисиз-да”, дедим. Карнавал куни яқинлашгани сари кўнглим ҳаяжондан шошарди. “Ишқилиб, чиройли либос бўлсин-да”, дея тиланардим ич-ичимдан. Ўша кун келди. Опам мени шунақанги чиройли қилиб кийинтирди-ки, нақ эртакдаги Қизил қалпоқчанинг ўзи бўлдим. “Сени ҳеч ким танимаслиги аниқ”, деди опам ўз санъатига ўзи қойил қолиб. Институт остонасидан кириб борарканман, юрагим бирам тез урардики, худди ниманидир топиб оладигандек эдим. Шу пайт ортимдан биров келиб: - Ҳой, қизил қалпоқча қаерга кетяпсан? - деб сўради. Ўгирилиб қарасам, ортимда Бўри қиёфасида бир йигит турарди. Аввалига ҳайрон бўлдим. - Карнавалга, - дедим мен ҳам шартта. - Юр бирга кириб борамиз, ҳамма ҳайрон қолади, - деди у янада яқинлашиб. Индамадим. Бўри билан олдинма-кетин залга кирдик. Ҳамма негадир қарсак чалиб юборди. Карнавални бундай кўтаринки руҳда ўтади, деб ўйламагандим. Рости, роса шодландим ўша куни. Мени бу ерга келишга ундаган опамдан миннатдор бўлдим. Ҳаётимдаги илк карнавал бир умрга ёдимда қолгулик даражада ўтганди. Курсдош қизлар мени таниб қолишди. - Бўрининг кимлигини билдингми? - Деб сўради Золушка либосидаги Рухсора. - Йўқ, - деганча елка қисдим. У ўша маҳмадона Жасур ака экан. Аксига олгандек нуқул атрофимда айланарди. Жаҳлим чиқди. - Нарироқ борасизми-йўқми? - чидолмай бақириб бердим охири. - Қизил қалпоқча, менга бақирманг, акс ҳолда сизни еб қўяман, - деганча мендан узоқлашди. Карнавал шартига кўра йигитлар истаган қизларини вальсга таклиф килишлари керак эди. Майин мусиқа садолари янграй бошлаганда, ёнимда Бўри қиёфасидаги йигит пайдо бўлди-да, қўл узатиб рақсга таклиф қилди. Қизлар кулиб юборишди. Ноқулай вазиятда қолгандим. Бироқ Рухсора секингина қўлимни ушлаб унинг қўлига тутқазди. У билан валсга тушарканман, ўзимни худди эртакдаги маликадек ҳис қила бошлагандим. Ё тавба, инсон ўзини бахтли қилиши учун кўп нарса керак эмаскан-а, деб ўйлагандим ўша оний лаҳзаларда. Уйдагилар вақтлироқ қайтишимни тайинлашгани боис кетишга чоғландим. Ортимдан таъқиб қилиб келаётган Бўрини кўриб яна ғазабим қўзиди..

❌ БУ ONLINE МАГАЗИН ЭМАС‼️ Қизлажонлааа😍 янги ўқув йилига асал кийимлар керакми?🤨👇🏻 ❤️• Асал кофта юпкалар 99.000 ❤️• Чиройли двойкалар 85.000 ❤️• Нежний сумкалар 29.000 ❤️• Асалка туфлилар 89.000 ~ ва турли хил кийим кечакларни тўғридан тўғри Хитой ва Туркия бозорларидан ҳарид қилишни ўргатаман🔥 👇Каналга тезроқ қўшилиб олинглар ~ бозор нархидан 3 баробар арзонга олиб келтиришни ўргатаман🔥💣

​​​​Майли, факат бир-икки кундан кейин, xўпми, ака? — деди гарчи ёнида пули бўлмаса-да, акасининг сазасини ўлдирмаслик учун. Кейин жўраларидан ишлаб кайтариш шарти билан карз олиб, акасига берди. — Энг чиройлисини олинг, ака, — деди кейин кулиб, — етмаса, яна бериб тураман. Самариддиннинг феъл-атвори кўпчиликни хайрон колдирарди. Качон карама, елкасида сомонми, ўтинми кўтариб юрадиган бу боланинг ўзини тутиши ажабланарли эди. Юзида норозилик, чарчок ифодаси сезилмасди. Бу орада ука акасининг уйини куриб битказди. Хатто дарвозасигача ўрнатиб берди. Бахорда сел келиб, молxонани окизиб кетганди, уни хам бошкатдан тиклади. Сўнг яна ишлагани кетди. Акасига яxшигина пул жўнатиб, савдо ишини бошлашига ёрдам берди. Сирожнинг хам омади келиб, савдоси гуркиради. Бирок Самариддиннинг оxирги ишлари ўxшамади. Аммо тушкунликка тушмай, акасининг уйига борди. Эшикни янгаси очди. — Акам керак эди, — деди Самариддин ховлига мўралаб. — Акангиз йўк эди-я, — деди янгаси кўзларини олиб кочиб. Самариддин икки-уч сафар келиб, акасини уйдан тополмагач, нима килишини билмай юрганида, уни кўчада учратиб колди. — Сизни учратганим яxши бўлди, ака, — деди ёш болаларча кувониб. — Тинчликми? — деди Сирож укасига синчков тикилиб. — Ха, менга озрок пул керак эди, шунга… — Менда хозир пул йўк эди-ю… — кўзлари олма-кесак терди Сирожнинг. — Нега керак эди? — Гул сотиб олмокчи эдим… — бу сафар Самариддиннинг гаплари дардли чикди. — Гул?! Тинчликми?! — Бўлажак келинингизга… Самариддин «Акам бу гапимдан кувонади», деб ўйлаганди. Бирок Сирож укасига бошдан-оёк караб чикди-да: — Ука, хали сенга севишга бор. Бундай ахволингни тўғрила, уст-бошингга кара, одам башара бўл, кейин сев, — деди ғалати жилмайиб. Биринчи марта Самариддиннинг ичида оғрик турди. Аммо яна лом-мим демади. «Шу холга сизларни деб тушдим, анави уйингиз, томингиз, зиналарингиз, молxонангиз, дарвозангизни деб шу холга тушдим», демади. Деса бўларди, аммо демади! Акасига бир каради-да, тўғри дўконга жўнади. «Ўғлинг ичиб юрибдими?» Салим ака биринчи марта одамлардан ўғли хакида шундай гап эшитди. Хайрон колди. Бу гапга ишониб-ишонмай уйига келганида, ўғли сўрида бир ахвол бўлиб ётарди. — Бу нима килганинг, аблах?! — дея ўғлини тепкилай кетди Салим ака. — Нега ичасан?! Мен сенга ичгин, деб тарбия бердимми?! Гапир?! — Тарбия? — деди Самариддин отасининг тепкисига парво хам килмай. — Тарбия бердингизми?! Сиз… ўзи умуман менга тарбия бердингизми?! Сиз… сиз мени ишлатдингиз, xолос! Бу Самариддиннинг биринчи марта ёрилиши эди. Эхтимол, ичмаганида бугун хам шу гапларни айтмасди. Бирок… Салим ака алам аралаш кўчага чикиб кетди. Шу кўйи пича муддат кўчада юрди. Танишларидан ўғли хакида хар xил гапларни эшитди. Айникса, Олим оксоколнинг гаплари унга бошкача таъсир килди. — Сен хам отамисан, тошбағир?! — деди оксокол уни кўриб. — Шошма, сен бундок ўғлингга ота бўлсанг-чи! Бечора эзилиб кетди-ку! Оxирги пайтларда ўзгариб колган, шу пайтгача мени кўрса, икки кўлини кўксига кўйиб салом берадиган Самариддин кеча кайрилиб хам карамади, хатто ёнидан ўтганимни сезмади хам! Ўғлинг жуда паришонxотир, эътиборли бўлгин! Хадеб пулу машинани ўйлайвермасдан! Салим ака яна бир-икки кишидан шунга ўxшаш гапларни эшитгач, уйга кайтди. Ховлига кирганида сукунат хукм сурарди. Отанинг кўнгли кандайдир ғашликни сезди. Бўлмаса хамма моллар подага кўшилганида моллардан xабар олиш учун оғилxонага кирармиди? Кирди-ю, кўллари калтираб, жойида ўтириб колди. 🕌 @Solixa_Ayol 🕌 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig

📝 Ажалга айланган андиша — Йўк, болам! Болажоним! Йўк! Йў-ў-ў-ўк! Салим аканинг фарёди бутун кишлокни оёкка турғизди. Бир зумда ховли одамга тўлди. Хамманинг кўзи Самариддиннинг жасадида эди. Салим ака эса жуда ўйчан холда нукул: — Нега сезмадим, нега эътибор бермадим?! — дея ўзини-ўзи койир, йиғлашдан тўxтамасди. * * * Самариддин мехнаткаш бола эди. Хеч ким унинг бир оғиз «Чарчадим», деганини эшитмаганди. Кишлок ахли боланинг фавкулодда ишчанлигидан хайрон колганди. Сабаби, отаси Салим ака каттиккўл, бўйни мехнатга ёр бермайдиган, онаси бугунини ўйлайдиган одамлар эди. Самариддин эса ота-онасининг ғирт тескариси бўлиб чикди. Тун ярмидан оккан. Соат миллари тунги ўн иккини кўрсатяпти. Шу махал дарвоза тараклаб очилиб, ховлида кўйларнинг маърагани эшитилди. Салим аканинг уйкуси кочди. «Хе, падарингга…» дея сўкинди уйкуси бузилганига чидай олмай. Кейин эшикни очиб, ховлига чикди-да, кўйxонага кўйларини камаётган ўғлига жахл аралаш бакирди: — Дарвозани секинрок очсанг бўлмайдими, ховлини бошингга кўтармасдан?! Самариддин отасига илтижоли тикилди, аммо хеч нарса демай, кўйларини камади. Сўнг энди кўлини ювмокчи эди, отаси: — Молларнинг тагиниям тозалаш керак, — деди керишиб. — Тез бўл, ўзи кеч бўлди. Кейин чой-пой ичиб ол. Самариддин яна лом-мим демади. Оғилxонага кирди-да, молларининг тагини тозалаб, таш¬карига чикди. Бу пайтда отаси аллакачон xонасига кайтиб кириб кетган, ичкаридан xуррак овози эшитиларди. Самариддин тараклатиб юбормаслик учун обдастани секин ушлаб, кўлини нари-бери ювди-да, сўридаги дастурxонни очди. Икки бурда нон билан чой бор экан. Ошxонага кириб, козонни очди — бўм-бўш. Кейин индамай нон еб, устидан чой ичди-да, сўрининг ўзига чўзилиб ётди. Самариддин хеч нарсадан шикоят килмагани учунми, ота-онаси ўғлининг хамма ишлари жойида деб ўйлашар, юкоридаги каби кун тартибига одатланиб колишганди. Салим ака хаммага ўғлининг мехнаткашлигини айтиб мактанарди. Отанинг мактанганича хам бор эди, Самариддиннинг бир ўзи анча ишни койиллатар, йигитнинг бир муддат дам олиб ўтирганини хеч ким кўрмаганди. Самариддин биринчи марта битирув кечасида янги кийим кийди. Бунгача акасидан колган кийимларни кийиб, катта бўлди. Ўша пайтларда оиласининг шароити хам хаминкадар эди. Шунинг учун Самариддин юрак ютиб, «Бирор нарса олиб беринг», демади. Битирув куни эса дадаси биринчи марта ўғлига оппок кўйлак, коп-кора туфли олиб берди. Ўшанда Самариддин шунака кувондики… Аммо кейинчалик бу татимади. Карзни узиш учун икки хисса ишлашига тўғри келди. Бир йили Салим ака катта ер олди. «Екин экиб, мўл хосил оламиз, бойиб кетамиз. Хозир хамма нарсам — оилам, фарзандим, колаверса, сендек ўғлим бор, аммо жарак-жарак пулларим, машинам йўк, биз хам бошкалардек яшашимиз керак-ку», деди орзуга берилиб. Дадасининг орзуси Самариддинга каттик таъсир килди. Ўша далада тиним билмай ишлай бошлади. Тонг сахардан кечгача тер тўкди. Мўл хосил олишди, оила ўзини бироз тиклаб олди. Самариддин эса… Бу орада акаси Сирож уйланадиган бўлди. Кўнгил кўйган кизи бор экан. Оила аъзолари маслахат солишди — уй куриш керак. Нима килишни билмай турганларида Самариддин ташаббус билан чикди: — Ишлагани кетаман. Бошида ота-онаси каршилик килди, аммо Самариддин гапида туриб олди. — Акамнинг ёши ўтиб боряпти, уйланиши керак. У каториларнинг боласи мактабга чикади хадемай, — деди. Самариддин ишлагани кетди. Олис-олисларда ишлаб, уйга яxшигина пул жўнатди. Кайтиб келганида эса акаси энди уй курилишини бошлаган экан. Самариддин «Нега халигача уйни куриб бўлмадингиз?» демади. Жўнатган пулининг чўғи камайиб колганини кўрганида эса «Бу уйингиз учун аталган пул эди-ку!» демади. Борига курилиш материаллари сотиб олиб, уйни тиклашга киришди. Жўралари билан хашар килди, ўзи ярим кечасигача — то кўзга хеч нарса кўринмай колгунгача ишлади. Ой ёруғ бўлган кечаларда эса эрталабгача ишлаган пайтлари хам бўлди. — Самариддин, — деди бир куни акаси Сирож. — Халиги… Бўлажак янгангга узук олиб бермокчийдим. Шунга… Самариддин акасининг нима демокчилигини тушунди. —

​​📝ЎСМА ЎҒРИСИ.... Қизалоқ орқа қўшнилари ҳовлилари этаги билан девор вазифасини ўтайдиган шохчалар терилган чаварани ўзи сиғадиган оралиғидан ўтиб, кечагидек қўшниларининг томорқаси четига экилган ўсмасидан ўғирлаб чиқиб, янги онасини ҳурсанд қилмоқчи бўлди. Томорқа этагига экилган бедаларнинг ариқчасидан ўрмалаб бориб , япроқлари чети варақлаган ўсма баргчаларини ўнтачасини узди-да, ортига боягидек ўрмалаб қайтди. Орқасидан вовулганча ҳовлидаги Алабай зотли ит харсиллаб қувиб келди ва қизчани ярми чаварага кирган танасини бутун гавдасига кўппак бор оғирлиги билан ташланганча, ёшига нисбатан гавдаси кичик қизалоқ оёғидан тишлаб тортида, панжалари билан босиб таталади, катта боши, оғзидаги йўғон тишлари орасидан сачраётган сўлак, важоҳати ваҳима қаҳрли нигоҳларидан қўрққан қизалоқ дод солди. Итининг гавдасидек йўғон овози шовқинига уй эгаси холпишлаб қўлига, йўғон хода кўтарганча югуриб ҳовли этагига, етиб келди. Итини ортга ҳайдасада, қишлоқда эл орасида фақат мақтангани ушбу итини, яна эркалатиб мақтаганича, ---Тихо, спокойся мой малыш дея, русчалаб тинчлантира, тозисини ўлжаси нима эканлигига қизиқиб, қўлидаги ходасига суянганича , ерга ёпишиб қўрқувдан титраб ётган, ориқ бадани эгнидаги итнинг ҳамласидан йиртилган кўйлаги қонга бўялган қизалоқнинг, қўлидаги бир тутам ўсма баргларини кўриб, юзини қўшни томонга бурганча; ---Ҳой, Мирқуруқ !?! Ўғри қизингни йиғиштир дея, қизни отасини чақиргандек қўшни ҳовлига қараб бақирди. Қизчанинг аҳволи анча оғир , болдирини ит тишлаб узиб олган. Танасини талаб, ўйиб ташлаган, рангги бир аҳвол. ---Нима қилардинг болам, ўша уч тўртта дона ўсма оламан деб ? Ушоқдек бўлиб қолган қизни аҳволига ачинган, бувиси кўз ёшларини арта, неварасидан сўради. --- Дадам ичиб келиб, ўзимни аямни роса урган, лўлига ўхшайсан, чўлоқ бўлганинг камдек, афтинггам хунук, деган. Аям ўша куни эрталаб менга, сенга ука олиб келаман деганди, ичиб келган дадамдан калтак еб йиқилганидан кейин касал бўлди, уч кун ётиб иштонлари қон бўлиб ўлиб қолди. Кеча янги аямам, сенга укача опкеламан деди. Бу аямам дадамдан калтак емасин. Ўсма қўйса, чиройли бўлиб қолади, менга укача олиб келсин, дадам ичиб келганда укам билан бирга беркинамиз, билла бўлсак, , тунда ташқарига хайдаса қўрқмаймиз ўтирган жойимизда деди, қўрқув ва оғриқдан юзи оқарган қизча . Буви додлаб юборди... Қизалоқни аҳволи оғир деган хабарни «кўтара олмаганидан» жиндак отиб олган, эшик ортида турган алкаш ота ва маҳалла исми ортига “миср ” қўшимчасини қўшиб айтувчи бахил, бефарзанд қўшнисини ёш гўдагини ўғриликда айблаб, касалхона чиқимидан қочиб , милицияга арз ёзган жабрланувчи жабрдийда , ёш қизалоқни тортаётган қалбан ва жисмонан оғриқ изтиробларини тушунишмас, у кўра олган одамлар ва у яшаётган олам муҳитини кўра била олишмасди... 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

