статистика аудиторії Amirnezam Samadabadi

حمید رحمانیان، گرافیست، انیماتور و خالق شاهنامه مصور، با تلفیق تاریخ ادبی ایران با تاریخ نگارگری به دنبال ساختن سند هویت بصری در بستر سند هویت ملی ایرانیان است. رحمانیان را با پروژه بزرگ «شاهنامه مصور» در تمام دنیا می‌شناسند. اثری که وال‌استریت ژورنال آن را «شاهکار» نامیده و خودش آن را مادر آثار خلاقانه بعدی‌اش می‌داند. دیگر آثار او کتاب سه‌بعدی ضحاک، کتاب صوتی سیزده‌ساعته شاهنامه (با مقدمه‌خوانی فرانسیس فورد کاپولا)، انیمیشن عروسکی پر‌های آتشین (روایت عاشقانه زال و رودابه)، سیاوش شاهزاده غمگین و... است. Available on YouTube تمامی کارهای حمید را می توانید از وبسایت او‌ دنبال کنید: @ با احترام، #امیرنظام Hamid Rahmanian (born 1968) is a New York–based Iranian multi-disciplinary artist working mostly in cinema, graphic art and shadow theater. Since the late 1980s, he has combined his love of traditional Persian art forms with modern technology to create new works of art that visually bridge the gaps of East and West. As a story-teller, his works have focused on people and issues that are rarely covered in the mainstream media, offering audiences new perspectives and intimate glimpses into otherwise little known worlds. He was educated in Tehran, Iran where he gained his Bachelor of Fine Arts in graphic design from Tehran University. He has worked as a graphic designer since 1987. In 1992, he received the highest honor and was awarded recognition as the youngest professional designer in Iran. Rahmanian has continued to work as a graphic designer in the US and has been commissioned to do work for cultural organizations and commercial companies including the United Nations, GQ magazine, the Lincoln Center, the Tribeca Film Institute, Pacifica Radio/Democracy Now! and the Eurasia Foundation. Hamid on Instagram: @person/ To see all of Hamid's works, visit his website: https://www.kingorama.com Cheers, Amirnezam #حمید_رحمانیان #فردوسی #شاهنامه

و ما، در پرده نهایی، در یک کشتی طوفانزده نشسته ایـم، گرفتـار یک اقیانوس خروشانیم، آواره یک دریای بیکـرانیم. مـا کـه ناممـان ایرانی است، متولدان این چند دهه، زندگان این سالها، فرزندان این سرزمین، همه و همه، هرجا که زندگی میکنـیم، نبضـمان همصـدا میزند، یک هوا را نفس میکشیم، برای یک میلاد شاد مـیشـویم، پای یک گور میگرییم. همـین هـم هسـت، کـه جشـنهایمـان، هرچقـدر کوچـک، قدم هایمان، هرچقدر لرزان، لبخنـدهایمـان هرچقـدر محـو، همـه انعکاس یک روح جمعی است. پس نه از کـوچکی جشـنهایمـان شرمنده ایم، نه از دلسردی گاه و بیگاه دلهایمـان. نـه از شکسـتگی پاروهایمان شرمساریم، نه از خستگی هایمان سرافکنده. ساحل یک روز از دور پیدا خواهد شد. متن: #امیرعلی_بنی_اسدی اجرا: #امیرنظام_صمدآبادی

بغل با آغوش فرق داره‌. هیچ‌کدوم بالاتر یا پایین‌تر از اون یکی نیستن؛ ولی متفاوتن. وقتی کسی، یه نفرو بغل می‌کنه، اون رو در بر می‌گیره. اما وقتی دو نفر همدیگه رو در آغوش می‌گیرن، «شامل» همدیگه می‌شن، جزیی از همدیگه می‌شن. ریشه‌ی بغل، نیازه؛ نیاز و بی‌پناهی. اشکالی هم ندارن، بشر ذاتا نیازمنده. آغوش اما یه نوع بی‌قیدی داره ... آغوش، انگار چنین ماهیتی داره: «نزدیک شدن موشک‌هاتون به شهر ما، به هیچ‌جام نیست لعنتی‌ها، بین ما دوتا جز پوست تن و پیرهن‌مون هیچ مرزی نیست و می‌تونیم همین الان، همین‌جا تموم شیم». بغل، تمنا توشه؛ آغوش، غرور. میل به آغوش اما از سر درماندگی قلب نیست، بعد از یه جور به وجد اومدن، ایجاد می‌شه. وقتی کسی دلش گرفته، به شما نمی‌گه مثلا که: «آغوشت جا داره؟» بلکه می‌گه: «بغلم کن». بغل دستوریه؛ یه دستور معلوم و واضح از سمت دل‌داده برای دل‌دار، آغوش اما آداب و ظرائف داره، غیرمستقیمه. باید نظربازی بلد باشی، باید بتونی نخ بدی، به کسی که چند ساله داری باهاش زندگی می‌کنی. بغل مال روزای بد زندگیه، آغوش مال روزای یه‌‌کم بهتر. رابطه آدمیزاد با خالق، بغلیه. چون برابری وجود نداره اینجا رابطه آمیزاد با جهان، با زندگی اما، آغوشه. چون باید به همون نسبت که میل به زندگی داریم، زندگی هم چشم دیدن ما رو داشته باشه. بغل و آغوش، هر دو خوبن اما رأی من، آغوش. براتون آرزوش می‌کنم. متن: #سارا_کنعانی اجرا: #امیرنظام_صمدآبادی #آغوش_و_بغل

