auditoriya statistikasi کانال حمید آصفی

Since the beginning of the war, more than 2000 civilians have been killed by Russian missiles, according to official data. Help us protect Ukrainians from missiles - provide max military assisstance to Ukraine #Ukraine. #StandWithUkraine

‍ آیاحکومت ایران صدا ی ملت را شنیده است؟ ✅در این برنامه از حمید آصفی فعال سیاسی، تحلیل‌گر که به تازه‌گی از زندان جمهوری اسلامی آزاد شده است و با پرونده‌سازی‌ها ی چندگانه روبه‌رو است، پرسیده‌ام: آیا حکومت ایران صدا ی ملت را شنیده است؟ و در جمهوری اسلامی، پس از آغاز کار دولت مسعود پزشکیان چه می‌گذرد؟ آیا آن‌چنان که پزشکیان در نشست گرفتن رای از مجلس شورای اسلامی آشکارید ما با دولتی ترکیبی روبه‌رو هستیم؟ دولتی که برآمد هم‌سویی و هم‌سازی بیت و پزشکیان است؟ یا دولت پزشکیان‌ را باید کارگزار بیت دید که آمده است، دوره‌‌ای دیگر از نادانی و‌ بددانی را نمایش دهد و برود؟ در انگاره‌ها ی گذار کسانی همانند داگلاس نوروث هم‌سازی نخبه‌گان را پیش‌آورد ناگزیر یک گذار پیروز خوانده‌اند؛ گفتمانی که پیش از هم‌سازی‌ها ی سیاسی، امکانی گفتمانی برای هم‌سازی در میان نخبه‌گان فراهم می‌آورد. از این گفتمان‌ است که در سپهر سیاسی و در میان جریان‌ها ی هم‌آورد پیش‌می‌رود و امکانی برای هم‌سازی و هم‌کاری گشوده می‌شود. آیا دولت مسعود پزشکیان، نماد چنین هم‌سویی و هم‌سازی در میان حکومت‌گران و منتقدان است؟ آیا کله ی هرم سیاسی در ایران از چنان هوشیاری و دانایی برخوردار است که امکان‌ها و‌ ناامکان‌ها ی مانده‌گاری و پایداری خود را بشناسد؛ از گزندها و آسیب‌ها سراغ داشته باشد، و دست به چنین هم‌سازی و هم‌کاری بزند؟ آیا حکومت ایران و مجموعه‌ هایی که به هرم امتیازها و‌ ممتازیت‌ها چنگ انداخته‌اند، آماده اند که به بازی برد برد دست برنند؟ و به بخشی از خواست‌ها ی ملی و‌ نگرانی‌ها ی ایرانیان تن دهند؟ در چنین بازه‌ای آیا ما نیازمند بازخوانی و بازبینی در گفتمان اصلاح‌طلبی هستیم؟ یا باید به گذار از اصلاح‌طلبی هم اندیشید؟ و کشیده شد؟ با هم‌رسانی و بازخوردها ی خود به این گفت‌وگو ادامه دهید و بخشی از جریانی باشید که راه می‌برد و نه راه برده می‌شود. https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

🔹گفتگوی رضا علیجانی با ایران اینترنشنال ✅ ما درسال 1401 همزمان شاهد دو جنبش بودیم؛ یک جنبش اجتماعی- فرهنگی و یک جنبش سیاسیِ اعتراضی. هر کدام از این دو جنبش در حوزه خودشان، تاثیرات و کارکردهای خاصی داشتند. 🌈 جنبش اجتماعی باعث یک تحول انقلابیِ فرهنگی در مقیاس فرد، خانواده، محیط کار و محیط‌های اجتماعی در اقشار مختلف گردید... 🌈یکی از دستاوردهای مهم جنبش سیاسیِ اعتراضی، سیر همگرایی در کف جامعه در سطح ملی، بخشی از نیروهای سیاسی و مدنی و حمایت بین‌المللی از یکسو و سیر واگرایی در درون قدرت ولایی از سوی دیگر بود... 🌈مرور اجمالی چهار نقیصه و ضعف جنبش مهسا ... 🌈ما در خارج از کشور، داخل کشور و داخل زندان‌ها شاهد اختلافات مختلفی هستیم. اما هنوز به این بلوغ سیاسی نرسیده‌ایم که آنها را از «فیلتر رتبه‌بندی تضادها» عبور دهیم؛ به شکلی که نه این اختلافات را لاپوشانی کنیم و نه به نوعی برخورد کنیم که صف‌بندی‌های سیاسی که باید در برابر مانع اصلی آزادی و توسعه ایران باشد، را برهم نریزد و بدان لطمه و خلل وارد نکند. https://t.me/rezaalijani41 🔺همان‌گونه که «نام ژینا» در سال 1401 اسم رمزی شد برای یک اتفاق مهم در پهنه جامعه ایران، «جنبش مهسا» نیز اسم رمزی شد در پهنه تاریخ ما. باید به لحاظ تاریخی فاصله‌ای بیفتد تا عمق این واقعه روشن شود. 🔺جنبش اجتماعی-فرهنگی یک ضربه تاریخی و شاید بزرگترین ضربه را به مردسالاری ریشه‌دار در جامعه ما وارد کرد و چشم جامعه ما را بیش از پیش به نیمه نادیده آن یعنی زنان و حقوق آنها گشود. زنان دیده شدند؛ در واقع، زنان خود را در برابر چشمان جامعه قرار دادند. 🔺درست است که نافرمانی مدنی نسبت به حجاب اجباری نماد این جنبش اجتماعی بود ولی مسئله فراتر از مسئله حجاب بود. 🔺جنبش دوم یک جنبش اعتراضیِ سیاسی بود. سد استبداد و اقتدارگرایی باعث می‌شود که مطالبات و خشم و نارضایتی‌های جامعه بسان آبی پشت آن جمع شود. آنگاه با پیدا شدن کوچک‌ترین شکاف و خللی از آن به شدت فوران خواهد کرد. 🔺همگرایی ایجاد شده در طی جنبش به وضوح در شعارهای آن دیده شد؛ در کردستانِ، تهران، بلوچستان، آذربایجان، خوزستان، خراسان، اصفهان و همه جای ایران. 🔺در طی جنبش، اعتراضات گسترده مردمی، مبارزات درون زندان‌ها و...، به خارج از کشوری‌ها روحیه و امید می‌داد و گاه هم تظاهراتی شبیه برلین و فعالیت‌ها و حمایت‌های بین‌المللی به داخل روحیه و امید می‌داد. 🔺یکی از مشکلات این جنبش تزریق یک «نگاه نزدیک‌بینانه» و کوتاه‌مدت توسط برخی فعالان و رسانه‌ها بود که یک ایستگاه در مسیر تغییرخواهی را به عنوان «آخرین ایستگاه» و یک نبرد را به نام «نبرد نهایی» معرفی می‌کرد. این برخورد سطح توقعات را بالا می‌برد و هر چند در کوتاه‌مدت شورآفرین بود اما در میان‌مدت به نارضایی و یأس و انفعال می‌انجامید. 🔺یکی دیگر از ضعفهای جنبش نوعی رهبرسازی مکانیکی از بالا، همراه با نوعی سلبریتی‌محوری، بود. در حالی که سلبریتی‌ها جایگاه دیگری دارند وعمدتا سفیران جنبش هستند و نه رهبران آن و بسیاری از آنها شایستگی‌یها و توانمندی‌های سیاسی (و حتی بعضا اخلاقی) برای قرار گرفتن در این سطح را ندارند. 🔺ما در درون حکومت نیز وارونه همین رویکرد سیاسی به سلبریت‌ها را دیده‌ایم؛ مثل دیدار رئیسی با تتلو و یا بهره‌گیری از امثال علی پروین، حسین رضازاده و... در مسائل سیاسی و انتخاباتی! 🔺نادیده گرفته شدن اهمیت تشکل و سازماندهی یکی دیگر از نقائص جنبش بود؛ برخی با تصوری توده‌وار از جنبش با نگاهی تماما عمودی می‌خواستند از بالا آن را رهبری کنند و برخی نیز به عکس، با دیدی تماما افقی منکر این بودند که جنبش‌های نوین مدنی نیز نیاز به نمایندگی و سخنگویی سیاسی برای مواجهه با حکومت و نوعی ساماندهی و راهبری جنبش دارند. 🔺ما نیازمند نوعی سازماندهی جدولی هستیم که هم ستونهای افقی و هم ستونهای عمودی دارد(این مبحث را در مقاله‌ای به زودی منتشر خواهم کرد). 🔺یکی از مهم‌ترین نواقص جنبش این بود و هست که ما در رابطه با شیوه‌های حل اختلاف در حوزه‌های مختلف (اعم از فکری، سیاسی، آرمانی، خط مشیی و یا حتی شخصی و خصلتی) هنوز به پختگی و بلوغ دموکراتیک سیاسی و انسانی و اخلاقی نرسیده‌ایم. 🔺برگزاری همزمان دوِ، سه مراسم در بسیاری از شهرهای خارج از کشور در سالگرد جنبش خود تصویر قابل تأملی از ضعفها و نقائص جنبش به ما می‌دهد. 🔹لینک فایل صوتی: https://t.me/RezaAlijaniarchive/493

مخاطبین گرامی در این کانال من هرگز از مشکلات خودم در پرونده ها و مشکلات قضایی پیرامون آنها گزارشی ننوشته ام، و این پست اخیر را مدت کوتاهی دیگر حذف خواهم کرد.

دست از پرونده سازی بردارید هنوز زمان کوتاهی از آزادی زندانم نگذشته که دوباره به دادسرای امنیتی اوین احضار شدم! نمیدانم درباره کدام پرونده ام هست زیرا در احضاریه جدیدنوشته شده برای آخرین دفاع !!،آخر هنوز جلسه رسیدگی گذاشته نشده است. آقایان بااین فشارها بدنبال چی هستند؟من بعنوان یک شاگرد و کنش‌گر سیاسی که در کنار مبارزان بزرگ این کشور، بسی زندگی آموزنده ای را تجربه کرده ام. به غیر از دهه سیاه شصت که تجربه های آزار و اذیت های زندانها حدیث مفصلی دارد، ناراحت زندان دهه هشتاد و پرونده ها و زندان های جدید نیستم.اعلام میکنم که مرغ امثال من هم یک پا بیشتر ندارد. https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

گزارش بازداشت و زندان یک روز قبل از اربعین ماموران امنیتی برای بازداشت و ضبط آلات جرم!!!با دستور بازپرس دادسرای امنیتی مستقر در زندان اوین وارد منزل شدند.بعداز ضبط موبایل،تبلت،...با احترام و  بدون دستبند سوار بر ماشین نمودند و  مستقیم به سمت دادسرا اوین بردند.این برای اولین بود در پی بازداشت های چهار دهه گذشته بدون چشم بند،بدون زندان انفرادی،بدون بازجویی توسط نهادهای امنیتی ،مستقیم نزد بازپرس بردند!. باز پرس نیز در عرض چند دقیقه ورقه تفهیم اتهام و قرار وثیقه را اعلام و روانه زندان نمود. قبل از این اتفاقات از درد شدید دیسک کمر در رنج بودم و  ازکمربند طبی استفاده میکردم و لنگان لنگان راه میرفتم و باهمین وضعیت به زندان برده شدم.در زندان بعداز چند روز قرنطینه به اندرزگاه چهار منتقل شدم و فرصتی بدست آمد تا عزیزانی چون عبدالله مؤمنی،مصطفی تاج زاده، محمد نجفی،امیرسالار داودی، رسول بداغی  و برخی از دوستان چپ را ببینم.عبدالله مؤمنی در حیاط زندان به دیدنم آمد وزیر بغلم را گرفت و به اتاق خودشان بردند.با دیدن عبدالله با آن صلابت و صمیمیت و صداقت همیشگی ، تا حد زیادی  درد دیسک کمرم را از یاد بردم.دراتاق عزیزان نهار را همگی باهم بودیم و با توصیه امیرسالار دریک اتاق دیگر جایی مناسب برایم فراهم نمود. در زمان قرنطینه از شدت درد مرا به بهداری زندان بردند و جهت کاهش درد شدید پرستاری بدون تجویز پزشک بقول خودش آمپول مسکنی به پایم زد و آن دنیای خودم را دیدیم!!...خودم حس کردم سوزن اشتباهی و مستقیم وارد سیاتیک پای راستم شده چون از آن موقع تاکنون هم درد کمر شدید شده و نیز پای راستم چلاق.  آزمایشات و معاینه پزشکان در بیرون زندان متوجه شدند که سیاتیک پای راستم بشدت متورم و ملتهب شده است و فعلا برای فرار از جراحی به درمان های جایگزین روی آورده ام. ظاهرآ قرار بود که من را تا پایان سالگرد زنده یاد مهسا امینی در زندان نگه دارند!! و در همین رابطه دوست عزیز و معلم شریف و هم پرونده ام را از سنندج نیز به اوین آوردند.ظاهرآ آقایان متوجه شدند که امثال ما نقشی در اعتراضات احتمالی سالگرد مهسا امینی نداریم و به همین دلیل تاپایان هفته وبعداز واریز سیصد میلیون وثیقه نقدی توسط دوستان  آزاد شدم. من بیش از حد مجاز!وثایق خودم و دوستان را درگیر پرونده ها کرده ام و اگر بزرگواری این عزیزان نبود تا زمان دادگاه می‌بایستی در زندان باشم. مسائل مختلفی در باره دو پرونده ام که با نرگس محمدی عزیز، رسول بداغی و...وجود دارد و در زمان مناسب توضیح خواهم داد.لازم به ذکر است به توصیه دوستان داخل و بیرون زندان از رسانه ای کردن باز داشتم خود داری نمودم. https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