🔠🔠🔠🔠🔠🔠🔠 🔠🔠🔠🔠🔠🔠🔠 🔠🔠🔠🔠🔠🔠 🦶 KANALIMIZ SIZGA ANIQ YOQADI ❣️ 🩵 ENG ORIGINAL VA TAKRORLANMAS OILAVIY RASMLAR 👀 👅FARZANDINGIZGA ISMLI RASMLAR🩵 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕 💕    KIRISH    KIRISH           💕 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕 https://t.me/+ct94KAhLdkYzZmU5 https://t.me/+ct94KAhLdkYzZmU5 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟🌟🌟 🌟

​​Жавлоннинг уйига йўл олди. Дарвозани тақиллатган эди, хотини очди. — Ҳозиргина бир жойга чиқиб кетдилар, — деди. — Балки бизникига кетгандир? — Билмадим. Махмуд индамай орқасига қайтди. Кунлар кетидан кунлар ўтаверди. Жавлонни қидириб борган Маҳмуднинг укаси уни яна тополмай келди. Шундан сўнг Маҳмуд ҳам сўрамади. Бироқ ran нимада эканлигини, Жавлон нега бундай қилаётганини у сира тушунолмасди. Бир кун оқшом Маҳмуд газета ўқиб ўтирганди, кўчадан келган отаси: — Жавлон келдими? — деб сўради. — Йўқ, — деди Маҳмуд ажабланиб, — нима эди? — Ҳалигина кўчамиздан ўтиб кетди-ку! — Билмадим, келмади. Бу гапдан сўнг Маҳмуднинг ҳайрати янада ошди. «Наҳотки, Жавлон шу кўчадан ўтса-ю, бирров кирмаса». Отаси Маҳмуднинг фикрини англагандек гап қотди: — Тўғрисини айтсам, шу жўранг менга унча ёқмайди. Илгари ҳам бир-икки гапирганимда хафа бўлувдинг. Мана кўрдингми, иши битди — эшаги лойдан ўтди. Энди сенинг керагинг йўқ. Илгари шаҳарга тез тез бориб турарди — сен яхши эдинг, қадрдон эдиларинг. Қани энди ўша пайтдаги жўрачиликларинг... Отасининг гаплари Маҳмудни ўйлантириб қўйди. Бирон нарса дейишга тили бормасди. «Рост-да, бўлмаса нега бирон марта келмади? Унинг ўзи неча бор дўстлигимиз абадий бўлади деганди-я». Лекин кўнгли ишонмасди. «Йўқ, Жавлон унақа пасткаш эмас, бу қадар тубанликка бормайди у». Маҳмуднинг отпускаси ҳам тугади. У эрта шаҳарга жўнайман деган куни Жавлоннинг уйига борди. Дарвозани унинг ўзи очди. — Э, салом, шаҳарликларга! Қани, марҳамат, — деди Жавлон. Унинг гаплари, таклифи Маҳмудга ясама, сохта бўлиб кўринди. — Рахмат Жавлон. Эртага қайтаётган эдим, бир кўриб кетай, дедим. Бир неча марта қидириб тополмадим сени. — Шу десанг, жуда иш кўпайиб кетди. Бораман деб ҳеч қўлим тегмади. — Ҳозир каникул эмасми? — Мактабда каникул бўлгани билан уйнинг ишларини айтмайсанми. Диплом ёзамиз, деб шаҳарда санғиб юраверган эканмиз, ишлар йиғилиб қопти. Бош қашишга қўл тегмайди. Ҳозир ҳам бир жойга бормоқчи бўлиб турувдим. Илгари бирон марта Жавлондан ишим кўп, деган гапни эшитмаган эди. Икки-уч куплаб дўсти билан юрар, бақор кезлари тоғларга олиб чиқарди. Шунда Маҳмуд хижолат бўлиб, «Сени ишдан қолдираяпманку», деса «Эй, жўра, иш топилади, аммо дўст топилмайди, одам топилмайди. Унинг устига сенинг бақонангда ўзим ҳам бироз дам оламан», деб Маҳмудни хижолатдан чиқарар эди. Маҳмуд ўйланиб қолди: «Наҳотки, отамнинг гаплари рост бўлса? Одам одамга иши тушгани учун дўст тутинадими?» Бу фикрларни сиртига чиқармади. — Шаҳарга борганингда албатта киргин. — Шаҳарда нима қиламан энди? — деди Жавлон тиржайиб. — Ўқиш бўлса битди. Тушиб қолган ишим борми... Маҳмуд индамади. У хайрлашиш учун қўл узатди. — Кирсанг бўларди, — деди Жавлон хайрлашар экан. — Раҳмат, бир жойга бормоқчи экансан. Йўлдан қолма. Мен ҳам шошиб турибман. — Шундайми?! Майли, яхши бор. Оқ йўл. Маҳмуд индамай йўлга тунтди. ...Шундай қилиб, Махмуд қадрдон дўсти Жавлон ҳақидаги турли хаёллари билан шаҳарга келди. У бу гапларнинг сабабини тушунгандай бўлар, аммо кўнглида ҳамон «наҳотки» деб иккиланарди. Иккиланган кезларида отасининг гаплари ёдига тушар, шу заҳоти фикрлари тингандай, тарозининг отаси томондаги палласи босиб кетгандай туюлар эди... Ўша воқеадан кейин бугун улар тасодифан учрашиб қолдилар. Бу учрашувдан сўнг Маҳмуд Жавлон ҳақидаги фикрларига нуқта қўйди. Сўнгра кундалигига бугунги числони ва шоирнинг қуйидаги икки мисрасини ёзиб қўйди: Мен дўстимдан айрилдим бугун, Тирик туриб айрилиб колдим. Ҳазратқулов Маматқул. 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