اینطوری شروع شد که داشت رد می‌شد، دیدم داره دلمو با خودش می‌بره. بلند گفتم ببخشید شما پرنده‌ای؟ وایساد نگام کرد. گفتم با شمام. گفت پرنده ها حرف نمیزنن که. گفتم درخت نمی‌خوای که رو شاخه‌ش بمونی؟ خندید. همونجا واسّادم درخت شدم براش. از بس قشنگ می‌خندید. اینطوری ادامه دادیم که صبح زود بهش فکر می‌کردم، ظهر براش می‌نوشتم، شب براش میفرستادم. نمی‌خوند. می گفت پرنده‌ها سواد ندارن واسه همینه که می‌تونن آزاد باشن. گفت نگاه کن، پرنده‌های قفسی کف قفسشون روزنامه‌س. آخر یه‌بار گفتم پرنده، آشیونت کاشکی باشم. ترسید. چشماشو بست. خط افتاد رو خنده‌ش. گفتم شوخی کردم بابا نترس. گفت شوخی هم کردی باشه، پرنده جدی می‌ترسه. اینطوری تموم شد که باهار اومد و یه‌روز دیدم داره ساکشو می‌بنده. گفتم کجا؟ گفت پرنده ها بهار میرن دیگه. گفتم درخت رو نمی برن؟ گفت نه بابا، درخت باید بمونه پیر بشه. گفتم از این پیرتر؟ گفت یه‌کم جا داری هنوز. بعد پیشونیمو بوسید، گفتم لب مگه چشه؟ گفت نبوسیدم که، موریانه پیشت جا گذاشتم که زود تموم بشی غصه نخوری. گفتم این قشنگ‌ترین شکل دوست‌داشتنه. گفت می‌دونم. بعد پر زد و رفت. قشنگ بود وقتی می‌رفت، وقتی می‌موند، وقتی کلافه بود، وقتی دوستم نداشت. باهاره و باید یه قصه شاد بگم. یکی بود، یکی نبود. اما با این که نبود، قلب اون‌یکی هنوز گرم بود ازش. قلب گرم هم مث دعای مادره، تو اوج بلا به دادت می‌رسه. سفر بخیر پرنده، یادم تو رو فراموش اما گاهی تو نور صبح برقص و یه بوسه از دور بفرست. درختت شاخه‌ی محبوب تو رو به هیشکی نمیده. قول داده، به تو، به خودش، به موریانه‌هایی که جا گذاشتی و حالا رسیدن به قلبش. پرنده، باهارت رنگی پنگی. سفر بی خطر. ما دوباره عاشق هم میشیم، حالا می‌بینی. متن: #حمیدسلیمی اجرا: #امیرنظام_صمدآبادی #پرنده @amirnezam93s باهارتون رنگی پنگی پرنده‌ها، درختها، موریانه‌ها.

Social media performer and engineer Amirnezam Samadabadi on the importance of not being silent in the face of atrocities in Iran... با زیرنویس فارسی #iranprotests #freeiran #opiran #iran #mahsaamini #iranprotests2022 #woman_life_freedom #nikashakarami #roqemedia #jianghomeshi #roqe #hadisnajafi #bahadoralast #sayhername #beourvoice #protecttheprotest #protest #sarinaesmailzadeh #humanrights #womenrights #freedom #toronto #sosiran #baraye #podcast #sanctions

Maz Jobrani is an Iranian American comedian and actor. In this podcast we talked Iran’s revolution, the bravery of the women and men inside of Iran fighting for their rights and what they beleive in, the importance of staying energized and motivated during these tough times. We also discussed NIAC and a few other topics. Please note that this is part one of a two part podcast. The extended version will be released at a better time, in which we discussed comedy and some other interesting topics. Stay sharp. Stay focused. Future looks bright for our beloved homeland; Iran! Cheers, Amirnezam مهسا_امینی #mahsaamini toomajsalehi #زن_زندگی_آزادی woman_life_freedom #mazjobrani #iranrevolution