https://youtu.be/byuKuTteOsE?si=UnUqQuxC82My3af1

🔺راه دشوار عراقچی! عباس عراقچی با رای بالای 247 نماینده وزیر خارجه ایران شد. بر خلاف آنچه درباره برخی وزرا گفته می‌شد که انتخاب‌شان با وعده‌های انتخاباتی پزشکیان همخوانی ندارد، اما انتخاب مذاکره کننده ارشد سابق در این مقام با توجه به شخصیت عملگرا و نقشش در انعقاد برجام و مذاکرات احیای آن نه فقط همسو با وعده‌های رئیس جمهور در سیاست خارجی به نظر می‌رسد، بلکه با توجه به سخنان پزشکیان در مجلس و همچنین رای بالای نمایندگان معطوف به اجماعی میان ارکان حاکمیت است. چنین اجماعی برای واگذاری سکان دستگاه دیپلماسی ایران به دیپلماتی پراگمات و اهل مذاکره می‌تواند اماره‌ای بر ادراک حاکمیت مبنی بر ضرورت گشودن مسیرهای جدید در سیاست خارجی ایران به ویژه در تعامل با غرب باشد. این امر هم از آن جهت بیشتر از قبل واجد اهمیتی مضاعف است که سیاست داخلی کشور به ویژه در امر اقتصاد و مواجهه با بحران‌های متعدد مرتبط با آن و ناترازی‌ها در حوزه‌های مختلف بیش از هر زمانی با سیاست خارجی پیوند خورده و باز شدن قفل‌ اقتصاد به جهت‌گیری احتمالی این سیاست و رفع تحریم‌ها به عنوان مهم‌ترین اولویت و پرونده چالشی خارجی بستگی دارد. اما واقعیت این است که رفع تحریم‌ها امروز بیش از هر زمانی دشوار شده و به مسائلی فرابرجامی و فراهسته‌ای پیوند خورده است. زمانی رفع تحریم‌ها برای ایران در مقابل اولویت محدودسازی برنامه هسته‌ای برای غرب و آمریکا با قید فوریت قرار داشت؛ اما امروز پرونده هسته‌ای چون قبل در اولویت سیاست خاورمیانه‌ای آمریکا نیست، بلکه کلیت سیاست منطقه‌ای تهران متعاقب «طوفان الاقصی» و جنگ غزه اولویت نخست واشنگتن به نظر می‌رسد و می‌توان گفت نوعی جابجایی اولویت‌ها در تعامل با ایران رخ داده است. البته این بدان معنا نیست که پرونده هسته‌ای اهمیت خود را برای آمریکا و اروپا از دست داده باشد؛ بلکه ناظر به این است که طرف مقابل با توجه به پدیدار شدن اولویت منطقه‌ای بعید است که همان امتیازاتی را که قبلا در قالب رفع تحریم‌ها در مقابل محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران می‌داد، دوباره در مذاکرات هسته‌ای برای رسیدن به برجامی دیگر یا احیای همان برجام به شکلی متفاوت بدهد. به این علت که اتفاقا دریافت آمریکا از اعطای مجدد همان امتیازات تضعیف سیاست این کشور در مواجهه با همان اولویت اضطراری منطقه‌ای (آینده و امنیت اسرائیل) است. در مورد مساله هسته‌ای، دیگر شاید غرب خود را چون قبل ناچار به رفع تحریم‌های مهم صرفا برای حل این مساله نبیند؛ چون آنچه از نظر غرب در حوزه هسته‌ای نمی‌بایست اتفاق می‌افتاد و برای اتفاق نیفتادن آن حاضر به دادن امتیاز بود، تقریبا رخ داده است. دغدغه آمریکا و اروپا قبلا این بود که توانمندی‌های هسته‌ای ایران تا رسیدن به نقطه گریز و تولید سلاح اتمی فاصله زیادی داشته باشد و برجام هم تلاشی برای افزایش این فاصله زمانی بود. اما اکنون که ایران این دانش را کسب کرده و بنا به منابع غربی، تا ساخت بمب اتم تنها چند هفته فاصله دارد، دیگر این دانش برگشت ناپذیر است و ایجاد محدودیت در سانتریفیوژها و غنی سازی اورانیوم نیز دیگر کارایی گذشته را ندارد. قبلا این محدودیت‌ها به این علت برای غرب واجد اهمیت زیاد بود و به خاطر اعمال آن‌ها حاضر به دادن امتیازاتی بود، چون مانع دستیابی به دانش لازم برای رسیدن به مرز نقطه گریز هسته‌ای می‌شد، اما حالا که این دانش به دست آمده است و از بین‌رفتنی نیست، دیگر آن محدودیت‌های پیشین فاقد جذابیت و کارایی لازم برای آمریکا می‌باشد. شاید گفته شود که ایران می‌تواند از اهرم ساخت بمب اتم برای امتیازگیری و رفع تحریم‌ها استفاده کند؛ اما به نظر می‌رسد که علاوه بر دشواری طرح این مساله، خود آمریکا تلاش می‌کند با اهرم تهدید ابزار پیشگفته را از حیز انتفاع بیندازد و مانع اتخاذ تصمیمی در این باره شود و گویا این قرائت در کانون‌های تصمیم‌گیری غربی و آمریکایی وجود دارد که پیامدهای چنین تصمیمی نقشی بازدارنده برای جلوگیری از حرکت تهران در این مسیر دارد. در این میان، اکتبر 2025 نظر به پایان اعتبار قطعنامه 2031 و احتمال فعال شدن قطعنامه‎‌های پیشین شورای امنیت علیه ایران احتمالا مهم‌ترین چالش اضطراری پیش‌روی ایران را شکل دهد. قبل از این تاریخ نیز ادامه جنگ غزه و پیامدهای منطقه‌ای آن گشایشی در مذاکرات هسته‌ای را دور از دسترس کرده است. از این رو، فعلا سرنوشت این جنگ و شکل پایان آن نقشی مهم و تعیین کننده دارد. در هر صورت، راهبرد مدیریت تنش و نه حل آن از جانب آمریکا و ایران همچنان تداوم خواهد یافت و این استراتژی نیز برای جلوگیری از خروج منازعه از کنترل می‌طلبد که احیانا در برخی پرونده‌ها مانند پرونده هسته‌ای امتیازاتی داده شود؛ اما نظر به تعدد پرونده‌های حائز اهمیت بعید است که حداکثری باشد و احتمالا بر اساس رویکردی حداقلی و محدود باشد. #صابر_گل_عنبری @Sgolanbari

مصاحبه تلویزیون موکریان با حمید آصفی «روزنامه‌نگار و کارشناس مسائل سیاسی» پیرامون: آنالیز کابینه پیشنهادی پزشکیان و بررسی انتقادات به وزرای انتخابی ایشان https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

🔹گفتگوی رضا علیجانی با ایران اینترنشنال ✅ احتمال انتقام ترور اسماعیل هنیه (و خطر منازعه نظامی) چقدر است؟ 🌈سخنرانی امروز خامنه‌ای «محتاطانه» و البته «دو پهلو» بود. محتاطانه بدین خاطر که اصلا در باره خونخواهی و انتقام صحبت نکرد. دو پهلو به این خاطر که مشتش را هم باز نکرد. او هم گفت جنگ روانی دشمن و بزرگ‌نمایی قدرتش نباید باعث ترس ما بشود و هم با به کار بردن تعبیر«عقب‌نشینی غیرتاکتیکی»(که باعث خشم خداوند می‌شود)، به طور ضمنی و غیرمستقیم راهی برای «عقب‌نشینی تاکتیکی»، باز گذاشت. 🌈او به جای اینکه بخواهد تأخیر در عملیات خونخواهی و انتقام را توضیح دهد(و مثلا بگوید نباید عجله کرد ما انتقام سخت‌مان را حتما خواهیم گرفت)، بخش عمده سخنانش را به نترسیدن از قدرت‌نمایی و جنگ روانی دشمن اختصاص داد. این مسئله به خودی خود گویای حساسیت‌های پشت صحنه و فضای حاکم بر بیت و سپاه و رأس حکومت ولایی است. 🌈رهبر ولایی هر چند راه عقب‌نشینی را باز گذاشته اما با توجه به رفتارشناسی و روانشناسی شخص خامنه‌ای، احتمال عملیات تلافی‌جویانه ج.ا خیلی بیشتر از عدم احتمال آن است. هرچند شکل آن می‌تواند کم و زیاد بشود. https://t.me/rezaalijani41 🔺فضای حاکم بر سخنان خامنه‌ای و این که وجه غالبش در این باره است که از قدرت‌نمایی دشمن نباید ترسید و بیشتر جنگ روانی است، نشانگر این است که در میان اتاق فکر بیت و سپاه (و حتی شاید بدنه جریان طرفدار ولایت نیز)، این تردید و نگرانی وجود دارد که شاید عملیات خونخواهانه برای ترور آقای هنیه، به خاطر عکس‌العمل احتمالی، باعث خسارات و هزینه‌های زیاد برای کشور و حتی کلیت نظام شود. 🔺شاید تنها با اتکا به این‌که خامنه‌ای به طور ضمنی عقب‌نشینی را به تاکتیکی و غیرتاکتیکی تقسیم کرد، بتوان گف که رهبر ولایی به صورت خیلی مبهمی تأخیر در خونخواهی را توجیه کرده و نوعی عقب‌نشینی تاکتیکی (و شاید هم موقت) جلوه داده است. 🔺به این سابقه خامنه‌ای باید توجه داشت که وی قبلا نیز، چه در حوزه اقتصادی و چه حوزه سیاسی، خلاف نظریات و فضای اتاق فکر و نیروهای پیرامونی‌اش عمل کرده است. البته او اکنون در بدمخمصه ای گرفتار شده است چون در برخی موارد و مواقع راه حل‌های بینابینی وجود دارد اما الآن وی با شرایطی مواجه است که آقای هنیه در تهران ترور شده است و او هم موضع انتقام و خونخواهی را مطرح کرده است با این تصور که باز می‌توانند با آمریکایی‌ها و غربی‌ها معامله و زد و بند کنند و روی چند نقطه توافق کنند که حضرات آنجاها را با اطلاع قبلی بزنند، طرف مقابل هم تلافی نکند و ماجرا فیصله پیدا کند. 🔺این بار اما طرف آمریکایی و غربی نمی‌تواند چندان روی شخص نتانیاهو و دولت افراطی‌اش تضمینی بدهد. نتانیاهو چون می‌خواهد هم در زمین خودش بازی کند تا در رأس دولت باقی بماند و هم در زمین دونالد ترامپ تا شانس او در انتخابات آمریکا به ضرر رقبای دموکراتش بالا برود، دیگر غیر قابل پیش‌بینی شده است. 🔺بدین ترتیب خامنه‌ای در یک حالت مخمصه و آچمز قرار گرفته که برخلاف بسیاری از موارد قبلی نمی‌تواند در وضعیت بینابینی و هم این و هم آن حرکت و بازی کند؛ هم رهبر محور مقاومت و هم مسئول مدیریت و کشورداری نظام ولایی، هم پیش بردن سیاست خارجه‌ی توهم‌آمیز و ماجراحویانه و هم حل مشکلات اقتصاد و معیشتی، هم خدا و هم خرما. گاه باید بین این دو گانه‌ها تنها یکی را انتخاب کند. شاید این لحظه سیاسی یکی از همان موارد باشد. در این‌صورت، اگر او نخواهد انتقام بگیرد و خونخواهی کند، ممکن است برایش شبیه بالا کشیدن یک جام زهر باشد. 🔹لینک فایل صوتی: https://t.me/RezaAlijaniarchive/481