— Ҳечқиси йўқ, Жавлон. Сиртқига бўлса ҳам кирдинг-ку! Келаси йили кундузгига ўтказиб оларсан. — Холамнинг эри ректормидики кундузгига ўтказиб қўйса мени, — зарда қилди Жавлон. — Хафа бўлма, жўра, — деди Маҳмуд яна, — шунга ҳам шукур қилсанг-чи. Уни овутарди-ю, ўзи Жавлонга ич-ичидан ачинарди. ... Махмуднинг ўқишлари бошланиб кетди. Жавлон ҳар сессияга келганда дўстининг олдига боради. Йўқ, Маҳмуднинг ўзи уни хонасига бошлаб келади. Яна биргалашиб дарс тайёрлашар, суҳбатлашарди. У Жавлонга қўлидан келганча ёрдам берди. Ўқишни битиргандан сўнг Маҳмудни институтда ишга олиб қолишди. Ж авлон ундан бир йил кейин тугатди. Шу сўнгги йил давомида уларнинг дўстлиги яна ҳам мустаҳкамланди. Жавлон диплом ёзиш учун отпуска олиб шаҳарга келди. Маҳмуднинг ётоқхонасида туриб диплом ишини ёзди. Жавлон давлат имтиҳонини ҳам, диплом ишини ҳам аълога топширди. Маҳмуд доим унинг ёнида бўлди. Кечқурун ётоқхонага қайтгач, иккови икки каравотга оғир чўкди. Униси ҳам, буниси ҳам жим. «Яхши бўлди, Жавлон ҳам битириб олди. Кўп қийналди бечора», деб ўйлади Махмуд. У дўстига ҳазил қилди: — Мана Жавлон, институтниям битирдинг. Диплом киссада: энди бир ювсанг бўлармиди. У ётган жойидан аста Жавлонга кўз қирини ташлади. Жавлон икки кўлини боши остига қўйганча шифтга термилиб ётаркан аста деди: — Қўйсанг-чи, сиртқи дипломини ҳам ювадими? Маҳмуд ёстиққа тирсаклади. — Энди шундай дейсан-да. Шу вақтгача битирармиканман-йўқми, деб ташвишда эдинг. — Шу заочниниям битиролмасам тоза саводсиз эканман-да, — деди Жавлон ўша ёттанича қимирламай. — Кундузгида ўқиганларнинг ҳам ҳаммаси бир хилда билимлими?! Ана, мактабимизда кундузгида ўқиб борган саводсизлар қанча... Жавлоннинг бу гапи Маҳмудни ҳайратга солди. «Нега бундай деяпти? Гапимни бошқача тушунди чоғи...» — Гап сиртқию кундузгида эмас-ку, — деди Маҳмуд. — Ҳаммаси одамнинг ўзига боғлиқ... Маҳмуднинг гапи чала қолди. Жавлон жойидан ирғиб турди. — Ичасанми? Нима олиб берай? Маҳмуд кўзларига, қулоқларига ишонмасди. — Тинчликми, Жавлон? Жавлон индамай ташқарига чиқиб кетди. Эртасига Жавлон қишлоққа жўнаб кетди. Маҳмуд автобус бекатигача кузатиб қўйди. — Бирор ҳафталардан кейин бориб қоламан, — деди Маҳмуд. — Отпуска оламан. Жавлон индамай қўл узатди. Маҳмуднинг қишлоққа келганига уч кун бўлди, аммо Жавлондан дарак йўқ. Илгарилари Маҳмуднинг келганини эшитган заҳоти дарров етиб келарди. Ҳоли жонига қўймай уйига олиб кетарди. Ҳамма ўртоқларини уйига тўплаб, Маҳмуднинг «шарафига зиёфат» берар эди. Маҳмуднинг: «Бунча тарадду-ташвишнинг нима кераги бор, Жавлон. Ундан кўра, бироз гаплашиб ўтирайлик», деган гапига «Қўйсанг-чи, энди. Бир кеп қопсан-да. Суҳбатам, улфатчиликам — ҳаммаси бўлади», деб уни ўз ҳолига қўймас эди. Ўртоқларига Маҳмудни мақташдан бўшамасди. Бундан Маҳмуд қанчалар хижолат чекмасин, у сира тинмас эди. Ҳозир эса ундан хабар йўқ. «Ёки эшитмадимикан?» Рости, Маҳмуд ҳам унга ўрганиб қолган, қишлоққа келиб уни учратмаса, озгина бўлса-да, гурунглашмаса кўнгли жойига тушмайди. Ётоқхонадаги ran, автостанциядаги хайрлашув Маҳмуднинг ёдига тушди. «Нега ундай деди? Жуда совуқ хайрлашди. Нима учун? Уни хафа қиладиган ran бўлгани йўқ-ку. Аксинча, қўлимдан келгунча диплом ишига ёрдамлашдим, имтиҳонда домлаларга тайинладим...» Жавлоннинг диплом ишини машинкалатишни, муқовалатишни Маҳмуд зиммасига олганди. «Нега келмаяпти экан?» Охири сабри чидамади, укасини Жавлонни чақириб келгани юборди. «Аканг келганини эшитдим. Ишим кўп. Вақт топсам бирор кун борарман», депти. Махмуд бу жавобни эшитиб, жуда ажабланди. «Нега унақа қилади? Наҳотки, кечқурун ҳам вақти бўлмаса? Ёки мендан хафамикан? Нима учун? Уни ранжитадиган бирон иш қилмагандим шекилли! Балки чиндан ҳам иши кўпдир. Қишлоқчилик ахир...» Ана шу фикрлар билан Маҳмуд ўзига-ўзи таскин берди. Аммо эртасига ҳам, индинига ҳам Жавлондан дарак бўлмади. «Мен бекорчиман-ку, Жавлонни ўзим йўклаб боришим керак».

📝КЎНГИЛ. Хаётий хикоя. У қаноти синган қушдек пирпираб тушаётган баргларни босиб, секин борарди. Касалдан тургани учун руҳсиз. Автобус бекатида Жавлонни учратди. — Жавлон! — У дўстини учратганидан севиниб кетди. Гўё танасидаги оғриқлар бирдан тарқаб кетгандай туюлди. — Салом, Маҳмуд, — қўл узатди Жавлон. — Қандай шамол учирди? Қачон келдинг? — Малака ошириш курсига келгандим, йигирма кун бўлди. — Нега уйга бормадинг? — Бир марта ишхонангга телефон қилувдим, касал дейишди. Уйингга боришга, тўғриси, вақт тополмадим. — Ҳа, анчадан бери ётувдим, бугун ишга чикдим... Қани кетдик, бир отамлашамиз. Уйда ётавериб жуда зерикканман. — Раҳмат, мен бугун кечки поезд билан кетяпман. — Ҳали вақт бор-ку, бир оз ўтирайлик. — Йўқ, Маҳмуд, ҳали бошқа ишларим бор, бир кишининг олдига боришим керак... Хайр, яна келганимда гурунглашамиз. Жавлон шундай дедию жойидан кўзғалаёттан автобусга лип этиб чиқиб олди. Маҳмуд ҳайрон бўлганча унинг орқасидан қараб қолди. Бу учрашув тушида содир бўлдими, унгидами — билолмади. Дилида ҳалиги қувончидан асар ҳам қолмади, аксинча, танаси баттар оғирлашиб, дили хуфтон бўлди-қолди... У уйига қандай етиб келганини билмади. Ўзини каравотга ташлади. Кичкина хона янада тор, совуқ туюлди. Истар-истамас Жавлон билан кечган дамларини эслаб кетди... Жавлон иккаласи синфдош. Бирга дарс тайёрлар, бирга ўйнашарди. Сира сан-манга боришмаган. Дарвоқе, бир марта сал қизаришиб қолишганди. Мактаб ҳовлисида Маҳмудни биров туртиб қочди. Нарирокда қиқирлаганича Ж авлон чопиб боряпти, Орқасидан югурди. У мактабнинг ёзлик спорт майдончаси томонга қочди. Маҳмуд етиб олди-да, уни уриб ортига югурди, сўнг синфга кириб кетди. Бироздан сўнг шоп мўйловли, жуссадор бир киши югуриб кирди-да, кўзларини бежо ўйнатиб сўради: — Ж авлонни уриб қочган ким?! Болалар жим, Махмуд қўрққанидан дағ-дағ титрайди. Синфга Жавлон кириб келди. Ҳалиги киши ундан сўради: — Қани, сени урган бола? — Ана, — деди у Маҳмудни кўрсатиб. Маҳмуд ўзини батамом йўқотиб қўйди. Мўйловли киши унинг юзига тарсаки тортди. Маҳмуднинг кўзидан олов чиқиб кетгандай бўлди. Бу — Жавлоннинг отаси эди... Ўшанда Жавлондан Маҳмуднинг кўнгли қолди. «Отасига нега чакди? Ўйинни ўзи бошлади-ку!» Анча пайтгача у билан гаплашмай аразлаб юрди. Болалик-да, яна ярашиб кетишди. Жавлоннинг ўзи яқинлашди. Аразлаб юрса баҳолари тушиб кетиши аниқ. Уй вазифаларини ҳам бош қотириб, ўзи ишлаши керак... Орадан йиллар ўтди. Улар мактабни тугатгач, пединститутга ўқишга отланишди. Уларни шаҳарга кузатгани Жавлоннинг отаси ҳам чикди. У кишини кўриши билан Маҳмуднинг хаёлига болаликдаги ўша воқеа келди. Энди, Маҳмуджон, Жавлон билан бирга шаҳарга кетяпсанлар. Эҳтиёт бўлиб юринглар. Бир-бирингга ҳушёр бўлинглар. Бегона жой, шаҳарда юриш осон иш эмас. Маҳмуд индамади. Бир-биридан кўмак олиб имтиҳонларни топширди. Иккови ҳам ҳамма имтиҳонлардан ўтди. Бироқ Жавлоннинг бали бироз кам бўлиб қолди. Бундан у хафа. «Мен мандатдан ўтолмасам керак». Маҳмуд дўстига далда берди: «Нимага ундай дейсан, ўтасан, жўра...» У шундай дейди-ю, ўзи ичида иккиланди: «Ўтармикин? Ишқилиб ўтсин-да. Бир-биримизга ҳамроҳ бўлиб ўқир эдик...» Орзиқиб кутилган кун ҳам келди. Ҳавонинг иссиғи, ҳаяжон қўшилиб, ҳамманинг юзлари қизариб кетган. Барчанинг нигоҳи икки тавақали залворли эшикда. Бир маҳал бино пештоқидаги катта радиокарнай тилга кирди: «Ҳурматли абитуриентлар! Ҳозир мен кимнинг фамилиясини ўқисам, ичкарига киради». Сув сепилгандан сўнг чанг босилгандай ҳамма жим. Тўпланганлар бутун вужудини қулоққа айлантириб тинглайди. Баъзилар қулоғи эшитмай қоладигандек, оғзини ҳам очиб карнайга термилади. Ярим соатлардан кейин Маҳмуднинг фамилиясини ўқиди. У Жавлонни ҳам эсидан чиқаргандек эшикка ўзини урди... Бали камлиги учун Жавлон сиртқи бўлимга қабул қилинди. Маҳмуднинг севинчи ичига сиғмайди. Жавлоннинг қовоғи солиқ. Махдгуд дўстининг кўнглини кўтарди:

🛍 БУ ONLINE МАГАЗИН ЭМАС‼️ 🧣Қишги қалин курткаларни 130.000 сўмдан✓ 👢Этиклар ва сапокларни 80.000 сўмдан✓ 👙Двойкаларни 60.000 сўмдан✓ 👗Кòйлакларни 60.000 сўмдан✓ 👜Сумкаларни 35.000 сўмдан✓ 📱чехоллар 15.000 сўмдан✓ 💍Узукларни 2000 сўмдан✓ ~ ва турли хил кийим кечакларни тўғридан тўғри Хитой ва Туркия бозорларидан ҳарид қилишни ўргатаман🔥 👇Каналга тезроқ қўшилиб олинглар ~ бозор нархидан 3 баробар арзонга олиб келтиришни ўргатаман🔥💣

​​​​Шу пайт эшикда тиланчининг овози эшитилди: “Эй уй эгалари, Аллоҳ сизга бергандан менга ҳам беринг!” Фақир киши эшикни очиб: “Шу пайтда Аллоҳ бизга ҳеч кутмаган жойимиздан 14000 дирҳам ҳадя қилди. Модомики, сен Аллоҳ ризоси учун Аллоҳ берганидан сўраяпсан, мен ҳам шу пулнинг ярмини сенга берай, қолган ярми бизники бўлсин”. Биргина сўзи учун 7000 дирҳамга эга бўлганидан хурсанд тиланчига пулнинг ярмини олиб чиқиш учун уйига кириб кетди, чиқиб қараса тиланчи йўқ. У ер-бу ерни қараса ҳеч қаерда кўринмади. Уй эгаси ўша куни ғам-ташвишлардан холи уйқуга кетди ва тушида бояги тиланчини кўрди. Ундан нега кетиб қолганлигини сўраганда, тиланчи: “Мен тиланчи эмас эдим, Аллоҳнинг фаришталаридан бири эдим. Хайрли ишларни қай даражада яхши кўришинг ва Аллоҳга боғлиқлик даражангни билиш учун инсон шаклида сенинг уйингга келдим. Мени Аллоҳ сени охирги марта синаб, даражангни юксалтириш учун хонадонингга юборди. Олдинги куни аёлингнинг рўмолини сотиб, икки дирҳам олганингда ўша икки дирҳамни олган ҳам мен эдим. Ўша икки дирҳамни хотиржамлик билан Аллоҳ ризоси учун менга берганинг учун Аллоҳ сенга инжуни берди. Бугунги сахийлигинг учун эса нариги дунёда тенгсиз неъматлар билан тўла Жаннатга эришасан”. Сенингдек энг қийин вазиятларда ҳам Аллоҳ ризосини барча нарсадан устун қўювчиларга хушхабар бўлсин… Аллоҳ барчамиздан, дунё мол-мулкларидан устун қўйган барчадан рози бўлсин! 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

📝Болалари оч қолган ота ва тиланчи Камбағал ишчи бир куни ишдан ҳайдалди Бошқа даромади бўлмагани учун болалари уч кун овқатсиз, нонсиз  қолди. У одам иш қидириб қаёққа борса, “иш йўқ” деб эшикни юзига ёпишди. Устма-уст уч кун қорни оч қолган болаларнинг хархашаси онанинг юрагини эзиб юборди. Чорасизлик билан турмуш ўртоғига: “Кўряпсизми болаларни? Очликдан юзлари сарғайиб кетди. Биз-ку майли чидаймиз, лекин улар бунга чидолмайдилар. Бу ишнинг охири нима бўлади? Ўйлаб кўрдингизми?” деди. Эр эгилган бошини аёли томон қаратиб: “Неча кундан бери бормаган жойим қолмади. Энг кам ойликка бўлса ҳам иш қидирдим, бир кун бўлса ҳам қорнингиз тўйсин, деб. Лекин ҳеч ким менга иш бермаяпти. Болаларимнинг бу ҳоли менинг ҳам юрагимни эзиб юборди. Лекин кўриб турибсанки, қўлимдан бирор нарса келмаяпти” деди. Шунда аёли: “Ундай бўлса менинг келинлик кунларимдаги рўмолимни олиб бориб сотинг, неча пул бўлса ҳам бирор нарса олиб келинг, болаларимизнинг қорнини тўйдирайлик. Қолганига Аллоҳ Каримдир. Ризқ бергувчи Удир. Бизга албатта бирор хайрли эшик очилади” деди. Эр уятдан қизариб, тушиб қолган қийин вазиятни ўйлаб, аёли сандиқдан олиб берган ҳали яп-янги турган рўмолни олиб, бозорга борди. Рўмолни ўша пайтда икки дирҳамдан ортиғига олмасдилар. Олган пулига бирор егулик олиш учун кетаётганда йўлда тиланчига дуч келди. Тиланчи ўтган-кетганга шундай дер эди: “Аллоҳ ризоси ва Пайғамбарининг ишқи учун бўш ўтманг. Аллоҳни хурсанд қилиш учун менга ёрдам беришни хоҳловчи йўқми? Дунёда ҳеч нарсаси йўқ, ҳақиқий муҳтожман. Рўмол сотган одам тиланчининг олдига келди. Аёлининг рўмоли пулини — неча кундир ҳеч нарса емаган болалари учун бирор нарса олмоқчи бўлган пулини тиланчига берди. Энди бўш қўл билан уйга бориш ҳам ноқулай эди. Рўмолнинг пулини сўраган аёлига нима деб жавоб беради? “Рўмолингга икки дирҳам беришди, уни тиланчига бериб юбордим, унинг ялиниб-ёлворишига чидолмадим” деб қандай айтади? Шу ўйлар билан масжидга кириб шом намозини ўқиб, бўш қўл билан уйига қайтди. Аёли ва болалари уни бирор егулик опкелади деб кутиб ўтиришган эди. Кеч қолганига яхшироқ бирор нарса олиб келса керак, деб ўйладилар. Ота умидсизлик билан эшикдан қаради, аёли бу ҳолатга ҳайрон эди. Болалари эса бу кеча ҳам оч қолишларини ўйлаб мажолсиз овозда йиғлай бошлашди. Аёл ҳам ҳайрон, ҳам жаҳл оҳангида рўмолни нима қилганлигини сўради. Эр аёлига ҳаммасини бирма-бир айтиб берди. Аёл ишнинг аслини билгач, сабрли оҳангда: “Рўмолнинг пулини Аллоҳ йўлида берган экансиз, У улуғ ва бойдир. Сахийлигингиз эвазига бизга хоҳлаган вақти унинг эвазини беришга Қодирдир. Сиз тўғри иш қилдингиз, қани кўрамиз, қайси эшикни очар экан?” деди. Эрталаб аёл турмуш ўртоғига отасининг уйидан олиб келган девор соатини берди ва: “Буни сотинг ва эвазига қанча егулик келса олиб келинг” деди. У бозорга бориб, соатни сотишга ҳаракат қилади. Лекин ҳеч олувчи тополмайди. Чарчаб, ҳорғин келаётганда бир балиқ сотувчисига йўлиқди. Балиқчи баланд овозда: “Балиқ бор, балиқ” деб бақирарди. Қўлида икки донагина балиқ қолган эди. Фақир киши балиқчининг ёнига бориб: “Бу соат менга, бу балиқлар сенга наф келтирмайди, шунинг учун шу икки балиғингни менга бер, мен сенга шу соатни берай” деди. Мижоз йиғиш учун эрталабдан бери бақираётган балиқчи бу одамнинг таклифини қабул қилди. Балиқларни бериб, соатни олиб кетди. Неча кундан бери уйига биринчи марта егулик олиб кетаётганндан жуда хурсанд бўлаётган ота балиқларни қўлига олиши билан уйига югурди. Оталарининг егулик олиб келганини кўрган болалар жуда хурсанд бўлиб кетишди. Аёл балиқни тозалаш учун ошхонага кирди. Бироз ўтиб хайратланиб хожасини чақирди. Балиқлардан бирининг қорнидан каттакон инжу чиқди. Фақир одам инжуни олиб заргарнинг олдига борди. Заргар инжунинг бебаҳо эканлигини, агар ўзига сотишса 14000 дирҳам беришини айтди. Фақир одам қийинчиликлар ортда қолганини сезди. Аллоҳ унга неъмат эшикларини очганини тушунди. Заргарга уни 14000 дирҳамга сотиб, пулини олиб уйга қайтди. Бўлиб ўтган воқеани уйига келиб, аёлига ҳам айтиб берди. Ҳаммалари ғамларни аритган Аллоҳга шукроналар айтишди.

