در جامعهی ما درس خواندن معنای ژرفی ندارد. يک عده از برای دريافت مواجب بيشتر به كلاس و صندلی روی میآورند؛ كسانی از برای قيافه و دک و پز روزمره، عدهای جهت سرگرمی، و بعضی از افراد هم كه بسيار اندک هستند برای اينكه صرفا شاخه يا رشته مورد علاقه خود را دنبال كرده باشند و به نان و نوايی برسند. اصلا خيال نكنيد كسی قرار است از كنار قلم و دفتر و كتاب و كلاس، خدايی ناكرده به فرهيختگی و فهم برسد. اصلا چنين چيزي در جامعه ما تعريفی ندارد. اگر زبانم لال كسی هم در اين ميان كتابي میخواند؛ صرفاً براي خودنمايی است و از پس اوقات فراغت خود، چند خطی را بلغور میكند كه بگويد ما هم میفهميم. شايد يک زمانی برای «سواد» ميتوانستيم ترهای خرد كنيم از برای نافهمان و جاهلان. اما امروزه كه جاهلان در پوستين وارونه سواد و دانش و فرهنگ جا خوش كردهاند، آن ننه مردهای كه میخواهد فرهيخته باشد، بايد به كجا پناه ببرد؟ راستی میدانستيد، «سواد» به معنای «آبادی» است؟!
©Join |
@janotancentreПоказати повністю ...