🔹گفتگوی رضا علیجانی با رادیو فردا ✅ بسیاری از دفاع‌ها از وزرای پیشنهادی پزشکیان نوعی خودفریبی است؛ به این دوستان توصیه می‌کنم به جای این که با این توجیهات به خودشان و دیگران دلخوشی بدهند، فرافکنی، خودفریبی و توجیه‌گری کنند، تجربه‌ی پیش رویشان را «جمع‌بندی» و آن را چراغ راه آینده قرار دهند. 🌈این درست است که باید به دولت فرصت عملی داد تا کارکردش معلوم شود؛ اما تجارب و قرائن را هم نمی‌توان نادیده گرفت. بیشتر وزرای معرفی شده سیر و سوابق مشخصی دارند. 🌈دفاع از وزرا از منظر «اصلاحات» درست نیست چرا که خامنه‌ای حتی یک قدم در سیاست‌های کلانش کوتاه نیامده است... 🌈تیم اقتصادی پزشکیان قطعا از تیم رئیسی و جلیلی بهتر خواهد بود؛ جدا از اینکه این دیگر اسمش «اصلاحات» نیست و حداکثر می‌تواند بهبودخواهی زیر سقف سیاست‌های نظام باشد، اما در همین‌جا هم به بن‌بست خواهد رسید. اگر قرار نباشد با اصلاح روابط خارجی، با جهان ارتباط سیالی برقرار شود تا سرمایه‌ای وارد و به اقتصاد کشور تزریق شود، دیگر تفاوت تیم‌های اقتصادی در عمل چندان موثر نخواهد بود. این همان بلایی است که بر سر دولت دوم روحانی آمد. https://t.me/rezaalijani41 🔺بحث در باره وزرای پزشکیان را برخی ذیل مبحث اصلاحات مطرح میکنند و اینکه اصلاحات امری تدریجی است و نباید عجله کرد(من البته ذیل مقوله اصلاحات نمیبینم تا ببینیم اصلاحات اصلا چیست و تدریجی‌اش چگونه است، بلکه وزرای پیشنهادی را ترجیحا و صرفا با چند وعده مشخصی که خود پزشکیان داده میسنجم. ولی اینجا به فراخور سئوالات پاسخ میدهم). 🔺برخلاف مقوله گذار و تحول‌طلبی که تازه در ادبیات سیاسی ما رایج شده و در مرحله آزمون عملی اولیه است، در مورد«اصلاحات» ما یک تجربه دو دهه‌ای پشت سر گذاشته‌ایم و در نقطه صفر نیستیم. 🔺خامنه‌ای تا این لحظه حتی یک قدم از سیاستهای کلانش کوتاه نیامده است. در سخنرانی‌های ماه های اخیرش و در دوران انتخابات و پس از آن، او در رابطه با سیاست خارجی، نگاه به شرق، جبهه مقاومت و ... و سیاستهای اجتماعی‌اش در رابطه با حجاب اجباری و نگاه‌های فرهنگی‌اش، قدمی عقب نگذاشته و میلی به تغییر نشان نداده است. 🔺در تیمهایی که مربی ضعیفی دارند از قضا بازیکنها هستند که تیم را پیش میبرند. یکی از دلایلی که فشار آوردند تا آقای ظریف را حذف کنند و ظریف هم خودش شانه خالی کرد همین مسئله است. پزشکیان بارها گفته که در باره خیلی از مسائل اطلاع ندارد. حالا دارند دور او را افرادی قوی‌تر از خودش میچینند تا دولت را به سمتی که میخواهند پیش ببرند. 🔺این نوعی ساده‌سازی است که افراد مهم نیستند نتیجه مهم است. مگر خطیب بعد از چهار دهه کار امنیتی یک دفعه خواب‌نما شده که تغییر مسیر بدهد؟ آیا وزیر کشوری که حتی در سمت پلیس راهور دخالت در حجاب زنان را هم وظیفه خودش می‌داند حالا قرار است شخصیت متفاوتی پیدا کند؟ آیا وزرای آموزشی و فرهنگی که سابقه طلبگی و یا سوابق جزم‌اندیشی و سخت‌گیری دارند، حالا یک دفعه تغییر ماهیت داده‌اند؟ 🔺در دوران انتخابات ادعاهای برخی خیلی بزرگتر بود، حال که اسامی وزرا آمده ادعاها کوچکتر شده است. بعدا عملکرد کابینه را هم خواهیم دید. مسئله‌ی پیچیده و پنهانی نیست. از قبل هم آشکار بود که همین مسیر طی خواهد شد. در نقطه صفر که نیستیم قبلا در رابطه با آدمهای خیلی خوش فکرتر و یا افراد خیلی قلدرتر و قوی تر دیده و تجربه کرده ایم(خاتمی و روحانی). 🔺پزشکیان نه روشن‌بینی شخص خاتمی، نه فضای اجتماعی و رسانه‌ای مناسب آن زمان، نه مجلس همسو و پرانرژی و نه فضای بین‌المللی که نسبت به او خوشبین بود، را دارد. 🔺ادبیات و استدلالهایی که عده‌ای در دفاع از وزرای پزشکیان بکار گرفته‌اند بیشتر نوعی توجیه‌گریِ خودفریبانه است تا تحلیل واقع‌بینانه. 🔺عماد حسینی که در مختصات درون نظام وزیری قوی بود(هم به لحاظ رشته تحصیلی و هم سوابق اجرایی و هم در مجلس) را به خاطر سنی بودنش قبل از ورود به مجلس حذف کردند. ستارهاشمی، وزیر جوان، و خانم صادقی، وزیر زن پیشنهادی و یکی دو نفر دیگر هم به خصوص آنجاهایی که مرکز توزیع رانت است، از نظر رأی آوردن در مجلس سر مرز هستند. 🔺همه میدانیم که فهرست وزرا را یک بار اطلاعات، یک بار خامنه‌ای و یک بار هم مجلس فیلتر میکنند. کسانی که از پزشکیان حمایت میکردند نیز همه اینها را میدانستند. در انتهای این فلیترها کابینه ای بیرون میآید که گلوگاه‌های اصلی‌اش در وزارت امور خارجه، وزارت اطلاعات و وزارت کشور (که به صورت مویرگی کل استاندارها و فرماندارها و بخشدارهای سراسر کشور را در برمیگیرد)، دست خامنه‌ای است. 🔺گفته میشد باید رئیس جمهوری بیاید که با خامنه‌ای چانه‌زنی کند؛ حداقل تا اینجا ما بیشتر اطاعت دیده‌ایم نه چانه‌زنی. 🔹لینک فایل صوتی: https://t.me/RezaAlijaniarchive/480

‍ ‍ کابینه ی چهاردهم و‌ اصلاح‌طلبی ی دست‌آموز ✅با کابینه ی پیش‌نهادی مسعود پزشکیان باید پرسید: دشمنان یا دوستان نادان ایران چه کسانی هستند؟ وضعیت و ایستار سیاسی پس از انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم چه‌گونه است که حاکمیت دوباره به بازی‌دادن اصلاح‌طلبان خطر کرده‌است؟ و انگار قرار است از همه ی کسانی که به انتخابات دل‌بسته بودند، یک دسته فریب خورده به جا بگذارد؟ هزینه ی این ویرانی را چه کسانی خواهند پرداخت؟ و پس از جواد ظریف چه کسانی قربانی خواهند شد؟ هنوز زمان حساب‌وکتاب نرسیده است؛ اما در چشم‌به‌هم‌زدنی، صد روزه‌گی دولت پزشکیان هم از راه خواهد رسید؛ و ماه عسل پیوند مسعود با نهج‌البلاغه هم تمام خواهد شد. این بار که اصلاح‌طلبان محکوم و ناگزیر به برد هستند؛ اگر دوباره شکست بخورند، چه خواهد شد؟ و آوار آن بر سر چه‌کسانی خراب خواهد شد؟ در این چشم‌انداز شوربختانه بوی خوشی به مشام نمی‌رسد؛ و همه چیز گواهی بر یک شکست بزرگ می‌دهد. اگر بازی تمام شود و مردم در سبد اصلاح‌طلبان گلی نیابند، آن‌ها تنها از چشم‌ مردم ‌نمی‌افتند، به جمع دشمنان یا دست‌کم دوستان نادان مردم هم فرومی‌افتند. آیا اصلاح‌طلبان در جمهوری اسلامی دست‌آموز و گل‌خانه‌ای اند؟ یا جمهوری اسلامی (آن‌چنان که براندازان می‌گویند) نادان و اصلاح‌ناپذیر هستند؟ هرگاه پا ی سود و‌ زیان‌ در میان باشد واقعیت و فربود حرف و اول و آخر را می‌زند؛ مگر در سیاست که دریافت مردم حتا مهم‌تر از سودوزیان‌ها است. به میدان سیاست ام‌روز از هر گوشه و‌ چشم‌اندازی که نگاه کنیم، همه چیز ویران یا روبه ویرانی است؛ ایران در دام‌ها ی منطقه‌ای که خود تنیده است، گرفتار آمده است؛ و زیر ضربات مکرر اسراییل حتا توان خودنمایی هم‌ ندارد؛ و هر روز ناتوان‌تر از دی‌روز به‌چشم می‌آید. دشمنان از هر سو ایران را دوره کرده‌اند و دوستان نادان هم یکی و دوتا نیستند! ممکن است کسانی با چنین برداشتی هم‌سو و هم‌راه نباشند؛ حتا ممکن است در واقعیت هم چنین نباشد؛ (هرچند هیچ گواهی برای آن دیده نمی‌شود.) شوربختانه اما مردمان ایران بوی ویرانی و غبار آوار آن را از هر گوشه و در هرسو می‌بینند و می‌شوند. باید پذیرفت که ایران در وضعیت و ایستار مناسبی نیست. از دشمنان اگر بگذریم که در همه‌جا خانه کرده‌اند، دوستان نادان هم کم نیستند! حکومت، محافظه‌کاران، مسعود پزشکیان، و اصلاح‌طلبان را با این انبوه نادانی و ناتوانی باید دشمنان مردمان ایران دید یا دوستان نادان؟ با این انبوه دوستان نادان که روی جسد ایران چمبره زده‌اند، چه باید کرد؟ آیا اصلاح‌طلبان برای کشاندن مردم به صحنه برنامه‌ای داشتند؟ یا خود بخشی از برنامه ی حکومت بودند؟ و شدند؟ مسعود پزشکیان و اصلاح‌طلبان گل‌خانه‌ای چه نسبتی با اصلاحات دارند؟ و این نسبت تا کجا ادامه خواهد داشت؟ از حاکمیتی که همه ی حقوق ملی را تعطیل کرده‌است، اگر بگذریم، با اصلاح‌طلبان دست‌آموز چه‌گونه باید حساب کرد؟ آیا باید از اصلاح‌طلبان گذشت؟ یا از اصلاح‌طلبی؟ در نبود یک جریان میانه‌رو تنومند و هوش‌مند، و بالنده آیا در بنیادها امکانی برای گذار دمکراتیک می‌ماند؟ امکان‌ها و ناامکان‌ها ی اصلاح‌طلبی در ایران ام‌روز چیست؟ این پرسش‌ها و بیش‌تر را در آستانه ی معرفی کابینه ی رییس‌جمهور چهاردهم به مجلس شورا ی اسلامی و استعفا ی جواد ظریف از مشاورت مسعود پزشکیان با حمید آصفی ، ساکن در ایران در میان گذاشته‌ام؛ و‌ پاسخ‌ها ی او را به پیش‌گاه شما آورده‌ام. امید که با بازخوردها ی شما به گفت‌وگویی جاری و سرشار برسد؛ و امکانی برای اندیشیدن به ایران و‌ ایرانیان فراهم آورد. https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