#YANGILIK Куришни 7 кун ичида тикланг! Буни қул-лаган инсон очки тақмайди...😍 "Зрение" си паст дўстларга юборамиз 🔔БАТАФСИЛ http://dexpress24.tilda.ws/kristall/6html http://dexpress24.tilda.ws/kristall/6html (Батафсил малумот олиш учун юкоридаги хавола устига босинг) ▫️Aдминлар ўчириб ташламасидан олдин ёзиб олинг😏

​​📝 Ҳунарли бўлиш фазилати Тарихда бир бой савдогар бўлган экан. Унинг бойлиги етти пуштига етар экан. Шунга қарамасдан у ўғлига гилам тўқиш ҳунарини ўргатибди. Бир куни бола дўстлари билан сайрга чиқибди. Пул ундириш илинжида пойлаб юрган қароқчилар уни ўғирлаб, олиб қочишибди. Шаҳар четидаги бир хароба уйга олиб бориб қамаб қўйишибди. Отасига хат юбориб ўғлининг эвазига катта пул сўрашибди. Лекин савдогар пулни беришга шошилмабди. Қароқчиларнинг тоқати тоқ бўлиб, болани ўлдирмоқчи бўлишганда бола уларга шундай дебди: "Мени ўлдирсангиз, ҳеч нарсасиз қоласиз. Агар айтганларимни қилсангиз, мендан фойда кўришингиз мумкин. Менга гилам тўқиш учун ип ва дастгоҳ олиб келинглар. Мен гилам тўқийман, сиз уни бозорга олиб чиқиб сотасиз ва яхшигина пул ишлаб оласиз". Қароқчилар тез орада биринчи гиламни бозорга олиб чиқишибди. Бозор айланиб юрган савдогар ўғлининг тўқиган гиламини танибди ва бир киши орқали катта пулга сотиб олибди. Уйга келиб гиламни диққат билан текширибди. Ўғли гиламдаги нақшлар орасига ўзи турган жойнинг харитасини усталик билан жойлаштирган экан. Савдогар дўстларини олиб ўша жойга борибди ва ўғлини тутқунликдан халос этибди. Ҳунар бойга ҳам, камбағалга ҳам бирдек керак экан. Агар бой бўлсангиз, эртаю кеч бойлигингизни сақлайсиз. Агар ҳунарманд бўлсангиз, ҳунарингиз сизни асрайди. 🕌 @Solixa_Ayol 🕌 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig

​​📝 Ҳасад учқунлари Бир маҳаллада икки қўшни иноқ яшашарди. Вақтлар ўтиб, улар орасидан ола мушук ўтди: “Уйни ким баландроқ қуради”, деган рақобат бошланди. Агар биринчи қўшни уйининг томи иккинчи қўшниникидан озроқ баланд бўлса, иккинчиси ёз келиши билан томни очиб, қўшнисиникидан ҳеч бўлмаса бир қарич баланд қилиб қайта қурарди. Шу зайлда йиллар ўтди. Кунларнинг бирида содир бўлган зилзила оқибатида ҳар икки уй қулаб, ҳовлилар қўшилиб қолди. Оқибатда, қўшниларга эс кириб – уйларини тиклар экан, бир-бирига ёрдам беришиб, аввалгидай яна иноқ яшай бошлашди. Чунки ҳасад учқунлари ўша зилзила туфайли ер қаърига сингиб, йўқолган эди. Ҳа, инсон ўз хатоларини тузатиш, ҳусусан, юқорида зикр этилган қўшнилар каби кибр балосидан қутулиш учун бу дунёда Аллоҳдан ишоратлар бор... Байт: Кўп кибрланма, бўлгин сен хокисор, Камтарлик-ла камол топгайдир инсон. Акбаршоҳ РАСУЛОВ 🕌 @Solixa_Ayol 🕌 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig

​​📝 Мукаммал аёл ва эркак ҳақида масал. Уйланишдан қочиб келган бир 90 ёшли эркакдан сўрашибди: -Шундай қилиб сиз уйланмадингиз ва бунинг сабабини ҳам ҳеч кимга айтмагансиз. Умрингизнинг оҳирги дамларида бизга сабабини тушунтириб беринг. Агарда қандайдир сир бўлса, буни бизга очиб беринг ва балки бу нарса бошқаларга ёрдам бўлар. Кекса шундай жавоб берди: -Ха менда бир сир бор. Мен турмушга қарши эмасман, аммо мен доим мукаммал аёлни қидирганман. Мен вақтимни қидирувга ўтказдим, шундай қилиб ҳаётим ўтиб кетди. -Наҳотки бутун ер юзида, миллионлаб инсонлар орасида ягона мукаммал аёлни топмаган бўлсангиз? Кекса кўз ёшлари билан жавоб берди: -Йўқ, биттасини топган эдим. Сўраган киши ҳайратда қолди. -Нима бўлди, нима учун уйланмагансиз? Кекса жавоб берди: -Ўша аёл ҳам мукаммал эркакни қидирган эди... 🕌 @Solixa_Ayol 🕌 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig

​​📝 ҚАРЗ Менинг ёшлигимни қайтариб бер, Ҳаёт! Қарзимни сўраб турибман эшигинг олдида. Сен эса эшитмаганга оласан ўзингни. Мен эса ўзингдан ўрганган ақидамни қўллайвераман — эшигинг олдида сурбетларча туравераман — Сенинг чиқиб қолишингни кутиб. Сен барибир чиқасан-ку, тўғрими? Мени кетган дея гумонсираб барибир чиқасан-ку… Ўшанда мен Сенинг оёқларингга йиқиламан. Йиғлаб ёлвораман: Ёшлигимни қайтариб бер, Ҳаёт! Фақат сен ҳеч нарса сўрама… “Сен ҳам олган қарзларингни қайтар”, дема. Менинг олганларим олдида сеники ҳеч нарса эмас… Уларни сўрай кўрма. Уларга тегма. Ахир фарзандларим олдида ёшлигим нима деган гап. …Ҳаёт, мени кечир. Ҳеч йўқ титраётган қўлларим ҳаққи, кундан кунга нурсизланиб бораётган кўзларим ҳаққи, мени кечир. Мен сендан ҳеч нарса сўраганим йўқ. Сен ҳам сўрама… © Хосият Рустамова 🕌 @Solixa_Ayol 🕌 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig

ТОПИНГ БУ КИМНИНГ ЁШЛИГИ???

Ассалому алейкум ва рахматиллохи ва баракатух мен учун қадрли ва азиз Яхшилар. Бугунги кунларнинг Султони Жума тонги муборак бўлсин. Бугунги дуоларингиз, ошкор, яширин амалларингизни Аллохим қабул қилсин. Хонадонингиздан, тинчлик, хотиржамлик, сихат саломатлик, барака аримасин. Амин. 🍀💐🍀 💐🤲 Эзгу амаллар қилиш учун имкон бериб, тонгда уйғотган Аллоҳга беҳисоб шукурлар бўлсин. 💐🤲 Бошлаб олган ЖУМА кунингиз муборак бўлсин! Ҳар бир эзгу ишларингизда Аллоҳ Ёр ва Ёрдамчингиз бўлсин! 💐🤲 Аллоҳдан Ўзингиз ва Ота - Онангиз ва сизга азиз бўлган барча яқинларингизни мағфират қилишини сўрайман! 💐🤲 ЖУМА Тонгимиз - яхшилик билан бошлансин, хонадонларимиздан тинчлик тотувлик, барака аримасин. 💐🤲 ЖУМА кунда Аллоҳ дуоларимизни ижобат, фарзандларимизга салоҳият, ибодатларимизга гўзаллик, ризқимизга барака берсин! 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

