#قلم_نوشت
#هدایت_کاف روز
#تولد سی سالگیاش، توی وبلاگش، پست مفصلی نوشت در باب فرق زنده بودن و زندگی کردن....
نوشت که سی سال زنده بوده است. اما از این سی سال فقط هفت سالش را زندگی کرده است. آن چهار سالی که با
#شیدا همخانه بوده و آن یک سالی که مادرش آمده بود هندوستان و با هم هندگردی کردند و آن دو سالی که شاگردیِ کتابفروشی جعفری را کرده بود.
سی سال زنده بوده و هفت سال زندگی کرده است.
نوشته بود که روی سنگ قبر هیچ آدمی سالیان زندگی کردنش را نمینویسند و فقط ذکر میکنند که چند سال زنده بوده است.
لابد بابت اینکه ما آدمها زندگی را از چشم عقلمان نگاه میکنیم. عقل کاری به این کارها ندارد. فقط تاریخ رفتن را از تاریخ آمدن کم میکند و خلاص...
ثانیههایی که هدایت کاف انگشتهایش را فرو میبرده لای موهای سیاه شیدا و خیره میشده به چشمهای درشتش. یا ثانیههایی که ترک موتور مینشستند و خیابانهای شلوغ بمبئی را بالا و پائین میکردند. اینها همان ثانیههای زندگی کردن هستند.
دلم میخواست یک بار هدایت کاف را از نزدیک میدیدم. بهش میگفتم که نسبت هفت به سی، عدد فوقالعادهای است. بهش میگفتم که خوبی دل همین سرکشی و قانعنشدنش است.
دل وقتی چیزی را بخواهد، آن را به دست میآورد. هر چقدر هم که عقل، عاقلی کند و سنگ جلوی راهش بیندازد، اما بالاخره در برابر دل، قانع میشود. به شرطی که دنیا را مثل
#باباطاهر نگاه نکنیم که:
""زدست دیده و دل هر دو فریاد/ که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد / زنم بر دیده تا دل گردد آزاد""
دوست داشتم هدایت کاف را میبردم پیش بابا طاهر و ازش میپرسیدم که چراااا باید دل را آزاد کرد؟؟؟
دل تنها دلیل زندگی کردن است. چرا خنجر نزنیم به شکم و معده که نیاز روزمرهاش ما را به روزمرگی میکشاند؟ چرا خنجر نزنیم به عقلمان که دشمن دلمان شده است؟
به هر حال باباطاهر که هزار سال پیش مُرد. هدایت کاف هم که به نسبت هفت به سی زندگی کرد و رفت. بیا به فکر خودمان باشیم...
چگالی زندگیمان را ببریم بالا تا سنگین بشویم و قِل بخوریم ته دریا و مروارید بشویم.
هزار چوبپنبهی سفید و سبک که روی دریای زندگی شناورند، فقط زندهاند و غرق نمیشوند اما زندگی نمیکنند. زندگی کردن دل میخواهد.
#فهیم_عطار
برای خودم....برای آدمهای امیدوار.
#پی_نوشت
همیشه به فهیمعطار بابت داشتن هدایتکاف حس حسادت دارم و گاهی هم فکر میکنم که نکنه کاف دوست خیالی باشه...و خدا کنه که این نباشه!Show more ...