‍ کابینه ی چهاردهم و‌ اصلاح‌طلبی ی دست‌آموز ✅با کابینه ی پیش‌نهادی مسعود پزشکیان باید پرسید: دشمنان یا دوستان نادان ایران چه کسانی هستند؟ وضعیت و ایستار سیاسی پس از انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم چه‌گونه است که علی خامنه‌ای دوباره به بازی‌دادن اصلاح‌طلبان خطر کرده‌است؟ و انگار قرار است از همه ی کسانی که به انتخابات دل‌بسته بودند، یک دسته فریب خورده به جا بگذارد؟ هزینه ی این ویرانی را چه کسانی خواهند پرداخت؟ و پس از جواد ظریف چه کسانی قربانی خواهند شد؟ هنوز زمان حساب‌وکتاب نرسیده است؛ اما در چشم‌به‌هم‌زدنی، صد روزه‌گی دولت پزشکیان هم از راه خواهد رسید؛ و ماه عسل پیوند مسعود با نهج‌البلاغه هم تمام خواهد شد. این بار که اصلاح‌طلبان محکوم و ناگزیر به برد هستند؛ اگر دوباره شکست بخورند، چه خواهد شد؟ و آوار آن بر سر چه‌کسانی خراب خواهد شد؟ در این چشم‌انداز شوربختانه بوی خوشی به مشام نمی‌رسد؛ و همه چیز گواهی بر یک شکست بزرگ می‌دهد. اگر بازی تمام شود و مردم در سبد اصلاح‌طلبان گلی نیابند، آن‌ها تنها از چشم‌ مردم ‌نمی‌افتند، به جمع دشمنان یا دست‌کم دوستان نادان مردم هم فرومی‌افتند. آیا اصلاح‌طلبان در جمهوری اسلامی دست‌آموز و گل‌خانه‌ای اند؟ یا جمهوری اسلامی (آن‌چنان که براندازان می‌گویند) نادان و اصلاح‌ناپذیر هستند؟ هرگاه پا ی سود و‌ زیان‌ در میان باشد واقعیت و فربود حرف و اول و آخر را می‌زند؛ مگر در سیاست که دریافت مردم حتا مهم‌تر از سودوزیان‌ها است. به میدان سیاست ام‌روز از هر گوشه و‌ چشم‌اندازی که نگاه کنیم، همه چیز ویران یا روبه ویرانی است؛ ایران در دام‌ها ی منطقه‌ای که خود تنیده است، گرفتار آمده است؛ و زیر ضربات مکرر اسراییل حتا توان خودنمایی هم‌ ندارد؛ و هر روز ناتوان‌تر از دی‌روز به‌چشم می‌آید. دشمنان از هر سو ایران را دوره کرده‌اند و دوستان نادان هم یکی و دوتا نیستند! ممکن است کسانی با چنین برداشتی هم‌سو و هم‌راه نباشند؛ حتا ممکن است در واقعیت هم چنین نباشد؛ (هرچند هیچ گواهی برای آن دیده نمی‌شود.) شوربختانه اما مردمان ایران بوی ویرانی و غبار آوار آن را از هر گوشه و در هرسو می‌بینند و می‌شوند. باید پذیرفت که ایران در وضعیت و ایستار مناسبی نیست. از دشمنان اگر بگذریم که در همه‌جا خانه کرده‌اند، دوستان نادان هم کم نیستند! حکومت، محافظه‌کاران، مسعود پزشکیان، و اصلاح‌طلبان را با این انبوه نادانی و ناتوانی باید دشمنان مردمان ایران دید یا دوستان نادان؟ با این انبوه دوستان نادان که روی جسد ایران چمبره زده‌اند، چه باید کرد؟ آیا اصلاح‌طلبان برای کشاندن مردم به صحنه برنامه‌ای داشتند؟ یا خود بخشی از برنامه ی حکومت بودند؟ و شدند؟ مسعود پزشکیان و اصلاح‌طلبان گل‌خانه‌ای چه نسبتی با اصلاحات دارند؟ و این نسبت تا کجا ادامه خواهد داشت؟ از حاکمیتی که همه ی حقوق ملی را تعطیل کرده‌است، اگر بگذریم، با اصلاح‌طلبان دست‌آموز چه‌گونه باید حساب کرد؟ آیا باید از اصلاح‌طلبان گذشت؟ یا از اصلاح‌طلبی؟ در نبود یک جریان میانه‌رو تنومند و هوش‌مند، و بالنده آیا در بنیادها امکانی برای گذار دمکراتیک می‌ماند؟ امکان‌ها و ناامکان‌ها ی اصلاح‌طلبی در ایران ام‌روز چیست؟ این پرسش‌ها و بیش‌تر را در آستانه ی معرفی کابینه ی رییس‌جمهور چهاردهم به مجلس شورا ی اسلامی و استعفا ی جواد ظریف از مشاورت مسعود پزشکیان با حمید آصفی ، ساکن در ایران در میان گذاشته‌ام؛ و‌ پاسخ‌ها ی او را به پیش‌گاه شما آورده‌ام. امید که با بازخوردها ی شما به گفت‌وگویی جاری و سرشار برسد؛ و امکانی برای اندیشیدن به ایران و‌ ایرانیان فراهم آورد. https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

‍ کابینه ی چهاردهم و‌ اصلاح‌طلبی ی دست‌آموز ✅با کابینه ی پیش‌نهادی مسعود پزشکیان باید پرسید: دشمنان یا دوستان نادان ایران چه کسانی هستند؟ وضعیت و ایستار سیاسی پس از انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم چه‌گونه است که علی خامنه‌ای دوباره به بازی‌دادن اصلاح‌طلبان خطر کرده‌است؟ و انگار قرار است از همه ی کسانی که به انتخابات دل‌بسته بودند، یک دسته فریب خورده به جا بگذارد؟ هزینه ی این ویرانی را چه کسانی خواهند پرداخت؟ و پس از جواد ظریف چه کسانی قربانی خواهند شد؟ هنوز زمان حساب‌وکتاب نرسیده است؛ اما در چشم‌به‌هم‌زدنی، صد روزه‌گی دولت پزشکیان هم از راه خواهد رسید؛ و ماه عسل پیوند مسعود با نهج‌البلاغه هم تمام خواهد شد. این بار که اصلاح‌طلبان محکوم و ناگزیر به برد هستند؛ اگر دوباره شکست بخورند، چه خواهد شد؟ و آوار آن بر سر چه‌کسانی خراب خواهد شد؟ در این چشم‌انداز شوربختانه بوی خوشی به مشام نمی‌رسد؛ و همه چیز گواهی بر یک شکست بزرگ می‌دهد. اگر بازی تمام شود و مردم در سبد اصلاح‌طلبان گلی نیابند، آن‌ها تنها از چشم‌ مردم ‌نمی‌افتند، به جمع دشمنان یا دست‌کم دوستان نادان مردم هم فرومی‌افتند. آیا اصلاح‌طلبان در جمهوری اسلامی دست‌آموز و گل‌خانه‌ای اند؟ یا جمهوری اسلامی (آن‌چنان که براندازان می‌گویند) نادان و اصلاح‌ناپذیر هستند؟ هرگاه پا ی سود و‌ زیان‌ در میان باشد واقعیت و فربود حرف و اول و آخر را می‌زند؛ مگر در سیاست که دریافت مردم حتا مهم‌تر از سودوزیان‌ها است. به میدان سیاست ام‌روز از هر گوشه و‌ چشم‌اندازی که نگاه کنیم، همه چیز ویران یا روبه ویرانی است؛ ایران در دام‌ها ی منطقه‌ای که خود تنیده است، گرفتار آمده است؛ و زیر ضربات مکرر اسراییل حتا توان خودنمایی هم‌ ندارد؛ و هر روز ناتوان‌تر از دی‌روز به‌چشم می‌آید. دشمنان از هر سو ایران را دوره کرده‌اند و دوستان نادان هم یکی و دوتا نیستند! ممکن است کسانی با چنین برداشتی هم‌سو و هم‌راه نباشند؛ حتا ممکن است در واقعیت هم چنین نباشد؛ (هرچند هیچ گواهی برای آن دیده نمی‌شود.) شوربختانه اما مردمان ایران بوی ویرانی و غبار آوار آن را از هر گوشه و در هرسو می‌بینند و می‌شوند. باید پذیرفت که ایران در وضعیت و ایستار مناسبی نیست. از دشمنان اگر بگذریم که در همه‌جا خانه کرده‌اند، دوستان نادان هم کم نیستند! حکومت، محافظه‌کاران، مسعود پزشکیان، و اصلاح‌طلبان را با این انبوه نادانی و ناتوانی باید دشمنان مردمان ایران دید یا دوستان نادان؟ با این انبوه دوستان نادان که روی جسد ایران چمبره زده‌اند، چه باید کرد؟ آیا اصلاح‌طلبان برای کشاندن مردم به صحنه برنامه‌ای داشتند؟ یا خود بخشی از برنامه ی حکومت بودند؟ و شدند؟ مسعود پزشکیان و اصلاح‌طلبان گل‌خانه‌ای چه نسبتی با اصلاحات دارند؟ و این نسبت تا کجا ادامه خواهد داشت؟ از حاکمیتی که همه ی حقوق ملی را تعطیل کرده‌است، اگر بگذریم، با اصلاح‌طلبان دست‌آموز چه‌گونه باید حساب کرد؟ آیا باید از اصلاح‌طلبان گذشت؟ یا از اصلاح‌طلبی؟ در نبود یک جریان میانه‌رو تنومند و هوش‌مند، و بالنده آیا در بنیادها امکانی برای گذار دمکراتیک می‌ماند؟ امکان‌ها و ناامکان‌ها ی اصلاح‌طلبی در ایران ام‌روز چیست؟ این پرسش‌ها و بیش‌تر را در آستانه ی معرفی کابینه ی رییس‌جمهور چهاردهم به مجلس شورا ی اسلامی و استعفا ی جواد ظریف از مشاورت مسعود پزشکیان با حمید آصفی ، ساکن در ایران در میان گذاشته‌ام؛ و‌ پاسخ‌ها ی او را به پیش‌گاه شما آورده‌ام. امید که با بازخوردها ی شما به گفت‌وگویی جاری و سرشار برسد؛ و امکانی برای اندیشیدن به ایران و‌ ایرانیان فراهم آورد.https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

گفتگوی حمید آصفی با رادیو فردا ✅پس از آن همه وعده در مورد دادن نقش به زنان نیز تنها یک نفر در کابینه پیشنهادی کابینه منظور شده است یعنی تنها یکی در کابینه از جنس نیمی از جامعه کشور است 🔺دیدگاه‌ها در مورد وزرای پیشنهادی کابینه پزشکیان متفاوت بوده از یک طرف گفته شده که برای تحریمی‌ها پیروزی بزرگی بوده و همچنین پیروزی بوده برای علی خامنه ای حزب اللهی‌ها و ولاییون و شکستی بوده برای اصلاح طلبان شما چه برآوردی از کل کابینه و نظرات مختلف بیان شده در مورد اون دارید https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

ایران: هر توافقی حماس بپذیرد، مورد قبول ماست نمایندگی ایران در سازمان ملل: 🔹برقراری آتش‌بس پایدار در غزه اولویت ماست. 🔹هر توافقی که حماس بپذیرد، مورد قبول ما هم خواهد بود. 🔹امنیت و حاکمیت ملی ما در اقدام تروریستی اخیر رژیم اسرائیل نقض شده است. 🔹ما حق دفاع مشروع داریم و این ارتباطی با آتش‌بس غزه ندارد. 🔹امیدواریم پاسخ ما در زمان و به‌گونه‌ای صورت گیرد که لطمه‌ای به آتش‌بس احتمالی نزند./ایسنا

🔺۱۵ اوت و‌ پاسخ ایران! در ادامه بالا گرفتن دیپلماسی برای آتش بس در جنگ غزه در بحبوحه تنش‌های منطقه‌ای پس از ترورهای اخیر، سران سه کشور آمریکا، قطر و مصر امشب طی بیانیه مشترکی از حماس و اسرائیل برای از سرگیری مذاکرات غیر مستقیم در پانزدهم اوت در دوحه یا قاهره دعوت کردند. روسای جمهور آمریکا و مصر و امیر قطر همچنین از آمادگی خود برای ارائه پیشنهاد نهایی در جهت برآوردن انتظارات همه طرف‌ها برای حل و فصل مسائل باقیمانده خبر دادند. هنوز روشن نیست که مذاکرات آتش بس در چارچوب تفاهمی شفاهی با ایران و حزب الله با هدف تاثیرگذاری بر پاسخ دو طرف به ترورهای اخیر از سر گرفته می‌شود یا خیر؛ اما چه تفاهمی در کار باشد چه نباشد، حمله احتمالی دو طرف به اسرائیل قبل از پانزدهم اوت دشوار به نظر می‌رسد. اگر تفاهمی در کار باشد که با شمول این حمله است. در مورد حمله ایران، اتفاق محتمل محدود شدن زیاد شدت و دامنه آن است و شاید کلیت حمله به دلالی منتفی نشود؛ اما در مورد حمله حزب بر خلاف ایران، احتمال انتفای پاسخ به ترور فواد شکر در چارچوب همان تفاهمات احتمالی برای توقف جنگ غزه وجود دارد. از این رو، در فرضیه تفاهم پیشگفته چندان محتمل نیست که «حمله محدود» ایران قبل از از سرگیری مذاکرات آتش بس باشد، به این علت که بعید نیست نتانیاهو در مذاکرات بعد از آن حمله ح محدود، دوباره آن را به بن بست بکشاند و عملا آن تفاهم نیز کان لم یکن شود؛ مگر این که قطعی و با ضمانت اجرا باشد. اما در صورتی که از سرگیری مذاکرت آتش بس معطوف به تفاهم یا توافقی ضمنی نباشد، باز حملات احتمالی قبل از ۱۵ اوت چندان محتمل نیست؛ به این علت که اگر چنان که تهدید شده است، حملات شدید و گسترده باشد، ممکن است به تشدید قابل توجه تنش‌ها در منطقه و باز کان لم یکن شدن مذاکرات آتش بس بینجامد و آمریکا و طرف‌های دیگر، ایران و حزب الله را مسئول شکست آن معرفی کنند. کما این که اگر هم پاسخ محدود باشد، باز اهرم فشار حمله انتظاری بر روی مذاکرات پیش‌رو برداشته شده و بعید است این چیزی باشد که ایران یا خزب الله می‌خواهند. در فرضیه نبود تفاهمی پیشینی برای از سرگیری مذاکرات یکی از اهداف آمریکا می‌تواند خرید زمان برای ممانعت از حملات و یا محدود کردن آن باشد. به هر حال ترجیحا حملات در انتظار سرنوشت مذاکرات به بعد از ۱۵ ا‌وت و روشن شدن نتیجه آن موکول شود و بعد از این تاریخ نیز متغیر تاثیرگذار و تعیین کننده درباره چند و چون حملات با شرحی که رفت، نتیجه مذاکرات خواهد بود؛ این که به توافقی منجر شود یا خیر. البته چنان که بالا نیز گفته شد، تنها در یک صورت احتمال وقوع حمله ایران قبل از این تاریخ و آن هم به شکل بسیار محدود می‌رود که معطوف به «توافقی قطعی» در مذاکرات با ضمانت آمریکا و دیگر طرف‌های میانجی باشد. حالا باید منتظر از سرگیری مذاکرات آتش بس و نتیجه آن ماند و این که چقدر طول می‌کشد. #صابر_گل_عنبری @Sgolanbari