​​📝САХОВАТ ЭЗГУ ТИЛАКЛАР . ​​Поезд тўхтади. ​​Мен сумкамни олиб тушдим. Тўғри меҳрибонлик уйи ётоқхонасига бордим. Қоровул бува мени танирди. Мени ўз хонасига жойлаштириб чой-пой қилди. Мени хаёлимдан ўша отахоннинг эгизак аканг бор деган гапи ҳеч ҳам кетмасди. Эртасига ўз акамни, эгизагимни суриштира бошладим. Албатта меҳрибонлик уйидан. Меҳрибонлик уйининг олдинги директоридан баъзи бир маълумотлар орқали шубҳаланиб, уни қидириб бошқа шаҳарга жўнадим. Чунки ўша киши аллақачон нафақага чиқиб кетганди. Уни уйини суриштириб топдим. Уйига боргач дарвозани қўнғироғини чалдим. Ишонасизми дарвозани худди ўзимга ўхшаган йигит очди. Иккаламиз ҳам бир-биримизга ҳайрон қолиб қотиб турардик. Бир пайт ичкаридан ўша нафақадаги директор чиқиб келди. Бизни бирга кўрди. Мени ичкарига таклиф қилди. Мен отахонни гапларини гапириб бердим. Бир пайт директор ҳаммасини айтиб берди. Ота-онам автоҳалокатга учраб оламдан ўтгач, бизни меҳрибонлик уйига беришган экан. Директорни фарзанди бўлмаганлиги учун акамни ўғил қилиб олишган экан. Мен акамни топганимдан жуда хурсанд эдим. У ўзини уйида, мен эса бошқа шаҳарда ётоқхонада яшаб юрдик. Доим хат ёзишиб юрардик акам билан. Орадан тахминан ўн йил ўтгач менга ёмон хабар келди. Телеграмма жўнатишибди. Акам автоҳалокатга учраб вафот этибди. Мен албатта жанозасига етиб бордим. Уни қабрга кўмиб келдик. Эҳ Художонн....биттаю битта қондош жигарим бор эдия... Шуниям кўп кўрдингми, дея Аллоҳга нола қилардим тунлари. Уч кун таъзияда ўша уйда яшаб турдим. Кейин орада ётоқхонага келиб яшашни бошладим. Иш қидирдим ҳам қулайроқ ҳам даромадлироқ. Иш ҳам деярли топилди. Ўша ишга жойлашиб ишлай бошладим. Орадан бир ой ўтгач, дам олиш кунларимда акамни эслаб уни қабрини зиёрат қилиш учун жўнадим. Бир кун уларнинг уйида меҳмон бўлиб қолдим. Биласизми, директорни хотини акамга ўрганиб қолган экан, куюнавериб жуда чарчаб қолибди. Мен эртаси куни қайтиш учун улар билан хайрлашмоқчи бўлганимда: -- Ўғлим, аканг бизга ўз ўғлимиздек бўлиб қолганди. Энди у йўқ, ундан айрилиб қолдик. Агар йўқ демасанг бизга ўғил бўлиб биз билан яшагин!- деб қолди директор. Мен бизни ёшликдан ажратишганидан аччиқланиб юргандим. Йўқ дея жавоб бердим. Шунда директорнинг хотини, шунақа йиғлаб илтимос қилди. Онамни меҳрига зор бўлиб юрганим учун рози бўлдим. Ўшандан бери улар билан бирга яшаймиз. Мени уйлантиришди. Уйли ҳам, машинали ҳам бўлдим. Ҳозир икки нафар фарзандим бор. Ҳаётда бахтлиман. Аллоҳга беҳисоб шукрлар дейман. Ойнинг ўн беши қоронғу бўлса ўн беши ёруғ бўлади деб бежизга айтишмас экан 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

🔮Психологик тест🔮 Суратдаги оилалардан қайси бири сохталигини топинг! Жавобингиз сиз хақингиздаги сирларни сўзлаб беради! Вариантлардан бирини танланг👇

​​-Рахмат, мушкулимизни осон килдиз! Ака, рахмат сизга! -Арзимайди,-деди Шермат жавобан. Санамнинг хам чехраси очилди.Бу гал хуш-хандон хайрлашди кайнисинглиси билан. Ханифа кетгач Шермат нимадир ёдига тушгандай тикилди хотинига. ​​-Нимага карз сураганди Ханифа? Санам елкасини кисиб, лабини бурди: -Билмасам, керак булиб колди,деди, холос. Шермат: -Хмм, тушунарли,деди-да столда турган телефонини олиб, синглисини ракамини тера бошлади. Иккинчи гудокданок Ханифадан жавоб келди: -Алло, -ханифа, сурамапман,узи нима ташвиш билан карз сурагандинг? -Э-э, куяверинг, ака. Хозир хаммаси изига тушди.Агар иложи булса онамни бир куриб кетинг келиб, анча бупди келмаганингизга.Сизни согинибди. -Узи яхшими? -Ха, яхши. -Майли , эртага якшанба, келинойингни олиб. бир утиб келаман... Шермат онасиникига келиб. бироз сухбатлашиб утиргач, хайрлашув пайтида волидаси уни узундан узок дуо килди.Гап орасида онасининг айтган гапи Шерматни хайрон колдирди. -Болам, барака топ! Ханифа уйингга борганида шунча пулни йук демай берибсан. Кам булма! Ханифа хаммасини дори-дармонга ишлатди. мана, сизларнинг харакатларинг билан отдайман-да , болам! Илоё,давлатинг бунданам зиёда булсин!... Шермат онасининг уйидан чикди-ю, кушни ховлига- синглисининг уйига кирди. Ханифа уни хурсанд кутиб олди.Куёви: "Бир асрда бир марта келибсиз, шундай куйиб юбормайман!" дея товук суйди. Ханифа ошнинг харакатига тушди. Шермат кулай фурсат топиб,ошхонага- Ханифанинг олдига борди. -Нима сабабини айтмадинг?-деди синглисига тикилиб. -Ниманинг сабабини? -Онамнинг ахволи ёмонлашгани учун пул сўраган экансан.Ахир мен хам шу онанинг боласиман-ку. Билишга хакким бор эди! Нимага айтмадинг бир огиз?! -Кечиринг, ака,- паст овозда сузланди Ханифа.-Шунчаки... Эшитиб сизнинг яна нафасингиз кисиб колмасин, дегандим.Сизга асабийлашиш мумкиин эмас-ку ахир. Шунга ... Кечиринг мени! Шерматнинг кузида ёш айлана бошлади. Базур узини тийиб турарди у. Агар бир киприк кокса, бас, кузидан шовуллаб ёш окиб кетиши аник эди.Синглисини секин багрига босди. Куз ёшини унга курсатмасликнинг бошка иложи хам йук эди. 🌸 @Solixa_Ayol 🌸 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 БОСИНГ! https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