شوی پازِل رو به هیچ عنوان از دست ندید. بی نظیر بود. عجیب با حال و هوای این روز های غم انگیزِ کشورمون، هم خونی داشت… بی نظیر. ممنون از برزو ارجمند و احسان کرمیِ عزیز.پ.ن:از هومنِ عزیزم هم تشکر می کنم که با فیلمبرداری از روی استیج، امکان تهیه کردنِ این ویدیو رو برای من فراهم کرد. #برزو_ارجمند #احسان_کرمی #زن_زندگی_آزادی با مهر و احترام، امیرنظام

#برای #زن_زندگی_آزادی #مهساامینی #Mahsaamini دوام می آورم ؛ حتی بدون تکیه گاه ، بدون همراه ، بدون دلگرمی ... حتی بدون آدم هایی که آخرین امید من بودند . دوام می آورم ، حتی اگر پای اعتمادم بشکند ، حتی اگر زانوی باورهایم خم شود ، حتی اگر شیشه ی احساسم ترک بردارد . من اما ادامه می دهم ، من اما پیروز می شوم ، اگرچه پشت هر بهار ، هزار زمستان دفن کرده ام و پشتِ هر لبخند ، هزار و یک بیتابی ، اما دوام می آورم ... دنیا به آدم های قوی نیاز دارد ! متن: #نرگس_صرافیان_طوفان‌ بنام کاغذ ، بنام قلم / بنام خون تو رگ ، بنام هدف بنام آزادی ، بنام زندان / بنام پایتخت ، بنام تهران بنام ایثار ، بنام آگاهی / بنام حسرت ، بنام ناکامی بنام واقعیت ، بنام مردم / بنام جاهلیت ، بنام من تو بنام ما ملت مرده پرست / بنام آرزوی تو سر پر از شبهه، قَرَض بنام حجم حسرت واظح تو دل جوون / بنام ۶۰ ساله شدن کودک درون بنام حَجمه ی افکار موجود توی سَرم / بنام پول یه قدّه ی وخیم توی وطن بنام همّه ی دست فروشای تو خیابون / بنام بچه های کار، با روح داغون بنام عشق، هر لحظه ی خوب با اون / بنام بی کسی، قطره های اشک و بارون بنام شمردن قدم هامون تو خیابون / بنام شکستن دل یه مرد خیلی آروم بنام من بنام تو بنام ما که ما شد / بنام اونی که دید خودشو خواست و پا شد بنام ما که دویدیم برا یه لحظه فرست / ولی دود سیگار نسیب کام ما شد بنام لحظه های غفلت با قلبی پر از کینه / این شکم گشنه دیگه دین و نمیبینه رویاهاتو بشمار که این روزا گذشت / واسه جبران مافاتش دیگه زمان خیلی دیره ترس یعنی لحظه های تاریک / سرگذشت ما ورق خورد به دستای تاریخ مسیر زندگی شاید به لب رسوند جونو / جون به لبم شدی بدون که زندگی جاریست فقر یعنی کلاس درس / از مدرسه تا دانشگاه کتابو ترس همه میدوئیم یه عمری فقط پی نمره / وقتی میگذره میفهمی طلف شده عمرت جهل یعنی جنس نحیف / یعنی وجود زن واسه هوس میشه تعریف یه جماعت نگاه کج به سمتشه ولی / مرد میخواد که بشه همه رو حریف اشک یعنی فریادی از درون / حس بد نا امیدی بی شک و بی گمون هنوز اوایل بهار عمرته ولی / تو عمق دلت داری تو حسی مثل خرون مرگ دیگه پایان راهست / مثل ته خیلی قصه ها با پایان باز زندگی ادامه داره ولی / این دو روزه زندگی تو بیا با ما بساز تکست و اجرا: Salar NR موزیک: EyyOne

#زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی متن: #پویان_اوحدی سه تار: مرتضی_رضایی “شلیک کرد تا تو خلاصه شوی در خویش شلیک کرد تا تو خلاصه شوی در خویش آقا " ما " زیاد بود آقا آنقدر زیاد که هرچه میکشتیم تمام نمی شدند و خونِ تاریخ بود ریخته از خشم آخته هرچه میدادند تمام نمی شدند پوست ، رختخواب اسید چشم ، چاله های منتظر " ما " تخت روی تخت خوابیده مرده میدادند تمام نمیشوند ... آن زخم ها برایمان غریبه بود سیگارم پوستش را مکید مامور بودم و معذور مرگ شغل شریفی نیست آقا " ما " کیف کودکی اش لبریز کینه بود این طور بزرگ شد بی پدر انگار که زندگی برایش حقی مسلم است مادر گذاشت بگذرد از زیر کتاب ، تلخ بعد همسرش دیوانه شد و شعر می نوشت " ما " در محله اش روی ردپای پلیس می شاشید شورش چه مزه ای دارد آقا ... شور شور شور سردار ما را نجات بده سردار خار دار سردار ما را نجات بده ...” برشی از متن آهنگِ #خالی از شاهین نجفی…