پیش یا پس از آتش‌بس احتمالی؟ دولت بنیامین نتانیاهو از طرف شرکای غربی خود بخصوص آمریکا و بریتانیا به شدت تحت فشار قرار گرفته است تا هر چه سریع‌تر توافق آتش‌بس در جنگ غزه را به امضاء برساند. اگر نتانیاهو این بار نتواند فشارها را خنثی و یا از زیر بار آنها شانه خالی کند و مجبور به پذیرش توافق آتش‌بس شود، در آن صورت آیا جمهوری اسلامی و حزب‌الله لبنان، باز هم وعدۀ خود را برای "خونخواهی" ترور اسماعیل هنیه و فؤاد شکر دنبال خواهند کرد؟ قاعدتاً فقط مقام‌های رسمی جمهوری اسلامی و حزب‌الله لبنان می‌توانند به این پرسش پاسخ دهند. به نظرم اگر اقدام "خونخواهانه" قبل از اعلام احتمالی آتش‌بس در غزه صورت گیرد، اصل آتش‌بس را با تأخیر طولانی روبرو خواهد ساخت و اگر پس از اعلام آتش‌بس انجام شود، تعابیری به غیر از "خوانخواهی" از طرف کشورها و رسانه‌های جهانی از آن خواهد شد. ظاهراً وضع لحظه به لحظه از جهتی پیچیده‌تر و از جهتی دیگر، ساده‌تر می‌شود! #احمد_زیدآبادی @ahmadzeidabad

ترور اسماعیل هنیه ✍حمید آصفی آیا ساعت صفر جنگ نزدیک است؟ (به نظرم خیر) ✅وقتی به صحنه منطقه نگاه میکنیم تصور میشود بعدازعملیات ۷اکتبرحماس و نزدیک به ده ماه جنگ همه جانبه اسرائیل در غزه،تقریبا اسرائیل ازتمام خطوط قرمز دشمنشان عبورکرده است.ظاهرآ چیزی از توافق‌های نانوشته و پشت‌ پرده بر سر شیوه مدیریت تنش هاباقی نمانده است و هر آن بیم آن میرود که ایران و منطقه بسوی جنگی ویرانگر کشیده شود، ولی باز هنوز تمام خطوط در نوردیده نشده است.آیاترور اسماعیل هنیه می‌تواند نقطه آغاز این جنگ در خاورمیانه باشد؟ خیر! البته این ترور میتواند تردید و تزلزل شدیدی در دل وذهن گروه‌های نیابتی حکومت ایران ایجاد کند که آیا حکومت ایران واقعا توانمند هست و می‌شود برای همیشه نقطه اتکای آنان باشد؟ این تصور جنگ فراگیر بگونه است که اگراسماعیل هنیه در تهران ترور نمی‌شد، ترور فواد شکر بلندپایه‌ترین فرمانده نظامی حزب الله لبنان می‌توانست آتش جنگ در لبنان را روشن کند! ولی باز جواب منفی است. این اقدامات از پیچیدگی سیاست امنیتی اسرائیل است که با ضربات پی در پی و به لحاظ زمانی نزدیک به هم کمترین فرصت را به هرگونه واکنش را به دشمنان خود ندهد.اما خود این زبدگی و پیچیدگی های این اقدامات در دل خودش می‌تواند وضعیت پیچیده‌تری را به وجود بیاورد که اسرائیلی‌ها هم غافل‌گیر شوند، و آن انتظار ورود جدی حکومت ایران به نبرد همه جانبه است، آیا جنگ میشود؟ باز هم میتوان گفت فعلا جواب منفی است!. زیرا بنیان سیاست حکومت ایران همچون هر دولت مستقر در دنیا این است که بقا و تداوم داشته باشد. تجربه ثابت کرده است که هر اقدامی که جمهوری اسلامی بخواهد در این منازعه با اسرائیل انجام دهد مصالح حفظ نظام یک اصل ثابتی در هرگونه تصمیم‌گیری جنگی خواهد بود. به همین اعتبار است که بعد از ۷ اکتبر جمهوری اسلامی تا حد زیادی سعی کرده است که از درگیری مستقیم با اسرائیل و امریکا خود را دور نگه دارد و همچنین واکنش‌های حزب‌الله لبنان را هم در یک محدوده معینی قرار داده است.اما در این وضعیت اسرائیل به هیچ وجه طرفدار آتش بس و صلح پایدار نیست و این خود یک عاملی است که منطقه همیشه در وضعیت جنگی قرار داشته باشد. ناگفته نماند اسرائیل تنها کشوری است در جهان هست که مرزهای جغرافیایی و سرحدات زمینی آن در هیچکدام اسناد بین المللی ثبت نشده است و این امر بخاطر استراتژی جنگی است که در بطن ساختاردولت آن بطور همیشه قراردارد. اما یک نکته‌ای را نمی‌شود نادیده گرفت که این تنش های مداوم و جنگ‌های مقطعی و درگیری‌های جمهوری اسلامی با اسرائیل در یک نقطه زمانی می‌تواند این صحنه را به یک واکنشی بزرگ از سمت طرفین به وجود بیاورد که کل منطقه را به آتش بکشاند. اما تاکنون جمهوری اسلامی نشان داده است که خواهان جنگ فراگیر با اسرائیل نیست و این سیاست را در ماجرای مهم ترور قاسم سلیمانی خود رانشان داد که نهایتاً به یک ضربه موشکی به پایگاه عین الاسد که از قبل هم اطلاع داده بود محدود شد. دولت ایران در فروردین ماه امسال و پس از کشته شدن فرماندهان ارشد سپاه در حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق سخت ترین واکنش خودش را نشان داد. که با حمله مستقیم به اسرائیل با ۳۰۰ پهپاد و موشک از خاک ایران تلاش نمود که معادله توازن قدرت میان ایران و اسرائیل پابرجا بماند. ترور ارشدترین فرمانده حزب‌الله لبنان که مهم‌ترین کارت در دست جمهوری اسلامی است،امابازهم جنگ فراگیری رخ نداد! چرا که جمهوری اسلامی می‌داند حزب الله آخرین و قوی ترین کارتش است که فقط باید در یک نبرد آخرین و حتی انتحاری یابرای معامله بقا! از آن استفاده کند. ترور هنیه در تهران برای نظام آن‌قدر ارزش بالا ندارد که بخواهد خود را به وسط جنگ بکشاند. اما ولع اسرائیل و جنگ طلبی این کشور پایانی ندارد.اسرائیل تنها کشوری در کره زمین است که هنوز مرزهای زمینی خود را اعلام نکرده است و جامعه جهانی  و سازمان‌های بین‌المللی در این قضیه  نمی‌دانند مرز اسرائیل کجاست!! اما حیثت جمهوری در اثر این ترور بشدت ضربه خورده است هر چند این ضربه ها سبب خطر موجودیتی نشده ولی بدون پاسخ دادن،سبب فروریزش مشروعیت نزد هوادران و نیابتی هامیشود پس باید کاری کند!ا البته تنها گاهش شدید مشروعیت نیست، در انتهایی ترین تحلیل این ضربه‌ها می‌تواند جمهوری اسلامی را به فرسایشی ساختاری دچار کند و در لحظه ای خاص، نظام با ضربات جنبش های اجتماعی و یا درگیری خارجی فروبریزد که بحث دیگری را میطلبد. ترور هنینه یک بی‌آبرویی برای نظام است و باید انتقام سخت بگیرد ولی این انتقام سخت فراتر از واکنش به ترور سلیمانی و حمله به کنسولگری درسوریه نخواهدبود. https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

ترور اسماعیل هنینه آیا ساعت صفر جنگ نزدیک است؟ (به نظرم خیر) وقتی به صحنه منطقه نگاه میکنیم تصور میشود بعدازعملیات ۷اکتبرحماس و نزدیک به ده ماه جنگ همه جانبه اسرائیل در غزه،تقریبا اسرائیل ازتمام خطوط قرمز دشمنشان عبورکرده است.ظاهرآ چیزی از توافق‌های نانوشته و پشت‌ پرده بر سر شیوه مدیریت تنش هاباقی نمانده است و هر آن بیم آن میرود که ایران و منطقه بسوی جنگی ویرانگر کشیده شود، ولی باز هنوز تمام خطوط در نوردیده نشده است.آیاترور اسماعیل هنیه می‌تواند نقطه آغاز این جنگ در خاورمیانه باشد؟ خیر! البته این ترور میتواند تردید و تزلزل شدیدی در دل وذهن گروه‌های نیابتی حکومت ایران ایجاد کند که آیا حکومت ایران واقعا توانمند هست و می‌شود برای همیشه نقطه اتکای آنان باشد؟ این تصور جنگ فراگیر بگونه است که اگراسماعیل هنینه در تهران ترور نمی‌شد، ترور فواد شکر بلندپایه‌ترین فرمانده نظامی حزب الله لبنان می‌توانست آتش جنگ در لبنان را روشن کند! ولی باز جواب منفی است. این اقدامات از پیچیدگی سیاست امنیتی اسرائیل است که با ضربات پی در پی و به لحاظ زمانی نزدیک به هم کمترین فرصت را به هرگونه واکنش را به دشمنان خود ندهد.اما خود این زبدگی و پیچیدگی های این اقدامات در دل خودش می‌تواند وضعیت پیچیده‌تری را به وجود بیاورد که اسرائیلی‌ها هم غافل‌گیر شوند، و آن انتظار ورود جدی حکومت ایران به نبرد همه جانبه است، آیا جنگ میشود؟ باز هم میتوان گفت فعلا جواب منفی است!. زیرا بنیان سیاست حکومت ایران همچون هر دولت مستقر در دنیا این است که بقا و تداوم داشته باشد. تجربه ثابت کرده است که هر اقدامی که جمهوری اسلامی بخواهد در این منازعه با اسرائیل انجام دهد مصالح حفظ نظام یک اصل ثابتی در هرگونه تصمیم‌گیری جنگی خواهد بود. به همین اعتبار است که بعد از ۷ اکتبر جمهوری اسلامی تا حد زیادی سعی کرده است که از درگیری مستقیم با اسرائیل و امریکا خود را دور نگه دارد و همچنین واکنش‌های حزب‌الله لبنان را هم در یک محدوده معینی قرار داده است.اما در این وضعیت اسرائیل به هیچ وجه طرفدار آتش بس و صلح پایدار نیست و این خود یک عاملی است که منطقه همیشه در وضعیت جنگی قرار داشته باشد. ناگفته نماند اسرائیل تنها کشوری است در جهان هست که مرزهای جغرافیایی و سرحدات زمینی آن در هیچکدام اسناد بین المللی ثبت نشده است و این امر بخاطر استراتژی جنگی است که در بطن ساختاردولت آن بطور همیشه قراردارد. اما یک نکته‌ای را نمی‌شود نادیده گرفت که این تنش های مداوم و جنگ‌های مقطعی و درگیری‌های جمهوری اسلامی با اسرائیل در یک نقطه زمانی می‌تواند این صحنه را به یک واکنشی بزرگ از سمت طرفین به وجود بیاورد که کل منطقه را به آتش بکشاند. اما تاکنون جمهوری اسلامی نشان داده است که خواهان جنگ فراگیر با اسرائیل نیست و این سیاست را در ماجرای مهم ترور قاسم سلیمانی خود رانشان داد که نهایتاً به یک ضربه موشکی به پایگاه عین الاسد که از قبل هم اطلاع داده بود محدود شد. دولت ایران در فروردین ماه امسال و پس از کشته شدن فرماندهان ارشد سپاه در حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق سخت ترین واکنش خودش را نشان داد. که با حمله مستقیم به اسرائیل با ۳۰۰ پهپاد و موشک از خاک ایران تلاش نمود که معادله توازن قدرت میان ایران و اسرائیل پابرجا بماند. ترور ارشدترین فرمانده حزب‌الله لبنان که مهم‌ترین کارت در دست جمهوری اسلامی است،امابازهم جنگ فراگیری رخ نداد! چرا که جمهوری اسلامی می‌داند حزب الله آخرین و قوی ترین کارتش است که فقط باید در یک نبرد آخرین و حتی انتحاری یابرای معامله بقا! از آن استفاده کند. ترور هنیه در تهران برای نظام آن‌قدر ارزش بالا ندارد که بخواهد خود را به وسط جنگ بکشاند. اما ولع اسرائیل و جنگ طلبی این کشور پایانی ندارد.اسرائیل تنها کشوری در کره زمین است که هنوز مرزهای زمینی خود را اعلام نکرده است و جامعه جهانی  و سازمان‌های بین‌المللی در این قضیه  نمی‌دانند مرز اسرائیل کجاست!! اما حیثت جمهوری در اثر این ترور بشدت ضربه خورده است هر چند این ضربه ها سبب خطر موجودیتی نشده ولی بدون پاسخ دادن،سبب فروریزش مشروعیت نزد هوادران و نیابتی هامیشود پس باید کاری کند!ا البته تنها گاهش شدید مشروعیت نیست، در انتهایی ترین تحلیل این ضربه‌ها می‌تواند جمهوری اسلامی را به فرسایشی ساختاری دچار کند و در لحظه ای خاص، نظام با ضربات جنبش های اجتماعی و یا درگیری خارجی فروبریزد که بحث دیگری را میطلبد. ترور هنینه یک بی‌آبرویی برای نظام است و باید انتقام سخت بگیرد ولی این انتقام سخت فراتر از واکنش به ترور سلیمانی و حمله به کنسولگری درسوریه

✅در ایران، مراسم تحلیف مسعود پزشکیان برگزار شد و او به عنوان رئیس جمهوری جدید ایران در مجلس سوگند یاد کرد. او گفت که برای رفع تحریمها از پا نخواهد نشست و از کشورهای غربی هم خواست که با احترام متقابل با ایران رفتار کنند. گفتگو با حمید آصفی، فعال سیاسی https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

🔹گفتگوی رضا علیجانی با ایران اینترنشنال ✅جمع‌بندی مراسم تنفیذ و سخنان پزشکیان: آواز خوش در یک کوچه بن‌بست؛ آغاز چالش کارگزار و ساختار با انتقال از زنگ انشاء به زنگ دیکته. 🌈 پزشکیان کار مهمی نمی‌تواند بکند اما این به آن معنا نیست که هیچ کاری نمی‌تواند بکند. ساختار، کارگزار را محاصره کرده، اما کارگزار هم بی‌نقش نیست. ادامه مسیر بستگی به خود پزشکیان دارد... 🌈اینک بین ساختار ولایی و بخشی از مردم که به خاطر همان چند وعده پزشکیان به او رأی داده‌اند، «رقابتی برای تصاحب» وی در جریان است... 🌈من به‌هیچ‌وجه ضدیتی با دولت پزشکیان ندارم و فکر نمی‌کنم موفقیت او در همین چند وعده به ضرر جامعه مدنی و یا «روند» تغییر باشد، بلکه برعکس می‌تواند تسهیل‌گر هم باشد. اگر دولت او بتواند کار مفیدی بکند ما از آن هم استقبال و هم استفاده می‌کنیم. 🌈پزشکیان به خاطر اینکه همان حرفهای دوران نامزدی‌اش را در حضور خامنه‌ای و مراسم تنفیذ گفت، نمره قبولی می‌گیرد. او تصریح کرد که مردم به تغییر و سیاست متفاوتی رأی داده‌اند و افزود... 🌈سخنان خامنه‌ای تکرار لجبازی و «اصرار بر یک امر محال» بود؛ کوچه بن‌بست... https://t.me/rezaalijani41 🔺«تنفیذ» یعنی انتخاب مردم(حتی ذیل همین ساختار)، باید از طریق آسمان، خدا و نماینده‌اش مورد تأیید قرار بگیرد. در نظام‌های گذشته نماینده فرّه ایزدی و اینک نور ولایی بالاتر از انتخاب مردم قرار دارد. 🔺دوگانه رهبر و رئیس جمهور در سیر ج.ا همیشه مشکل‌زا بوده و به تدریج هم... 🔺پزشکیان وعده تغییر ساختار نداده اما وعده تغییر چند سیاست مشخص را داده است. 🔺پزشکیان سخنانش را با تشکر از لطف و «تدبیر» خامنه‌ای آغاز کرد، اما در ادامه حرفهای خوبی زد. او تصریح کرد که مردم به تغییر رأی داده‌اند، ملاک ما راضی بودن مردم است. او از آزادی‌های مشروع حرف زد و تعامل سازنده با جهان، همچنین تصریح کرد که وی «مسئول اجرای قانون اساسی و ریاست قوه مجریه» است. این مسئله به لحاظ حقوقی همان چالشی است که... 🔺کوچه بن‌بست اما آنجایی خودش را نشان میداد که پزشکیان از همگرایی و وحدت و قانون و دوری از هوای نفس برای حل مشکلات کشور یاد کرد. این راه رفته‌ی بارها شکست خورده است. 🔺اینک ساختار میخواهد پزشکیان را به به دولت سوم بیت تبدیل کند و این طرف میخواهد مطالبه‌گرانه او را روی چند وعده‌اش نگه دارد. 🔺علت این‌که دولت اول و دوم بیت بحرانهای کشور را چند برابر کردند صرفا کارگزارانش نبودند بلکه تصلب ساختار و سیاستهای خامنه‌ای بود. 🔺پزشکیان نهج‌البلاغه‌خوانی است که میگوید من گردن و شرافتم را در گرو حرفهایم میگذارم. من دروغ نخواهم گفت. من توسعه به قیمت له شدن فقرا را نمیپذیرم. باید کشور از حالت قفس خارج شود. باید اف،ای،تی،اف امضا شود و به ارزان‌فروشی و گران‌خری پایان داده شود. باید با همه دنیا تعامل بکنیم. اینها حرفهای مهمی است. 🔺پزشکان میگوید باید فضا بازتر شود و با مردم تعامل صورت گیرد. حال؛ جامعه مدنی فرضا امتیاز مجله و یا حزب میخواهد، اما خامنه‌ای در طول این چند دهه اختیار این أمور را از دست دولت و قوه مجریه خارج کرده است. چند روز پیش دو نفر از زنان کارگردان و عضو خانه سینما... 🔺در دولت روحانی او خطاب به نیروی انتظامی گفت شما مسئول اجرای قانون هستید و نه اسلام. اما فرمانده منصوب خامنه‌ای در نیروی انتظامی بلافاصله... 🔺جدا از ساختار، شخصیت کارگزارها هم با یکدیگر متفاوت است. خاتمی فکر بازتری از پزشکیان دارد. حسن روحانی قوی‌تر و قلدرتر از اوست. پزشکیان شباهتها و تفاوتهایی با هاشمی رفسنجانی دارد. هاشمی، برخلاف پزشکیان (که میگوید مرید خامنه‌ای است)، خودش را فردی مهمتر و بالاتر از خامنه‌ای میدانست اما در عین حال همیشه میخواست حداقل در ظاهر احترام او را حفظ کند. پزشکیان از این لحاظ شبیه هاشمی است. بدین ترتیب شاید او شبیه هاشمی شود و در نهایت بگوید من حرفم را به رهبر زدم و او نپذیرفت اما در عمل باید فرمان و نظر او اجرا شود. 🔺سخنان خامنه‌ای هم تکرار و اصرار بر سیاستهای قبلی‌اش بود. او با ادبیات جلیلی‌واری گفت که با کار جهادی میتوان کوههای مشکلات را جابه‌جا کرد! همچنین سخن ازحل مشکلات اقتصادی اما با اتکا به روسیه و چین و قهر با اروپا و... زد. این کوچه بن‌بستی است که حرفهای خیلی خوب پزشکیان را چند روز بعد در زمان تعیین وزرا از کلاس انشاء وارد کلاس دیکته میکند. 🔺چند روز بعدتر هم او در باره اف،ای،تی، اف به مشکل برخورد خواهد کرد و چندی بعد هم در باره قیمت بنزین و روی فشارهای اجتماعی به زنان وارد چالشهای مهمی خواهد شد. همینطور در باره این سخنش که «من مسئول اجرای قانون اساسی هستم»، با قوه مقننه، قضائیه، نیروهای نظامی و دیگر ارکان قدرت به چالش و بن‌بست خواهد خورد. 🔹متن کامل‌تر در صفحه فیس بوک 🔹لینک فایل صوتی: https://t.me/RezaAlijaniarchive/462

معمای دو روز کشور ✍ حمید آصفی ✅حملات رسانه هایی کیهان، فارس نیوز تسنیم و شعار در نماز جمعه تهران بر علیه ظریف در دو روز گذشته به دلیل یک خصلت نهادینه شده در بطن قدرت در ایران است که جناح های تندرو را به جان جناح رفرمیست نه چندان جدی میاندازند و وقتی فضا را آمده نمودند، دروقت مناسب  قدرت اصلی نظام وارد دعوا میشود و فصل الخطاب میگردد!.این وقت مناسب امروز بود!!که بعداز موج حملات به پزشکیان و یارانش، ایشان به مجلس رفتند و به اتفاق نمایندگان  به دیدار رهبری نظام نائل شدند. در این دیدار مهمترین و کانونی‌ترین شعار و برنامه آقای پزشکیان که ازسرگیری مذاکرات برای احیای برجام و رد مصوبه راهبردی مجلس بود، این مصوبه موردتایید مجدد رهبری قرار گرفت.تاهمینجا تکلیف سیاست خارجی پزشکیان معلوم شد.درخصوص معرفی کابینه و تشکیل دولت آقای پزشکیان، رهبری گفتند باید وزرا تا بن دندان به جمهوری اسلامی متعقد باشند و سابقه سوء نداشته باشند.منظور این است که وزرای پیشنهادی نباید مخالف قانون اقدام راهبردی مجلس باشند و نیز به برخورد های امنیتی نسبت به موضوع حجاب زاویه انتقادی دارند، نباید انتخاب شوند. پس تکلیف وزرای پزشکیان هم مشخص شد. برای این دو امور از مجلس خواسته شد که همکاری با دولت داشته باشند! و در امور استراتژیک و راهبردی یک صدای واحد از این دو مجموعه بیرون بیاید. معمای مهم: مسئله ای که می‌شود مفروض داشت این است که سیاست دولت آقای روحانی که به دنبال برجام بود و حل مسئله تحریم و بحران اقتصادی بود، باید در ظرف کابینه آقای پزشکیان به گونه دیگر باز تولید شود. زیرا سیاست در ساختار جمهوری اسلامی اینگونه است که همه چیز کوتاه مدت،تاکتیکی و ابتر است و روز از نو روزی از نو، چرا فقط حفظ نظام اوجب واجبات است و اوجب واجبات توسعه متوازن اقتصادی نیست زیرا توسعه واقعی یعنی تولید خطر امنیتی برای نظام!  به همین دلیل است که  سیاست کلانی وجود ندارد و تاکتیک ها زود به پایان و متناقض می‌شوند. دراین وسط راه حل تاکتیکی جهت حفظ آبروی نظام به گونه ای است که مقام قدسی نباید اشتباه کرده باشد و همه راه‌ها هم درست بوده است! برای جلوگیری از خدشه آمدن به نهاد مقدس حکمرانی، باید همان سیاست‌هایی که قبلاً با آنها مخالفت شده است دوباره کوبیده شود ولی همان سیاست‌ها در قالبی دیگر و کالبدی دیگر در پیش گرفته شود! و احتمالا یک توافقنامه به جای برجام امابا اسم جدید. این آن معمایی است که میشود از این زاویه به آن نگاه کرد. در این شرایط همه آژیرهای خطر در کشور به صدا درآمده و حاکمیت از بیم برکشیدن چندین ابر جنبش اعتراضی در ایران به خصوص در حوزه اقتصادی و فلاکت عجیب و شدیدی که در۱۲۰ساله اخیر، که در کشور به وجود آمده است باید راه حلی عاجل پیدا کند.اما این راه حل‌ استراتژیک نیست و حالت تاکتیکی دارد و فقط در حدی که تحریم‌هایی برداشته شود، پولی به دست آورده شود، گشایش‌های نه چندان جدی بوجود آید ولی زیست دربحران ها ادامه خواهدداشت. حال می‌ماند آقای پزشکیان که میگویند سلیم النفس و در فرهنگ نهج البلاغه زندگی کرده و گردن خود را در گروه وعده هایش گذاشته است می‌خواهد چه بکند؟ آشکارشدن مواضع واقعی آقای پزشکیان چندان طول نخواهد کشید. https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

✅ هر قدر آقای پزشکیان می‌گوید اهل دعوا نیست،حکایت آن خواستگاری شده که می‌گفت پنجاه درصدش حل است، حداقل بخش تندروی طرف مقابل، به عکس، اصلا راضی نیست و دعوا را پیش هنگام با حمله به جواد ظریف شروع کرده است. حال باید دید موضع خود خامنه‌ای چیست. 🌈 چهار علت این حملات... 🌈 میزان مشارکت در انتخابات حتی در دور دوم نسبت به 1400 فقط یک درصد افزایش داشت و آقای پزشکیان با پایین‌ترین میزان رأی نسبت به همه ادوار ریاست جمهوری به این مقام رسیده است. این آمار رسمی خود به خوبی بیانگر فضای جامعه است. بنابرای کسانی که در دور دوم در انتخابات شرکت کردند بهتر است... 🌈برای اصلاح‌طلبان شکاف اصلاح‌طلبی-اصول‌گرایی اصالت(محوریت) دارد. برای سرنگونی‌طلبان اما این شکاف «هیچ اهمیتی ندارد». از موضع گذارطلبیِ تحول‌خواهانه و سامانمند، هر چند «اتکاء» این راهبرد به جامعه مدنی و جنبش‌های اجتماعی است، اما اتفاقات و شکاف‌های درون حکومت به عنوان یک تسهیل‌گر مورد توجه است. بر این اساس، «اگر» فضای تنفسی‌ای در پایین بوجود بیاید، مورد حمایت، استقبال و استفاده است. 🔹گفتگوی رضا علیجانی با ایران ایتترنشنال https://t.me/rezaalijani41 🔺اولین تحلیل و تصور در باره این حملات شاید این باشد که «نیش عقرب نه از ره کین است، اقتضای طبیعتش این است!». 🔺علل این حملات را می‌توان چنین برشمرد: به خطر افتادن پیش هنگام منافع‌شان که فکر می‌کردند تا 5 سال دیگر هم دور «سفره دولت» رئیسی ادامه خواهد داشت(البته «سفره حکومت» برای عده‌ای، جدا، چرب‌تر و با دوام‌تر است!) + احساس تضاد «هویتی» و «راهبردی» با گفتاری که تا حدی در پی تعامل با مردمان داخل و دولت‌های جهان است+ به حاشیه راندن اختلافات داخل جریان ولایی علیه یک دشمن مشترک+ فلج کردن و به شکست رساندن دولت برای القای این پیام که ما قدرت بالاتر و صاحبان گفتمان و سیاستِ درست‌تر هستیم. 🔺رسانه‌های جریان تندرو حمله سیستماتیکی را علیه دولتِ هنوز به دنیا نیامده‌ی پزشکیان شروع کرده‌اند. اما عده‌ای از اصول‌گرایان نیز به نقد فحاشی به ظریف در نماز جمعه پرداخته‌اند؛ مانند یاسر جبرائیلی که از نزدیکان و همکاران رئیسی بود، مهدی عرب صادق معاون سیاسی مستعفی موتلفه، مصطفی فقیهی(صاحب امتیاز سایت انتخاب)، علی قلهکی(فعال رسانه‌ای اصول‌گرا) و... . 🔺من از ابتدای آمدن آقای پزشکیان نظرم پنجاه-پنجاه بوده که آیا او فقط برای گرم کردن انتخابات (و هراس حکومت از جنبش مهسا و چند انتخاباتِ زیر پنجاه درصد مشارکت)، تأیید صلاحیت شده و یا برای بالاتر از آن یعنی رئیس جمهور شدن. شاید در آینده این ابهام روشن‌تر شود. 🔺چیدن کمیته‌هایی برای معرفی وزرا به رئیس جمهور اینک عمدتا به‌درد فرهنگ‌سازی می‌خورد. اما باید دید بالاخره از این آفتابه لگن هفت دست، شام و نهاری هم بیرون می‌آید یا نه و در ادامه آیا علی خامنه‌ای و مجلس ولائی اجازه چنین پخت و پزی را می‌دهند یا خیر. البته در همین مرحله هم عده‌ای دارند از زوایای دیگری ابراز نگرانی می‌کنند؛ افراد مختلفی از جمله آقایان علیرضا علوی‌تبار، محمود صادقی، حمید ابوطالبی، مسیح مهاجری و ... و اقتصاددانانِ نهادگرایی مثل آقایان راغفر و مومنی. 🔺در هر حال نزاع و صف‌بندی اصلاح‌طلب-اصول‌گرا احیا شده است. آتش تهاجم را هم قبل ازهمه کیهان آغاز کرده است که حتی موقع رفتن ظریف به صدا و سیما به او حمله کرد. ظریف اگر در دوران انتخابات به ستاد پزشکیان کمک می‌کرد حالا شاید به علت شیطان‌سازی که جریان تندرو از او و حسن روحانی کرده‌اند و آلرژی خاصی که رویش دارند، تبدیل به یک هدف برای حمله به پزشکیان شده است. هر چند ممکن است ولائیون نیز مجبور شوند به تدریج به حضور ظریف عادت و او را نیز تحمل کنند. 🔺با شناختی که از شخصیت ظریف داریم بعید است او بدون مجوز و حمایتی از بالا خودش را این طور وسط سیاست‌های داخلی و انتخابات بیندازد. 🔺 به خصوص کسانی که در دور دوم در انتخابات شرکت کردند بهتر است دقت کنند که لباس محافظه‌کاری و دفاع از وضع موجود به تن‌شان نچسبد و باز به عرصه جامعه مدنی برگردند و به مطالبه‌محوری از دولت بپردازند و سخنگوی مطالبات باشند نه حافظ و محافظ وضع موجود. 🔺ولائیون تندرو به قانون اساسی به خصوص فصل سوم و حقوق ملت اصلا معتقد نیستند. حملات آنها به امتیازدهی به نامزدهای مطرح در کمیته‌ها در ستاد پزشکیان یک تحریف و عوام‌فریبی برای تحریک احساسات مذهبی است. ستاد پزشکیان کجا گفته همه نامزدها را می‌خواهند بر اساس امتیاز مثبت به زنان و اقلیت‌های مذهبی انتخاب کنند. این‌ها با کشیدن عکس مار دارند حیله‌گری می‌کنند. 🔺بخشی از زنان مشارکت‌کننده در انتخابات، مطالبه‌ی معرفی حداقل چهار وزیر زن را طرح کرده‌اند که باید دید به کجا می‌کشد. 🔹لینک فایل صوتی: https://t.me/RezaAlijaniarchive/455

✅مصاحبه اختصاصی موکریان با حمید آصفی «روزنامه‌نگار و کارشناس مسائل سیاسی» «بخش پایانی» پیرامون: تحلیل نتایج انتخابات ریاست جمهوری و بررسی گفتمان و وعده‌های رئیس جمهور جدید https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

✅مصاحبه اختصاصی موکریان با حمید آصفی «روزنامه‌نگار و کارشناس مسائل سیاسی» «بخش پایانی» پیرامون: تحلیل نتایج انتخابات ریاست جمهوری و بررسی گفتمان و وعده‌های رئیس جمهور جدید https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

‍ ‍ دست‌ها ی حاکمیت زیر سنگ تحریم‌ها ی دوگانه ✅وضعیت و ایستار سیاسی پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم چه‌گونه بود که حاکمیت به بازگشت اصلاح‌طلبان به قدرت چرخید؟ در باره ی انتخابات ریاست‌جمهوری آخر در جمهوری اسلامی هنوز گفت‌وگوها ی بسیاری هست. با این همه، به همت و لطف بخشی از کسانی که در مرحله اول درصف تحریم‌های شصت درصد بودند،ده درصد ازاین بخش  موقتآجدا شدند وبه مسعود پزشکیان کمک کردند تا به پاستور برسد و رییس‌جمهوری دیگر از اصلاح‌طلبان برگزیده شود!؟ایستار سیاسی چه بود که حاکمیت را به چرخشی در سیاست داخلی کشاند؟ آیا اصلاح‌طلبان دوباره از حاکمیت بازی‌خورده‌اند؟ و اگر ضرورت‌ها بگذرد و دست‌ها ی حاکمیت از زیر سنگ تحریم‌ها ی دوگانه (تحریم انتخابات به وسیله ی مردم و تحریم ایران به وسیله ی قدرت‌ها ی جهانی) رها شود، اصلاح‌طلبان هم از چشم او خواهند افتاد؟ یا آن‌که اصلاح‌طلبان از فرصت به‌دست‌آمده بهره خواهند برد؟ گل خواهند زد؟ بازی را خواهند برد؟ در کویر سیاست در ایران گل خواهند کاشت؟ و ایران را در راهی تازه و بی‌بازگشت قرار خواهند داد؟ اگر حساب‌وکتاب سیاست فراموش نشود، اصلاح‌طلبان محکوم و ناگزیر به برد هستند؛ زیرا برای اصلاح‌طلبان این بازی بازی آخر است. اگر بازی تمام شود و مردم در سبد اصلاح‌طلبان گلی نیابند، آن‌ها از چشم‌ مردم ‌هم‌خواهند افتاد. و دور است که در آینده‌ای نزدیک دوباره مردم به این ساده‌دلان رو کنند! آیا با انتخاب پزشکیان نیروها ی تازه‌ای رها خواهد شد، که به این آسانی دوباره پس نخواهند رفت؟ آیا حاکمیت برخلاف آن‌چه در ویترین‌ها ی رسمی دیده می‌شود، به کار زار حکومت یک‌دست و پاداصلاح پی‌برده است؟ و می‌خواهد پیش  راه جانشین رهبر فعلی خود را هم‌وار کند؟ و برخی از گره‌ها ی کور سیاست را در ایران بگشاید؟ یا آن که ما با نرمشی گذارا و تکنیکی روبه‌رو هستیم و کسانی که به تغییر و دگرگونی چشم و امید دارند، بازی خورده اند؟ توازن نیروها در ایستار پس از انتخابات چه‌گونه است؟ و چنین ایستاری چه دگرگونی‌هایی را به پیوستار سیاسی در ایران بار و سوار خواهد کرد. مخاطبین عزیز در این گفتگو با شفافیت به این پرسش ها پاسخ داده ام و اگر حوصله کردید ببینید https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

‍ دست‌ها ی حاکمیت زیر سنگ تحریم‌ها ی دوگانه ✅وضعیت و ایستار سیاسی پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم چه‌گونه بود که حاکمیت به بازگشت اصلاح‌طلبان به قدرت چرخید؟ در باره ی انتخابات ریاست‌جمهوری آخر در جمهوری اسلامی هنوز گفت‌وگوها ی بسیاری هست. با این همه، به همت و لطف بخشی از کسانی که در مرحله اول درصف تحریم‌های شصت درصد بودند،ده درصد ازاین بخش  موقتآجدا شدند وبه مسعود پزشکیان کمک کردند تا به پاستور برسد و رییس‌جمهوری دیگر از اصلاح‌طلبان برگزیده شود!؟ایستار سیاسی چه بود که حاکمیت را به چرخشی در سیاست داخلی کشاند؟ آیا اصلاح‌طلبان دوباره از حاکمیت بازی‌خورده‌اند؟ و اگر ضرورت‌ها بگذرد و دست‌ها ی حاکمیت از زیر سنگ تحریم‌ها ی دوگانه (تحریم انتخابات به وسیله ی مردم و تحریم ایران به وسیله ی قدرت‌ها ی جهانی) رها شود، اصلاح‌طلبان هم از چشم او خواهند افتاد؟ یا آن‌که اصلاح‌طلبان از فرصت به‌دست‌آمده بهره خواهند برد؟ گل خواهند زد؟ بازی را خواهند برد؟ در کویر سیاست در ایران گل خواهند کاشت؟ و ایران را در راهی تازه و بی‌بازگشت قرار خواهند داد؟ اگر حساب‌وکتاب سیاست فراموش نشود، اصلاح‌طلبان محکوم و ناگزیر به برد هستند؛ زیرا برای اصلاح‌طلبان این بازی بازی آخر است. اگر بازی تمام شود و مردم در سبد اصلاح‌طلبان گلی نیابند، آن‌ها از چشم‌ مردم ‌هم‌خواهند افتاد. و دور است که در آینده‌ای نزدیک دوباره مردم به این ساده‌دلان رو کنند! آیا با انتخاب پزشکیان نیروها ی تازه‌ای رها خواهد شد، که به این آسانی دوباره پس نخواهند رفت؟ آیا حاکمیت برخلاف آن‌چه در ویترین‌ها ی رسمی دیده می‌شود، به کار زار حکومت یک‌دست و پاداصلاح پی‌برده است؟ و می‌خواهد پیش  راه جانشین رهبر فعلی خود را هم‌وار کند؟ و برخی از گره‌ها ی کور سیاست را در ایران بگشاید؟ یا آن که ما با نرمشی گذارا و تکنیکی روبه‌رو هستیم و کسانی که به تغییر و دگرگونی چشم و امید دارند، بازی خورده اند؟ توازن نیروها در ایستار پس از انتخابات چه‌گونه است؟ و چنین ایستاری چه دگرگونی‌هایی را به پیوستار سیاسی در ایران بار و سوار خواهد کرد. مخاطبین عزیز در این گفتگو با شفافیت به این پرسش ها پاسخ داده ام و اگر حوصله کردید ببینید https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

‍ دست‌ها ی حاکمیت زیر سنگ تحریم‌ها ی دوگانه ✅وضعیت و ایستار سیاسی پیش از انتخابات ریاست‌ جمهوری چهاردهم چگونه بود که حاکمیت به بازگشت اصلاح‌طلبان به قدرت چرخید؟ در باره ی انتخابات ریاست‌جمهوری آخر در جمهوری اسلامی هنوز گفت‌وگوها ی بسیاری هست. با این همه، به همت و لطف بخشی از کسانی که در مرحله اول درصف تحریم‌های شصت درصد بودند،ده درصد ازاین بخش موقتا جدا شدند وبه مسعود پزشکیان کمک کردند تا به پاستور برسد و رییس‌جمهوری دیگر از اصلاح‌طلبان برگزیده شود!؟ ایستار سیاسی چه بود که حاکمیت را به چرخشی در سیاست داخلی کشاند؟ آیا اصلاح‌طلبان دوباره از حاکمیت بازی‌خورده‌اند؟ و اگر ضرورت‌ها بگذرد و دست‌ها ی حاکمیت از زیر سنگ تحریم‌ها ی دوگانه (تحریم انتخابات به وسیله ی مردم و تحریم ایران به وسیله ی قدرت‌ها ی جهانی) رها شود، اصلاح‌طلبان هم از چشم او خواهند افتاد؟ یا آن‌که اصلاح‌طلبان از فرصت به‌دست‌آمده بهره خواهند برد؟ گل خواهند زد؟ بازی را خواهند برد؟ در کویر سیاست در ایران گل خواهند کاشت؟ و ایران را در راهی تازه و بی‌بازگشت قرار خواهند داد؟ اگر حساب‌ وکتاب سیاست فراموش نشود، اصلاح‌طلبان محکوم و ناگزیر به برد هستند؛ زیرا برای اصلاح‌طلبان این بازی بازی آخر است. اگر بازی تمام شود و مردم در سبد اصلاح‌طلبان گلی نیابند، آن‌ها از چشم‌ مردم ‌هم‌خواهند افتاد. و دور است که در آینده‌ای نزدیک دوباره مردم به این ساده‌دلان رو کنند! آیا با انتخاب پزشکیان نیروها ی تازه‌ای رها خواهد شد، که به این آسانی دوباره پس نخواهند رفت؟ آیا حاکمیت برخلاف آن‌چه در ویترین‌ها ی رسمی دیده می‌شود، به کار زار حکومت یک‌دست و پاداصلاح پی‌برده است؟ و می‌خواهد پیش راه جانشین رهبر فعلی خود را هم‌وار کند؟ و برخی از گره‌ها ی کور سیاست را در ایران بگشاید؟ یا آن که ما با نرمشی گذارا و تکنیکی روبه‌رو هستیم و کسانی که به تغییر و دگرگونی چشم و امید دارند، بازی خورده اند؟ توازن نیروها در ایستار پس از انتخابات چه‌گونه است؟ و چنین ایستاری چه دگرگونی‌هایی را به پیوستار سیاسی در ایران بار و سوار خواهد کرد. در این گفتگو به شفافیت این پرسش هارا پاسخ داده ام https://t.me/hamidasefichannel2 صفحه اینستاگرام https://instagram.com/hamid._asefi فیسبوک https://www.facebook.com/hamid.asefi.16 صفحه یوتیوب https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo

دلبستگی ناکام  به بوروکراسی وبختک گزینش  ترجیحی جواد رحیم پور از نظر تئوری  سازمان  های جدید بخشی از نظم وساختار ضروری توسعه است اما الزاما شکل دولتی  آن  در صورتیکه مبتنی بر بنیان اقتدار سنتی تولید قدرت(امرانه) باشد  کمک موثری در مسیر توسعه نمی کند ودر مرحله ای با هراس از آثار توسعه انسانی،علیه این مسیر گام بر می دارد. در این بین دولت های ایدئولوژیک  تعارض  های بیشتری با روند توسعه دارند  واگر سازشی بین ایدئولوژی  و توسعه برقرار می کنند دست‌کم  حوزه سیاسی را مستثنی می کنند. البته ایدئولوژی های  مذهبی  ساحت فرهنگ را به حوزه قلمرو خود واردمی کنند وتبعا انتظار توسعه وفهم آن نیز نمی رود. روزنه گرایان وسپس راهگشایان  که کلید بازگشت به صندوق  رای در جمهوری اسلامی را زدند تلاش کردند تا بخشی از ضرورت سیاسی اقدام  خود را با انگیزه بازگشت به مسیر توسعه توضیح دهند. تبعا این بازگشت توام با بازگشت به قدرت ممکن وهمواره می شد.نظریه همکاری با حکومت برای هموارسازی مسیر توسعه در تاریخ معاصر ایران بارها تجربه وتکرار شده است. این تجربه البته ثمراتی داشته اما در نهایت ناکام  مانده است اکنون راهگشایان به مقصد خود رسیده اند وموعد انتخاب اعضای  کابینه دکتر پزشکیان است. تبعا فهم این گروه  از قانون اساسی  همخوانی اصول وساختار با مسیر توسعه است. اگر جز این بود که نمی توانستند از قدرت قانون وساختار برای پیشبرد هدف خود کمک گیرند  همچنانکه گفتم هر سیستمی اقتدار گرایی  درجاتی از توسعه را به همراه می آورد اما در نهایت یا با توسعه گسسته روبرو می شویم که بخشی از حوزه ها مانند حوزه سیاسی،  فرهنگی و... را شامل  نمی شود ویا با پدیده ناموزونی توسعه روبرو می شویم که شکاف  منطقه ای ودرامدی از نمونه های بارز آن است. در شرایط کنونی  با وضعیت عدم تقارن توسعه در کشور روبرو هستیم.اکنون سوال اینجاست که  می توان با ابزار بوروکراسی در مسیر توسعه قرار گرفت؟ نخستین سوال این است که بوروکراسی جمهوری اسلامی چه رابطه ای با توسعه برقرار کرده است؟ پاسخ این سوال تبعا درچند خط قابل بیان نیست اما می توان گفت که حتما  شاهد دستاورد هایی با معیار توسعه بوده ایم ولی درنهایت در مسیر فرسایش واستهلاک منابع پیش  می رویم. دستاوردها نه با هزینه ها همخوانی داردونه مستمر ،جامع  و موزون است. گسستگی فرایند توسعه در دولت پزشکیان قابل جبران  وتحقیق نیست زیرا ساختار ایدئولوژیک  پیوست مانع بنیادی آن  است.اما نا موزونی توسعه  می تواند  اندکی ترمیم یابد.اندک بودن نیز دقیقا به  ناکامی بنیادی بوروکراسی وضع  موجود برمی گردد. وضع موجود یعنی دولت بزرگ، مصرف کننده، رقیب و فاقد بینش ملی وصد البته  فاقد اتصال به اراده عمومی.هر قدر بین توسعه واعتماد به ساختار شکاف بیشتر می شود با رویکرد توجه بیشتر به بوروکراسی  از جانب حکومت ونیروهای درونی آن  روبرو می شویم. ساختار انتخاباتی وکاندیداتوری  هرروز به سمت داشتن تجربه مدیریتی در این بوروکراسی  پیش می رود.ور گزینش مدیران نیز داشتن تجربه مدیریتی در این بوروکراسی  یک مزیت محسوب می شود.نگاهی به شرایط  گزینش کابینه پزشکیان شاهدی بر این مدعاست. الگوی گزینش در نظام  اداری ،گزینش ترجیحی است. یعنی فرد داوطلب اعتقادات مشخصی داشته باشد ودر ادامه همکاری  وخلاقیت برای ارتقا فاصله ای با اعتقادات بنیادین و الگوی حکمرانی پیدا نکند. گزینش ترجیحی همانند ارز ترجیحی در اقتصاد عمل می کند. حاصل گزینش  ترجیحی  تولید رانت وناکارامدی. است گسستگی وناموزونی  توسعه  ،توسط همین بوروکراسی تثبیت شده است،  تخریب منابع آب، خاک، جنگلها، اتلاف انرژی، ناتوانی روند استهلاک سرمایه ثابت و سرمایه گداری جدید و....حاصل عملکرد همین بوروکراسی  است. بوروکراسی  وضع موجود به  نظام سیستماتیک  تولید رانت تبدیل  شده است، تبعا هر رانتجویی خدماتی نیز ارائه  کرده است ،مثلا فلان جاده را ساخته است هر چند گران‌تر یا با کیفیت کمتر، برخی نیز بینابین وبرخی نیز تقریبا هیچ اقدام  مثبتی  ولو گران وکم کیفیت خدمتی ارائه  نکرده اند.بر همین اساس می توان کارگزاران حال حاضر  را طبقه بندی کرد.با این توصیف تجربه مدیریتی یا کاردراین بوروکراسی  چه مزیتی برای توسعه محسوب می شود؟ شهروندان با این نوع مدل سیاست سازی، سیاست‌گذاری واجرا مرز دارند. دقیقا به همین علت است که  شاهد گفتمان  های بر آمده از کارشناسی ملی درسطح حوزه عمومی نیستیم و جامعه نمی داند ونمی  تواند با تصمیمات نظام اداری کشور ارتباط برقرار کند. به گمان نگارنده بوروکراسی  موجود در تحلیل نهایی اقتدارگرا ست. بنابراین مسیری که راهگشایان  و دولت مطلوب آن  ها برای تحقق شعار هایشان در پیش  گرفته اند، نماد دلبستگی ناکام به بوروکراسی وتن دادن به بختک گزینش  ترجیحی است.

✅ مسعود پزشکیان سرجمع آدم سلیم‌النفسی است، اما کارگزاری است در یک ساختار فاسد، جبار و مکار. 🌈در همین ابتدا؛ هشدارهای به آقای پزشکیان فقط به برخی جوانان و دست اندرکاران ستاد ایشان برنمی‌گردد؛ آقایان علیرضا علوی‌تبار، حمید ابوطالبی، مسیح مهاجری و محمود صادقی نیز نگرانی‌های مهمی را بیان کرده‌اند. 🌈برای ج.ا پزشکیان، به عنوان یک جراح قلب مذهبی و هیئتیِ سینه‌زن که می‌خواهد چارچوبهای نظام ولایی را هم رعایت بکند، بهترین کاراکتر را برای همکاری و موفقیت دارد. اما مشکل اصلی در یک پارادوکس ساختاری است؛ با این سیاست خارجی و داخلیِ نظام ولایی، اگر خداوند تبارک و تعالی هم مسئولیت دولت را برعهده بگیرد نمی‌تواند موفق شود و مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم را حل کند! 🌈 بعد از این ما شاهد تفاوت برخورد با دولت پزشکیان بین سه گرایش مهم خواهیم بود: اصلاح‌طلبان بسیار محافظه‌کارانه و توجیه‌گرانه، سرنگونی‌طلبان با ضدیتی چشم‌بسته و گذارطلبان تحول‌خواه به صورت تحلیلی- انتقادی (و در جهت گسترش و تقویت جامعه مدنی و جنبش‌های اجتماعی)، برخورد خواهند کرد. 🔹گفتگوی رضا علیجانی با ایران اینترنشنال https://t.me/rezaalijani41 🔺آقای پزشکیان بعد از بیست سال از آخرین سمت اجرایی‌اش به عنوان وزیر در دولت دوم خاتمی و دو دهه نمایندگی مجلس(که عمدتا باید حرف بزند و نظر بدهد)، به کار اجرایی بازگشته است؛ کاری بسیار بزرگ‌تر و مهم‌تر از حد یک وزارت. 🔺آقای علوی‌تبار مطلبی نوشته و گفته است اگر کابینه دولت نماد تداوم و حفظ وضع موجود باشد و نه تغییر آن، همه باخته‌ایم. 🔺آقای مسیح مهاجری هم به نوشته آقای پزشکیان در تهران تایمز انتقاد کرده که چرا این‌قدر نقش چین و روسیه را در روابط خارجی ایران پررنگ کرده است. 🔺آقای حمید ابوطالبی مشاور و معاونت سیاسی در دولت روحانی نیز به همین مقاله انتقاد کرده که مگر قرار است شما مسیر دولت رئیسی را ادامه بدهید. 🔺آقای محمود صادقی خطاب به آقای پزشکیان توئیت زده و گفته این که صحنه‌گردان برنامه‌های‌تان عناصر فرصت‌طلب باشند، خوب نیست. 🔺سرجمع این هشدارها نشان می‌دهد که دوران شیرین نامزدی پزشکیان تمام شده و دوران سخت عمل و اجرا فرا رسیده است. 🔺هنوز قضاوت زود است اما این هشدارها برای پزشکیانی که بدون هیچ تیم و عقبه‌ی تشکیلاتی وارد این صحنه بزرگ شده، باید مهم تلقی شود. 🔺هر چند سران اصول‌گرا و شخص خامنه‌ای حداقل در ظاهر نشان می‌دهند که می‌خواهند دولت پزشکیان در چارچوب همین سیاست داخلی و خارجی نظام ولایی در حل مشکلات معیشتی مردم موفق باشد؛ اما پاجوش‌ها و بدنه تندرو ولایی کارشکنی‌شان را از هم اکنون شروع کرده‌اند و از پایین مشغول خراب‌کاری هستند. 🔺سفارت فرانسه می‌خواست به مناسبت جشن ملی فرانسه یک میهمانی در سفارت بگیرد که ولائیون تندرو بیانیه‌ای دادند و اعلام تجمع در مقابل سفارت فرانسه کردند تا اعتراض کنند که در آستانه تاسوعا و عاشورا نباید جشنی گرفته شود. اما بلافاصله بازوهای رسانه‌ای امنیتی و اطلاعاتی و سپاهی شاخک‌های‌شان حساس شد و در این باره هشدار دادند(که «این تجمع بر خلاف مصالح امنیت‌ ملی کشور بوده و ممکن است برخی اقدامات ناخواسته باعث بروز رفتارهای غیرقابل کنترل شود که برای کشور هزینه ساز خواهد بود».) 🔺تعبیر «کابینه وحدت ملی و فراگیر» بزرگ‌تر از سر این نظام است! اما پزشکیان اگر بخواهد می‌تواند مفصلی بین جریان‌های داخل سیستم باشد و کابینه‌ای در برگیرنده و متشکل از این طیف‌ها را تشکیل دهد. 🔺هم بخشی از بدنه تندروی ولایی، که دیگر خیلی هم گوش به فرمان بالایی‌های دچار کهولت سن شده نیست، مانع موفقیت دولت خواهند بود و هم بالاتر از آن، ساختار نهادی و سیاست‌های اصلی نظام ولایی. 🔹لینک فایل صوتی: https://t.me/RezaAlijaniarchive/452