📝СИНГИЛНИНГ КАРЗИ. -Бир ойлардан кейин кайтариб бераман.Албатта, бераман! Ханифа акасининг уйидан кетар чогида худди шу гапни кайта-кайта такрорлади. Янгаси у билан хушламайгина, кискагина хайрлашди.Карз сураб келган одамни ким хам яхши курарди? Шундаям Санамга колса, бировга бир тийин бермасди. Айникса, мана шу юмшок супурги кайнисинглисига-ку,икки дунёда хам эримаган буларди. Бирок Ханифа ялинчок охангда гапни чузиб утиравергач, охири эрига телефон килди. -Качон кайтараркан Ханифа?- дея суради бирданига эри хам. -Келаси ойга дияптию. --Хааа узок чузмас экансиз, деб бервор,- деди Шермат. Шундан кейингина санам кайнисинглиси айтган пулни берди. ханифа йиглагудек булиб миннатдорчилик билдирди. Кейин кетди. Окшом эри келгач. кариндошларининг хали унга, хали бунга карз сураб келаверишлари жонга текканини айтиб, нолиди Санам. "Куявер, келаётган билан биронтасига бир тийин бераётганинг йук-ку", деди эри янада асабини какшатиб. -Нима?!-бакириб юборганини узи хам сезмай колди Санам.- Бугун синглингизга берилган нак икки юз мингим бир тийинми?! Кетди-борди!Энди кайтаради,Худо билади! -Бас!- деди Шермат кескин.-Ханифа келаси ой дедими, келаси ой кайтаради. Кейин менга бунака охангда гапирма! Сен... Шермат гапини давомини зурга пичирлаб айтди.Хатто узининг овозини узи хам эшитмади. асабийлашганда шунака булиб коларди. Астмаси хуруж килиб, нафас олишга кийналарди. Хозир хам худди шу хол такрорланган эди. Санам эрининг мазаси кочганин куриб,типирчилаб колди. Оёги куйган товукдай хал у ёкка, хали бу ёкка югуради. Кошки, бундан бирон маъни чикса! Унгача Шермат кукрагини гижимлаб диванга утириб колди. Унинг кузлари тина бошлаганди. Боши лукиллар, огзини катта очиб, упкасини тулдириб нафас олишга тиришар, бирок хаммага етиб турган шу табиат инъоми булган оддийгина хаво унга етишмасди.Буйинбогини ечиб, бир бурчакка улоктирди.кулагини ёкасини кенгрок очишга уриниб, бир неча тугмасини узиб юборди. Игнанинг кузидан утаётган каби жуда ингичка хаво окимигина уни ушлаб тургандек эди. Шу пайт Санам ингаляция киладиган дорини топиб келиб, шоша-пиша эриниг кулига тутказди. Шермат калтирок тутган куйи огзини катта очиб, ингалептни томогига тугрилаб, кетма-кет бир неча бор тугмани босди. Аввал томоги, кейин нафас йуллари ва упкасига кадар муздек.ёкимли хаво ёйилгандек булди. Бир неча сониядан сунг эркин нафас ола бошлади. Шермат анчайин узига келган,бирок бояги хаво етишмаслиги юрагини зуриктиргани учунми, энди чап кукрагини каттик-каттик сикиб куяётганди. -Дадаси, мени кечиринг!-деди бироздан сунг чой дамлаб кирган Санам.- Шу дардингиз хеч сизни тинч куймади-кумади-да.Бирам куркдим, бирам куркдим-э! -Ойим калай экан?- дея суради Шермат ёкимсиз мавзудан узоклашиш максадида. Яхшимикан? Ханифа онаси билан девордармиён кушни. Кунда-кунора онасидан хабар олгани чикиб туради..Шермат хам онасининг ахволини биладиган шу синглиси булгани учун ундан сураб турарди. -Ха, отдай. Синглингиз айтди, сурига жой килиб беришибди. ётибди экан соягинада... -Яхши. Куёв тузукмикан? -Юрган экан пул топишнинг маънисини билмайдиган куёвингиз лаллайииииииб. -Ханифа шунака дедими? -Каёкда, синглингиз ула колсаям эрини ёмонламайди! Хо-о, факат кукка кутаргани-кутарган! -Санам!- хотининиг сузини кесди Шермат.-Мени яна бир нарса килмокчимисан? Кел, асабимни уйнамайдиган килиб гапира кол! Агар бунинг иложи булмаса, мавзуни узгартирамиз. -Хуп-хуп, дадажониси мавзуни узгартиргинимиз маъкул экан.Узи ишхонангизда нима гаплар? Шермат хотининг гапига жавоб бериш урнига пулътни олиб телевизорни ёкди. сана овкат сузгани ошхонага чикди.юриши секин. Огироёк. Шунинг учун бироз жиззаки ва урушкок булиб коляптимикан, деган уйда Шермат унга босиклик билан муомала килишга харакат килади. Янги ой бошланиши билан Ханифа келди. Шермат уйда эди. ака-сингил роса чакчаклашиб утиришди. Кетар чогида ханифа олган пулини кайтариб берди.

Qadrligim Bir o‘yin o‘ynasak, nima deysiz? 😊 Quyida 1 dan 50 gacha bo‘lgan raqamlarning har biri ostiga, har birimizning qo‘limizdan keladigan bittadan solih amal yashirilgan. Siz bu raqamlardan xohlaganingizni tanlaysiz, ustiga bosasiz, va qaysi amal chiqsa, uni bajarasiz, savoblar olasiz....😊 🍃 Tayyor bo‘lsangiz, boshladik: 👇👇👇👇👇👇👇 • 01 • 02 • 03 • 04 • 05 • 06 • 07 • 08 • 09 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21 • 22 • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 32 • 33 • 34 • 35 • 36 • 37 • 38 • 39 • 40 • 41 • 42 • 43 • 44 • 45 • 46 • 47 • 48 • 49 • 50 • Javoblar👇 (@online_halol_bozor - eng zo‘r va arzon mahsulotlar)

​​📝 Бойликдан илм афзал (Ҳикоя) Ўтган замонда бир қария яшаган экан. Чол “ўзим саводсиз қолган эдим, қани энди ўғилларим ўқиб, олим бўлса”, деб орзу қилар экан. Бобонинг саккиз ўғли ва бир қизи бор экан. Қизи ақлли, зийрак экан. Ота қизига: – Сендек оқила қизим борлигидан жуда хурсандман. Лекин акаларингдан хафаман. Уларнинг меҳнат қилишга бўйни ёр бермайди, ўқиб илм олиб, одам бўлинглар, десам, гапимга қулоқ солишмайди. «Шунча молимиз, еримиз бор, ўқиб нима қиламиз?!» дейишади. Мен қариб қолдим, бу дунёдан кўз юмсам, акаларингнинг ҳоли не кечади. Уларнинг аҳволи шу бўлса, вафотимдан сўнг менга лаънат келтирадилар, деб қўрқаман, қизим, – дея ҳасрат қиларкан. – Отажон, сиз акаларимни ёнингизга чақиринг. Кейин улардан “Илм афзалми ёки бойликми? - деб сўранг. Ҳаммаларидан жавобни эшитиб бўлгач, менга ҳам акаларимга берган саволингизни қайтаринг. Ақлим етганча жавоб бераман, акаларим эшитиб турсинлар, – дебди қиз. Чол қизининг ақлига тасанно айтиб, кечқурун ўғилларини меҳмонхонага чақирибди. – Ўғилларим, сизларни едирдим, кийдирдим, вояга етдинглар. Бировдан кам эмассизлар. Мендан кейин рўзғор ташвиши бошингизга тушади. Ўқиб илм олинглар. Ўйлаб кўрсам, илм билан ҳунарда гап кўп экан, – дебди ота. Ота тўнғич ўғлидан сўрабди: – Сен катта фарзандимсан. Режанг қандай? Илм яхшими ёки давлатми? Ўғли: – Эй, ота, худога шукр сиз ҳаётсиз, еримиз, молимиз бор. Ўқиб нима қилдим, – дебди. Иккинчи ўғил отасига: – Пулу мол бўлмаса илмдан нима фойда, – дебди. Учинчи ўғил: - Ёшим катта бўлиб қолди, илм олган билан қаерга бораман, давлат яхши-да ота, – дебди. Шу тариқа бошқа ўғиллари ҳам «давлат яхши», деб жавоб беришибди. Гал кенжа ўғилга келибди. – Отажон, мен давлат эмас, илм афзал дейман. Мени мактабга беринг ўқийман. Насиҳатингизга амал қиламан. Сиз борингизда илмли бўлиб олай. – Баракалла ўғлим, – деб фарзандининг пешонасидан ўпибди чол. – Қани қизим, навбат сенга келди, гапир болам, бу саволга сен нима деб жавоб қиласан? – Э, отажон, кенжа ўғлингизнинг берган жавоби тўғри жавобдир. Давлат бугун бор, эртага йўқ бўлиб кетади. Акаларимнинг еттови давлат зўр, дедилар. Бу нотўғри. Мен бўлсам, илмни афзал, деб айтаман. Акаларим эшитиб олсинлар: илмни қанча сарфласанг, шунча кўпаяди. Давлатни сарфласанг, у камайиб боради. Илмли одам ширинсухан, одобли бўлади, олим одам дунёда доимо фароғатда умр кечиради. Чунки унинг бошидаги илмни ҳеч ким ўғирлаб кета олмайди, илм эскирмайди, чиримайди. Мол-мулкни зах ерга қўйсанг чирийди. Эй, отажон, акаларим ёшлик даврни зое кетказишяпти, қолган вақтдан фойдаланиб қолишсин. Меҳнат илмини, ҳунарни эгаллаб олсинлар. Зеро, охирги пушаймон ўзларига душман. Қария ҳам, акалари ҳам оқила қизга қойил қолиб, офарин дебдилар. Қария қизи билан кенжа ўғлини мактабга берибди. Бошқа ўғиллари эса, меҳнат қилишга киришиб, меҳнат илмини эгаллаб, ҳунар ўрганиб, мурод-мақсадларига етибдилар. 🕌 @Solixa_Ayol 🕌 Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг! 👇👇👇 https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig